Interview The Setup
Enige tijd geleden werd ik overvallen door het debuutalbum van The Setup uit België. Deze band met ex-leden van o.a. Thumbs Down en Circle keert met dit album terug naar de hardcore-sound van de jaren ’90. Naar aanleiding van dit uitstekende album heb ik een gesprek met gitarist Andries.
Allereerst, wat is gebeurd met de oude bands waarvan er nu leden in The Setup spelen?
Eind augustus 2002, hebben we met Thumbs Down onze laatste show gespeeld. Ik wist toen al dat ik ging kappen met de band omdat het vuur volledig weg was uit de band en het tijd werd voor iets nieuws. Enkele weken laten zijn ikzelf, Raf en Benjamin dan met zijn drieën de oefenruimte ingetrokken om aan een nieuwe band te werken. Zanger Steven heeft nog even een nieuwe band gehad, The Shards, maar dat was niet echt een lang leven beschoren, hoewel ik nu weer net hoorde dat ie met iets nieuws bezig is.
Circle is een ander verhaal. Circle heeft nog lange tijd bestaan toen we al shows speelden met The Setup. Officieel is Circle ook nooit gesplit. Ze hebben ergens eind 2004 een rustpauze ingelast, maar ik denk dat de kans wel klein is dat er ooit nog een vervolg aan gaat komen. Ook hier was het een mengeling van interne strubbelingen en verschillende visies op wat er in de toekomst gedaan moest worden.
Vergeleken met Circle of Thumbs Down is The Setup ineens een geheel andere richting. Daardoor zullen jullie heel wat mensen verrast hebben. Kun je vertellen wat jullie hebben met deze stijl hardcore en waarom hiervoor is gekozen?
Thumbs Down was een oldschool hardcore band en Circle meer een hardcore-rockband met enorm veel invloeden uit indie en stoner, dus ik begrijp de vraag wel enigszins. Niettemin is het wel zo dat we allemaal al wel even meedraaien en dat we dus wel de tijd hebben meegemaakt dat je als gemiddelde hardcore-liefhebber naar heel veel verschillende dingen luisterde. Zeker de jaren ’90 waren wat dat betreft heel divers. Je zou dus wel kunnen zeggen dat we erg openminded zijn en dat de stap naar dit eigenlijk niet zo enorm groot was. We waren immers allemaal erg hard fan van new school die half de jaren ’90 enorm populair was. Tel daar dan nog eens bij dat zowel ik als Raf absolute fans zijn van de oude NYHC en dan is het niet zo verwonderlijk dat we gewoon agressieve, groovy NYHC gemixt hebben met de mid-nineties hardcore in de stijl van Unbroken, 108 en Turmoil.
De nieuwste lichting hardcore-liefhebbers kent new school hardcore in de trend van bands als Unbroken of Turmoil misschien niet eens. Hoe zouden jullie de muziek van The Setup aan hen omschrijven?
Ik denk dat we vooral een agressieve sound hebben die redelijk metallic klinkt zonder metalcore te spelen met heel veel dynamiek en een goede portie melodie en groove.
Elke muziekstijl maakt vroeg of laat wel weer een comeback. Denken jullie dat er in de hedendaagse scene behoefte is naar een terugkeer van de stijl die jullie spelen? Of is er sprake van een behoefte die puur vanuit jullie zelf komt?
Daar heb je absoluut gelijk in als je zegt dat alles terugkomt. Ik denk zeker dat er een behoefte is naar deze stijl, anders zouden we ook niet zoveel vraag naar shows krijgen. Wel denk ik dat deze stijl een beetje in de vergetelheid was gedrukt omdat er gewoon geen bands waren die deze invloeden hadden. Daardoor hebben we aanvankelijk heel hard moeten werken om mensen te overtuigen, hetgeen we nog steeds moeten doen omdat we niet bij iedereen onmiddellijk de juiste snaar raken.
Waarom eigenlijk de naam ‘The Setup’?
Iedereen die ooit een bandje heeft gehad, weet dat een naam kiezen al van het moeilijkste is in het bestaan van een band. Er waren een aantal mogelijkheden, uiteindelijk kwam Raf met deze naam voor de dag en omdat het ook een relatief onbekende song van Unbroken was en het wel agressief klonk, is het deze geworden en ik moet zeggen dat ik er nu eigenlijk wel best tevreden mee ben.
De cd ‘The Pretense Of Normality’ is uitgekomen via Gangstyle Records, een label dat ik vanuit het verleden voornamelijk associeer met oldschool en zogenaamde ‘tough-guy’ metalcore bands. Hoe is het contact met dit label tot stand gekomen en waarom hebben jullie uiteindelijk voor Gangstyle gekozen?
GSR had zeker dat imago en ze hebben ook nog heel veel bands in dat genre. Niettemin zijn ze de laatste jaren veel breder gegaan, maar is het toch vooral zo dat ze naar de mensen achter de band kijken en of deze mensen de motivatie kunnen opbrengen om samen met hen te groeien. Ik herinner me dat ik ze onze mini cd bezorgd had en dat we vrij snel een afspraak hadden. Er waren een hele hoop labels in ons geïnteresseerd, maar voor ons was het absoluut noodzakelijk dat het een label was dat ons in het buitenland verder kon brengen. Tel daarbij dan nog hun directe aanpak en hun iets grotere kijk bepaalde dingen en dan kan je wel zeggen dat we erg tevreden zijn met die keuze. Ik denk dat ze ook wel tevreden zijn met ons omdat de cd erg goed loopt en de optredens en de tours blijven binnenstromen.
Zanger Dries Olemans gebruikt zijn stem op deze plaat veel extremer dan hij in het verleden bij Circle deed. Is dat een grote aanpassing geweest en mist hij het cleane zingen helemaal niet?
Dries heeft altijd een goede stem gehad, maar ik geloof wel dat je zangstem ook wordt bepaald door de muziek die je speelt. Zijn stem was ten tijde van Circle en de eerst opnames van The Setup een pak minder zwaar, maar door het veelvuldig optreden is zijn stem een pak ruiger geworden en klinkt het op deze plaat ook gewoon erg heavy. Van een echte aanpassing is weinig sprake geweest. Dries kent zijn stem erg goed en ook zijn techniek is feilloos waardoor ie veel aankan.
Wat het cleane zingen betreft, denk ik wel dat hij het soms wel mist, maar hij is zelf de eerste om te zeggen dat het gebruiken van cleane zang absoluut tot een minimum beperkt moet worden in The Setup.
Het artwork van de nieuwe cd ziet er fantastisch uit. Kunnen jullie hier wat over vertellen? Wie heeft het bijvoorbeeld gemaakt en zit er een bepaald thema achter?
Eerst en vooral bedankt voor het compliment. Het artwork is gemaakt door Dennis “Damnengine” Sibeijn. Het is een enorm getalenteerde artiest die de meest bizarre werken maakt. Op www.damnengine.net kan je alles bekijken. Ik had hem opgemerkt toen ik erg onder de indruk was van de layout die ie voor het Nederlandse Killtraitors en het Belgische Aborted had gedaan en omdat we vooral voor een bijna machinale, koude sound wilden gaan, was zijn stijl ideaal voor de nieuwe plaat.
Hij heeft zich gebaseerd op een aantal teksten waar het thema van “zelfbeeld”, “plaats in de maatschappij”, “maskers” en zo erg naar voor kwamen, wat perfect aansloot bij de albumtitel, dus je kan wel zeggen dat we erg tevreden mee waren, ook al was het naar hardcore-normen geen voor de handliggend artwork.
Heeft The Setup een bepaalde filosofie of boodschap die het over wil brengen?
Ik denk dat deze band vooral wil aantonen dat je jezelf moet blijven. Heel wat mensen binnen de scene proberen zich vaak een houding aan te meten die vaak haaks staat op wie ze werkelijk zijn. Door dat we al lang meegaan hebben we al heel veel mensen zien komen en gaan en vaak lui met een enorm grote bek.
Uiteraard zijn dit soort zaken ook vaak aan de orde in het gewone dagdagelijkse leven.
Hardcore is tegenwoordig steeds meer een consumptiegoed aan het worden. Hebben jullie het idee dat er in de hedendaagse scene nog belangstelling is voor bands met een inhoudelijk verhaal?
Dat hangt er wat van af. Teksten zijn zeker nog erg belangrijk alhoewel de politieke geladenheid van teksten redelijk zeldzaam aan het worden is. Hardcore is al jaren voor het overgrote deel een middle class muziekstroming waardoor de nood aan het vechten tegen het systeem iets is dat enkel door de heel geëngageerden wordt volgehouden. Ik zag afgelopen weekend Seeing Red optreden waar het geëngageerd preken hun handelsmerk is en het viel me plots extra hard op dat zoiets een zeldzaam iets is geworden.
Ik ben persoonlijk ook van mening dat je het beter ook kan laten als het niet oprecht is of als het enkel druk maken om het druk maken is. Er zijn altijd dingen waar je voor kan strijden en dat moet ook zo blijven, maar heel wat dingen waar vroeger zwaar voor gevochten moest worden, zijn nu gewonnen gebied. Hardcore is geen muziek meer die enkel voor de verschoppelingen is. Langs de andere kant is het uiteraard ook wel jammer omdat het vandaag de dag ook redelijk oppervlakkig is geworden, maar zoals bij zoveel zaken, kan je dat gewoon niet forceren.
Wat zijn de toekomstplannen voor The Setup? Komen er bijzondere optredens aan of zit er een nieuwe release in het verschiet?
We hebben deze zomer enorm veel gespeeld. Vanaf eind september vertrekken we op tour met The Power & The Glory. Een relatief onbekende band uit de US die op Deathwish Records zitten. Nadien is het wederom veel shows spelen en we vertrekken normaal gesproken weer voor een week of drie op tour met een grote US-band, maar daar kan ik voorlopig nog niet veel over zeggen.
Een nieuwe release zal iets voor tweede helft 2006 zijn, maar we zijn er inmiddels al wel mee bezig omdat we nu eenmaal veel tijd willen uittrekken om een goede plaat te maken. Het zijn dus drukke maanden, maar dit is nu éénmaal hetgeen we graag willen doen.