Interview Orphanage
Na alweer een veel te lange stilte is pas geleden eindelijk de nieuwe Orphanage CD verschenen. En na al die tijd zijn veel mensen natuurlijk erg benieuwd wat er allemaal in het Oprhanage kamp gebeurt is. Zwaremetalen vond Rosan en Guus bereid om zich door Rajackar en Snaack de hemden van het lijf te laten vragen.
ZM: Orphanage heeft in de begintijd een behoorlijk vernieuwende muzikale richting genomen. Was dit een bewuste keuze of is dit meer zo gegroeid?
Guus: Dat was een bewuste keuze. Lex en ik hadden allebei al in een aantal bandjes gespeeld. Onder andere thrash en death metal. En toen merkten we dat eigenlijk alles ging vervelen en ons doel werd om echt afwisselende muziek te gaan schrijven. Dat was namelijk voor ons de enige manier om het lang vol te houden en op zich blijkt dat ook want ik kan echt mijn ei kwijt.
Rosan: En omdat je het voor de lol doet durf je heel veel uit te proberen. Ik was er niet bij maar ik heb wel een hoop gehoord en als je zoiets voor je lol doet denk je al snel "Ach waarom ook niet". Als je niet meteen als doel hebt "dit moet een hit worden" dan heb je een heel ander ding voor ogen en dan hou je toch minder rekening met wat andere mensen er van vinden.
ZM: Hoe belangrijk vinden jullie het dat de sfeer van de muziek aansluit op de teksten en andersom?
Rosan: Ik denk dat het belangrijkste is dat de sfeer in de muziek over komt en de teksten schrijven we daar eigenlijk bij. Meestal hebben we een kern idee en daarbij schrijven we dan of de gitaar bas en drum of juist de toetsen en de zang. Dat zijn eigenlijk twee verschillende manieren van componeren. Bij allebei is de sfeer dan bepaald en van daaruit werken we verder. Als je voor een CD aan het werk bent dan heb je allerlei stukjes en tig riffjes en als je echt iets pakkends hebt dat heb je ook meteen daar iets bij van "O, dan moet ik daar aan denken". En als je daar aan vast houdt dan kan daar ook meteen een tekst uit rollen. Maar dan heb je de sfeer al bepaald door dat stukje. Dus eigenlijk wordt de sfeer meer bepaald door de muziek en eigenlijk aangevuld met de teksten.
ZM: Bij Orphanage hoor je ook dat de muziek erg goed aansluit bij de teksten.
Guus: Je hebt eigenlijk twee verschillende invalshoeken maar die twee moeten uiteindelijk wel leiden tot een reeks nummers die gewoon helemaal geloofwaardig overkomen als samenspel. Die combi van alle moet gewoon kloppen? Dus we vinden het zeker belangrijk dat de muziek aansluit bij de teksten.
Rosan: Waar we ook op letten bij mij en vooral bij George is dat het lekker bekt. En de juiste sfeers is dan de muziek in combinatie met klanken en woorden. En nog los van wat of welk woord je zingt is het belangrijk dat het moet passen in het geheel.
Guus: Dat is ook weer een aspect waar je rekening mee houdt net als met de gitaar. Dat moet gewoon lekker spelen en lekker lomp overkomen.
Je kan wel iets heel ingewikkelds spelen maar dan moet je toch kijken of het niet simpeler en krachtiger kan. En dat is ook zo met de teksten.
ZM: Wie is bij jullie eigenlijk de grote Lovecraft fan?
Guus/Rosan: Lex!
Guus: Hij leest ook veel science ficton en fantasy op de nieuwe plaat staan ook een nummer "Enders game" en dat is ook een heel populair science fiction boek.
ZM: De gebruikte verhalen van lovecraft zijn op een erg stijlvolle manier omgezet tot Orphanage nummers. Gaan jullie dit ook volhouden nu Lex niet meer in de band speelt?
Guus: Op de nieuwe plaat staat geen Lovecraft maar wel weer andere dingen.
Rosan: En er staat ook weer een nummer van lex op.
ZM: Op de eerste twee cd’s hebben jullie het tekstueel of heel andere dingen dan op de 3 e cd, hoe is dit zo gekomen?
Rosan: Omdat er veel meer mensen betrokken zijn geraakt bij het hele proces. Lex heeft het concept bedacht en uitgewerkt met mensen en dat is Oblivion geworden uiteindelijk. Langzaamaan werd Oprhanage niet meer het project van Lex maar een echte band. Bij de tweede CD was Lex de eigenlijk de producer van de CD maar toen had Guus ook al erg veel meegeschreven. En bij Inside hebben we heel veel samen gedaan en ook qua teksten hoor je dat het anders geworden is.
Guus: Inside is allemaal persoonlijk en harder en meer over jezelf. En Oblivion is meer verhalend.
ZM: Voor veel Orphanage fans kwam deze omslag nogal onverwacht.
Rosan: Daar waren we ons wel van bewust. We wilden toen alles graag samen doen. Die CD is opgenomen in een democratisch proces zoals Lex dat noemt. Iedereen had inspraak in hoe de CD moest gaan klinken en iedereen moest zijn ei erin kwijt kunnen. Juist omdat iedereen er veel naast doet moesten we de band extra leuk houden voor iedereen. Anders stop je ermee.
Guus: Oblivion is een concept en Inside is een band, om het kort door de bocht te zeggen.
Rosan: En By time alone zit er een beetje tussenin.