Is Alter Bridge alweer live te zien in Nederland? Jazeker! De laatste keer dat het viertal langskwam in de Benelux, was december 2022. Toen waren we namens Zware Metalen ook aanwezig in het Ziggo Dome. Vandaag start een nieuwe maand vol tours voor de Amerikanen waarbij ze onder andere Graspop Metal Meeting, Hellfest en Download Festival aan zullen doen. Hoewel de Amsterdamse concertzaal nog een stap te groot bleek te zijn -oké, je kunt nog beter de Maas proberen leeg te scheppen met een emmer dan op een doordeweekse avond naar Amsterdam rijden- is het vanavond nagenoeg uitverkocht. Ook deze ronde zien we Mammoth WVH in het voorprogramma staan, waarmee de vraag rijst of we überhaupt iets anders mogen verwachten van beide bands ten opzichte van eind vorig jaar? Helaas hadden we geen fotograaf ter plaatse en maakte moeilijke fotocontracten het gebruik van andermans foto’s een pak lastiger.
Welnu, bovengetekende was in Amsterdam niet aanwezig en laat zich dus gewoon weer eens ouderwets verrassen. Strak 19:00 trapt het voorprogramma af en wat naast het imposant prijkend logo van Mammoth WVH achter het podium nog meer opvalt, is het feit dat er vier snarenplukkers op het podium staan. Frontman Wolfgang van Halen, inderdaad zoon van, verzorgt niet alleen de vocalen maar speelt zelf ook nog ‘gewoon’ gitaar mee. Het zorgt voor een extra vet geluid, waar het vanavond sowieso niet aan ontbreekt. De multi-instrumentalist krijgt op het podium ondersteuning van onder anderen Frank Sidoris op gitaar (Slash ft. Myles Kennedy) en drummer Garret Whitlock (Tremonti). Het gelijknamige debuutalbum werd in de studio helemaal door Wolfgang zelf ingespeeld namelijk. Live kleurt de band keurig binnen de lijntjes en musiceert het gezelschap zeer stabiel. Openingsnummer Mammoth blijft het meest hangen. Muzikaal roept het associaties op met Alice In Chains, Foo Fighters en Alter Bridge, mede door de speelse zanglijnen van Wolfgang, die doorgaans erg vlak blijft en op safe speelt in stembereik. Slechts enkele keren haalt hij (effectief) uit, waardoor de rock nét wat meer ontvlamt. Tegelijkertijd klinken de vocalen wel erg warm en overtuigt de muziek ook. Aan het eind van de set horen we met Another Celebration At The End Of The World één van de twee nieuwe singles die vanavond uiteraard ook de revue passeert. Daarmee komt zo goed als zeker een eind aan een prima optreden en een leuke opwarmer voor de headliner. Niets meer en niets minder.
Waar was jij op 7 maart 2005? Ik op exact dezelfde plek als waar ik nu sta. Op deze datum staat Alter Bridge als band namelijk voor de eerste keer op de planken in Nederland waarbij het gezelschap -naast Melkweg, Tivoli en wat later Fields Of Rock en Paradiso- ook de 013 aandoet. Dit uiteraard om het net verschenen One Day Remains te promoten. Om de zaal wat knusser en kleiner te maken bij gebrek aan bezoekers, besluit 013 om gordijnen schuin naar boven op de trap te laten hangen. Daar is vanavond absoluut geen reden toe! Een volle zaal ziet Kennedy en kornuiten met het nummer Silver Tongue opkomen terwijl een grote backdrop van Pawns & Kings de achtergrond van het podium kleurt. Persoonlijk schrok ik even hoe de frontman eruit ziet ten opzichte van de laatste keer dat ik de band zag, maar dat kan ongetwijfeld aan mij liggen. Ervan uitgaande dat alles hopelijk goed is, zijn we gelukkig vooral weer getuige van de prachtige stem die de muzikant is toebedeeld en waarmee hij ons wederom de hele avond in zijn greep houdt. Alter Bridge is één van de weinige bands in dit genre die mij ook op langere termijn weet te bekoren en de reden daarvoor is simpel: de muziek ligt fijn in het gehoor, veel nummers zitten erg fraai en pakkend in elkaar, het kwartet bestaat stuk voor stuk uit topmuzikanten en live laat men een bepaalde speelvreugde zien die ik bij weinig andere grote bands nog terug zie hedendaags. Ook vanavond is er op alle punten geen uitzondering te bekennen.
De setlist beslaat werk van verschillende albums maar de nadruk ligt op de eerste drie. Van de meest recente plaat horen we naast het openingsnummer nog Sin After Sin en Stay, wat toch zeker niet tot het sterkste materiaal uit de discografie behoort. In de totale set van vanavond past het weliswaar perfect, want Alter Bridge speelt zoals altijd slim met een goede balans tussen hardere en rustigere arrangementen. Tijdens de akoestische versie van In Loving Memory horen we een memorabel samenspel van Myles en Mark waarbij je een speld kunt horen vallen in de zaal zodra het eind nadert. Zelfs mijn kippenvel krijgt kippenvel. De cohesie tussen beide heren, maar eigenlijk tussen alle vier de muzikanten, is sowieso weer hartverwarmend en bijzonder om te mogen aanschouwen. Zo krijgt Tremonti carte blanche bij Burn It Down waarin hij de vocalen voor zijn rekening neemt én steelt de topgitarist ook enkele keren de show met fraai soleerwerk (onder andere tijdens Addicted To Pain en het magistraal uitgevoerde Blackbird) waarbij hij letterlijk in de spotlights komt te staan. Dit allemaal om wat verschil aan te brengen tussen deze set en die van enkele maanden eerder. Hoewel de spotlights nooit op drummer Scott Phillips en basgitarist Brian Marshall gericht staan, spelen beide mannen ook vanavond weer solide als altijd. Ook dat mag geschreven worden natuurlijk.
Setlist:
Alter Bridge
- Silver Tongue
- Addicted To Pain
- Ghosts Of Days Gone By
- Broken Wings
- Sin After Sin
- Coeur D’Alene
- Burn It Down
- Cry Of Achilles
- Watch Over You
- In Loving Memory
- Blackbird
- Come To Life
- Stay
- Isolation
- Metalingus
- Rise Today
Datum en locatie
3 juni 2023, 013, Tilburg
Link: