Seraphique interview
Na compleet omver geblazen te zijn door het schitterende in eigen beheer uitgegeven album Chrysalis van de nederlandse band Seraphique nam ik contact op met de band en vroeg of er een interviewtje met hen plaats kon vinden. Dat werd goed bevonden en Rein en Eduard waren zo vrij om mijn vragen te beantwoorden. Zie hier het resultaat:
Seraphique is een jonge, onbekende band bij vele lezers van onze site, zou je een korte introductie van de band kunnen geven?
Rein: Eduard en ik hebben in 1998 het initiatief voor Seraphique genomen, middels contacten en advertenties hadden we vrij snel een stabiele line-up, alleen de post van bassist is een keer gewisseld en weer terug gewisseld. Twee jaar geleden hebben we Ray van To Elysium aangetrokken als tweede gitarist om ons geluid te verbreden. In 1999 hebben we de EP “Nehalennia” uitgebracht, ondertussen veel opgetreden en de laatste twee jaar hebben we besteed aan “Chrysalis”
We maken muziek op basis van ons totaalgeluid, wat is ontstaan door onze talenten, stijlen en een breed spectrum aan muzikale invloeden. We hebben onszelf geen beperkingen buiten onze eigen smaak opgelegd wat resulteert in songs die in combinatie coherent zijn en waar je toch individueel een genre op kunt enten. we noemen onze stijl ’blue metal’, metal vanwege het harde totaalgeluid, ik zou het zelf liever bij ‘muziek’ houden, blue vanwege de atmosfeer, emotionele lading en een verwijzing naar de delta- blues.
Eduard: Melancholie is dan binnen de muziek ook eigenlijk de enige vaste waarde. Harde melancholische muziek en of mensen dat dan metal of knuffelrock noemen kan me eigenlijk geen donder schelen.
Ik beschouw jullie album “Chrysalis” als een regelrechte knaller en ik draai hem bijna dagelijks, hoe staat de media tegenover jullie album?
Rein: Bedankt voor het compliment. De media bevestigd wat we eigenlijk al wisten. Ik heb me nooit zorgen over de kwaliteit van de muziek gemaakt, het was alleen afwachten hoe het geluid zou uitpakken. We hebben een redelijk hoge eigendunk, maar om als ons de boel in eigen hand te houden vergt lef en doorzettingsvermogen, maar het blijft een risico. Het had net zo makkelijk kunnen mislukken. Het is ook maar de vraag of de recensent genoeg tijd neemt en aandacht erbij houdt om onze muziek te doorgronden, maar gezien de beoordelingen, nergens lager dan 80 punten, zit dat wel goed. Het is ook fijn om te horen dat er eigenlijk overal onbegrip is voor het feit dat niemand ons een contract of andere vorm van distributie heeft aangeboden.
Is er een speciale reden waarom het album “Chrysalis” heet?
Rein: In principe houd ik er niet van om het album een titel te geven die ook gebruik wordt voor een nummer, maar in dit geval kon ik er niet omheen. Toch dient het voor beide gevallen verschillend geïnterpreteerd te worden. Als songtitel staat het voor geboorte in het algemeen, het is het eerste nummer van de trilogie in vier delen. De albumtitel heeft betrekking op hoe we middels het album onszelf als band profileren. We hebben jaren gewerkt aan ons geluid en onze muziek, door dit album ontpoppen we en kunnen we doorgaan. Wat betreft het vierluik, luister even hoe het chrysalis daarin terug komt, middels ‘cocoon’.
De release was geheel in eigen handen van jullie zelf, alles behalve de mastering. Kun je wat over het opnameproces vertellen? En wie heeft de mastering gedaan?
Rein: Met gepaste trots kunnen wij zeggen dat Menno Loopik van Soundworld in Putten dat heeft verzorgd en het is hem wederom gelukt. Los van ander producties heeft hij ook onze “Nehalennia”- EP gemastered.
Tsja, los van de techniek is een album opnemen niet zo interessant om over te vertellen. “Chrysalis” is opgenomen in ProTools, gedeeltelijk in het zomerhuisje van mijn ouders in Giethoorn en gedeeltelijk bij Chris thuis, waar ook de boel is gemixt. De drums zijn ingespeeld met een zogenaamde guide, daarna de rest afzonderlijk en achteraf zijn er nog wat dingen aan de muziek toegevoegd. De kracht der herhaling zullen we maar zeggen. Chris heeft op dat vlak het meeste werk verzet. Het was een proces van vallen en opstaan, maar over het geheel gezien liep het erg voorspoedig. We hebben in ieder geval veel geleerd voor de volgende keer.
Ik kan echt bijna niet geloven dat jullie geen platendeal hebben, jullie muziek moet labels toch wel aanspreken. Waren labels als Karmageddon Media of het Duitse Prophecy Productions niet in jullie geïnteresseerd?
Rein: Het zal er aan liggen dat onze muziek niet makkelijk valt te categoriseren, wat weer lastig is in de marketing. In eerste instantie hebben we ook alleen maar vrij grote labels aangeschreven, om zo hoog mogelijk in te zetten. Die reageerden wel positief, maar het paste niet in hun schema’s, ze hadden andere prioriteiten of simpelweg geen geld. Daarna hebben wij besloten om het maar zelf uit te brengen, omdat ons geld ook op was. We staan zeker nog open voor aanbiedingen, want het zou heel veel schelen wanneer iemand met betere middelen en contacten ons album zou promoten. Inmiddels is een promo onderweg naar Prophecy Productions, bedankt voor de tip. Karmageddon vond onze muziek, en ik citeer: “…niet memorabel genoeg”. Gelukkig bewijzen de persresultaten het tegendeel.
Eduard: Het is natuurlijk ook een beetje onze eigen schuld, we hebben altijd gedaan wat we zelf wilden en doen dus ook geen muzikale concessies. We maken dus waarschijnlijk ook geen muziek voor de ‘massa’.
Een nummer als “Time is idle”, daar moet toch heel wat denk en componeerwerk in zijn gaan zitten. Wie schrijft de muziek en wie de teksten?
Rein: We hebben inderdaad veel tijd in dat nummer geïnvesteerd, net als in de ander nummers overigens. De ene keer verloopt alles wat soepeler dan de andere keer. Een nummer als dit is opgebouwd uit een thema en daarop zijn we gaan variëren, middels jammen. Uiteindelijk zijn de ideeën die daaruit voortkwamen teruggebracht tot het nummer in haar tegenwoordige hoedanigheid. We hebben verschillende manieren om tot een compositie te komen. In de regel komt een van de instrumentalisten met een thema of muziek die al wat verder is uitgewerkt. Daarna gaan we gezamenlijk aan de slag in de oefenruimte, of thuis met een akoestische gitaar of we nemen het op en werken het in de studio uit. De tekst wordt in stadium ook al betrokken bij het proces, daar deze sfeerbepalend en sturend is. Deze verschillende manieren van aanpak zijn ook voordelig voor de diversiteit van de muziek en het brede geluid.
Ik ben zelf verantwoordelijk voor alle teksten en concepten. Alles is in principe op voorhand af op dit vlak. In eerste instantie ben ik schrijver, daarna komt het gebruik van tekst voor muziek.
Eduard: De teksten nemen bij ons dan ook een belangrijke positie in. Zo stuurt Rein via de sfeer die uit zijn teksten voortvloeit vaak ook muzikale processen aan. In sommige gevallen gaan we zelfs letterlijk uit van de tekst. De pianopartij voor Promise is bijvoorbeeld ontstaan nadat Rein me in de oefenruimte de tekst had laten lezen, waarop ik wat ben gaan pingelen. Binnen enkele minuten was deze partij een concreet, coherent geheel geworden en konden we met de akkoorden die eronder lagen aan het jammen slaan. Zo’n nummer verandert dan in de loop van weken op organische wijze, maar de daadwerkelijke basis, het liedje dat eigenlijk onder het stuk ligt, is binnen een half uur af.
Op jullie homepage las ik enkele teksten over de naam Seraphique, zou je onze lezers hier een kortere versie kunnen presenteren?
Rein: Ik mag aannemen dat jullie lezers toegang hebben tot het internet, dus ik zou vooral willen aanmoedigen om die tekst in zijn totaal te gaan lezen. In het kort staat Seraphique als metafoor voor de muziek en onze instelling. Het is afgeleid van ‘seraphic’ dat ‘engelachtig’ beteken, dit woord heb ik verbasterd, zodat het eigen is geworden. In het Hebreeuws betekent ‘seraph’ serpent. De tegenstelling tot engel is duidelijk. Seraphique staat dus voor balans, maar is daarnaast een goede, passende en sierlijke bandnaam.
Seraphique als een term, spiritueel gecontroleerde en ongecontroleerde kunst, kunst in muziek, visualiteit en beweging, beïnvloed door het bewuste en het onbewuste (een referentie aan live- optredens): leg dit eens uit.
Rein: Het gecontroleerde deel is de muziek zoals je die kan horen op de cd, live zijn er altijd kleine variaties en natuurlijk je persoonlijke toestand bij de herbeleving van de muziek, iets dat je niet zelf helemaal onder controle hebt. Ons spel wel, maar de uitwerking ervan niet. Seraphique dient in haar totaliteit gezien te worden, muziek, beeld, tekst en herbeleving. Het wijst ook naar de situatie waarin muziek het beste tot zijn recht komt, live. Los van productionele trucage, zonder geprogrammeerde zielendoders, puur en in essentie. Je mee laten voeren op onze peak- experience.
Jullie zeggen op zoek te zij naar balans en die balans en die balans weer te geven in de kunstvorm muziek. Bestaat er een filosofie achter jullie muziek?
Rein: Seraphique is de verzamelnaam, de intentie en de essentie. Het is mogelijk om onder deze naam elk klein onderdeel van het totaal uit te werken tot een op zichzelf staand iets. Vooralsnog concentreren wij ons op de combinatie ervan.
Eduard: De balans tussen ratio en emotie is hier ook erg belangrijk. Het evenwicht tussen appolinische en dyonisische kunst.
Wat zijn de invloeden van Seraphique, muzikaal gezien?
Rein: Ik zal proberen om het kort te houden, iedereen is vrij breed georienteerd en daarbij hebben we ook nog eens uiteenlopende smaken. Van Zappa tot Slayer, van Debussy tot Dream Theater, van Malmsteen tot Deviate, van Joy Division tot Samael, van Nick Cave tot Björk, van Death tot Kristin Hersch, van De Kift tot Satriani, van Tool tot Cocteau Twins, van Vaughn tot Paradise Lost, zoiets?
Velen van jullie spelen in andere bands, zoals The Wounded en To Elysium. Hoe staat het met de prioriteiten van die leden ten opzichte van Seraphique?
Rein: Eduard speelt in The Wounded, Ray en ik spelen beide in To Elysium. Eduard en ik zijn begonnen met Seraphique, dat is onze eigen band, waar we al jaren langer actief mee zijn, dat zegt genoeg, lijkt mij.
Jullie zijn tweede geworden in de Aardschok Metalbash 2000 en hebben een aantal grotere metalbands ge-support. Hoe staat het tegenwoordig met de live- optredens?
Rein: We hebben sinds de release van het album nog maar weinig aandacht aan dergelijke acquisitie besteed. We hebben een manager aangetrokken om deze zaken voor ons waar te nemen. Het gaat voorspoedig, want zonder veel moeite hebben we weer een aantal data staan. Houd de site goed in de gaten, daar houden we je op de hoogte. Aan onze instelling zal het niet liggen, we staan erg graag op het podium, de reacties zijn goed, we hebben het een en ander aan toezeggingen, ik zie het positief in… we zijn er klaar voor.
Wat zijn de plannen voor Seraphique in de toekomst?
Rein: We zijn al begonnen met het voorbereiden van de opnames van “Black Alpha”. De muziek is af en de concepten zijn af, we maken momenteel een plan van aanpak. Ondertussen willen we optreden en hebben daar, zoals gezegd, iemand voor aangetrokken. We gaan door met eigenzinnige muziek te maken, dat staat voorop.
Wat vinden jullie van de Nederlandse scene en als die er is, de Zwolse metalscene?
Rein: In Zwolle gebeurd niet zo heel veel dat interessant is buiten de familiekring. Seraphique en To Elysium opereren er, See My Solution is aardig op weg en verder is er een handvol bands met goede bedoelingen. Op landelijk niveau zijn er een aantal bands waar we het goed mee kunnen vinden, wellicht dat we in toerverband gaan samenwerken. Ik moet zeggen dat ik me nu al een paar jaar niet echt meer bezig houd met de underground. Toen het internet zijn intrede in de scene deed, begonnen mensen met het al dan niet anoniem afzeiken van bands en personen en is het om andere dingen gaan draaien. Vroeger hield je jezelf bezig met acts en mensen die je interessant vond en die hielp je dan zo veel mogelijk. Het is enorm veranderd en ik ben eerlijk gezegd liever met mijn eigen muziek bezig.
Als laatste vraag wil ik je vragen welke vraag je graag zou willen krijgen en wat je antwoord op deze vraag zou zijn….
Rein: Het zou prettig zijn als je kon vragen hoe de Japanse tournee als support van Nick Cave was en hoe het voelt om in limousines rond te rijden, in luxe restaurants te dineren en allerlei groupies van je af moet laten houden door je beveiligingspersoneel.
Het antwoord zou dan zijn dat andere zaken je succes bepalen en dat we niet veranderd zijn.
Eduard: Ja, voor ons succes waren we immers ook al arrogant.
En met deze eerlijke laatste uitspraken laten we het weer voor wat het geweest is. En ga ik weer heerlijk genieten van dat geweldige album ”Chrysalis”.
Link:
Chrysalis Order Info:
Send Eur 6,= and a self-adressed return-envelope (adressed to YOU) to:
Seraphique
Hofstraat 1
8021 CD Zwolle