Nattefrost: de jongere generatie zou het wel eens kunnen horen donderen in Keulen. Het brein achter Carpathian Forest laat na twaalf jaar (!) weer van zich horen met een nieuwe EP en aankomende full-length. Ik liet met andere woorden de kans niet liggen om met deze Noor eens een babbeltje te slaan.
Twaalf jaar is een erg lange tijd, velen hadden wellicht niet verwacht dat er nog een nieuwe Carpathian Forest release zou komen, maar die is er nu toch. Hoe komt het dat het allemaal zo lang geduurd heeft?
We zijn wel wat liveshows blijven doen met de oude line-up tot 2013, maar toen gingen we onze eigen weg. We hebben echter heel wat materiaal en ik vond het interessant om hier nog eens opnieuw mee te beginnen, maar dit keer met een nieuwe line-up. Mensen groeien uiteen, zo zit dat gewoon. Nu is de honger terug naar wat rock ‘n roll.
Dat betekent ook dat er bij jou meer dan tien jaar bijgekomen is. Voel je je anders, gedraag je je anders binnen zo’n metalband?
Zeker en vast. Toen we op tour gingen met de oude line-up vele jaren geleden was het allemaal heel anders. Het publiek is veranderd, wij zijn veranderd, alles is anders. Het verschil is dat we vandaag de dag repeteren en samenkomen als band. Dat deden we tien jaar geleden niet en het voelt nu best goed aan. Dat is mijn gevoel toch nu we enkele jaren bezig zijn met schrijven.
Zijn de heren van Svarttjern dan betrokken bij het schrijfproces?
Nee, dat nog niet. Ik heb alle tracks geschreven en ook de lyrics, maar de heren van Svarttjern en Urgehal zijn wel belangrijke mensen om rond je te hebben. We zijn nu twee jaar aan het repeteren en wellicht zal het schrijfproces wel veranderen naarmate we verder op mekaar ingespeeld zijn. Ik word al wat ouder, maar het wordt wel wat anders. Enerzijds blijft het Carpathian Forest, maar anderzijds hebben we de façades wat laten vallen en namen we afscheid van drank- en drugsmisbruik. De motor draait echter terug op volle toeren.
Andere mensen worden ook ouder natuurlijk, zoals een Enslaved of Satyricon. Zij klinken vandaag erg progressief en Carpathian Forest klinkt, afgaande op deze EP, nog steeds old school. Overweeg je zulke veranderingen?
Ja, daar zijn we al mee bezig. Deze EP Likeim bestaat gewoon uit een nummer dat we opgenomen hebben om nog eens van ons te laten horen en in het licht van Inferno Fest. Het nieuwe album is ook reeds opgenomen en dat klinkt veel meer jaren ’70, met heel wat hammond-orgelinvloeden en een stevige rock ‘n roll vibe. Gewoon black metal rock ‘n roll dus. Dat album komt wellicht uit begin volgend jaar, samen met wat andere seven inch platen. Dat volgende album zal ook representatief zijn voor waar we mee bezig zijn. Deze EP levert op dat vlak een wat vertekend beeld. We zijn momenteel zowel grim als groovy.
De nummers die op het nieuwe album staan, brengen we al live, ook omdat het comfortabel aanvoelt binnen deze line-up. Daarnaast hebben we er ook nummers uitgepikt van de oude platen die we nu voor het eerst live brengen, samen met een interessante lichtshow. Stap voor stap zorgen we dus voor een nieuw gezicht van Carpathian Forest. Het zal belangrijk worden binnen de blackmetalwereld.
Kan je al wat vertellen over het idee achter dat nieuwe album? Je gaf het de naam Likskue – Dødens Arkitekur.
In Noorwegen is er een vrij hoog zelfmoordpercentage en leeft het existentialisme behoorlijk. Dat idee zat ook al in de band anno 2009 na de plaat Fuck You All!!!! We bouwen verder op dat idee, maar dit keer zijn we wel trouwer gebleven aan het oude. Minder thrash en death, en wat meer richting de stijl van Black Shining Leather met heel wat keyboards. New school en old school dus.
Vanwaar het idee voor deze Turbonegro-cover. Het lijkt wel alsof je een boodschap wil brengen en stelt dat al je vrienden dood zijn en het verleden voorbij is.
Dat is ook zo. Het is gewoon een statement en we hadden veel andere covers kunnen doen. Ik ben opgegroeid met punk en het idee erachter zat gewoon goed, daarom hebben we het gedaan.
Dit kwam uit op Indie Recordings en ik gok dat de full-length ook verschijnt bij dit label. Dat label is eigenlijk ontstaan en gegroeid binnen deze laatste twaalf jaar. Het zijn Noren, maar is dat de reden?
Ik woon niet meer in Oslo, dus dat kan de reden niet meer zijn. Ik heb echter al wel een split met Fenriz gehad op Indie Recordings, dus de ervaring was er al wel. Ik vind record labels vrij gelijkaardig, zij willen hun shit en wij willen het onze. Daar moeten we gewoon onze weg in vinden, maar het belangrijkste is dat deze seven inch er is. Ik vind dat Indie het erg goed doet. Nu lijkt het alsof labels me helemaal niets zeggen, maar ik wil gewoon stellen dat Season of Mist of Avantgarde, waar we hiervoor zaten, hun eigen aanpak hebben en hun eigen deel van de markt aanspreken. Ze pakken het allemaal professioneel aan en dat is voor ons van belang, want we worden al een dagje ouder en dit draait niet allemaal meer om ‘wat plezier maken’.
Jullie zijn weer zomerfestivals aan het boeken; ik weet niet of dat via Indie loopt of via een agency. Dus we kunnen verwachten dat jullie wat nummers van het nieuwe album spelen dan, of verdiep je je liever wat in het verleden? Het is twintig jaar geleden dat het debuut verscheen.
We hebben het er al over gehad. Een manager hebben we niet, dat doen we allemaal zelf, maar we hebben inderdaad al toegezegd voor een aantal festivals. Daarnaast moeten we ook de laatste loodjes leggen aan het album dat in de maak is. Eigenlijk zijn we al bezig met festivals voor volgend jaar in dat licht, want die worden veel belangrijker. Eigenlijk moet je er al een jaar op voorhand mee bezig zijn. We willen hier niet rijk mee worden, maar ik wil wel kunnen overleven.
Voor de aankomende festivals kan ik zeggen dat we veel gerepeteerd hebben en dat we van de platen die we hebben heel wat materiaal kunnen pikken om een diverse setlist te creëren voor de festivals, zodat we een set van een uur of een uur en half kunnen brengen op degelijke wijze. Wat aanleunen dus bij de oude en nieuwere stijl, maar het gaat om het brengen van bijzondere shows.
Nu we het hebben over live shows. Er is een storm die overwaait inzake politieke correctheid binnen de blackmetalscene. Kijk maar naar bands als Taake of Marduk. Wat is jouw mening erover en ben je bang dat zoiets jullie terugkeer kan vergallen?
Ik weet het niet, het lijkt wel wildvuur op dit moment. Ik denk dat het echt allemaal zo buiten proporties geblazen wordt. Ik ken de mannen van Taake bijvoorbeeld ook en het is niet zo zoals men het laat uitschijnen. Het lijkt me voorlopig vooral een Amerikaans probleem en daar ligt mijn focus niet echt. Antifa houdt me ook niet echt bezig, zelfs hier niet in Europa, want we zijn geen naziband. We zijn geen nationalisten of racisten en problemen live kom je altijd wel tegen. Denk maar aan de Bataclan, om er maar eentje te noemen, of wat we tegenkwamen in Colombië in 2005. Maar zorgen maak ik me niet, zoals gezegd zijn we geen naziband.
Wat mogen we dan concreet nog verwachten van jullie dit jaar en op middellange termijn? Leggen jullie de klemtoon nog op de fysieke verkoop van platen in deze digitale wereld?
Gewoon rock ‘n roll/blackmetalalbums blijven maken en de tijd zal het uitwijzen. We doen het op onze eigen manier, dus volg de band en dan kom je het te weten. Ik denk dat mensen vooral nog vinyls kopen, maar we trachten ons aan te passen. Ik ben onder andere bezig met zaken als podcasts. Daarnaast ben ik ook nog actief bezig met twee albums voor Nattefrost en staan er deze week in Portugal wat shows op. We houden ons zo lekker bezig en dat nieuwe album wordt rock ‘n roll!
Links: