Ik had niet gedacht dat er nog een nieuwe plaat ging verschijnen, maar plots was daar deze maand dan toch Hegemony, de elfde plaat van het Zwitserse Samael. Ik moest er frontman Vorph gewoon wat vragen over stellen en belde hem op.
Dag Vorph. Na zes jaar staat Samael er gewoon met een nieuwe plaat. Ondertussen de elfde. Deze keer duurde het wel erg lang. Lag Samael even stil?
We hebben zeker niet stilgelegen, maar het heeft inderdaad erg lang geduurd. We startten eigenlijk al vrij snel met het werken aan dit album nadat we Lux Mundi uitgebracht hadden in 2011 en eigenlijk was alles al klaar in 2013. Xy kreegt toen een aanbod van de stad waarin we wonen. Ze doen daar elk jaar een soort van lichtshow met muziek, en ze vroegen ons om de muziek te voorzien dat jaar. We hadden een budget, dus we konden met een orkest werken voor de eerste keer. Dat wilden we al lang eens doen. Dat duurde ongeveer een jaar: het schrijven, de arrangementen, enzovoorts. Daarmee werd deze release uitgesteld en toen was er plots een wisseling in line-up. Mas ging eruit en Drop kwam erin. We hadden samen in eerste instantie enkele shows gedaan voor de twintigste verjaardag van Ceremony of Opposites. We speelden heel die plaat en dat werd ons de voorbije twee jaar telkens gevraagd. Dat hebben we dan ook gedaan. Uiteindelijk hebben we vorige zomer dan een stop ingelast om ons echt beziggehouden met dit album. Dat hebben we gedaan en we zijn hierna ook in zee gegaan met Napalm. Het voelt dus aan alsof het een lange periode betreft, maar voor ons ging het echt snel.
Je meldt dat je een nieuwe bassist hebt, Drop. Waar heb je die vandaan en paste hij makkelijke in zo’n geoliede machine als Samael?
Hij kent onze muziek al erg lang. Vroeger was hij actief in een band genaamd Rain, waarmee hij drie albums opgenomen heeft. Toen vormde hij de band Sybreed en tourde hij in Europa en Amerika. Daarin speelde hij gitaar, maar die band hield het voor bekeken. Toen Mas onze shows niet meer kon doen, vroeg hij hem zelf of hij het niet zag zitten. Aanvankelijk was hij dus de vervanger van Mas, maar het was echt cool om met hem te spelen en Mas moest zich met andere zaken bezighouden. Zijn bedrijf onder andere. Toen hij het niet meer zag zitten, was de vraag dus snel gesteld aan Drop om in de band te komen. Het gaat erg goed met hem in de groep. Hij is wel een pak jonger en hij was vroeger gitarist, maar daarnaast is hij ook mixer en producer. Hij speelt ook drums bijvoorbeeld en had geen enkele moeilijkheid om onze nummers te leren en er zijn eigen ding mee te doen. Wellicht is hij één van de beste dingen die op ons pad gekomen zijn de laatste tijd.
Schrijven Drop en Makro ook mee, of is Samael nog steeds iets dat ontspruit aan jouw brein en dat van je broer?
Sinds Ceremony of Opposites is het eigenlijk altijd Xy geweest die de muziek voor Samael schreef. Elk album opnieuw en ik schreef de lyrics en zong de vocalen in. Uiteraard zit je in een band en al nemen ze niet deel aan de composities, toch is er een zekere impuls. We luisteren samen naar de tracks en er zijn altijd wel ideeën die we dan uitproberen. Er zijn hier en daar elementen die we echt aangepast hebben op aanvraag van de anderen in de band, maar tot op heden is er geen nummer dat geschreven is door de hele band of door een ander lid. Ik zou dat eigenlijk echt graag hebben dat ze deelnemen in de toekomst, want beiden hebben ze een immens schrijftalent. Dat kan best wel interessant zijn.
Deze nieuwe plaat heet Hegemony. Grofweg betekent die term dat bepaalde actoren meer macht hebben dan anderen. Wat zit erachter? Vanwaar deze keuze?
We waren begonnen met het nummer dat zo heette en die track ging over een dominerende kracht. Ik vond dat die track er wat bovenuit stak en het klonk ook gewoon goed. Eerst wilden we de plaat Samael noemen, maar er staat al een track op die zo heet en dat zou gewoon te veel van het goede geweest zijn. Nu is de openingstrack ook meteen de titel van de plaat en zo start het goed. Daarnaast hebben alle nummers naar mijn gevoel ook wel hun potentieel en behoren ze tot het betere wat we ooit gemaakt hebben.
Zit er ook een boodschap achter? Die cover voelt echt enorm 1984 aan. Ben je een fan van George Orwell?
Het is echt interessant dat je dat vaststelt! Over de cover hadden we wat discussie met Patrick Pidoux, die de cover maakte. Dit is zijn idee, we hebben gewoon wat lichte wijzigingen doorgevoerd. Dat was één van de referenties die hij maakte; het idee om een almachtig en controlerend orgaan in het spel te roepen dat alles en iedereen oversteeg. Dat gevoel kreeg ik ook meteen toen ik keek naar de cover, met het oog en de piramide, maar ik vond de bliksemschicht ook geweldig. Het gaat echt goed samen.
Dit is jullie elfde plaat nu en jullie gaan ondertussen ruim dertig jaar mee. Proficiat daarmee! Is het niet moeilijk om als band mee te blijven met alle innovaties vandaag, die voor een beter geluid blijven zorgen. Merk je een verschil met wat jullie deden op jullie tiende plaat zes jaar geleden?
Bedankt daarvoor! Er zijn wel wat verschillen doorgevoerd op vlak van de sound. Xy deed in tussentijd een klassiek album en zoals ik zei had hij daar een orkest voor kunnen gebruiken. Daarnaast had hij ook een plug-in die immens verschilde met het voorgaande. Ik ben daar zelf niet zo in gespecialiseerd, dus ik hoorde het verschil niet, maar dat is helemaal zijn ding. Ik kon het verschil niet horen tussen de echte viool en de plug-in, dat werd allemaal wat wazig bij mij. Dat proces van de voorbije jaren heeft dus zeker zijn gevolgen gehad voor deze plaat, maar daarnaast heeft hij ook andere plug-ins met wat noisy, vreemde zaken die in de nummers kruipen en zeker wat bijdragen. Daarnaast zijn er ook wat veranderingen op gitaar. We gebruiken al lang geen amps meer, maar wel profilers met een geluid dat weer wat verder staat dan het voorgaande. Dat is weer erg gedetailleerd natuurlijk, je moet al erg goed luisteren om het verschil te spotten tussen een Marshall en een profiler. Waldemar, onze producer, is erg oldschool en die kon het maar amper horen. Dat betekent wel iets.
Jullie lieten al wat nummers los op de wereld, met onder andere ook een clip van Black Supremacy. De comments op YouTube vertellen mij dat deze lyrics wat verkeerd begrepen worden. Kan jij even verduidelijken, want ik denk niet dat jullie doelen op de toestand in Amerika.
Het feit dat mensen hun wenkbrauwen optrekken en dat er wat discussie komt, is naar mijn gevoel toch al een goed iets. Fijn dat mensen erover praten, want racisme is niet zo maar een woord, het is de realiteit. Het nummer heeft er wel niets mee te maken (lacht). Ik wou gewoon een nummer schrijven over de kleur zwart, zo simpel is het. Die kleur vind ik belangrijker dan de andere kleuren en zo kom ik ook bij de titel.
Het fijne is ook dat er weer zoveel kracht in zit, net als in heel wat nummers op deze plaat. Jullie hebben die elektronische stuwkracht nu ook overgebracht op Helter Skelter. Die track is erg in, vanwaar de keuze bij jullie?
Wel, we houden van het nummer. Ik hou van The Beatles, maar ik zal je er eerlijkheidshalve bijzeggen dat ik nooit echt een enorme fan ben geweest van hun werk. Het was de muziek van mijn ouders. Ik ben zelf opgegroeid met KISS, welke dan weer grote fans waren van The Beatles, dus wellicht zijn we toch weer wat beïnvloed geworden door hen, maar dan onrechtstreeks. Dit nummer is in essentie misschien wel het prototype van industrial, misschien ook wel van punk. Erg dissonant en haast gevaarlijk in die tijd, want The Beatles stonden eigenlijk altijd bekend voor hun harmonie en erg typische arrangementen. Dan vind ik het geweldig dat we van zo’n nummer onze eigen versie kunnen maken. We kenden de versies van U2 en Mötley Crüe bijvoorbeeld al, maar wellicht zijn er twintig of dertig bands die er al iets mee gedaan hebben. Ik vind het fijn dat we enerzijds die track konden eren, maar anderzijds er ook ons eigen ding van konden maken, zodat het past bij het Samael-arsenaal. We zien wel of we het ooit live brengen.
Over touren gesproken. Ik nam een kijkje, maar het kenmerkende zware touren vinden we bij jullie nog niet terug. Zijn jullie iets meer gereserveerd?
We hebben enkele shows tot op het einde van het jaar en volgend jaar hebben we wat festivals. Die laten we binnenkort wel weten, maar een echte tour hebben we momenteel nog niet. Ik weet het niet, we willen wel iets doen vóór de zomer. We willen die plaat echt wel brengen en er komt sowieso een tour aan in Rusland, Polen en andere landen. De festivals volgend jaar zullen ons zonder twijfel ook in de buurt van België en Nederland brengen.
Tot slot heb ik al even laten vallen dat jullie dertig jaar bestaan. Krijgen we cadeautjes? Wat staat gepland?
We hebben eigenlijk niets gepland. Het moet iets onverwachts zijn, niet zo’n kijk-we-bestaan-dertig-jaar-album. Ik hou er wel van dat we niet voor nostalgie gaan en gewoon rechtdoor gaan. We doen wel iets hoor, een aantal tours en volgend jaar wat festivals, maar ik denk dat we dit dertigjarig bestaan gewoon even links laten liggen. We deden dat wel met het album Ceremony of Opposites, dus het is niet dat we zoiets nooit doen, maar niet om een zoveelste levensjaar te vieren. Dan denk ik minder aan hoe oud ik ben! (lacht)
Links: