Welkom in sauna Willemeen, welkom bij een fijn deathmetalavondje met Arnhem’s beste Mouflon en Blood Incantation: één van de meest gewaardeerde deathmetalbands van het moment. Dat is niet zomaar een uitspraak, dat is gebaseerd op feiten, getuige de zesde plek in de ZM Jaarlijst van 2019 voor het laatste album, het heerlijke Hidden History of the Human Race. Remco Faasen bouwde een interne vochtvoorraad op en dook de hitte in.
Willemeen is niet alleen bloedjetufysheet, maar ook beperkt in ruimte. Het drumstel voor Blood Incantation staat al klaar en dus is er voor de trommels van Mouflon-slagwerker Rutger Buitendijk alleen plek naast het podium. Het ziet er wat onbeholpen uit maar het resultaat is er niet minder om. Mouflon is hier namelijk om het tweede album Pure Filth, te presenteren en dus vliegt de band er vanaf opener Filth & Violence vol op. Van de hitte is niets te merken als de heren op podium en bijpodium tot het gaatje gaan. Zanger RJ beeldt balancerend op het randje van het podium zijn venijnig gebrachte teksten uit en spaart zichzelf daarmee niet als hij vurig de microfoon laat kennismaken met zijn voorhoofd. Zijn bandmaten brengen de laaggestemde death vol passie, waardoor de nummers inbeuken op je maag.
Mouflon is even eenvoudig als effectief. Er schuilt geen spatje frivoliteit in de band (al mag gitarist Richard hier en daar eens aanleggen voor een solo) maar dat wordt ook geen seconde gemist. Het publiek ondergaat het grotendeels, maar dat zal ook met de temperatuur te maken hebben en niet met de kwaliteit. Daar is namelijk niets mis mee als de band het volledige tweede album speelt, gevolgd door drie nummers van de eerste plaat. Die klinken een stuk sneller, waar het nieuwe werk meer gebalanceerd overkomt. Ondanks standje hel in Willemeen dus een fijne hernieuwde kennismaking met Mouflon.
Een korte wandeling in de buitenlucht, een waterijsje en een strategisch gekozen nieuwe plek nabij de uitgang, moet helpen bij het doorstaan van de hoofdact van vanavond. Blood Incantation gooide met het laatste album dus hoge ogen: de band smeedde van spaceleads, thrashriffs en loodzwaar basspel een adembenemende technische deathmetalplaat. Groot was de verbijstering dan ook toen op de eerder dit jaar verschenen EP Timewave Zero alleen ambient te horen was. Het leidde ertoe dat ik toch met enige vrees de zweetdruppels van mijn voorhoofd veegde: we zullen toch niet instrumentaal geneuzel krijgen vanavond?
Neen! Niets van dat! De setlist is keurig verdeeld over de twee studioalbums, de debuut-EP en zelfs een demo. Het gas gaat er vol op, alsof de Amerikanen denken dat de temperatuur in Fahrenheit wordt weergegeven. ‘Huh? Is het maar 40 graden? Doe de airco maar uit hoor!’ De zang van Paul Riedl had een tikkeltje meer een prominente plek mogen krijgen, maar het mag de pret absoluut niet drukken. Muzikaal staat Blood Incantation als een bunker. Sterker nog, nummers als Slave Species of the Gods, Inner Paths en de verwoestende setopener Obfuscating the Linear Threshold, worden subliem gespeeld. De muur van geluid die de heren over Willemeen uitstorten is strakker dan het publiek op een dancefeest en wordt ook nog eens op een ongekend hoog tempo gebracht. Buiten de plotseling invallende kalme stukken die direct onder je huid kruipen dan. Opmerkelijk genoeg komt een groot deel van de spacey stukken niet van een synthesizer (de vier bandleden kunnen er allen mee overweg) maar gewoon vanaf de gitaar van Morris Kolontyrsky. Jeff Barrett is met zijn basspel overigens van wezenlijk belang voor het bandgeluid in plaats van dat hij er alleen voor het ritmewerk is.
Vooraf was ik benieuwd of Blood Incantation het hoge niveau van het studiowerk waar zou kunnen maken, maar die gedachte wordt vanavond binnen de kortste keren gelogenstraft. Deze mannen kunnen spelen. Echt spelen. Zanger/gitarist Riedl heeft tussen de nummers door nog wat woorden voor het publiek, maar die vallen voorbij de eerste rijen weg. Bovendien lijkt hij, zoals vaker bij muzikanten in dit genre, niet helemaal op zijn gemak als hij zich niet kan verschuilen achter de muziek.
En de muziek spreekt bij Blood Incantation. Wát een monsterlijk goed gezelschap is dit. De vier spelen zich de blaren op de vingers en halen foutloos krankzinnige snelheden zonder dat het alleen maar draait om snelheid maken. Die ambient-EP? Ik vind het plots helemaal prima. Als zij dat nodig hebben om dit op het podium te brengen, dan ben ik voor. Maak er dan nog maar een stel. Wát een band, wát een band… Bij het laatste nummer kan het publiek zich ook niet meer inhouden en opent de pit. Het maakt nu toch niets meer uit, nog even en dan wacht buiten de frisse lucht. Maar het leidt tot zó’n climax dat Blood Incantation niet zomaar wegkomt én wel een echte toegift móet geven, terwijl gitarist Kolontyrsky en drummer Isaac Faulk al op zoek zijn naar een douche. Paul Riedl haalt ze terug. ‘Nog één nummer dan’, gebaart Faulk zuchtend glimlachend. Daarna is het toch echt afgelopen en komt ook een heerlijk avondje zweten en death metal ten einde.
Datum en locatie
23 juni 2022, Willemeen, Arnhem
Foto's:
Frido Stolte (The View Photography)
Link: