Interview Ordo Draconis
Met het Camera Obscura tweeluik bracht Ordo Draconis twee ijzersterke CD’s uit. Deze klasseband verdient het dan ook zeker om onder de aandacht te worden gebracht. Vandaar dus een interview met Rahab.
Allereerst wil ik je feliciteren met het resultaat van Camera Obscura. Waarom eigenlijk twee CD’s in één keer?
Dank je wel! We zijn er zelf ook erg blij; we hebben erg lang aan het album gewerkt en het is zonder meer een zware bevalling geweest, maar bij terughoren gelukkig wel erg de moeite waard. Helemaal in het begin was het de bedoeling dat het gewoon één CD zou worden, maar toen bleek dat we wel erg veel noten en melodietjes bij elkaar hadden geveegd, hebben we besloten er twee van te maken. Nu hadden we toch al een conceptueel deel op het album gepland, dat ongeveer de helft van de totale muziek bleek te bestrijken. Dat maakte de splitsing in twee CD’s alleen nog maar natuurlijker. CD 1 The Star Chamber Reviews bevat nu het concept gedeelte en A View With a Room een aantal losse nummers.
Camera Obscura is qua stijl toch een hele verandering ten opzichte van The Wing and the Burden. Is de stijlwijziging destijds ook de reden geweest dat Moloch en Arco zijn opgestapt? En weet je toevallig ook waar ze zich nu mee bezighouden?
Zelf zie ik het meer als een verdere ontwikkeling dan dat we radicaal het roer omgegooid hebben – we hebben niet een moment gehad van “.. en nu gaan we het helemaal anders doen”. Maar ik ben met je eens, dat mede door de lange tijd die er tussen The Wing & the Burden en Camera Obscura heeft gezeten, de muziek (nog even los van de productie) veranderd is. We hebben bijvoorbeeld een aantal nieuwe elementen geïntroduceerd zoals de koorpartijen, het gebruik met samples, etc. Desondanks heb ik van veel mensen gehoord, dat ze het toch nog steeds duidelijk herkenbaar vinden als Ordo Draconis. Ergens is dat ook niet zo raar omdat er ook nummers op staan die eigenlijk ouder zijn dan het meeste materiaal dat op The Wing & the Burden terecht is gekomen.
Het meer experimentele karakter van (een deel van) het materiaal op Camera Obscura, of iig de manier waarop dat is ingevuld, is inderdaad een belangrijke reden geweest voor Moloch en Arco om uit Ordo Draconis te gaan. Zij zitten nu beiden in de meer old school black metal band Weltbrand, onze andere gitarist 1337_Misanthrope heeft daar ook een tijd lang deel van uitgemaakt. Ze hebben net hun tweede CD opgenomen. Moloch maakt daarnaast deel uit van Funeral Winds en tal van projecten als ik het goed begrepen heb.
In mijn review omschreef ik Ordo Draconis als een mix van Arcturus, LimbonicArt en Kovenant (ten tijde van Nexus Polaris). Kan je met deze omschrijving leven en wil je eventueel nog wat andere bands noemen die van invloed zijn geweest? Ik kan me namelijk niet aan de indruk onttrekken dat je een brede muzieksmaak moet hebben.
Haha, voor wat betreft die brede muzieksmaak zou je zo maar eens gelijk kunnen hebben. Ik heb zo’n vermoeden dat de muziek die ik nu op de achtergrond heb er bij de meeste metalheads ook niet in gaat….en wat zal ik zeggen, ik ben binnen de Ordo-gelederen zeker niet degene met de meest bizarre muzikale voorkeuren. Alle bandleden zijn muzikaal wel tamelijk open minded; dat werkt wel erg prettig.
Als recensent is aan jou de taak om aan te geven waar een CD je (enigszins) aan doet denken en zo de lezer een bepaalde referentie mee te geven. Dat is altijd iets subjectiefs en hangt van je eigen referentiekader af. In die zin kan ik met de meeste beschrijvingen wel leven…. hoewel van de geijkte Cradle of Filth en Dimmu Borgir vergelijkingen, omdat wij toevallig ook een keyboardspeler in de band hebben, bepaalde zaakjes wel redelijk gaan hangen. De link naar Arcturus wordt wel vaker gelegd in recensies, de overige twee lees ik minder vaak. Ook Emperor en Ephel Duath kom ik nog wel eens tegen. De range aan muzikale invloeden waaruit we hebben geput is zo enorm, dat het denk ik niet zo zinvol is om die hier nu op te gaan sommen. Het belangrijst is om over te krijgen dat we muziek maken met iets van wortels in black metal, maar dat we duidelijk een muzikaal experiment en/of uitdaging niet uit de weg gaan. Voor de bands die in recensies genoemd worden, ook Sigh, Aborym of Dodheimsgard ben ik wel eens tegengekomen, geldt in de regel min of meer hetzelfde, alleen hebben die hun muzikale uitdaging/experiment op hun manier ingevuld en wij op de onze.
Het artwork voor Camera Obscura is vrij apart te noemen. Wie heeft het gemaakt en wat is het idee achter de hoezen?
Rahab: .. deze speel ik even door aan de hulptroepen….
Mir h iD: De ontwerp(st)er heet Jessica Groenewegen. Zij heeft onze thematische en esthetische ideeën fantastisch weten vorm te geven. Eigenlijk zou het artwork voor zich moeten spreken, maar ik kan wel wat hulpmiddelen aanreiken. De directe overeenkomst tussen de beide hoezen is natuurlijk het perspectief van de ‘donkere kamer’, en dat is weer Nederlands voor Camera Obscura. Daarnaast zie je een soort omgekeerd Indonesisch schaduwspel (wajang kulit) – omgekeerd in de zin dat ’t om lichte, perifere verschijningen gaat tegen een donkere achter-/ondergrond. Voor sommige beeldelementen hebben we direct kunnen putten uit de teksten, zoals de zendmast (het machtsbolwerk dat in Neuron Gutter, Neutron Star wordt belaagd door een soort van mediapiraat), de vliegen (lord of the flies, de spionnen van Espionage) of de dokter met zijn zgn. pestmasker (‘Dr Schnabel’ in Dancefloor Clinic). Niet dat ’t een bonte ratjetoe is geworden van elementen die lukraak bij elkaar zijn gesmeten, maar ze bleken ook in het bredere verband goed bruikbaar. Die vliegen, smoezelige ziektebrengers én meesters van het recyclen, lenen zich er bijvoorbeeld prima voor om verval en tegelijkertijd continuïteit uit te drukken. Het parapluvormige scherm op de eerste schijf The Star Chamber Reviews maakt deel uit van een systeem dat een panopticon wordt genoemd (ja, dat is toevallig ook de titel van een Isis album). Dit verwijst naar een bepaald architecturaal ontwerp voor een gevangenis, waarvan het idee is dat de bewakers de gevangenen kunnen zien en horen, maar niet andersom. De filosoof Michel Foucault gebruikt die term ook om het belangrijkste mechanisme aan te duiden waarmee machtsstructuren in stand worden gehouden. Op weer een andere manier brengt het onder de loep nemen van de facetogen van een vlieg (die hij nodig heeft om te jagen of juist objecten uit de weg te gaan) een bepaalde spanning teweeg tussen zien en gezien worden. Op de hoes van de tweede CD A View with a Room kijk je mee over de schouder van een speurder of gangster, met gleufhoed en al, die zo uit een film noir weggelopen lijkt te zijn. En dat klopt ook. Een aantal kenmerken van dat filmgenre bleek in onze context goed te werken, zoals het suggestieve visuele décor, dat voor een belangrijk deel door bepaalde licht- en schaduweffecten bepaald wordt; of de psychologische strijd van de doortastende, maar niet onkreukbare en uiteindelijk tragische held. Denk bijvoorbeeld aan de figuur Faust in The Don of Venice. In het algemeen kun je stellen dat hier uitgelicht is de idee van visie als wapen, alsook de hieraan inherente terugslag. Als kijker wordt je overigens betrokken, bijna medeplichtig gemaakt. Misschien denk je ‘bah, vingers op het boekje’, maar als je eens goed kijkt zul je zien dat je vingerafdruk deel uitmaakt van de hoes. Ik hoop dat ik zo genoeg aanwijzingen heb gegeven die enige houvast kunnen bieden.
Tyrann past precies bij de muziek die jullie maken. Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen? Hij is nou niet direct de meest logische keuze lijkt mij, in verband met afstand en degelijke.
Tyrann is tevens zanger in het Luxemburgse Vindsval. Die band stond net als wij onder contract bij het Duitse Skaldic Art Productions. Voor de CD presentatie van The Wing & the Burden hadden we destijds gevraagd of zij voor ons wilden openen. Het klikte meteen heel erg goed tussen beide bands en er ontstond dan ook een vriendschap. Tyrann had al eens tamelijk a-subtiel laten doorschemeren dat hij erg gecharmeerd was van The Wing & the Burden. En op het moment dat Moloch Ordo verliet, was hij dan ook, ondanks dat hij Ordo Draconis liever in de The Wing.. line-up had zien blijven bestaan, graag bereid om de microfoon over te nemen. Nu waren wij op onze beurt ook wel weer erg onder de indruk van Tyranns vocale prestaties zowel op Vindsvals geweldige debuut CD Imperium Grotesque alsook live. Tel daar de klik op persoonlijk niveau nog eens bij op en je zult begrijpen dat we hem er graag bij wilden hebben. Hoewel Vindsvals muziek duidelijk anders klinkt dan die van ons, is er wel een sterke analogie in de manier waarop we met muziek bezig zijn, en dat maakte dat we vanaf het begin doorhadden dat we goed zouden kunnen samenwerken. Ik denk dat de resultaten op Camera Obscura daar ook naar zijn.
Overigens is het leeuwendeel van de CD opgenomen in de studio van, en samen met, Vindsval gitarist Patrick (de Tidal Wave Studio in Karlsruhe), een jonge maar bijzonder getalenteerde producer/geluidsengineer. Het is heel erg prettig werken met mensen, die vanzelfsprekend een eigen kijk op de dingen hebben, maar die van nature aanvoelen welke kant je op wilt, ik hoop dan ook van harte dat we in de toekomst weer in Karlsruhe zullen opnemen.
Hoe doen jullie dit met oefenen? Ik neem aan dat Tyrann niet wekelijks effe naar Zuid Holland rijdt om even een stukkie muziek te maken.
Nee, daar heb je gelijk in, sterker nog, momenteel heeft Tyrann het zo druk met andere zaken dat 1337_Misanthrope, Mir-h iD en ikzelf de honeurs vocaal waarnemen live. Meeoefenen heeft Tyrann ueberhaupt nauwelijks gedaan. Dat is ook niet persé nodig; als je met zelfstandige en gedisciplineerde mensen werkt waarvan je weet wat je aan ze hebt. Vindsval, Tyranns andere band, oefent ook hoogst zelden, maar is een geweldige live band, juist om die reden. Ook in de aanloop naar de CD opnamen hebben we nauwelijks met hem geoefend, wel is er uitvoerig gesproken en gecommuniceerd over hoe de teksten en de zang in te vullen. We hebben Tyrann van de muziek voorzien en in de studio zijn uiteindelijk de laatste details ingevuld. Naar grote tevredenheid mag ik wel zeggen, de afwisseling in de zang en de vocale effecten zijn aspecten die me erg goed bevallen aan ons nieuwe album.
Ordo Draconis is net terug van een mini tourtje door Portugal samen met Epping Forest. Hoe waren de reacties daar? En hebben jullie daar nog noemenswaardige dingen meegemaakt?
Dat Portugese avontuur was echt een geweldige ervaring! Het ging uiteindelijk maar om 3 optredens maar het was het dubbel en dwars waard. Ik heb al lange tijd een aantal geweldige vrienden in Portugal, één daarvan, Pinto drumt in de Portugese black metal band Epping Forest. Hij heeft de organisatie van het hele gebeuren voor zijn rekening genomen, en daarnaast, omdat onze eigen drummer niet in de gelegenheid was naar Portugal af te reizen, eveneens de drums voor Ordo Draconis verzorgd tijdens onze Portugese optredens. Hij speelde dus steeds twee optredens per avond. Gelukkig kon hij tijdens de Ordo optredens steeds weer een beetje op adem komen na de razendsnelle nummers van zijn eigen band Epping Forest. Het gegeven dat Pinto gewend is om nummers op een wat hogere snelheid te spelen maakte, dat het best even aanpoten was voor onszelf met de nieuwe nummers. We waren allemaal een paar dagen voor de optredens al naar Portugal afgereisd om gezamenlijk een aantal keer te kunnen oefenen. Zonder te oefenen met een nieuwe drummer het podium op stappen was voor ons ook wat veel van het goede hahaha. Een van de leuke dingen van het Portugal verhaal was dat we verbleven in het ouderlijk huis van iemand van de Epping Forest crew en we op die manier een veel beter beeld kregen van leven in Portugal dan het geval zou zijn geweest als we ergens in een pension hadden gezeten. In z’n algemeenheid durf ik na Portugal wel te stellen dat we op het gebied van gastvrijheid nog wel het een en ander kunnen leren hier.
De optredens zelf gingen, zeker gegeven de stand-in drummer erg goed; en over de hele linie was de respons dienovereenkomstig. Vooral het jonge, erg enthousiaste publiek in Guimaraes was erg leuk, maar ook het derde optreden, waarbij we een metalfest in Porto headlineden was super.
Epping Forest staat overigens op het punt hun debuut CD uitbrengen. Het is ook de bedoeling dat ze na de release naar de lage landen komen, zodat ook Nederland met de muzikale wervelwinden van deze Portugese heerschappen kennis kan maken.
Hoe spelen jullie de nummers live? Door alle gastzangers lijkt me dit vrij moeilijk. Moet ik aan iets als een DAT tape denken?
Gelukkig heb je live altijd zelf de hand in welke nummers je gaat brengen, sommige nummers die op Camera Obscura zijn gekomen zijn nooit bedoeld geweest om ook live te gaan doen. Het is ook niet een hoofddoel live (geforceerd) een zo exact mogelijke kopie van het nummer zoals dat op CD is beland neer te zetten, dan kun je immers beter thuis de CD opzetten. Bepaalde elementen uit de nummers passen we live een beetje aan om de vaart erin te houden of om ze eenvoudiger hanteerbaar te maken. Met de nieuwe nummers is het al best een hele klus om instrument en vocalen te combineren. Overigens gaan in het live geluid veel details toch vaak verloren. We maken hier en daar wel gebruik van opgenomen stukken muziek die worden afgespeeld, maar op dit moment alleen nog als intro of tussenstuk, niet geïntegreerd in de muziek. Op het moment dat je met een tape of disc mee speelt, legt dat de vrijheid in tempo bijvoorbeeld aan banden. De drummer moet dan met een hoofdtelefoon op gaan spelen, misschien iets voor de toekomst maar we zien ook duidelijk de draw-back van de beperking.
Jullie zijn de eerste release op Opus Magnum Productions. Hoe zijn jullie in contact met dit label gekomen en hoe bevalt de samenwerking met zo’n toch onervaren label?
Labelbaas Hermes diende zich enkele jaren geleden aan, toen ik meer met hem en z’n ideeën bekend raakte, bleek het erg goed te klikken. Toen op een gegeven ogenblik duidelijk werd dat Camera Obscura niet zou uitkomen op Skaldic Art Productions, dat op dat moment ons label was, liet Hermes ons weten dat hij het album graag via zijn jonge label Opus Magnum Productions wilde uit brengen. Wij zijn daar toen op ingegaan en uiteindelijk geschiedde het ook zo.
Een samenwerking met een jong, klein en onervaren label heeft voor- en nadelen. De middelen zijn beperkt, dat weet je van te voren; aspecten als ideologie, idealisme, enthousiasme en integriteit wegen daar dan weer tegenop. We hebben in principe alle vrijheid waar we om zouden kunnen vragen, maar we worden dan ook wel verondersteld ons steentje bij te dragen aan het commerciële aspect van de release. De distributie en promotie zijn zaken waar Opus Magnum nog duidelijk in zou kunnen groeien, ik heb begrepen dat er hard aan wordt gewerkt. Ondanks zijn ongrijpbare aard is Hermes wel iemand waar je op kunt bouwen. Voor dit album ben ik er in ieder geval van overtuigd dat we op het juiste label zitten en dat is een goed gevoel.
Met welke bands zou Ordo Draconis graag eens op tour willen gaan?
Bij een wat langere tour lijkt het me vooral belangrijk dat je het goed met de andere bands kunt vinden, bands als Vindsval (Lux), Geist (D) of Epping Forest (Por) zouden dan uitstekende gegadigden zijn. Van alledrie deze bands is de muziek daarnaast ook nog eens erg sterk. Zouden we als support met een grotere band meekunnen, dan zouden bands als Emperor of Arcturus hoog op mijn lijstje staan. Zouden ze nog hebben bestaan, dan had Lux Occulta me ook wel wat geleken.
Zal de volgende CD in dezelfde stijl als Camera Obscura liggen, of zal Ordo Draconis zich nog verder gaan ontwikkelen en nog meer stijlvreemde invloeden gaan gebruiken in hun muziek?
Het ligt niet in onze bedoeling om ook nog een Camera Obscura deel 3 te gaan maken. We zullen ons in ieder geval verder proberen te ontwikkelen. Overigens denk ik dat Camera Obscura zo divers is dat het lastig aan te geven is wat nu precies de stijl is, divers zal het vervolg ongetwijfeld ook gaan worden en er zullen ongetwijfeld elementen terug gaan keren die we op Camera.. hebben geïntroduceerd.
We zijn net begonnen ietwat concreter na te gaan denken over de opvolger voor Camera Obscura (en stiekum ook al over een mogelijke CD daarna..). Er ligt al een hele stapel ideeën, zowel muzikaal als conceptueel, maar het zal veel werk vergen die richting te gaan geven en te gaan stroomlijnen. Het is overigens wel de bedoeling er dan weer gewoon één CD van te maken. Het basisconcept leent zich uitstekend voor een kruisbestuiving met andere muziekstijlen, ik ben erg benieuwd of we er een leuke draai aan zullen kunnen geven. Het is op dit moment nog wat vroeg om er echt in detail al iets over te kunnen zeggen.
Tot slot wil ik je graag bedanken voor dit interview en wil ik de welbekende laatste woorden aan jou overlaten.
Wel allereerst bedankt dat je ons middels dit interview de gelegenheid hebt gegeven om de lezers van Zware Metalen iets meer te vertellen over Ordo Draconis. Mochten er geïnteresseerden zijn die nog iets meer willen weten, die kunnen onze homepage www.ordodraconis.com eens bezoeken. Er zijn daar ook een aantal MP3s met samples van Camera Obscura te downloaden. Bestellen van Camera Obscura kan direct via ons voor 20 euro (beide CD’s inclusief verzendkosten) – stuur een mailtje naar rahab@ordodraconis.com.
Tot slot zijn we druk op zoek naar podia die ons willen boeken voor optredens om het materiaal van Camera Obscura ook live ten gehore te brengen… dus ook wat betreft geïnteresseerde zaaltjes: neem gerust contact op!