Voor velen stond zaterdag 12 januari in het teken van alweer het eerste concertbezoek in 2019. Liefhebbers van melodische death metal konden hun hart ophalen in een uitverkocht Doornroosje met een package waar je u tegen zegt. Co-headliners Amorphis en Soilwork deelden het podium met de nieuwe metalcoresensatie uit Oekraïne Jinjer en de Duitse melodische death/doommetalband Nailed to Obscurity. Fotografe Christel en redactrice Marleen waren erbij om voor u verslag te doen.
Nailed to Obscurity is de eervolle opener en de melancholische sfeer zit er al goed in wanneer na de laatste klanken van Triptykon‘s prachtige My Pain de heren het podium betreden. Terwijl het nog zo vroeg op de dag is, lopen de zaal en het balkon toch al aardig vol tijdens het optreden van de Duitsers. Het aantal Amorphis– en Soilwork-T-shirts onder de aanwezigen is nauwelijks te tellen.
Een dag eerder kwam het debuut bij Nuclear Blast uit, het album Black Frost, de opvolger van het goed ontvangen King Delusion uit 2017. Wij krijgen gelijk het gelijknamige nummer van het nieuwe album te horen, wat begint met een drumsolo en cleane vocalen. De daaropvolgende grunts doen mij denken aan Insomnium, die mij overigens behoorlijk kunnen bekoren.
Melancholische melodieën raken mij en de instrumentale stukken zijn om bij weg te dromen. De Duitsers hebben maar weinig opsmuk nodig om te weten te imponeren. De vier silhouetten op het podium zien er nagenoeg allemaal hetzelfde eruit. Het lichtspel in de zaal zorgt ervoor dat af en toe het profiel van zanger Raimund Ennenga wordt geprojecteerd op de zijkant van de zaal, erg mooi! Ik geniet. De zanger, die overigens een aardig woordje Nederlands spreekt, verlaat voortijdig het podium om alle aandacht op het slepende instrumentale einde te laten richten. Na iets meer dan een half uur komt er helaas al een einde aan het melodische doomgeweld van onze oosterburen. Ik had Nailed to Obscurity graag meer speeltijd gegund!
Na een korte ombouwtijd is het podium bestemd voor Jinjer. Bij de merchstand was al te merken dat deze Oekraïnse band aan populariteit heeft gewonnen de afgelopen jaren. Collega Corpus Corrie is ook erg te spreken over de EP Micro die een dag eerder werd uitgebracht. Maar liefst vier van de vijf nummers op deze plaat krijgen wij vanavond te horen. Ook de oude hits Pisces en I Speak Astronomy komen voorbij en het publiek eet uit de hand van de charismatische frontvrouw Tatiana Shmailyuk. Hoewel ikzelf helemaal niets met de band heb, doet het mij erg goed om te zien hoe de rest om mij heen geniet. Tijdens de set van Jinjer komt zelfs de eerste moshpit van de avond! De drummer verdient overigens bewondering voor zijn snelle slagen. En zangeres Tatiana? Wat mij betreft kan ze de cleane vocalen beter achterwege laten en het bij grunten laten. Haar zang vind ik live immers niet altijd even zuiver klinken. Maar goed, de zaal is ontzettend enthousiast en we zien Jinjer over in de zomer weer bij Into the Grave in Leeuwarden!
Dan is het de beurt aan co-headliner Soilwork om het Nijmeegse publiek in te pakken. De Zweden zijn op tour met hun nieuwe album Verkligheten, waarvoor de lovende recensies binnenstromen. Ook collega Michiel Hoogkamer voorziet het nieuwe opus van een hoge score. Het optreden start met hetzelfde intro als op het album. We krijgen veel nieuwe nummers te horen, maar de grote afwezige op de setlist vind ik toch The Ride Majestic en Distortion Sleep.
Zanger Björn “Speed” Strid bewijst dat hij ook live perfect kan schakelen van hoge, cleane vocals naar screams en grunts. Ik zag hem twee maanden geleden met zijn andere band The Night Flight Orchestra in Arnhem, inclusief zonnebril, baret en paars pak. Wat een mooi contrast zeg! Bij aanvang van Full Moon Shoals kreeg ik even een flashback naar dit optreden. Dit is zo’n groovy en smooth nummer!
Björn “Speed” Strid vraagt zich in de tussentijd af hoe hij “Nijmegen” uit moet spreken en komt wel een beetje in de buurt van de juiste uitspraak. Op zijn beurt vraagt hij het publiek om de titel van het nieuwe album uit te spreken, wat best een grappig tafereel oplevert.
Hoogtepunt tijdens de set komt wat mij betreft tijdens The Living Infinite II uit 2013, ook omdat ik nog iets teveel moet wennen aan het nieuwe werk. De klassieker Stabbing the Drama uit 2005 markeert het einde van het concert en begeleid door een luid applaus verlaten de heren het podium. Hebben we nog genoeg energie over voor Amorphis?
De avond verloopt strak volgens schema en om stipt half tien begint het langverwachte optreden waar stiekem iedereen eigenlijk voor is gekomen. Dit is te merken aan het volume van het gejuich wanneer de mannen van Amorphis het podium opkomen. Queen Of Time kwam in mei vorig jaar uit, maar na een extensieve tour door eigen land Finland, Noord-Amerika en Europese festivals, zijn nu de clubs in Europa aan de beurt. Het laatste album is volgens jullie, de lezers van Zware Metalen, het één na beste album van 2018. De verwachtingen zijn vanavond dus hooggespannen!
Amorphis barst los met The Bee en wauw, wat is Tomi Joutsen goed bij stem! Het is bewonderenswaardig hoe hij feilloos schakelt van grunts naar cleane vocalen. De bandleden genieten ook zichtbaar. Tomi Joutsen vertelt ons dat hij denkt dat dit de beste show in Nederland is die Amorphis tot nu toe heeft gegeven en geeft ons een “thumbs up”.
Vanzelfsprekend is Queen Of Time hofleverancier van de setlist vanavond, maar Tomi Joutsen vond het ook tijd worden voor ouder werk. Daarom spelen ze het vijfentwintig jaar oude Black Winter Day. Dan hoor je maar weer eens hoeveel variatie het oeuvre bezit. Amorphis is slechts een van de weinige bands die een eigen stijl hebben gevonden, maar telkens met nieuwe stijlen een andere, hybride vorm aannemen. In de natuurkunde ontstaan amorfe structuren vaak door het toevoegen van een andere stof. Het toevoegen van nieuwe elementen is volgens mij hetgeen wat Amorphis kenmerkt. Dit is goed te horen in het aansluitende nummer Death Of A King, waarbij de band eens niet door de Finse cultuur is beïnvloed, maar een Oriëntaalse sfeer geeft door de sitarmelodie. Een bijzonder (mooi) nummer dat met volle borst door het muziek wordt meegezongen. Wanneer het bekendste nummer House Of Sleep wordt ingezet, wordt duidelijk dat we vanavond geen acte de présence meer mogen verwachten van Anneke van Giersbergen die Amongst Stars op het laatste album meezong. Desalniettemin hebben wij vanavond van top tot teen genoten! Amorphis, bedankt en graag tot ziens op FortaRock in juni!
Foto’s:
Christel Janssen (Christel Janssen Photography)
Datum en locatie:
12 januari 2019, Doornroosje, Nijmegen
Link: