De symfonische death metalband MaYaN is misschien wel dé supergroep op het vlak van metal in Nederland. Ooit boven de doopvont gehouden door de gitarist van Epica en sindsdien aangevuld met muzikanten uit Stream of Passion, Shinigami, Orphanage en Delain. Het indrukwekkende gezelschap komt 24 mei Patronaat Haarlem overdonderen, met Visions of Atlantis als support act. Zware Metalen sprak naar aanleiding hiervan met bandbrein Mark Jansen.
Hoe ben jij eigenlijk in de muziekwereld terechtgekomen en uitgegroeid tot de muzikant die je vandaag bent geworden?
Ik ben op 15-jarige leeftijd begonnen met gitaar spelen. Aangezien mijn vader al gitarist was in een bluesrockband, was het voor mij een kleine stap om de gitaar ter hand te nemen. Samen met Sander Gommans ben ik begonnen met After Forever en 7 jaar later heb ik Epica opgericht. Later liep ik Jack Driessen (oud -oetsenist After Forever) weer tegen het lijf en hebben we samen MaYaN gestart.
De start van MaYaN was aanvankelijk bedoeld om een album te kunnen maken waarbij je de stijl volledig zelf kon bepalen en bovendien altijd al wilde maken. Hoe kijk je nu terug op het succesverhaal en de ontwikkelingen die MaYan de afgelopen jaren heeft doorgemaakt?
Da’s een beetje uit zijn verband gerukt. Met Epica en After Forever maak ik muziek die ik altijd al wilde maken. Bij Epica is er echter beperkte ruimte voor de echt harde muziekstukken en MaYaN biedt wel die uitlaatklep. Inmiddels hebben we drie albums opgenomen en vier videoclips gemaakt. Ik ben heel blij met wat we hebben bereikt. Omdat we met zovelen zijn, is het erg duur om ons van optreden naar optreden te verplaatsen. Dat we altijd hebben weten te overleven en er nog steeds zijn, vind ik een heel mooie prestatie.
Even over Dhyana: de plaat kreeg overwegend goede kritieken. Wat is er sindsdien nog allemaal gebeurd met MaYaN?
De kritieken waren zelfs overweldigend. Ik heb nog nooit – bij eender welke release waar ik aan mee heb gewerkt – zoveel hoge punten bij elkaar gezien. We zijn daar natuurlijk ontzettend trots op en geeft ons het gevoel dat we met Dhyana de juiste weg zijn ingeslagen. De plaat is ietsje toegankelijker dan ons oude werk, zonder de harde kanten te verliezen. Sindsdien hebben we veel in binnen- en buitenland opgetreden en deze zomer doen we zelfs enkele festivals aan. Binnenkort gaan we al in het twintigste land spelen, wat voor MaYaN al een mooi palmares begint te worden. Tegelijkertijd moeten we realistisch zijn en onder ogen zien dat we met MaYaN meestal break even zullen halen, maar nooit echt ons brood mee zullen verdienen. De stijl is hiervoor te obscuur en de band te groot. Zoals eerder gezegd gaan we graag uitdagingen aan en zien we wel hoe ver we nog kunnen komen. Aan de inzet van alle bandleden zal het niet liggen.
Ideeën komen spontaan opzetten. Soms word ik getriggerd door een idee van een ander bandlid. Zodra de inspiratie begint te stromen, is er meestal geen houden meer aan, haha. Het voelt alsof je in een flow komt en de song zichzelf schrijft. Het enige wat je hoeft te doen, is jezelf er volledig in op laten gaan: geen weerstand bieden, je geest open zetten en ook dingen uitproberen die goed voelen, maar waarvan het verstand zegt dat het niet kan. Uiteindelijk kan namelijk meer dan je aanvankelijk dacht. Wanneer een song af voelt, is ie af. Ik heb door de jaren heen geleerd niet langer dan nodig aan een song te sleutelen. Je kan een song slechter maken door er te veel over na te gaan denken.
De harde facetten binnen onze muziek bieden de mogelijkheid om ook tekstueel hard van leer te trekken en het onrecht in de wereld aan te kaarten. Ditmaal had ik daar echter minder behoefte aan. Ik schrijf over wat me bezig houd. Dat we de wereld naar de klote aan het helpen zijn, weten we ondertussen wel. Ik heb het idee dat ik dat niet nog eens hoef te herhalen. Ik richt me ook op positieve dingen en daarvan zijn er gelukkig nog genoeg.
Ik vind dat helemaal niet erg, want soms staat er inderdaad een nummer op een MaYaN-plaat wat ook op een Epica-plaat had kunnen staan. Zo staan er op Epica-platen ook tracks waar Jack en Frank nog een steentje aan hebben bijgedragen. Zulke kruisbestuivingen zijn helemaal niet erg. Ook hier denk ik er niet te veel over na, maar doe vooral wat goed voelt.
MaYaN is een talrijke band geworden. Is het niet moeilijk om de individuele agenda’s van éénieder gelijk te krijgen vermits velen – net zoals jij – gelinkt zijn aan verschillende nevenprojecten?
Dat is inderdaad soms lastig, maar op de één of andere manier lukt dat de laatste tijd makkelijker. De meeste shows worden ruim op voorhand geboekt, waardoor iedereen zich daarop kan instellen en onze shows kunnen vastzetten in hun agenda.
Hoe verloopt trouwens de samenwerking met zanger George Oosthoek?
George is een fantastische zanger en ook als persoon heb ik hem erg graag. We hebben veel plezier op het podium. Mocht één van ons een keer niet aanwezig kunnen zijn, dan kan de show toch gewoon plaatsvinden.
Wat kunnen de fans van jullie optreden in Patronaat verwachten aanstaande vrijdag? Zijn er verrassingen voorzien in de show waarvan je misschien al een tipje van de sluier wilt oplichten?
We spelen wederom een extra lange set met MaYaN-songs, maar ook oude klassiekers uit ons verleden, zoals onder andere Orphanage, After Forever, God Dethroned en Stream of Passion.
Wat zijn de toekomstplannen van MaYaN en Epica? Welke koers heb je voor jezelf uitgestippeld? Mogen we op korte termijn nieuw materiaal verwelkomen?
Met Epica beginnen we langzaamaan naar een nieuwe plaat toe te werken. Daarna zal MaYaN hoogstwaarschijnlijk ook nieuw materiaal brengen en tussendoor ben ik nog bezig met een project genaamd United Metal Minds.
United Metal Minds: kan je daar misschien iets meer over vertellen?
Dat is een project waarbij ik samenwerk met talenten van over de hele wereld, met als doel een vette plaat te maken en dit talent een podium te bieden. Er liggen al flink wat songs, maar het is ook een hels karwei. Soms moet ik even van het gras af om de batterij weer op te laden en mezelf in balans te houden, maar dat lukt me prima!
Als muzikant ben je – verbeter me als ik mij vergis – continu bezig met muziek. Heb je zelf nog tijd om nieuwe dingen te ontdekken? Zijn er andere genres buiten metal die je aandacht kunnen wekken?
Ik hoor nog steeds graag metal en da’s ook waar ik het meeste naar luister. Daarnaast hou ik ook van filmmuziek. Wanneer ik ’s avonds op mijn balkon met een goed glas wijn of biertje in het zonnetje zit, luister ik graag naar bands als Clannad. Ik ben inderdaad vrij veel bezig met muziek, maar ik zorg er voor dat ik tijd vrij maak voor mijn andere passies: wielrennen, natuur, mijn honden en katten en het helpen van straathonden en -katten in Sicilië.
Welke albums lieten een speciale indruk bij jou na doorheen de jaren? Heb jij een all-time-favorite?
Mijn all-time favorite is Rust in Peace van Megadeth. Die plaat heeft me op het juiste spoor gezet om uit te groeien tot de metal muzikant die ik nu ben.
Wat zou je tot slot nog kwijt willen aan de lezers van Zware Metalen?
Bedankt voor het interview en om dit te lezen. Hopelijk zien we een aantal van jullie op vrijdag in Patronaat of op zaterdag in Arnhem.
Voor het concert van Mayan in Patronaat zijn nog kaarten te koop.
Links: