Interview met Yngwie Malmsteen
Woensdag 11 september, mijn
mobiel gaat af. Het is Lady Rose, die mij vraagt of ik het interview met Yngwie
Malmsteen wil doen. Slik.. Enigszins overrompeld fluister ik snel “ja! gaaf!”.
Pas na een paar minuten dringt tot mij door wie ik mag interviewen. Het is
alweer enige jaren geleden dat ik voor praktijkopdrachten op de hogeschool
mensen geïnterviewd heb.. Ook hoor ik links en rechts nog wat verhalen over
Yngwie die mijn vrees in het diepe gegooid te zijn versterken. Het enige wat ik
kan doen is mezelf goed voorbereiden en proberen het beste er van te maken.
Internet afstruinen naar info en veel naar zijn nieuwe album luisteren, dat net
uitgebracht is.
Al snel is het
donderdagavond, 19 september. De MiniDisc staat gereed en zenuwachtig zit ik te
wachten tot de telefoon gaat. Het is ondertussen al 21.45, nog maar een sigaret
roken dan.. Nog een keer mijn vragen doornemen en het interview oefenen in mijn
hoofd. Al snel is het 22.00 uur, het tijdstip waarop Yngwie mij zou bellen. De
seconden kruipen voorbij. Dan, na wat een eeuwigheid lijkt te duren, gaat om
22.04 de telefoon. Zenuwachtig druk ik op “record” en neem de telefoon op. En
ja, ik heb Yngwie daadwerkelijk aan de lijn!
Al mijn zorgen en
vooroordelen over Yngwie verdwijnen al binnen de 1e minuut; na een
korte intro blijk ik de laatste in een reeks van 6 interviewers te zijn die
Yngwie vandaag aan de tand hebben mogen voelen, en hij is duidelijk wel in voor
een lolletje! Na deze korte en plezierige kennismaking beginnen we snel aan het
interview.
Q. Ik heb je nieuwe album uiteraard geluisterd, en het
valt me op dat hij anders dan je andere albums klinkt. Kan je me vertellen hoe
dit album ontstaan is?
YM: Na de laatste
wereldtournee ben ik begonnen nieuw materiaal te schrijven, zo rond kerst vorig
jaar. Dit album is inderdaad op een andere manier tot stand gekomen dan mijn
vorige albums. Ik schrijf al het materiaal in mijn eentje, dat heb ik altijd
gedaan, maar bij mijn vorige albums was er toch iemand bij me die het schrijfproces
enigszins beïnvloedde. Deze keer heb ik alle songs écht (fysiek) alleen
geschreven, de teksten, alle instrumenten, in de studio in mijn huis.
Pas toen de songs helemaal
klaar waren, heb ik de studiomuzikanten opgetrommeld, ze het materiaal laten
horen en hun partijen opgenomen. Doughie (White, zanger sinds de laatste tour)
bijvoorbeeld kwam binnen, ik liet hem de nummers horen, gaf hem zijn teksten en
liet hem de melodie van de zanglijnen horen. Daarna kon hij gelijk de studio
in.
Dit is het verschil tussen
“Attack” en mijn andere albums; hiervoor maakte ik altijd demo’s van mijn
materiaal, vervolgens ging ik met de muzikanten de oefenruimte in, en als de
songs goed liepen gingen we de studio
in. Hierdoor konden de andere muzikanten de songs inderdaad enigszins
beïnvloeden.
Q. Je nieuwe album heet
“Attack”, heeft deze titel een speciale betekenis? Zelf dacht ik dat je, door
het matige succes van je vorige plaat “War to end all Wars” en het kritiek op
de productie en dergelijke, deze keer symbolisch hard terug wilt slaan en
daarom de critici “aanvalt”.
YM: Nou, ik vind het in
ieder geval een interessante invalshoek die je beschrijft! Ik hou er van om
albums te maken waar mensen over na kunnen denken; ik hou dus niet van voor de
hand liggende dingen. Ik heb het niet letterlijk bedoeld zoals jij het
beschrijft, maar heb er geen bezwaar tegen als je het zo interpreteert. Jouw
interpretatie van de albumtitel vind ik in ieder geval verfrissend.
Q. Eén van de dingen die me meteen opviel toen ik je album
aan het luisteren was, is dat het naar mijn mening je meest gevarieerde album
tot nu toe is. Ik hoor jou typische neo-klassieke stijl, maar ook heavy metal,
rock, en zelfs blues. Wilde je persé een gevarieerd album maken? Of zijn de
songs zo ontstaan?
YM: De songs zijn absoluut
spontaan ontstaan. Ik heb albums gemaakt die op een bepaald concept gebaseerd
zijn, en het concept van dit album is “geen concept”. Ik wilde mezelf toestaan
om gewoon mijn gang te gaan en alles te doen wat er spontaan uitkwam. Ik denk
dat dit de beste manier is om songs te schrijven, anders zet je jezelf voor het
blok en kan je bepaalde songs niet gebruiken omdat ze niet bij het concept van
je album passen. Dus beperk je jezelf.
Deze keer wilde ik “met de
stroom meegaan” en alles doen wat er in me opkwam. En ik denk dat je dat zeker
terug kan horen op het album.
Q. Ik ben aangenaam
verrast door de productie van het album. De instrumenten klinken gebalanceerd,
het drumgeluid is erg goed. Heb je (red: zeker gezien de kritiek op zijn vorige
album) hier extra aandacht aan besteedt?
YM: In een zekere zin wel
ja. Eén ding dat ik absoluut niet zou tolereren is het feit dat mensen over
mijn nieuwe album zouden zeggen dat de productie niet goed is. Ik heb een goede
vriend van me, Tom Fletcher, ingehuurd om in mijn studio’s te werken. Alles is
daar opgenomen.
Ik ben er dan ook erg trots
op dat ik kan zeggen dat deze plaat met mijn apparatuur is opgenomen, waar ik
jaren voor heb moeten werken om het aan te kunnen schaffen. Ik ben zelf erg
tevreden met het eindresultaat, de plaat klinkt gebalanceerd en het geluid van het geheel is goed.