Interview met Theudho
Naar goede gewoonte vallen we Theudho lastig met onze nieuwsgierigheid rond hun laatste cd, deze keer is dat Cult of Wodan. Eveneens naar goede gewoonte is het een stevig stuk lectuur geworden, voor meerwaardezoekers en de historisch geïnteresseerden onder ons. De parabel van Theudho wordt veruitwendigd door Jurgen, bekend als zanger van de band. Reader discretion is adviced.
Dag Jurgen. Mooie werk wederom! Het eerste wat me opvalt, het artwork. Kris Verwimp. Ken je hem persoonlijk?
We hebben nu al twee keer met Kris Verwimp samengewerkt, voor The Völsunga Saga en Cult of Wuotan, dus we hebben al wat e-mails uitgewisseld en een paar keer gepraat op concerten, ja.
Iedere band zegt dat zijn nieuwe album hun beste is. Waarom is dat bij dit album zo?
Persoonlijk beschouw ik het schrijfproces en de opnamen van elk album als deel van een groter leerproces; de “good practices” van elke opnameperiode kunnen in combinatie met een goede dosis frisse inspiratie dus haast niet anders dan resulteren in een album dat het vorige overtreft.
Uiteraard ben ik er me van bewust dat muzikale appreciatie een bijzonder subjectief gegeven is. Het is een torenhoog cliché maar als integer muzikant schrijf je natuurlijk in de eerste plaats muziek zoals je die zelf graag hoort en niet om in de gratie te vallen van een welomlijnd doelpubliek.
Wanneer we Cult Of Wuotan vergelijken met The Völsunga Saga is het duidelijk dat het gitaargeluid een stuk ruwer en meer uitgesproken is, terwijl de drums een meer organische sound hebben gekregen. Qua compositie hebben we sinds The Völsunga Saga ook al één en ander bijgeleerd; er ligt nu iets meer focus op de wisselwerking tussen melodische en agressieve passages wat het geheel een dynamisch en gevarieerd karakter geeft.
Is bij jullie de sound ondergeschikt aan de inhoud? Wanneer je aan de meeste bands vraagt of ze zich bepaalde zaken hadden voorgenomen qua sound, dan zeggen ze meestal dat dat niet het geval is. De reden is dat ze het spontane gevoel van de creatie van de muziek niet willen versmachten. Wat is bij jullie de volgorde bij de compositie van de nummers?
Nieuwe nummers worden doorgaans individueel geschreven, we zijn geen band die samenkomt om in de repetitieruimte vanaf nul te beginnen werken aan songmateriaal. Individuele demo’s leggen we vervolgens voor aan andere bandleden, die dan hun eigen ideeën toevoegen of, in het slechtste geval, de demo afkeuren. Het schrijven van een album is bij ons immers vooral een proces van zelfkritiek en selectie. Mits een lossere en meer nonchalante houding, hadden we uit deze schrijfsessies zeker nog twee albums kunnen distilleren. Op het einde schoten er zelfs veertien of vijftien volledig afgewerkte nummers over, terwijl we op voorhand al beslist hadden dat er maar elf nummers op het album zouden komen.
De uiteindelijke sound is iets wat pas tijdens de effectieve opnamen wordt beslist en niet tijdens het creatieve proces in de maanden vooraf. Onze drummer heeft er een duidelijk beeld van hoe hij de individuele componenten van z’n drumstel wil laten klinken, de gitaristen in de band willen uiteraard ook dat hun visie over de gitaarsound in het geheel terug te vinden is. Het is dan de fijne taak van de producer om al die eisen te verenigen in de twee stereokanalen.
Kunnen we ooit een unplugged album van Theudho verwachten dan?
Ik denk niet dat we ooit een geheel akoestisch album zullen doen, maar individuele nummers of iets meer uitgesponnen akoestische passages zoals op de vorige albums behoren zeker tot de mogelijkheden. We namen een paar maanden terug nog een exclusief akoestisch nummer op, inclusief cleane vrouwenzang, voor een Slavische compilatie genaamd Ritual.
De teksten gaan al iets minder ver terug in de tijd, de val van het Romeinse Rijk. Heb je het niet zo voor de Romeinen?
Een aantal teksten hebben de Romeinse overheersing als uitgangspunt maar ik ben veeleer een bewonderaar van de oude Romeinse cultuur en misschien zelfs wel een fan van de manier waarop ze bepaalde weerspannige provincies aanpakten.
Tussen de Germaanse en Romeinse cultuur, beide tenslotte geëvolueerd uit dezelfde Indo-Germaanse bron, bestond trouwens een wisselwerking. Er bestaan zelfs berichten over de Romeinse keizer Marcus Aurelius Antonius die zo’n grote bewondering had voor de Germaanse cultuur dat hij zelf Germaans sprak, een blonde pruik en Germaanse kleren droeg, Germaanse gerechten at en exclusief Germaanse lijfwachten had – wat hem niet belette de Germanen aan de rand van het Imperium Romanum als zijn ergste vijanden te bestrijden.
De teksten van Cult Of Wuotan zijn deze keer niet gebonden aan één thema, zoals dat met het conceptalbum The Völsunga Saga wel het geval was. De val van het Romeinse Rijk raken we inderdaad aan in het nummer The Fall of Rome maar veeleer in metaforische en filosofische zin dan in een concrete historische.
Verdere tekstuele inspiratie putte ik uit de omzwervingen van de Cimbri, het dramatische lot van Arminius’ zoon Thumelicus, de grimmige Germaanse krijgerscultus van de Harii die Tacitus beschreef, de Germaanse offerriten naar analogie met de theorieën van Dumézil, de rol van de zieneres Veleda in de Bataafse opstand, de cultus der voorvaderen, de mythische Wilde Jacht, …
Hoe je dat te weten bent gekomen van Marcus Aurelius Antonius?
In functie van de teksten en vooral de inleidingen in het tekstenboekje van Cult of Wuotan heb ik behoorlijk wat literatuur doorgenomen. Het boek “Sie bezwangen Rom” van Ernst Jung, niet te verwarren met de conservatieve filosoof/schrijver Ernst Jünger, was enorm inspirerend en gaf me een uitgangspunt om verder te gaan spitten in werken als “Blot” en “Bärsärkarna” van de Zweedse godsdienstgeschiedkundige Britt-Mari Näsström, “On the Sacred Origin of Germanic Death Penalties” van F. Ström, “Fedrekult” van Emil Birkeli, “Kultische Geheimbünde der Germanen” van Otto Höffler, …
Daarnaast zijn er natuurlijk nog steeds vaste waarden als “Altgermanische Religionsgeschichte” van Jan de Vries, de “Deutsche Mythologie” van Jacob Grimm, “Nordisk Mytologi” van N.M. Petersen, “Teutonic Mythology” van Victor Rydberg, het “Handboek voor Germaansche Godenleer” van Soens en Jacobs, “De Germania” van Tacitus, … allemaal trouwens aan te raden werken voor mensen met een interesse in Germaanse mythologie.
Niet alle verzamelde informatie is praktisch bruikbaar maar hier en daar blijft er wel es een anekdote hangen, zoals het geval Marcus Aurelius Antonius.
Ik moet dus dringend leren lezen. Jullie steken duidelijk veel energie in de inhoud en de afwerking. Wat is je motivatie om dat te blijven doen, keer op keer? Ben je er van overtuigd dat je mensen iets bijbrengt of ben je bezeten door een duistere demoon uit het hoge Noorden?
Het is absoluut niet de bedoeling om mensen iets bij te brengen. Ik haat het zelfs wanneer muzikanten hun positie gebruiken om hun visie of mening op te dringen aan een groot publiek, terwijl zij misschien net de meest gekleurde visie hebben en het minste voeling met wat er leeft in de “echte” wereld.
De ware motivatie achter dit alles schuilt in m’n fascinatie voor het Wagneriaanse concept van het “Gesammtkunstwerk”. Het is die geest die ik op Theudho probeer toe te passen. Concreet betekent dit dat we naast de muziek ook teksten, artwork en verklarende inleidingen aanbieden als deel van dezelfde creatieve expressie.
Op al onze albums hebben we trouwens deze werkwijze gehanteerd; op Treachery gingen inleidingen, teksten en muziek samen met een reeks fotomontages die ik verzorgde. De teksten op The Völsunga Saga waren dan weer geïllustreerd met prenten uit een oude Zweedse Edda. Voor Cult of Wuotan konden we rekenen op Kris Verwimp, die perfect de geest van onze muziek en teksten aanvoelde en voorzag van prachtige illustraties. Verder zie ik de visuele uitwerking als een bonus in dit downloadtijdperk; een extra voor zij die het album in huis halen in de plaats van het te downloaden.
Het is natuurlijk wel altijd tof om te horen dat mensen door onze muziek in bijvoorbeeld geschiedenis, mythologie of filosofie geïnteresseerd raken en dan ook actief die interesse gaan ontwikkelen – het kan echter niet de bedoeling zijn dat teksten van bands worden gezien als substituut voor een degelijke vorming.
Mythologie en geschiedenis zijn grote inspiratiebronnen. Was je niet liever in Scandinavië geboren?
Neen hoor, ik beschouw een Vlaamse afkomst niet als minderwaardig aan bijvoorbeeld een Scandinavische. Wat Noren en Zweden zeker op ons voor hebben is de natuurpracht van hun thuisland in vergelijking met de overbevolkte asfaltplek tussen de betonblokken die wij “thuis” mogen noemen. Maar dat geldt in feite voor alle Europese landen behalve de Lage Landen.
Hoe is de overgang naar Det Germanske Folket gegaan? En het verlaten van het Nepherex-nest?
Dat ging heel vlot. Zelfs nu we niet meer op Nepherex zitten, blijven we nauw met dat label samenwerken. We speelden enkele maanden geleden ook nog op de succesvolle tweede editie van Nepherex Fest, als support van Waylander en Cruachan uit Ierland.
Nog nieuws rond Weihan eigenlijk?
Ja, met Weihan brachten we eind vorig jaar nog een tweede album uit, Symphonies of Divination genaamd. Deze maal leunt de muziek dichter aan bij het neo-klassieke/industrial-genre dan bij de sobere neo-folk van het debuut Galder. In tegenstelling tot Galder, waar we bewust kozen voor een ondergeproduceerd en primitief geluid, opteerden we deze keer voor een gebalanceerde en tot in de puntjes verzorgde productie. Orkestraal bombast en dramatische koren primeren in de nieuwe composities. De reacties op het nieuwe album zijn uitermate positief, al kan ik me voorstellen dat mensen die exclusief metal genegen zijn niet bepaald weg zullen weten met onze creaties. Theudho en Weihan hebben muzikaal gezien ook niet echt iets gemeen, het zijn twee entiteiten die op zich staan.
Voor welke band zou je enorm graag het voorprogramma gaan verzorgen? Of als voorprogramma hebben?
We speelden onlangs met Heidevolk uit Nederland en dat was een enorm fijne ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is. Het is ook altijd leuk om met bands als Heimat en Wapenspraak & Drinkgelag op de planken te staan.
Verder lijkt het me ook wel wat om met Slavische pagan metalbands zoals Arkona iets te doen.
Is dat je favoriete band van het moment?
Ik zit momenteel in een erg nostalgische bui wat muziek betreft, dus ik draai de laatste weken vooral ouwe albums van favoriete bands als Iron Maiden, Mercyful Fate, Slayer, …
Iets gans anders nu. Valt België uit elkaar met alles wat aan de gang is op politiek vlak? En is dat volgens jou/jullie een goeie zaak of niet?
Wel, Theudho is geen politieke band en er zijn allicht evenveel politieke visies binnen de band als leden; ik kan dus niet voor de band spreken. Ik kan enkel maar stellen dat al mijn jeugdige naïeve idealisme, dat me ooit in beide uiterste hoeken van het politieke spectrum gooide, verloren is gegaan met het groeiende besef dat alle politieke gebeurtenissen op wereldtoneel ondergeschikt zijn aan economische belangen van grootmachten.
Vele mensen die een grijs en uitzichtloos bestaan leiden schijnen te hopen op grote en dramatische revoluties wier stormgeraas alle problemen en beslommeringen van de hedendaagse maatschappij zal wegvagen. In realiteit zal de lotsbestemming van een bufferstaatje als België enkel gekozen worden in functie van de belangen van grote imperia. Dit geldt trouwens niet alleen voor de pseudo-spanningen op dit onnozele lapje grond maar voor alle conflicthaarden waar dwazen met idealen hun bloed vergieten voor de hebzucht van anderen.
Hoe wordt je identiteit dan gevormd? Europees?
Identiteit is als de kringen die een steenworp in een waterpoel nalaten; ze zijn allemaal een weerspiegeling van de essentie die zich enkel in het centrum uniek en ondubbelzinnig manifesteert.
Daar kan ik absoluut niets meer aan toevoegen! Hang je soms rond op Zware Metalen?
Ja, tuurlijk, ik lees geregeld wel es een interview met een band die me interesseert op deze website.
Het is u geraden! Welbedankt voor de inzichten en standpunten!
Graag gedaan.
Links: