In Brazilië verstaan we onder vrouwenbands niet K3, Laïs of Def Dames Dope, in Brazilië maken vrouwen thrash metal, met zelfs nog wat old school death erbij. Beesten op het podium, maar schatten ernaast, en met een voorliefde voor wijn en Belgische chocolade. Ik sprak spraakwaterval Fernanda backstage op Antwerp Metal Fest.
Het is vandaag de tweede dag van jullie West-Europese tour, en die is er nog steeds om de plaat van vorig jaar, Agony, te promoten. Hoe is die promotie tot nog toe verlopen?
Het is een erg intense periode geweest voor ons. Dit is de vierde Europese tour die we gedaan hebben om dit album te promoten. De eerste deden we in juni en juli vorig jaar, maar het album was net uit in juni, dus velen wisten het nog niet. Toen gingen we naar de VS en kwamen we twee keer terug naar Europa met Destruction. We speelden ook in Mexico, Centraal-Amerika en heel wat plaatsen in Zuid-Amerika, en we doen nog steeds gigs daar. Het was dus een erg intens jaar, waarbij we natuurlijk ook het debuut Victim of Yourself gepromoot hebben. In totaal speelden we 160 shows vorig jaar! Het debuut hebben we de eerste vier á vijf maanden van vorig jaar gepromoot, maar met Agony duurt het veel langer. Eigenlijk is het nog maar twee jaar, maar het voelt veel langer aan. We zijn zelfs al bezig met een nieuw album. Maar het blijft goed, elke keer als we optreden, staan er nieuwe mensen in het publiek.
Hoe reageert dat nieuwe publiek erop?
Er lijkt steeds eenzelfde verloop in te zetten. De eerste vier nummers lijkt iedereen maar wat te staren naar ons en vaak vragen we ons af of ze wel van de show genieten. Het blijkt dat ze alles analyseren en dan worden ze luider vanaf het vierde nummer. Ik begrijp wel waar het om gaat: het is iets nieuws en er staat daar een groepje meisjes, “thrashing the shit out of everyone“. Ze hebben wat tijd nodig om dat allemaal te verwerken.
Een groep meisjes en dat is nooit anders geweest. Nu hebben jullie net een nieuwe vrouwelijke drummer, maar er zijn er wel wat geweest in het verleden. Is dit een blijvertje?
Als ze niet blijft voor minstens tien albums, dan ga ik haar persoonlijk vermoorden (lacht). Nee, we zijn het echt beu om telkens een andere drummer te zoeken. We hebben twee keer een wijziging gehad en in het begin is dat altijd wel een beetje zoeken. Je moet gewoon op zoek gaan naar de juiste persoon en dan gebeuren er wat wissels. Onze tweede drummer stopte in het midden van onze eerste Europese tour om Agony te promoten, echt in het midden van de tour… We hadden nog zeven shows te doen voor we naar de States zouden gaan. Een erg zware periode, maar we zijn er wel doorheen geraakt met dank aan vervangster Samantha Landa uit Canada. Ze heeft ons er toen bovenop gekregen. Ik denk ook dat ik het al eens gezegd heb bij de vorige drummer, maar bij Luana voelt het wel aan alsof zij de ware is. Ik zal je ook vertellen waarom: ze is echt enorm goed. Voor Nervosa was ze actief in een extreme deathmetalband, je weet wel (doet drummen in zo’n band na), dus Nervosa is voor haar een makkie en ze kan zich op die manier toeleggen op de vibe in de band. Die vibe zit ook goed met haar en dat is niet vanzelfsprekend, want touren is niet makkelijk. Onze laatste drummer is ermee gestopt omdat ze meer geld wilde en vaker thuis wilde zijn. Als je een band hebt die niet underground is en niet mainstream, maar ergens in de limbo ertussen zit, dan weet je dat je vaak weg gaat zijn en er niet veel geld zal binnenkomen. Daar moet je op voorbereid zijn en dat is zo met Luana. Toen ze op auditie kwam, wist ze al dat ze mee zou draaien in de band en stopte ze met haar studies. Nu ligt haar focus op de band en dat is wat we nodig hebben. “We’re into it, no matter what.”
Zo’n meisjesband die stevige metal maakt, is wel wat anders. Zijn jullie zo opgevoed of opgegroeid in São Paolo? Was het nature of nurture?
Zelfs toen ik een gewone metalfan was, en dus nog niet in een band zat, was ik een hevige fan van bands met vrouwen erin, of bands met enkel vrouwen. Uiteraard hou ik van alle andere, ‘mannelijke’ bands, maar ik wilde wel altijd in contact komen met vrouwen binnen de metalscene. Ik ken heel wat bands uit de jaren tachtig die volledig bestaan uit meisjes of met een frontdame. Al mijn vorige bands voor Nervosa, en dat waren er vier, bestonden altijd alleen maar uit meisjes. Ik wilde dat altijd al eens gedaan hebben, gewoon om eens te laten zien aan de vrouwen dat dat ook perfect mogelijk is. Het hoeven niet altijd alleen maar mannengroepen te zijn, het zou iets natuurlijks moeten zijn dat dit soort groepen ontstaat. Dat is ook mijn visie geweest vanaf de dag dat ik zelf in zo’n groep zat, om dit soort bands voor te stellen als iets natuurlijks. Bij Prika ligt het anders, zij was ook actief in een mannenband, maar nu wilde ze eens actief zijn in een vrouwenband, en ik wilde een allgirl thrash-trio. Het klikte gewoon.
Jullie hebben een lekkere old school vibe, maar daarnaast voelt het ook aan alsof er een modern kantje is aan jullie. Jullie promotie loopt gesmeerd en jullie hebben enorm veel likes op vrij korte tijd. Jullie zitten aan de helft van headliner Death Angel en die zijn er al sinds de jaren tachtig. Doen jullie daar speciale inspanningen voor?
Ik leg mezelf toe op sociale media in de band en ik vind eigenlijk dat we niet zo actief zijn in vergelijking met andere bands, die bijvoorbeeld steeds op instagram zitten. Op dat vlak vind ik mezelf eerder old school, “I’m too cool for this shit“. We trachten een keer per dag wel iets te posten, maar ik bekijk ons zeker niet als een digitale band. We doen gewoon wat wij vinden dat moet gebeuren. We promoten onze albums met tours, we promoten via het internet, dus posten we dagelijks iets en we zorgen ervoor dat we gesprekken voeren met journalisten. We zorgen er ook voor dat we bij onze fans kunnen zijn en met hen gesprekken aangaan. Het is dus zeker niet alleen het digitale aspect, al helpt het wel dat je actief bent op sociale media. Er is eigenlijk niets digitaals aan vijftig shows spelen op zeventig dagen, zoals we op deze tour doen. We doen gewoon wat we belangrijk vinden.
Het is niet alsof jullie er wat geld tegenaan gooien om die sociale media te promoten dan, want dat gebeurt wel vaker vandaag.
Neen, zeker niet! Daar hebben we gewoon het geld niet voor. We komen uit Brazilië, “we’re fucked“! (lacht) Ik weet dat je van die sponsor-posts kan plaatsen voor iets van een dertig dollar, maar daar doen we niet aan mee. Facebook kan echt een mysterie zijn van tijd tot tijd, soms vergelijk ik likes van bands en dan begrijp ik niet waarom een bepaalde band zo weinig likes heeft. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat we alles delen met onze fans en dat ze ons daarom zo fijn vinden. Het moet toch fijn zijn als je bijvoorbeeld kan zeggen: “Fuck, we hebben net Destruction gezien, samen met de mannen van Vader.” Voor ons zijn dat twee geweldige bands en dat trachten we ook over te brengen op onze fans, dat gevoel van samen iets unieks te beleven.
Het is belangrijk dat mensen weten wie er achter de muziek zit, daarom vind ik het ook fijn om interviews af te nemen.
We blijven mensen, toch! Ik was zelf een journalist in de muziekwereld en ik deed van alles: televisie, radio, fotografie, enzovoorts. Ik studeerde toen journalisme en dat vond ik ook geweldig: dat je merkt dat het ook om mensen gaat. Gasten die een pizza eten terwijl ze een interview afnemen. Dat vind ik zo geweldig in de omgang en dat doe ik ook. “I always try to deliver what I’d like to get.” Dat geldt op het podium, maar ook naast het podium. Misschien is dat hetgeen mensen missen en waarom ze ons liken op Facebook? Geen idee.
Is er iets speciaal aan België op podium en naast het podium? Want België zit er bij jullie tours altijd bij.
Ik weet het niet, het is moeilijk om een vergelijking aan te gaan en landen hebben dat niet graag. Ik vind dat Vlaamse fans wel wat overeenkomen met die van Nederland. Ze zijn gek, maar op een lieve manier. Jullie zijn zo enorm chill en jullie komen naar een show om je te amuseren. In andere landen komen er vaak mensen kijken die erg analytisch zijn. Ik drink geen bier, maar Prika wel en zij zegt ook dat Belgisch bier geweldig is. Het feit dat we hier altijd terugkomen is het bewijsmateriaal dat aantoont dat we jullie graag hebben.
Stoort het dat ik ondertussen chocolade eet? (Grijpt het zakje chocolade) Ik ben zelf een beetje nieuwsgierig naar de smaak van dit chocolade handje hier.
Daar komt de naam van Antwerpen vandaan: iemand hakte de hand van een gemene reus af en gooide die in het water.
Echt? Dat is zo gemeen! Ik heb juist die hand opgegeten, sorry! Ik wil niet de Zwitsers tegen hun schenen trappen, maar ik vind die van België eigenlijk lekkerder. Die bittere chocolade dan.
In Antwerpen spreken mensen ook van ”t stad’, alsof het een wereldstad betreft. Dat is natuurlijk maar een grap, want dit is klein bier in vergelijking met São Paolo. Is het geen compleet andere ervaring om hier te staan?
Het is compleet anders. Ik hoorde de naam Antwerpen het eerst in die film ‘Snatch’, ken je die? Geweldige film. Ik dacht toen: “Hmmm, Antwerpen, daar wil ik wel eens spelen.” Het ligt natuurlijk in België en zoals ik al zei loopt het hier vol met lieve mensen. We zijn echt nog nooit een eikel tegengekomen en dat is een zegen op tour. Het gaat voor ons echt om de leuke atmosfeer hier.
Zijn er bepaalde bands die je hier zeker nog zelf gaat zien? Is thrash enkel je ding, want we hebben bijvoorbeeld ook Diablo Blvd. vandaag. Kan zoiets je bekoren?
Ik ben zelf erg beïnvloed door mijn vader, wat de grootste metalhead was die ik ooit gekend heb. Ik luister enorm breed naar metal, dus van Korpiklaani tot Venom en van Obituary tot Nightwish. Vandaag kijk ik enorm uit naar Death Angel, uiteraard. Het zijn geweldige kerels en hun gitarist Rob Cavestany is gewoon een alien, hij is zo vreemd. En uiteraard ben ik erg benieuwd naar de set van Sisters of Suffocation. Zij komen uit Nederland en ik weet niet of jullie dit weten, maar de gitariste Simone heeft ons flink geholpen. We hadden een tour met Destruction, maar Prika’s vader lag op sterven en we wilden de tour niet cancellen. Dus hebben we een gitariste uit Europa genomen om ons te helpen. Simone heeft dat voor ons gedaan en “she kicked some ass“. Ik wil hen straks een knuffel geven en niet enkel omdat Simone dat gedaan heeft, het heeft er ook gewoon mee te maken dat het een vrouwenband is en ik heb al gezegd dat ik daar een zwak voor heb.
Zijn er plaatsen die je nog niet bezocht hebt tijdens deze tour en waar je naar uitkijkt?
Ja, er zijn wat steden waar we nog niet geweest zijn. Dat is altijd zo, er is altijd wel een stad waar je nog nooit geweest bent. Op vlak van landen is het de eerste keer ooit dat we in Denemarken spelen. Een gig in Kopenhagen en dat is fijn, omdat het een compleet nieuw publiek is enerzijds, maar anderzijds ook omdat we in het land zitten van King Diamond. We gaan de lucht inademen die hij inademt, dus ik ga zo opgewonden zijn. Uiteraard ook een aantal andere plaatsen: Lyon, waar we nog nooit gespeeld hebben en terug naar Bilbao, waar we vorige keer een geweldige show hadden. Heel wat nieuwe plaatsen in Duitsland ook, zoals Keulen.
Laatste vraag dan. Er zitten enkele dagen tussen dit optreden en het volgende in Duitsland. Wat gaan jullie doen? Zijn jullie geïnteresseerd in de cultuur van deze landen?
Ik mag niet zeggen dat ik cultureel ben, want dan ga je vragen stellen over auteurs en schilders die ik niet ga kennen, en dan voel ik me slecht. Ik ben echter wel geïnteresseerd in cultuur. Als ik in een land ben, dan wil ik de vibe van die mensen voelen. Ik wil zien hoe ze leven, hoe ze lopen op straat en reageren op mensen met tattoos. Ik analyseer graag alles over een bepaald land. Vaak hebben we de tijd niet, maar als ik een paar uur heb, dan google ik gewoon “top things to see” in een bepaalde stad. Dan zoek ik dat op Google Maps en ga ik op stap. Soms ben ik dan drie uur op stap in een stad. Nu hebben we vier dagen om Brussel te bezoeken, dus ik ga heel wat rondstappen. Ik ga naar musea, ik ga chocolade eten en naar shows. Misschien moet ik naar een stad in de buurt met de bus, bussen kosten hier echt niets.
Je kan Brugge zeker eens bezoeken, ken je de film In Bruges dan niet?
Ik ga naar die film kijken en ik ga daar gewoon naartoe. De eerste dag ga ik wel even rusten, want dat doe ik altijd, maar dan heb ik nog drie dagen over en ga ik op uitstap.
Prima film ook. Het is met Ralph Fiennes, ofwel Voldemort.
Oh, en hij gaat dood in Harry Potter! Neen, dat is Snape. Ik moet de laatste films nog zien, maar ik heb het einde al wel een paar duizend keer gehoord van mensen die vaststellen dat ik ze nog niet gezien hebben. Je hebt me een idee gegeven, ik moet die twee laatste films van Harry Potter ook gewoon zien, en naar Brugge gaan!
Links: