In een jaar tijd twee volledige albums op de wereld toveren. Het is niet voor elke band weggelegd. Maar voor Burning Witches is de coronapandemie een uiterst productieve periode. Geen mogelijkheden tot losse optredens, geen kansen om hun album Dance with the Devil live in de markt te zetten… Dan maar een volgend album maken! The Witch of the North ligt vanaf 28 mei 2021 op de plank en de Nederlandse Laura Guldemond, sinds enkele jaren frontvrouw bij Burning Witches, nam even de tijd om met ons hierover te spreken.
Het is altijd leuk voor onze lezers om de persoon te leren kennen achter de frontvrouw. Dus als het voor jou goed is, kan je ons wat meer over jezelf vertellen? Meer bepaald, hoe ben je gekomen tot waar je nu bent?
Ik heb altijd van metal gehouden en leerde daarom rond mijn zestiende gitaar spelen. Toen ik uiteindelijk wat ging meezingen met wat ik deed, bleek mijn zang net iets beter te zijn dan mijn gitaarspel. Rond mijn twintigste ben ik les gaan volgen en ging ik ook bij een pop-rock coverbandje. Ik ging in meerdere bands spelen en dat ging van symfonische metal tot progressieve metal. De stijl maakte me weinig uit, zolang het maar melodisch bleef. In Eindhoven kon je op dat moment ook een speciale driejarige opleiding volgen, namelijk ‘The Metal Factory’. Daar stomen ze je op alle gebieden klaar voor de metalwereld. Op een gegeven moment kwam Burning Witches op mijn pad. Het was een muziekstijl die volledig aansloot bij mijn interesses. Bovendien waren zij aardig aan de weg aan het timmeren, en wilden er ook echt voor gaan. En daar was ik toen wel aan toe.
Je geeft ook vocal coaching.
Klopt. Dat probeer ik inderdaad wat verder uit te bouwen. Momenteel heb ik daar geen fulltime job aan, maar toch is het aantal leerlingen de laatste jaren enorm toegenomen. Mijn aanwezigheid in Burning Witches heeft daar uiteraard een stevige boost aan gegeven, en nu alles ook via Skype kan, zijn landsgrenzen relatief. Momenteel heb ik een zeer uiteenlopend publiek, van mensen over de ganse wereld tot kinderen van om de hoek. Dat maakt het heel boeiend.
Waarover gaat jullie nieuwe album The Witch of the North?
Romana schrijft de composities en structuren en vervolgens bouwen wij daarop verder. Op een dag kwam ze met de vraag of ik een tekst wilde schrijven over ‘The witch of the North’. Ze had een gitaarrif uitgewerkt dat een sterke ‘Viking-sfeer’ met zich meebracht. Ik ben toen wat beginnen opzoeken over Noorse mythologie, vooral met betrekking tot heksen. En zo kwam ik terecht bij Freya, een Noorse godin. Ze sprak me sterk aan omdat ze een gave heeft om in de toekomst te kijken. Ze is ook godin van de liefde én van oorlog. Inspiratie genoeg. En zo is het volledige album tot stand gekomen.
Als je luistert naar de intro, hoor je wind en koude. Dit komt weer terug op het einde. Ook dat is een knipoog naar de Vikingen, die geloofden dat het leven en de wereld eigenlijk een oneindige loop is die altijd begint en eindigt met winterse sneeuw en kou.
The Witch of the North lijkt soms wat bruter te klinken dan het vorige album. Hoe zie je dat zelf?
Ik denk zeker dat Dance with the Devil het rustigste album is dat we hebben. Dus het klopt dat het nieuwe album wat zwaarder is, en daar zijn we blij om. Er zit ook wel meer dynamiek in de nummers, omdat er soms wat rustige stukken in voorkomen. Die dynamiek hoor je zeer sterk in The Circle of Five.
Dat is inderdaad een zeer tegendraads, atypisch nummer, maar muzikaal wel heel sterk. Kan je vertellen hoe dit tot stand is gekomen?
Het schrijven van dit nummer heeft wel wat energie gekost. Ik heb vier verschillende zanglijnen uitgeprobeerd vooraleer we de juiste balans gevonden hadden. Maar uiteindelijk is het leuk dat het resultaat vernieuwend en verfrissend is. Muziek ontwikkelt zich heel erg langzaam, dus je probeert zo goed mogelijk binnen een bepaalde stijl te blijven, maar toch moet je hier en daar technieken toepassen om nieuw te klinken.
Heel veel op afstand natuurlijk, maar dat is eigenlijk wat we altijd doen. Want iedereen die in Zwitserland woont kan wel samen de oefenruimte in, maar ik woon in Eindhoven. In Nederland hadden we op een gegeven moment heel strenge regels, toen we bijvoorbeeld maar één persoon mochten ontmoeten. Voor het schrijfproces was dit wel een stuk gemakkelijker. Er waren namelijk geen losse optredens meer, dus tijd zat. In vergelijking met Dance with the Devil was dit dus een veel rustige proces.
Dance with the Devil is in maart 2020 uitgekomen. Dus jullie hebben echt niet stilgezeten. Hebben jullie überhaupt wel de kans gekregen om dit album in de markt te zetten?
Optreden is uiteindelijk maar een gedeelte van het promowerk – weliswaar het leukste. Maar stilzitten was niets voor ons, dus wat konden we beter doen dan een nieuw album opnemen? Als je naar onze website kijkt zie je daar nog wel wat tourdata staan. We hopen nu natuurlijk dat die vaccins opschieten, zodat deze optredens door kunnen gaan. Maar ons gevoel is dat er niets meer zal gebeuren voor het einde van het jaar.
Ik wil je heel erg bedanken voor het leuke gesprek en namens Zware Metalen wens ik je heel veel succes!
Links: