Een avond vol Zweedse (melodische) death metal slaan wij zelden af, en al helemaal niet als die gepaard gaat met regelrechte plundertochten en drankfestijnen door een bende Vikingen in de bloei van hun leven. Amon Amarth kwam namelijk langs en bracht een stel interessante gasten mee. Dus varen wij af naar Amsterdam om getuige te zijn van een vuurzee waar ze zelfs in Australië koude rillingen van krijgen.
Het kan een illusie zijn, maar bij het naderen van de Nederlandse hoofdstad meen ik her en der al een smeulend gebouw langs de weg te zien. Die vage flitsen van drakarschepen denk ik er waarschijnlijk bij… Met getrokken zwaard loop ik dan maar naar de zaal waar het allemaal te gebeuren staat.
Eens binnen in de AFAS Live vinden de eerste schermutselingen al plaats met Hypocrisy in de hoofdrol, een Zweeds gezelschap dat ondertussen ook al wat jaren op de teller heeft. We krijgen een mooi overzicht van hun toch al bijna dertigjarige carrière, waarbij de keuze vooral ligt op de betere meebeukers. Ingewikkeld is het allemaal niet en heel erg vernieuwend al evenmin, maar als opwarmer voor wat straks komen gaat voldoet het prima. Vooral de laatste nummers in de set, The Final Chapter en Roswell 47, doen het goed en kennen ook heel wat bijval.
Na dit toch eerder bescheiden treffen zie ik toch al de eerste vluchtelingen met hebben en houden het gebied verlaten. De overgrote meerderheid blijft echter dapper staan om de komende golf van geweld te trotseren. Juichend wordt de volgende groep helden onthaald.
Dat Arch Enemy populair is dezer dagen moge duidelijk zijn. Smurfette en haar bende gaan redelijk heftig van start en hebben meteen het aanwezige publiek goed mee. Dat zal ook gedurende het gehele concert zo blijven. Daar zorgt een overijverige Alissa White-Gluzz wel voor. Voortdurend worden de troepen aangemoedigd en tussendoor houdt Michael Amott gitaartechnisch de zaak bij elkaar. Het is vanavond de laatste halte van de toer en iedereen is blijkbaar extra enthousiast. Arch Enemy krijgt een loepzuiver geluid mee en maakt daar dankbaar gebruik van. We krijgen een heel afwisselende set vanavond met toch net iets meer nadruk op de laatste twee platen. Diegene die ingezongen zijn met Alissa dus. En zonder nu terug over die zangereskwestie te beginnen: de oudere nummers zijn beter, wie ze dan ook zingt. Neem het kwaliteitsverschil tussen een dijk als Nemesis en een recent werkstuk als The World Is Yours. Het eerste is ondertussen een halve klassieker, het laatste een vrij doorsnee deathmetalnummer dat zelfs iets te melodisch is om enige impact te hebben. Maar door de song als opener te gebruiken komen ze er toch maar mooi mee weg. De hele set is eigenlijk op die manier opgebouwd en het werkt. Sinds enkele jaren neemt de populariteit van deze groep alleen maar toe en aan het publiek van vanavond te zien zal dat nog wel een tijdje zo doorgaan. Onderhoudend is het zeker, met zeer snugger ingeplande solostukjes die nooit te lang duren en geen moment gaan vervelen. Tel daar de sympathieke houding van Alissa bij op en je hebt de ideale mix voor een goed en leuk concert. En dat is precies wat we hier vanavond krijgen.
Met de vernielingen valt het voorlopig nog mee, maar met de aanstormende hordes die gemeld worden, wordt toch voor het ergste gevreesd. En dan… als het grote Berserker-doek naar beneden valt, barst er iets los wat heel eerlijk zijn gelijke niet kent. Ik ben er nog steeds niet uit naar wat ik nu precies sta te kijken als Amon Amarth loos gaat met Raven’s Flight. Is het een concert? Is het een veldslag? Is het een live-verslag van een Viking plundertocht? Zijn het brandbommen? Het is het allemaal tegelijk! Dit moet zo ongeveer het dichtste zijn dat je bij een reconstructie van een Vikingplundering kan komen. Godallemachtig wat wordt hier een hoeveelheid vuur ontstoken! Tot ver achteraan de zaal is het vanaf het eerste nummer verkoolde lichaamsdelen rapen. In een perfecte mix van ouder en nieuw werk worden we meegenomen in een wereld van goden en krijgers die om beurten mogen strijden voor de eeuwigheid. Wie Amon Amarth al een keer gezien heeft, weet dat daar zwaardgevechten en godenhamers aan te pas komen. Deze keer echter te midden van een zee van opspuitend vuur! Hoewel Johan Hegg tussen de nummers door het publiek blijft opzwepen, is dat in deze amper nodig. De sfeer is uitzinnig en dat wordt bij elk nummer alleen maar meer. Als orkanen, zeg maar rustig vuurstormen, jagen de nummers over het podium de zaal in naar een publiek dat het allemaal heldhaftig staat te ondergaan. Dat is een compliment want godverteringtandjes wat is dit heftig zeg.
Een machtig moment ontstaat als bij Runes to My Memory de grote runetekens ontstoken worden! Je weet wel, die twee runen die ondertussen zo’n beetje het groepslogo zijn geworden. Death in Fire behoeft geen verdere uitleg, behalve misschien dat de eerste rijen nu finaal gefrituurd worden. Een absoluut hoogtepunt is een joekel van een uitvoering van Deceiver of the Gods. Een mokerslag van een song in een allesverpletterende uitvoering. De intensiteit van het hele gebeuren zal niet meer afnemen. Er volgen weer schildgevechten en tijdens Prediction of Warfare wordt er door een deel van het publiek meegeroeid naar nieuwe en verre continenten. Bij het machtige Guardians of Asgaard wordt de groep geflankeerd door twee reusachtige wachtersbeelden die met strenge blik toezien op het correcte verloop van de aan de gang zijnde slachting. Die verloopt echter gunstig zodat er met zijn allen gedronken kan worden tijdens Raise Your Horns!
Nog een keer wordt alles uit de kast gehaald bij The Pursuit of Vikings en de genadeslag: Twilight of the Thunder God. Mjölnir, de hamer van Thor, komt neer en onder een regen van vuur vallen de laatste resten van Amsterdam nu in handen van de plunderende Zweedse horde. Groots en heldhaftig was hun doortocht. Tijdens het wegrijden later die avond menen we tegen het brandende silhouet van de stad enkele wegvarende Vikingschepen waar te nemen. Maar dat kan een illusie geweest zijn…
Setlist:
- Raven’s Flight
- Runes to My Memory
- Death in Fire
- Deceiver of the Gods
- First Kill
- Fafner’s Gold
- Crack the Sky
- The Way of Vikings
- Prediction of Warfare
- Shield Wall
- Guardians of Asgaard
- Raise Your Horns
- The Pursuit of Vikings
- Twilight of the Thunder God
Foto’s:
Lonneke Prins (Lonneke Prins Photography)
Datum en locatie:
15 december 2019, AFAS Live, Amsterdam
Link: