Interview met The Grotesquery
Eén van de beste albums van dit nog jonge jaar is voor mij persoonlijk het debuut van The Grotesquery. Horror death metal met veel oor en oog voor de luisteraar. Kam kwam bij deze dus opnieuw aan het woord na zijn interview aangaande Bone Gnawer van vorig jaar. De woordenwaterval kon zich opnieuw volledig uitleven op zijn gekende gepassioneerde wijze.
Dag Kam, fijn om zo snel na de Bone Gnawer release al nieuw materiaal van je te horen. Het lijkt relatief snel te gaan.
Bedankt. Ik heb het gevoel dat ik mijn “beste” werk ooit aan het bewerkstelligen ben, dankzij Rogga wordt het ook werkelijkheid met deze bands. Zonder mijn Zweedse bloedbroeder zou dit niet tot stand kunnen komen. Ik denk dat het voor mij een geheel nieuwe start is geweest, mijn comeback in de scene. Mensen kunnen trouwens nog een paar fijne zaken verwachten van zowel Rogga als mij in de komende jaren. Zeker weten.
The Grotesquery kreeg een bewonderende ontvangst bij ons. Traditionele death metal in Bolt Thrower-stijl en een ongelofelijke horror-atmosfeer. Heeft Necrophagia hier iets mee te maken?
Nee… het was een idee van Rogga en mijzelf om dit album in elkaar te zetten, kort na het Bone Gnawer-debuut Feast of Flesh. Ik moet wel zeggen dat in het beginstadium mijn demonische tweelingsbroeder Killjoy met ons wou samenwerken, maar hij weigerde het voorstel en vertelde me dat hij liever in de toekomst aan een nieuw project wilde meewerken. Dit zit nog in de ‘pipeline’ dus, hopelijk komt het er binnenkort helemaal uit.
The Grotesquery is eigenlijk iets wat geëvolueerd is tot wat het uiteindelijk is geworden. Zowel Rogga als ikzelf wilden iets anders doen dan Bone Gnawer. Die band is zoals je weet een ruwe en erg Zweeds klinkende old school death metal-act, met gore teksten en zwarte humor. De hoofdthema’s zijn kannibalisme en menselijke slachtpartijen. Het was bedoeld om bijzonder underground te zijn, goor en horror. Niet iedereen is daar fan van, zelfs doorgewinterde death metal-liefhebbers hebben het niet echt op horror death metal-bands lijkt het wel. Vraag me niet waarom, maar om de een of andere reden vinden zelfs mensen met een extreme smaak zaken als seriemoordenaars en het eten van mensenvlees wansmakelijk (lacht).
The Grotesquery ging over onderwerpen als het occulte, het bovennatuurlijke en het paranormale.
Ik was net ook bezig met een verhaal in soortgelijke stijl. Rogga vond het geweldig en helemaal geschikt voor ons concept. Het bleef eigenlijk groeien. Ik heb veel ‘gothic horror’-invloeden hierin verwerkt, van H.P. Lovecraft tot Edgar Allen Poe, maar ook andere schrijvers zoals William Blake en Emily Dickinson. Of Bram Stoker’s Dracula en zelfs Marry Shelly’s Frankenstein. Het verhaal speelt zich af in de Victoriaanse periode, wat volgens mij de sfeer perfect maakt voor een dergelijk horrorverhaal.
Het verhaal is dus geen creatie van ene Vacivus?
Nee nee, het is allemaal geschreven door mijzelf. De opnames gebeurden door Rob Reider. Rob is een bekroonde geluidsman maar ook mijn persoonlijke soundengineer en hulp in de studio voor de Bone Gnawer– en The Grotesquery-albums. Soms doet hij vocale bijdrages, dat was ook het geval op de laatste Sigh en de mini van Broken Gravestones. En op de Kreator-cover Tormentor die ik net heb opgenomen voor het nieuwe album van Machetazo. Rob speelt daarnaast nog eens bas ook, in mijn horror punk-band Cryptidz en samen werken we aan een black ambient-project genaamd Akatharta.
Bezige bijtjes! Wat mij opvalt aan dit The Grotesquery-album is de mate van verstaanbaarheid. Een tekstboekje is geen noodzaak meer. Was dit doelbewust of eerder een evidentie.
Dat was doelbewust, ik heb er alles aan gedaan om de teksten zo duidelijk mogelijk over te brengen maar ondertussen te blijven grommen. Ik vind dat er tegenwoordig teveel death metal-bands een extreem lage grunt gebruiken… het is zowat de norm geworden. Ik ben mede de oorzaak van het gebruik van de ‘death growl’ die ik al gebruikte in 1985 bij Massacre. Ik was één van de eersten, zoniet de eerste die dit deed. Iedereen kopieerde het en gaf er zijn eigen draai of stijl aan mee. Tegenwoordig, twintig jaar later, is het de norm geworden in extreme muziek om op deze manier te zingen. En men probeert steeds iets dieper te gaan. Nu, ik ben niet diegene die de huidige trend zal gaan kopiëren. Als iedereen onverstaanbaar en onaards wil klinken in zijn vocale stijl is dat hun zaak, ik heb mijn eigen manier om me agressief te uiten zonder constant te klinken als een grote olifanteske scheetfabriek. Ik hou wel van de gedachte dat ik met deze nieuwe plaat ook mensen kan overhalen die normaal niet naar death metal luisteren omwille van de te extreme vocalen. In de plaats daarvan krijgen ze een verstaanbare death growl, iets wat ze misschien wel kunnen appreciëren. Ik wil met mijn band het stereotyp gedrag wat doorbreken, het overstijgen, om meer mensen te kunnen bereiken.
Wat brengt de nabije toekomst voor The Grotesquery? Smeed je het ijzer nu het nog heet is?
Rogga en ik hebben alweer plannen voor nieuw materiaal voor The Grotesquery en Bone Gnawer. Dus ja, we blijven op beide vlakken actief. Hopelijk komen er een paar nieuwe albums van uit binnen niet al te lange tijd.
Het lijkt alsof je voor het verschijnen van het Bone Gnawer-album een tijdje offline bent geweest in de metalgemeenschap. Wat is er toen gebeurd? Een gebrek aan aanbiedingen of gewoon andere prioriteiten?
Een beetje van die twee eigenlijk. Ik ben gestopt bij Massacre in 1994, dan ben ik westwaarts getrokken om een artiestencarrière aan te gaan. Dat is niet geheel volgens plan verlopen en het heeft me verschillende jaren gekost om terug naar Florida te kunen keren in 1999. In 2000 heb ik getracht opnieuw de old school death metal-scene in te trekken met enkele leden van de band Equinox. Dat project heette Kauldron, het werd net geen twee jaar oud. Van 2000 tot 2002 was dat. We kregen maar één nummer opgenomen, een cover van Destruction, Bestial Invasion, dat kwam op een tribute album te staan. In 2002 kwam er een aanbod van enkele Exhumed-leden om in het project Cadaverized te stappen. Daar werd helaas geen vervolg aan gebreid en het project viel op zijn gat.
Dus in 2003 probeerde ik het nog eens. Eerst met de band Soul Skinner die kort daarna van naam veranderde in Catagory 3. Maar opnieuw kreeg ik te maken met musici die niet doorzetten en de mensen rondom de band waren complete posers en fakers, trandhoppers. Met dat soort gasten kon ik niet samenwerken. Eerst wilden ze death metal brengen en nog geen minuut later stonden ze al met corpse paint aan en wilden ze hun vriendinnetje achter een keyboard zetten om pseudo melodische black metal te spelen. Fuck that shit!
Phil vroeg me wat later om Hate Plow te vervoegen maar het bleef bij een eenmalig contact. Uiteindelijk startte ik bij Denial Fiend in 2005, dat duurde tot 2008, omwille van teveel muzikale meningsverschillen. Uiteindelijk, in 2008, kwam ik samen met Rogga en werd Bone Gnawer uit de grond gestampt. Sindsdien wordt het alleen maar beter en beter. The Grotesquery is er nu en er komt geen einde aan.
Als horrorfan, kun je mij en andere liefhebbers wat tips geven over minder bekende bands, films of verhalen?
Qua muziek houd ik zeker van horror punk-bands zoals The Crimson Ghost, The Spook, of The Others uit Duitsland. Er zijn er nog zoveel in die stijl. Death metal-fans moeten gewoonweg Fondlecorpse luisteren, een Nederlandse band. Die maken schitterende death metal op horrorbasis. F.K.U. uit Zweden is een prima horror thrash-band, Cardiac Arrest uit Amerika maakt dan weer razend snelle death metal met een horrorthematiek, op de juiste manier!
Normaal zeg ik dat men gewoon moet zoeken naar Necrophagia, Autopsy, Abcess en Macabre voor de beste US horror death metal. Spanje heeft ook een beresterke band, Altar of Giallo, ook death metal. En Burial Ground natuurlijk. Het zijn maar enkele namen die ik opnoem, deze springen meteen in mijn gedachten.
Qua films houd ik vooral van stuff uit de jaren ’70 en ’80, maar ook van die vreemde creaties uit de jaren ’30 tot ’50. Ook nieuwe zaken, Japanse gore films zoals Machine Girl en Tokyo Gore Police, plus underground spul als Deadgirl en Hatchet. Natuurlijk ook zombiefilms, mijn absolute favorieten. Alle Romero films maar ook andere zombiefilms. Ik vond de laatste Zombieland-film zelfs grandioos goed, al moet ik serieus wennen aan hardlopende zombies. En videogames natuurlijk, Left 4 Dead en Left 4 Dead II.
In boeken vind ik het beste wat horror te bieden heeft. Ik houd nog steeds van Lovecraft en Poe voor de klassiekers. Nieuwe schrijvers als Brian Lumley en sommige stukken van Jack Ketchum blinken ook uit in het genre. Ik ben ook groot fan van Mike Mignola die Hellboy schreef en co-writer was van het boek Baltimore. The Steadfast Tin Soldier and the Vampire is ook van hem.
Een flinke boterham! Bedankt voor de tips en het interview!
Geen probleem, jullie ook!
Links: