Interview met Signs of Darkness
De Belgische black metal band Signs of Darkness viel met het voorgaande werk al bij heel wat luisteraars in de smaak. Sinds het vorige album, The Fall of Amen, is er voor de band heel wat veranderd, de release van hun gloednieuwe EP Apostate vormt op die manier de ideale gelegenheid om van de band wat informatie te vergaren. Bassist/Zanger J. en gitarist P. stonden me te woord.
Jullie vieren binnen enkele jaren jullie tweede volbrachte decennium aan black metal. Blijkbaar zit de drive er ook nog in binnen de band want ik kreeg enkele weken terug Apostate nog toegestuurd. Een sterk oud album met wat nieuwe nummers. Wat was jullie opzet? Een smaakmaker voor een aanstormend album of even een tussendoortje om nog eens wat van jullie te laten horen?
J.: Dat is inderdaad waar, we zijn in 1994 begonnen en blijven maar bestaan, haha! Apostate is eigenlijk een smaakmaker voor het volgende album en tegelijk moest deze mini-CD ook een eerste kennismaking zijn met de nieuwe line-up. Van de vorige line-up blijf ik als grondlegger nog over.
Apostate was er eentje in eigen beheer. Was alles een beetje vlot verlopen? Het klonk al zeker niet als wat opnames in een donkere kelder met wat lukraak materiaal. Waar konden jullie terecht?
J: Alles is erg vlot verlopen en dit dankzij onze gitarist P. Op geluidstechnisch vlak werd alles door hem geregeld.
P: Apostate is met een zeer beperkt budget op korte tijd opgenomen, de drums zijn in een bevriende studio opgenomen en de rest in mijn thuisstudio. Het hielp natuurlijk ook dat de leden alles strak inspeelden zodat er weinig aan te passen viel. De volgende CD gaan we in de Excess studio’s te Rotterdam opnemen (zoals onze vorige plaat), waar ik ondertussen al een half jaar woon om mij te vervolmaken als mastering- en audio-engineer.
De volgende keer dan terug op label? België (Shiver), Rusland (Trinity) of wat anders?
J: Hopelijk wel ja! Maar even een kleine correctie: Trinity was geen Russisch label, maar een label uit Hong Kong. We zijn volop aan het zoeken naar een geschikt label, vooral een Duits label geniet onze voorkeur. Begrijp me niet verkeerd: de samenwerking met Shiver verloopt goed, maar we moeten trachten om over de landsgrenzen heen te kijken.
Zo zie je maar weer dat je niet steeds voor 100% op Metal Archives kan vertrouwen. Binnen de band is er ondertussen ook een wijziging in de line-up doorgevoerd, niet? Zit de oude kracht en motivatie er nog wat in?
J: Zoals eerder vermeld ben ik de enige nog die er sinds 1994 bij is. Enkele jaren geleden werd P. aangeworven als vaste tweede gitarist, maar na het vertrek van W. en R. moesten deze plaatsen snel worden ingevuld. Gelukkig gebeurde dit snel: O. speelde al in Nidhogg Ivaldir en Celebrant en ook JS heeft heel wat bandervaring (Nidhogg Ivaldir en Natan). Voor P. en mezelf was het belangrijk dat we meteen twee waardige vervangers konden vinden opdat we ook direct aan nieuwe nummers en een nieuwe release konden werken. Intussen kwam ook de videoclip voor het nummer Envy uit, die een brug moest slaan tussen het oudere en nieuwere werk. Het nieuwere werk is sneller en furieuzer, doch de melodie blijft behouden! Zoals je hoort, motivatie genoeg! Hopelijk slagen we erin om tegen 2012 onze vierde langspeler uit te brengen, vol met zwart geblakerd melodieus metaal!
Blijkbaar hebben jullie dan toch al wat muzikanten versleten doorheen de jaren (vooral gitaristen)? Is de oudere muziek nog een referentie voor het huidige Signs of Darkness of is het iets compleet anders geworden?
J: Erg veel line-up wisselingen vind ik niet dat er geweest zijn. Het is zo dat we na de start in 1994 en na het vertrek van onze tweede gitarist, lang een trio zijn geweest (R., W., J.). Het was dan Puk van Celebrant die als tweede sessiegitarist fungeerde. Na het vertrek van Puk zijn we dan bij P. gekomen die deze vacante spot meteen bemande. Het is pas mid-2010 dat er grote veranderingen in de line-up kwamen na het vertrek van W. naar Torturerama en R. die stopte. De muziek ligt echter nog volledig in het verlengde van het oudere materiaal, de oude stempel blijft bestaan! De basis is melodieuze black metal, altijd geweest!
Een leuke teaser die we ondertussen al konden meegegeven van jullie was de clip van het nummer Envy. Daarnaast brachten jullie ook een ‘making of’ hiervan uit. Best ongewoon voor een band uit de Lage Landen. Van waar deze ingeving?
J: De videoclip heeft echt als bedoeling een brug te slaan tussen het oude en het nieuwere werk. Tegelijkertijd is het ook een (visuele) kennismaking met de nieuwe leden en een weergave van de podiumpresentatie. We zijn erg tevreden over het resultaat. Framecat is erg professioneel en met beperkte middelen kan er toch een sterk resultaat worden neergezet.
Het contrast van de maagdelijke schoonheid en de vuiligheid was een opmerking die me bijbleef vanuit dit filmpje. Is dat werken met contrasten in ideeën iets dat typisch is voor jullie? Of misschien iets voor in de toekomst?
J: Dat is inderdaad een sterke oneliner van P. Het geeft goed de bedoeling weer van de video-clip. De contrasten zijn sowieso altijd in ons werk aanwezig geweest, zeker op tekstueel niveau. Dit zal zeker in de toekomst verder zo aangeboord worden. De teksten, die meestal van mijn hand zijn, vragen een zeker inlevingsvermogen van de luisteraar, bij het lezen kunnen er verschillende interpretaties aan het thema gegeven worden.
Is er door jullie albums, of door bepaalde nummers erop, dan ook een bepaalde rode draad terug te vinden als thematiek, of trachten jullie gewoon een bepaalde sfeer te scheppen, waarbij dat artwork het dan versterkt?
J: De demo’s (behalve de eerste) en de eerste full-length Beyond the … had inderdaad een rode draad. Dat hebben we verlaten en vanaf The 17th Floor was het eigenlijk zo dat elke release wat een thema op zichzelf vormde. The 17th Floor was een schijf met als thema de moderne beschaving en zijn valkuilen, met seks en geld als belangrijkste aanlokkelijke geneugten. The Fall of Amen was dan weer meer een plaat over het verloren lopen in de moderne maatschappij en in jezelf, wat je soms tot wanhoop kan drijven. Vandaar ook de schedel met het labyrinth, een uitweg vinden is niet altijd zo eenvoudig. De mini Apostate legt dan weer de fundering voor de volgende plaat, het leger van afvalligen staat klaar om uw geest te komen vertrappelen!
Jullie werken duidelijk graag samen met Kris Verwimp (hoe kan het ook anders). Deze keer deed hij denk ik enkel het logo en bracht iemand anders het artwork. Sturen jullie dit zelf ook, of laten jullie de kunstenaars de vrije loop?
J: We werken al lang met Kris Verwimp samen en hopen dit nog lang te mogen doen. Meestal leveren we enkel wat geluidsfragmenten, geven we songtitels en de werktitel van de CD en dan gaat hij er zo mee aan de slag. Als we dan enkele weken later het resultaat krijgen toegestuurd is het al klaar! Het artwork van de mini-CD is gemaakt door onze drummer O. en is erg geslaagd.
Tot slot: jullie duiken binnenkort de planken op in Luik en stonden net nog met Melechesh on stage. Komt er in de (nabije) toekomst ook nog een Nederlandse show? Aan de reacties te zien hebben jullie hier toch wat fans weten warm te maken. Bij deze toch maar even polsen.
J: Het optreden met Melechesh was erg goed, we hebben veel positieve reacties gehoord en lovende commentaren gekregen van ondermeer Metalkrant.nl en U-zine uit Frankrijk. Dat sterkt ons in de gedachte dat na 17 jaar er nog altijd geen sleet op de formule zit! Op 12 november spelen we in Luik en op 3 december spelen we normaal in Genk. Voor het volgende jaar hopen we meer live-shows te kunnen regelen en hopelijk zijn er ook wat in Nederland. Ons optreden op een festival in Dordrecht was erg geslaagd, het publiek vooraan was, laat ik maar zeggen, erg actief. Dus we wensen zeker weer terug naar Nederland te komen!
Bedankt Signs of Darkness voor jullie reacties en veel succes met jullie nieuwe plaat en de zoektocht naar het label!
Links: