Interview Wâldrock
Het Friese ééndaagse Wâldrock festival zal volgende week voor twintigste keer plaatsvinden op het festivalterrein aan de Zomerweg te Burgum. Jaarlijks wordt het Friese dorpje overspoeld door enkele duizenden festivalgangers, die naar geweldige optredens komen kijken of enkel van de geweldige festivalsfeer komen genieten. Vorig jaar werd al bekend dat de komende twintigste editie van het festival wellicht de laatste is op de vertrouwde locatie. Zware Metalen sprak met programmeur Gerwin Dokter over Wâldrock en uiteraard over andere interessante festivalzaken.
Om een klein beetje een beeld te krijgen van hoe de Wâldrock-organisatie in elkaar steekt vroegen we Gerwin ons te vertellen wie er allemaal betrokken zijn bij het festival en hoe de taken zijn verveeld. “Als algemene medewerkers hebben we Paul Bosgra en Kees Koudstaal. Immie Jonkman is verantwoordelijk voor public relations. Magreet Triemstra houdt zich bezig met de medewerkers en vrijwilligers. Dan hebben we Johan Koster voor de facilitaire voorzieningen en zelf doe ik de programmering, onderhoud ik het contact met de bands, boekers en platenmaatschappijen. Hieronder valt uieraard ook het contact met MOJO, onze partner. Natuurlijk zijn we met z’n allen verantwoordelijk voor het gehele festival.”
Gerwin zit al vanaf dag 1 bij de organisatie, we vroegen hem als doorgewinterde Wâldrock-man zijn verhaal te doen over twintig jaar Wâldrock. “Het festival is echt begonnen als ‘middle of the road-festival,’ waarvan we in 1991 de eerste ‘harde editie’ hadden. Deze stap zorgde voor verdubbeling van het aantal bezoekers, dat destijds op ongeveer 3000 neer kwam. Het bezoekersaantal bleef stijgen, zo hebben we edities gekend met 7000 tot 8000 bezoekers en enkele uitschieters van 10.000 (1996) en zelfs 12.500 (2003). Het valt me erg op dat het organiseren van het festival in de loop der jaren steeds professioneler moet. Denk hierbij voornamelijk aan eisen op het gebied van ARBO, milieu en veiligheid. Zo hebben we ‘vroeger’ bijvoorbeeld nog wel eens gebruik gemaakt van een platte wagen (platte boeren wagen) dat diende als rolstoelpodium. Dergelijke dingen kunnen tegenwoordig echt niet meer!”
Uiteraard dien je de organisatie stabiel te houden om het allemaal vol te kunnen blijven houden.. “Dat is gunstig, want hierdoor weten we precies wat we wel en niet van elkaar kunnen verwachten, het valt allemaal wel te behappen. Alhoewel een aantal mensen toch behoorlijk wat tijd kwijt is aan het organiseren van Wâldrock. We doen dit allemaal naast onze gewone banen en dat is niet altijd even goed te combineren. We doen dit allemaal in onze vrije tijd, het is meer een hobby. Natuurlijk vind ik het wel een ontzettend leuke hobby, het is gewoon geweldig om te doen!”
Voor doorgewinterde Wâldrock-gangers is het misschien allemaal al lang bekend, maar gelukkig worden er ook veel jongere bezoekers aangetrokken tot het festival. We vroegen Gerwin toch maar eens te vertellen hoe het festival nou precies is ontstaan. “Eigenlijk is het allemaal begonnen in een sociaal cultureel centrum, Kiehool in Burgum, waar wel eens concerten werden georganiseerd. Een paar betrokkenen staken de koppen bij elkaar waaruit bleek dat we het wel eens leuk vonden om een festival te organiseren. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste drie jaren kwamen er zo’n 1500 mensen op af, als organisators vonden we dat we hier meer van moesten kunnen maken. Gezien de hardere muzieksoorten het populairst waren binnen ons team, hebben we besloten de ommekeer te maken naar die richting. Dit werd een succes, want met de eerste harde editie, waar Heathen en Sepultura optraden, verdubbelde het bezoekersaantal.”
Wâldrock was, en is nog steeds, niet het enige metalfestival in Nederland. Dan is concurrentie natuurlijk ook niet onwaarschijnlijk met festivals als Dynamo Open Air en tegenwoordig Fields Of Rock… “Van Dynamo hebben we nooit last gehad eigenlijk. Het festival vond meestal een week of zes eerder plaats en dat zorgde ervoor dat de festivals elkaar niet in de weg zaten. Wél concurrerend was daarentegen de voorganger van Graspop, dit festival nam namelijk een groot deel van onze programmering over. Later is dit veranderd doordat de nieuwe bezetting van Graspop ons in alle capaciteiten is voorbij gerend. Nu hebben zij een hele andere doelgroep en vanzelfsprekend ook een heel ander budget.”
“Fields Of Rock heeft het wel wat moeilijker voor ons gemaakt. Het was dit jaar dan ook zeker niet makkelijk om een leuk programma samen te stellen, waarbij grote headliners als Slayer en Iron Maiden al geen opties meer waren. We hebben nu wat meer in de breedte moeten zoeken om het interessant te houden, zo hebben we nu een aantal bands staan die zelden optreden tijdens een openlucht festival. Een tweede punt is dat Fields Of Rock precies in ons weekend is gaan zitten. Dat derde weekend van juni was zo’n beetje ‘ons weekend’ en we zullen moeten ondervinden wat de gevolgen daarvan zijn voor ons.”
Opvallend is dat Wâldrock nog steeds een ééndaags feestje is. De meeste festivals kiezen er na blijk van succes voor om door te gaan als meerdaags evenement. Gerwin legt uit waarom juist Wâldrock er voor heeft gekozen het bij een ééndaagse happening te houden. “Gezien wij een organisatie zijn, die uit vrijwilligers bestaat, moet alles in onze vrije tijd gebeuren. Als we de stap zouden zetten om voor een meerdaags evenement te kiezen zou dat een grote aanslag zijn op de vrijwilligers en de organisatie. Daarnaast is het maar de vraag of er een draagvlak is binnen de omgeving voor een meerdag evenement. Bovendien zijn de meeste festivals meerdaagse evenementen geworden; we willen ons graag onderscheiden en blijven we dus gewoon een ééndaags feestje, met natuurlijk wel een kleine pre-party op de vrijdag.”
Dit jaar een nieuwe ontwikkeling omtrent het festival: maarliefst drie podia op Wâldrock… “We hebben dit jaar gekozen voor drie podia, om het toch nog interessant te houden voor de bezoekers. In plaats van het programmeren van grote namen proberen we het door middel van deze oplossing toch interessant te houden. We proberen zo min mogelijk bands van hetzelfde genre op hetzelfde tijdstip te laten spelen. Het is meer zoals we tegenwoordig televisie kijken: Een breed aanbod aan zenders. Dus ook op Wâldrock een breed aanbod, en pik er uit wat je leuk vindt. Daarbij hebben we gekozen voor exact twintig bands, om de nadruk te leggen op het 20-jarig bestaan van Wâldrock.”
Vorig jaar werd al bekend gemaakt dat editie 2007 waarschijnlijk de laatste is op het huidige terrein aan de Burgumse Zomerweg. We hebben nog niets opgevangen over een eventuele nieuwe locatie.. “Tot op heden zijn er nog steeds onduidelijkheden over het al dan niet beschikbaar zijn van de huidige locatie voor volgend jaar. Ik verwacht dat we hier eind jaar meer over te weten gaan komen. Maar we vinden dat nog even voor latere zorg, eerst deze editie maar eens tot een goed einde brengen!”
Nederland is een verschrikkelijk land wanneer het vooroordelen betreft, natuurlijk voelden wij Gerwin aan de tand over de vooroordelen over Friezen. Gelukkig weet hij de vooroordelen in een kort antwoord zowel te bevestigen als om zeep te helpen… “O? Zijn er vooroordelen over Friezen? Ik denk dat Friezen niet zo gek veel anders zijn dan andere mensen. We wonen natuurlijk wel in de leukste provincie van Nederland en daar mogen we best trots op zijn. Maar ja, ik denk dat de mensen die eerder op Wâldrock zijn geweest niet echt een groot verschil merken tussen Wâldrock en Dynamo Open Air vroeger om maar even een voorbeeld te noemen.”
Het organiseren van een leuk festival is in Nederland absoluut geen gemakkelijke klus. In Nederland kennen we ontzettend veel regeltjes en bestaan er ontzettend veel vergunningen. Ook financieel lijkt het ons geen makkelijk waar te maken geheel.. “Kijk, met minder kosten zou het voor ons makkelijker zijn om grote bands te kunnen boeken. Maar eigenlijk hebben we niet zo veel te klagen, want we kunnen nu best stellen dat Wâldrock er nu uitziet zoals we willen dat het festival er uitziet. We besparen natuurlijk extra op de personeelskosten. De overgrote meerderheid van de medewerkers en de organisatie is vrijwilliger en dat scheelt behoorlijk in de kosten!”
Als festival-organisator vermaak je je vast ook goed op andere festivals.. “Ja zeker, ik ga natuurlijk alleen naar festivals die ik zelf leuk vind, zoals Wacken Open Air, Noordschok, Stonehenge, Fields Of Rock en Lowlands. Ik vermaak me doorgaans en maak me dan nooit zo druk over zaken die beter zouden kunnen.”
We vroegen Gerwin ook eens enkele factoren te noemen die naar zijn mening van belang zijn op ‘het perfecte festival’ “Uiteraard is de line up erg belangrijk, de weersomstandigheden, de prijzen van de catering en ook de entree. Sommige festivals bestaan puur uit commercieel oogpunt, de bezoeker lijkt er meer gezien te worden als ‘perssinaasappel’ dan als ‘gast.’ En daarbij natuurlijk nog de gemoedelijkheid en de gezelligheid!”
Uiteraard kreeg Gerwin nog even de gelegenheid te zeggen wat hij nog kwijt wilde aan de lezers van Zware Metalen: “Ik hoop jullie allemaal te zien op 7-7-7 in Burgum!!!”
Links: