Ridderkerk Downfall
Met World Downfall nam Terrorizer de moeder van alle grindcore-albums op. Zeventien jaar later komt de opvolger uit: Darker Days Ahead. Jesse Pintado, tegenwoordig woonachtig in – jawel – Ridderkerk, legt uit waarom Terrorizer uit het graf is opgestaan.
Waarom was de tijd rijp om een nieuw Terrorizer album uit te brengen?
Toen ik in Napalm Death zat, en Pete (Sandoval) in Morbid Angel, hebben we altijd contact gehouden. Ik ging wel eens naar Florida op vakantie, waar Pete woont. Dan gingen we vaak jammen en aan nieuw Terrorizer-materiaal werken. We liepen al die tijd met plannen rond om ooit nog eens een nieuw album op te nemen. Nu hadden we allebei wat tijd vrij en we dachten: waarom niet, laten we het gewoon doen.
Terrorizer wordt algemeen beschouwd als een legendarische en genre-bepalende band. Ben je niet bang om die reputatie om zeep te helpen met een nieuw album?
Nee, waarom? Het nieuwe materiaal is gewoon hartstikke goed. De nummers zijn sneller en extremer. We hebben de juiste progressie geboekt. De nieuwe songs klinker enerzijds volwassener, maar hebben tegelijkertijd nog steeds het oude Terrorizer-gevoel. Ik heb alle vertrouwen in het materiaal.
Maar wat wil je toevoegen aan die gigantische status en reputatie. Dat kan toch alleen maar op een teleurstelling uitlopen?
Ik weet heus wel dat mensen hun vraagtekens plaatsen bij de wederopstanding van Terrorizer, maar ik probeer daar niet te veel over na te denken. Het is geweldig dat we die status hebben, een groot compliment. Alle bands waar we mee toeren, kennen Terrorizer. Dat is allemaal te gek. Maar het is ook te gek om een album op te nemen en uit te brengen. Ik heb geen boodschap aan mensen, die mij dat willen verbieden.
Naast nieuw materiaal, bevat Darker Days Ahead ook oude songs van de demo’s uit 1987.
We hebben drie oude songs opgenomen: Crematorium, Mayhem en Fall-out. Dat zijn gewoon goeie songs, die niet op World Downfall terecht zijn gekomen. Bovendien hebben ze op de oude demo’s een erbarmelijk geluid, dus we wilden ze met een goeie productie laten horen. De rest van de songs is nieuw.
(Als ik later de tracklist onder ogen krijg, zie ik daar ook The dead shall rise en Nightmares bij staan, beide ook oude songs. Haal het intro en outro eraf en er staan slechts vijf nieuwe songs op Darker Days Ahead…)
Heb je contact opgenomen met oorspronkelijke zanger Oscar Garcia (Nausea) om hem te vragen of hij mee wilde doen op het nieuwe album?
Natuurlijk. Pete en ik belden Oscar vaak op vanuit Florida en lieten hem dan door de telefoon de songs horen, waar we op dat moment aan werkten. Maar Oscar is tegenwoordig getrouwd en hij heeft een drukke baan. Dus hij zei: jongens, doe het maar zonder mij, ik kan er geen tijd voor vrijmaken. Dus nu zingt Trevor Rezhawk (Resistant Culture/Militia) in de band. Daarnaast hebben we Tony Norman (Monstrosity, Morbid Angel) in de band als tweede gitarist.
Er is niet veel bekend over de geschiedenis van Terrorizer.
Er is ook niet zoveel te vertellen. We zijn eind 1985 begonnen in Los Angeles. We namen wat demo’s op, speelde wat shows. We waren een jaar of zestien, zeventien.
Welke bands waren op dat moment interessant?
Eens kijken, ik luisterde naar hardcore, punk, Repulsion, Braziliaanse metal, Extreme Noise Terror, Napalm Death. Eigenlijk alle bands die snel speelden. Dat vond ik te gek.
Waar heb je Pete Sandoval leren kennen?
Pete woonde bij mij in de buurt. Hij drumde, ik speelde gitaar, dus besloten we om eens te gaan jammen. Hij was vanaf het begin al ongelooflijk goed en is alleen maar beter geworden. Hij leeft verder erg teruggetrokken, hij stelt prijs op zijn privacy. Hij is erg bezig met fitness, gezondheid en goeie voeding. Hij is een beest als hij achter het drumstel zit, maar verder is hij rustig. Professioneel, heeft zijn zaakjes voor elkaar. Ik kan goed met hem opschieten.
In 1989 namen jullie World Downfall op. Maar de band was op dat moment al uit elkaar.
Officieel zijn we nooit uit elkaar gegaan. We kregen het gewoon erg druk met onze nieuwe bands, Napalm Death en Morbid Angel. Ik was erg into tapetraden en zo had ik contact met Mick Harris en Shane Embury van Napalm Death. Ze vroegen me of ik bij Napalm Death wilde spelen. Ik had ook contact met Trey Azagtoth (Morbid Angel). Hij vroeg me: weet je nog een goeie drummer, en ik stelde Pete voor. Onze beide nieuwe bands waren direct erg succesvol. Dus we hadden niet zoveel tijd meer voor Terrorizer.
Toch zagen jullie nog kans om World Downfall op te nemen, een album dat de geschiedenis in zou gaan als een mijlpaal in extreme muziek. Vertel eens iets over de totstandkoming ervan.
Wat er gebeurde, was het volgende: de jongens van Napalm Death hadden de Terrorizer demo’s laten horen aan Digby, de baas van Earache. Digby vroeg me vervolgens: ‘He, willen jullie een album opnemen voor Earache?’ Nou echt wel! We zaten op dat moment in Los Angeles en hebben vervolgens de bus naar Florida genomen. Gewoon met het openbaar vervoer, we hadden geen geld om een busje te huren. We hadden dus ook geen apparatuur bij ons. In Florida hebben we de apparatuur van Morbid Angel geleend. Onze bassist was niet meegekomen, maar Dave Vincent kende al onze songs. Hij had tevens zijn basgitaar meegenomen naar de studio, dus het was een logische stap dat hij de baspartijen zou inspelen. Oscar was zijn teksten al half vergeten, omdat we een tijdje niet gerepeteerd hadden. Uiteindelijk is het hele album in acht uur opgenomen.
Moeten we het opnieuw opgerichte Terrorizer beschouwen als een volwaardige band, of is het slechts een eenmalige reünie?
Nee, dit is geen eenmalige reünie. Het is wel degelijk de bedoeling om als volwaardige band te opereren. We gaan dan ook live spelen.
Woon je nog in Engeland, nu je uit Napalm Death bent gestapt?
Nee ik woon in Nederland! In Ridderkerk om precies te zijn. Mijn vrouw is Nederlandse, zodoende. Ik probeer momenteel Nederlands te leren, maar het is een verdomd moeilijke taal!
Wat vind je van Nederland?
Ik vind het hier heel leuk. Ik hou van kroketten, patat, haring. Voornamelijk het eten dus, haha. Maar ik heb een hekel aan zondagen, want dan is alles dicht. Ik ga ook vaak naar Amsterdam, naar een kroeg op de Wallen.
En wat doe je zoal in Ridderkerk?
Niet veel. Gitaarspelen en muziek luisteren. Ik ben hier pas komen wonen. Mijn CD’s zijn net aangekomen uit Engeland; die ben ik nu aan het uitpakken. Momenteel luister ik veel naar flamenco, met name Paco de Lucia. Maar weet je wat ik opzet als ik het huis moet stofzuigen? Obituary. Dan gaat het als een trein. Zet Slowly We Rot op en het huis is in no time schoon! Ook hebben we net een vette sportwagen laten overkomen uit Amerika, een Pontiac GTO uit 1969. Serieus vette ride!
Je zit al twee dagen op een kantoor van Century Media in Duitsland te telefoneren met de muziekpers. Wat vind je daarvan?
Ach het hoort erbij. Century Media houdt zich aan een strak schema voor de interview-tijdstippen. Een echt rigide, Duits bewind. Dus ze vonden het niet leuk, dat ik vanmorgen direct al voor vertraging zorgde, door te verdwalen in het hotel. Ik zit hier echt in een gigantisch hotelcomplex. Ik wilde even terug naar mijn kamer, maar verzeilde op de een of andere manier bij de nooduitgang. Die nooduitgang kwam uit op straat. Dus ik stond ineens buiten op straat en had geen idee waar ik was. Toen heb ik een taxi aangehouden en die heeft mij weer om het blok heen gereden naar de ingang. Nee, daar waren ze niet blij mee, haha. Oei, ze kloppen al weer op de deur, gotta go!