Interview – U.D.O.
Het Duitse U.D.O. heeft zojuist de nieuwe schijf Thunderball afgeleverd. Een cd die bol staat van de oerdegelijke Teutoonse Heavy Metal, en bovendien naadloos aansluit bij oude Accept-klassiekers als Balls to the Wall en Russian Roulette. Tijd voor een uitgebreid gesprek met U.D.O.-opperhoofd Udo Dirkschneider.
Ben je tevreden over het uiteindelijke resultaat van Thunderball?
Jazeker! Ik ben meer dan tevreden over het nieuwe album. Ik denk dat dit voor het eerst in de historie van U.D.O. is dat er een heel duidelijk bandgeluid te horen is. Kijk, we hebben nu de afgelopen vijf jaar een vaste line-up, en dat kunnen mensen ook horen op dit album. Ik hoop dat het commentaar van het verleden nu eindelijk over zal zijn, en de mensen U.D.O. niet meer zozeer als een solo-project zullen zien, maar ook daadwerkelijk als een volledige band. Daarnaast ben ik zeer tevreden over de songs op Thunderball, en ik denk dat dit weer een stap in de goede richting is.
Op de hoes van Thunderball prijkt weer met grote letters “the voice of Accept”. Wordt je nooit moe van die link naar je verleden?
Nee, niet echt. Ik bedoel, met Accept heb ik het grootste succes gehad, dus is het niet meer dan logisch dat mensen mij nog steeds in verband brengen met – en inherent daar aan zien als de stem van – Accept. En daarnaast: ik was ook de stem van Accept, hahaha!
Ik kan me echter voorstellen dat het een hoofdstuk is wat je met je eigen band graag als afgesloten zou zien. Niet meer de stem van een vroegere band zijn maar gewoon…. gewoon…..
Gewoon Udo! (buldert het uit van het lachen)
Heb je inderdaad wel een klein beetje gelijk in, maar wat kun je er tegen doen? Het is een lange historie die ik heb met Accept, en ik heb er ook geen problemen mee. Mensen vragen me ook nog steeds dingen over die band, en dat is ook helemaal niet erg.
Op Thunderball staat een song genaamd Trainride to Russia. Wat is toch die affiniteit die je met dat land hebt?
Wij houden gewoon heel erg van dat land, en vroeger met Accept waren we daar al heel beroemd. Trainride to Russia is in wezen dan ook een eerbetoon aan Rusland en de Russische fans. Het was alleen niet echt gepland om een song als deze te schrijven. Maar toen we begonnen met het schrijven van teksten kwamen vooral onze eigen ervaringen in het leven boven. En toen begon het voor ons te malen: wat hebben we daar meegemaakt, en wat hebben we van het land gezien en geleerd? En zodra we met de teksten klaar waren dachten we: wat voor muzikale omlijsting moet iets als dit krijgen? Het was in ieder geval duidelijk dat het een Russische sfeer moest hebben. Uiteindelijk hebben we denk ik een mix van traditionele Russische volksmuziek en heftige muziek. Het enige wat echt afwijkt van onze eigen muziek is het gebruik van de accordeon. Ik wist ook niet dat Stefan (Kaufmann, gitaar) al jaren les op dat ding had. In de accordeon hebben we dan ook een perfect instrument gevonden om het juiste gevoel over te brengen.
Is Trainride to Russia gebaseerd op een bestaande Russische volksmelodie?
Nee. Het is een volledig eigen compositie.
De reden waarom ik dit vraag is omdat het nummer dusdanig Russisch klinkt dat ik in eerste instantie niet wilde geloven dat dit door een Duitse band geschreven was.
Hahaha! Kijk, we hebben verscheidene tours in Rusland gedaan, dus is het vanzelfsprekend dat je als muzikant ook wat locale dingen oppikt. Dan wordt het ook makkelijker om een typisch Russisch klinkende song te kunnen schrijven.
Het gaat U.D.O. momenteel erg voor de wind. Denk jij dat de metalwereld levendiger is als een jaar of vijf geleden?
Zeker! Toen ik jaren geleden met U.D.O. begon was de metal eigenlijk helemaal niet zo populair. Het was toen niet makkelijk om weer met de band te beginnen, zeker omdat de muziek die wij maakten helemaal niet aansloeg. Nu gaat het echter makkelijker en beter, en onze geliefde muziek zit zeker in een opwaartse stroom. Dit wordt een heel goed jaar voor U.D.O.. We beginnen aan een wereldtournee die een jaar gaat duren, en wat kan ik zeggen, het gaat momenteel gewoon heel erg lekker. Ik ben een tevreden man.
Kijk je uit naar de nieuwe tournee?
Natuurlijk, dat doe ik altijd. Touren en optreden is de beste tijd van het hele proces, haha!
Hierna begint de heer Dirkschneider zijn complete tourschema te vertellen. Twee weken hier, vier optredens daar… Ik zal het jullie besparen, je kunt het immers ook op de site nalezen.
Is er een speciale productie? Wat kunnen de fans van U.D.O. verwachten?
Qua muziek of qua podium?
Beide.
Haha! We zijn er nog niet helemaal uit, maar qua show zullen we zeker proberen met iets origineels en verrassends te komen. Qua muziek zullen we in ieder geval wat klassieke Accept-songs moeten spelen. Daar komen we denk ik ook niet onderuit. Het zullen er in ieder geval minder zijn als in het verleden, met meer U.D.O.-materiaal. Maar zaken als Fast as a Shark, Princess of the Dawn en Balls to the Wall mogen we niet overslaan. Het samenstellen van een setlist is het ergste wat er bestaat! Je kunt simpelweg niet iedereen tevreden stellen. Kijk, met Accept heb ik 19 albums uitgebracht, dus wat moet je in vredesnaam spelen, en hoe lang?
Je speelt veel in landen waar andere metalbands niet spelen, zoals Rusland en Tibet, om er maar eens twee te noemen. Waar speel je het liefst, en waar is het publiek het best?
In grote lijnen maakt het niet zoveel uit. In Scandinavië bijvoorbeeld zijn de fans minder wild als, zeg, Spanje, of andere Zuid-Europese landen. In Rusland is de sfeer dan weer heel erg gemoedelijk, en wordt er uit volle borst meegezongen. Maar in wezen maakt het niet uit. We hebben in ieder geval nog steeds het geluk dat de mensen überhaupt op komen dagen, meezingen en een goede tijd hebben.
Wat voor optreden doe je het liefst: een festival of een eigen show?
Dan prefereer ik een eigen productie. Op festivals krijg je namelijk maar een uur, of vijftig minuten speeltijd of zo, wat het ook weer moeilijker maakt om een setlist samen te stellen. En alles moet ook veel vlugger, je hebt minder tijd. Natuurlijk is het gaaf om voor twintigduizend man te spelen, maar geef mij maar gewoon een normale show.
Je zei het eerder al: deze U.D.O.-line-up bestaat nu al een jaar of vijf. Is dit de reden dat Thunderball zo hecht en zo compact klinkt?
Absoluut. Dat is zeker de reden. Het is nu een echte band, en iedereen draagt ook materiaal aan. Na vijf jaar ken je elkaar door en door, en je leert ook met elkaar muziek schrijven. Helemaal om te componeren voor mijn stem, dat is altijd erg lastig, haha! Vooral de harmonieën en zo. Maar dit album draagt echt die bandsfeer uit, en daar ben ik erg blij om.
Ik wilde graag even stil staan bij een paar individuele songs. De eerste die me echt opviel was The Land of the Midnight Sun. Kun je er iets over vertellen? Waar gaat het nummer over?
Dit is een eerbetoon aan de Scandinavische landen, waar we ook erg op gesteld zijn. Wat we voor Thunderball anders hebben gedaan – iets wat we ook nooit met Accept hebben gedaan – is dat we eerst alle teksten hebben geschreven en daarna de muziek pas. Vroeger deden we dat precies andersom. Toen we dus de tekst over Scandinavië af hadden, was het veel makkelijker om muziek te schrijven. Ik vind dat de atmosfeer van dit nummer erg prettig is. Het is een mooie song, denk ik.
Ik had het ook nog over Trainride to Russia willen hebben, maar die song hebben we al gehad, dus het volgende nummer waar ik even stil bij wil staan is The Magic Mirror.
Dit is in feite een zelfde soort song als Man and Machine. Wat we hiermee willen zeggen is: kijk eens in die magische spiegel. Dan zul je zien dat je zelf als persoon ook belangrijk bent, en dat je in jezelf moet geloven. Daarnaast houd ik ook erg van de atmosfeer op dit nummer, net als op The Land of the Midnight Sun.
Andere bands brengen singles uit voor het nieuwe album. U.D.O. heeft een DVD uitgebracht; Thundervision. Waarom deze stap?
Dat is eigenlijk heel simpel. De planning was om na een hele lange tijd eindelijk weer eens een videoclip te maken, nu een hoop zenders eindelijk weer metalprogramma’s hebben. Na zes jaar mocht het ook wel weer. Maar toen kregen we de optie om vijf clips te maken voor de prijs van één, en dat is een aanbod wat je natuurlijk niet afslaat. Uiteindelijk hebben we die dus op de DVD geplaatst, samen met een interview en een making of, en twee bonustracks. We zijn ook één van de weinigen die dit totnogtoe hebben gedaan, en wie weet: wellicht slaat het wel aan en wordt het een trend, haha! De prijs voor de DVD is ook erg scherp; ik dacht dat het ding voor twaalf of dertien euro in de winkels zou moeten liggen.
Dat is het, bedankt voor dit interview. Heb je nog iets wat je kwijt wilt aan onze lezers?
Tja, wat kan ik zeggen? Ik kijk er erg naar uit om weer naar Nederland te komen. Dus: kom allemaal naar onze concerten, en dan zien we jullie daar!!