Interview Textures
Op 5 februari verscheen het nieuwe album van Textures. Reden om ze aan een interview te onderwerpen, dachten we zo. In eerste instantie zou het een interview per mail worden. Echter laat Textures bij monde van drummer Stef Bloks weten dat ze middenin de eerste optredens zitten. Hij stelt daarom voor het interview via de telefoon af te nemen. En wie zijn wij van Zware Metalen om de voorbereiding van een optreden in het water te laten vallen?
Direct na de soundcheck en voor het optreden in Tilburg heeft Stef een half uur. Het begin van het optreden verloopt wat lastig: de telefoon valt steeds uit en als we verbinding hebben moet Stef snel op zoek naar een oplader. Wanneer we eindelijk contact hebben, blijkt Stef een erg prettige gesprekspartner en een sympathiek persoon.
Hallo Stef. Hoe is ‘ie?
Goed! De soundcheck is net klaar en alles verloopt hier op rolletjes. We hebben veel kaarten in voorverkoop verkocht. Ik verwacht een lekkere volle bak vanavond en heb er zin in! We zijn een harde band en het doet ons goed om te zien dat er een markt voor onze muziek is. We groeien qua bezoekersaantallen en grootte van de zalen nog steeds. Dat verbaast ons wel, want Textures maakt niet elk jaar een nieuwe plaat. We moeten als het ware elke keer weer terugkomen. Maar het publiek trapt er blijkbaar nog steeds in, hahaha.
Gefeliciteerd met jullie nieuwe release. Hoe zijn de reacties tot nu toe?
Het is ongetwijfeld een erg cliché antwoord maar de reacties zijn erg goed. Van de dertig reviews was er slechts een negatief. Bij de rest scoren we met gemak negen van de tien punten. We zien dit als onze derde mijlpaal. De eerste was vlak nadat Polars uitkwam en we ineens middenin de Nederlandse metalscene stonden. De tweede was ten tijde van Silhouettes, toen de eerste buitenlandse avontuurtjes kwamen.
Dat roept wel direct de vraag op wat er hierna nog mogelijk is.
We maken onze muziek in de eerste plaats voor onszelf. Niet voor anderen of de fans. Als we zelf nog een album willen maken, dan doen we dat. Zo niet, dan houdt het op. Als we niets meer te melden hebben, stoppen we vanzelf een keer met het maken van muziek. We zijn en blijven een eclectische band. We luisteren naar veel verschillende soorten muziek en bands. De muziek van Textures moet natuurlijk wel als een geheel klinken, maar we laten ons door veel verschillende stijlen beïnvloeden. Sommige journalisten hebben daar moeite mee. Sommige muziekliefhebbers ook trouwens. Maar wij stellen ons zoveel mogelijk open voor verschillende stijlen. In de oefenruimte spelen we ook weleens een avond alleen maar soulmuziek, om maar eens iets te noemen. Textures zal echter altijd de noemer van zes verschillende gasten zijn.
Wanneer zijn jullie begonnen met schrijven?
We zijn eigenlijk nooit gestopt met schrijven. Behalve wanneer we op toer zijn, schrijven we continu. Daar zijn we best druk mee en er gaat veel tijd inzitten. We zijn allemaal erg druk omdat we ook fulltime werken. Maar het schrijfproces gaat altijd door.
De titel: welke gedachte zit daar achter?
Phenotype is een term uit de biologie. Het zijn levende deeltjes en creaties. Genotype draait om deeltjes die zijn gevormd door de genen. Het draait om dingen die zijn gevormd door de invloed van buitenaf.
eehh… heb je net een joint gerookt?
Haha, nee ik rook geen wiet. Genotype komt volgend jaar uit en daarop staat het bronmateriaal dat is gebruikt om Phenotype te vormen. Op Genotype staat het bronmateriaal, zeg maar de bouwsteentjes, die we voor Phenotype hebben gebruikt. Is dat een beetje duidelijk?
Vertel eens iets over de teksten.
Daar kan ik eigenlijk niet teveel over zeggen. Daarvoor moet je bij Uri of Daniel zijn. Ik heb niet veel teksten geschreven voor Phenotype.
Waren er nog leftovers van jullie vorige cd Dualism uit 2011?
Jazeker. Sterker nog, er zijn ook stukken op gekomen die we schreven toen we aan Silhouettes werkten. Soms is een bepaald stuk nog niet rijp. Wat dat betreft is het net kaas, die soms ook nog moet rijpen. En daarna past dat stuk muziek ineens wel. We hebben eigenlijk maar een nummer in zijn geheel weggegooid. Voor de rest bewaren we alle muziek die we schrijven. We hebben als het ware een grote map waarin alle muziekstukken zitten. Daar putten we uit als we aan nieuwe muziek gaan werken. Een band als Queen of The Beatles werkte ook zo. Ieder bandlid van Textures kan een stuk muziek aandragen dat we in die map stoppen. Daar komen vervolgens de typische Textures-nummers uit. Voor ons is het belangrijk dat er in ieder nummer een twist zit. Je moet dan denken aan een twist zoals die er ook zit in Innuendo van het al genoemde Queen.
Waarom zit er trouwens zo lang tussen de vorige cd en de huidige?
Nadat onze vorige cd uitkwam, verloren we twee bandleden en stonden we op het punt waarop we ons afvroegen wat we nog konden doen. We hebben besloten om nieuwe bandleden te zoeken die helemaal bij Textures zouden passen. Voor ons was het belangrijk dat we weer een band vormden waarin ieder bandlid zijn eigen inbreng moest hebben. Ook de nieuwe leden. Zij moesten zich voldoende thuis voelen om zelf ook ideeën aan te dragen en zo hun steentje bij te dragen aan de muziek. We zijn in dat opzicht een democratische band. Dat was al zo en is ook met de nieuwe bandleden zo gebleven. Het werkt niet altijd even snel, maar het is voor ons de enige manier die werkt. Iedereen mocht meeschrijven. Remco, onze bassist, heeft bijvoorbeeld ook gitaarpartijen geschreven. Ik heb meegeholpen met de zanglijnen en een gitarist schreef mee aan de drumpartijen. We hebben daarbij ons ego opzij gezet. Misschien dat we daarom zo lang deden over de totstandkoming van Phenotype. Alleen de afronding van het maken van deze cd duurde al anderhalf jaar. Een andere reden voor het feit dat er zolang tussen de vorige cd en Phenotype zit, is dat drie bandleden in korte tijd vader werden.
Hebben jullie sommige nummers al live gespeeld voor Phenotype uit kwam?
Ja. Ten tijde van de Polars reünietoer hebben we al eens wat live gespeeld. En we hebben een try-out gedaan. Maar voor de rest weten we vrij goed wat live werkt en wat goed uit gaat pakken.
Phenotype is geproduceerd door jullie ex-gitarist Jochem Jacobs. Hij werd daarbij geholpen door Yuma van Eekelen. waarom kozen jullie voor hen?
Het klopt ten dele wat je zegt. Jochem heeft een deel van de productie voor zijn rekening genomen. Hij is wel verantwoordelijk voor de mastering van Phenotype. Yuma is een erg getalenteerde muzikant. Hij is bijvoorbeeld onze back-up drummer. Wanneer ik mijn gezicht breek, kan hij zo bij ons invallen. Vanavond is hij ook onze lichtman. Ook met onze ex-bandleden hebben we nog steeds goed contact. Zij zijn er vanavond ook gewoon bij.
Jullie hadden ook kunnen kiezen voor een fris persoon, die jullie persoonlijk niet kent en niet bekend is met de muziek van Textures?
Klopt, dat had gekund. Maar wij kennen allemaal onze tools, weten waar we goed in zijn en wat werkt. Als je iemand van buiten de band aantrekt, ontstaat er al gauw ruis. De kans is ook aanwezig dat er een mismatch is en het niet blijkt te werken. We kiezen daarom liever voor iemand die we kennen. Het moet ook wel een zwaargewicht zijn, want de zes muzikanten in Textures willen het allemaal met elkaar eens zijn en op een lijn zitten. Zet je daar een producer tegenover, dan kan het zijn dat er een conflict ontstaat. Daarnaast willen we werken met mensen die vanaf het begin af aan betrokken zijn bij een nieuwe cd. En als we een producer voor een paar jaar aan ons willen binden, dan loopt dat al gauw in de tonnen.
Toen jullie begonnen met Textures had je uiteraard een doel voor ogen. Noem eens iets wat jullie niet verwachtten en toch mee hebben mogen maken. En wat is achteraf een deceptie gebleken?
We we nooit hadden kunnen vermoeden is wat we “living the dream” noemen. Vooral met Bart heb ik een jarenlange band. Ik ken hem vanaf de tweede klas van de middelbare school. We waren toen altijd aan het skaten en nieuwe muziek aan het ontdekken. Dat ging van Sting tot Rage Against The Machine en Morbid Angel. We wilden toen zelf ook een band beginnen. In eerste instantie dachten we dat dit nooit zou lukken, maar we waren wel erg gedreven. We dronken geen bier en gingen nooit uit, maar zaten op vrijdagavond altijd samen te oefenen. Toen we een jaar of twintig waren, hadden we inderdaad een band. Jochem, die toen een paar jaar ouder was, voorzag ons van een plan en tilde de band naar een hoger niveau. Toen stonden we binnen een jaar ineens op alle festivals en speelden met onze muzikale helden. Dat was best raar en gaf ons ook het gevoel: wat nu? We deden aan zelfreflectie en besloten nog een cd te maken. Nog iets wat we nooit hadden kunnen bedenken, is het feit dat ik een jaar of vijftien was en een cd van Benediction of Gorefest in handen had. Daar stond het logo van Nuclear Blast op. Ik heb toen, in een naïeve bui die zo passend is bij die leeftijd, geroepen dat ik daar ook ooit bij wilde. Dat is uiteindelijk gelukt en vind ik best wel kicken! Een jongensdroom die uit is gekomen. Ook toen we in India voor tienduizend man speelden of de toer door Amerika, waren dingen die niet in ons dromenpakket zaten, simpelweg omdat we dachten dat het een te grote droom was. Maar het is mooi wel gelukt.
Een deceptie is het feit dat je snel door het fenomeen rock ‘n’ roll heen prikt. Ik bedoel daarmee dat je op een podium al snel boven de mensen uitsteekt. In India waren er mensen die letterlijk voor ons knielden. Ik had de neiging om die mensen toe te roepen dat ze op moeten staan en niet voor me knielen. Ook in Nederland word je weleens, terwijl je gewoon op straat loopt, door iemand die je herkend de hemel in geprezen. Kom op, ik ben gewoon een boerenpiemel uit Etten-Leur. Ik heb een pak meer doorzettingsvermogen maar ben ervan overtuigd dat anderen ook kunnen wat ik heb bereikt. Ik ben op mijn elfde van drumles gestuurd omdat ze vonden dat ik niet goed genoeg was. Ik heb daarna mijn kop erbij gehouden en ben wel doorgegaan. Een andere deceptie vond ik het toeren. In 2008 hebben we besloten geen lange toers te doen. We zagen in dat jaar een aantal bands die op toer waren en volledig aan het eind van hun Latijn waren. Ze vertelden dat ze hun vrienden nauwelijks zagen, geen thuisfront en geen huis meer hadden. Na een toer of als de band uit elkaar valt moesten die gasten weer bij hun ouders gaan wonen. Het toerleven kan jezelf en je sociale leven slopen. Als we wel lange toers hadden gedaan, hadden we met Textures misschien verder kunnen komen maar we doen in dat opzicht geen “moetjes”.
Textures gaat ook weer in het buitenland spelen. Hoe wordt jullie muziek daar ontvangen en wat zijn de belangrijkste verschillen met optreden in Nederland?
We merken dat onze muziek het erg goed doet in steden waar een universiteit staat en dus veel studenten zijn. Ons publiek bestaat uit mensen die (ruwweg) tussen de 18 en 35 jaar zijn. Vooral in West-Europa, in landen als Nederland, Frankrijk en Spanje, doen we het goed. We merken verder dat het Duitse publiek aan ons moet wennen. Ik wil hierbij de muziekliefhebbers in Nederland een compliment geven. Zij lijken open te staan voor alles. Het hoeft niet hip of populair te zijn wat je speelt om in Nederland succes te hebben. Het moet wel van goede kwaliteit zijn, maar dan eet het Nederlandse publiek alles.
Zou je met Textures ook in andere landen en/of continenten willen spelen?
Zo denken we niet. Als er een land is dat ons wil hebben dan gaan we erheen. Maar we schrijven niet bewust voor de Amerikaanse of Japanse markt ofzo.
Pleeg je daarmee in zekere zin geen commerciële suïcide?
Tja, dat kan zo zijn, maar wij willen op een andere manier onze muziek maken. Kijk, een band als Cannibal Corpse maakt eigenlijk om de zoveel jaar dezelfde cd. Het is allemaal erg goed en van hoge kwaliteit, maar je weet precies wat je krijgt. Als Textures een ei wil leggen, dan doen we dat. Een tof aspect van het maken van onze muziek vind ik dat we mensen inspireren. Dat is de helft van het plezier dat we met Textures hebben. We maken muziek voor onszelf en dat is de kern van de zaak.
Stef, onze tijd zit erop. Bedankt voor je tijd en moeite. Zoals altijd is het laatste woord is aan jullie.
We gaan lekker los vanavond en ik heb er erg veel zin in. We gaan binnenkort een maand op toer met Amorphis. Iedereen is bij dezen uitgenodigd om ons live te komen zien.
Links:
