Tijdens de “Hell Comes to your Town” tour zouden er DVD opnames gemaakt worden op het eerste deel van de tour, maar die opnames zijn uitgesteld tot jullie in Azië en Amerika waren. Waarom?
Dat had met organisatie en apparatuur te maken. In Azië konden we apparatuur gratis gebruiken, want twee tv-stations waren daar aan het opnemen. In Sao Paolo had een vriend van me, een regisseur, toegang tot alle benodigde apparatuur. Het is erg moeilijk om zoiets te regelen, er waren zoveel goede shows die we hadden willen opnemen, maar dat is niet gebeurd. Het besluit om een live DVD te maken kwam na de tour pas, en dat is jammer.
Was het geen idee geweest om Destruction en Kreator op één DVD te zetten?
Zou een goed idee geweest zijn. In Brazilië was Destruction de openingsband.
De DVD klonk bijna als een verzamel-cd, zo clean, met wat gesproken woorden tussen de nummers. Een bewuste keuze?
Andy mixte het. We hebben 24 shows opgenomen voor die tour, en we wilden een rauw geluid hebben, maar je wil geen live-cd hebben die verkeerd klinkt. Om geschikt te zijn voor een stereo, moet er een zekere cleanheid in zitten. Er zijn genoeg fouten aanwezig, vind je het echt zo clean klinken?
De nummers klinken hier beter dan op de originele cd’s…
Ja? Dat is een compliment, bedankt! Haha. We hadden de kans om al die 24 shows te luisteren en het beste materiaal eruit te pikken. Daar hebben we 2 weken over gedaan. En daarna mocht Andy het mixen. Erg gemakkelijk, maar hard werken. In de vroege jaren van Kreator stelde het label voor om een live-cd te maken, en we hadden 1 show. Als de opnames van die show slecht zijn, heb je een slecht live album. Met nieuwe technologie is het erg gemakkelijk. Je neemt 24 shows op. Het is een privilege om zoiets tegenwoordig te kunnen doen.
Nu “Endorama” steeds verder wegglijdt in het geheugen, hoe kijk jij terug op die periode?
We wilden destijds de meer melodische kant van Kreator verkennen. We wilden kijken hoe ver we konden gaan. “Endorama” was behoorlijk beïnvloed door jaren ’80 wave, het had een beetje een goth aura. Veel mensen hadden kritiek op die cd, en vonden dat het geen Kreator meer was en dat het op een solo-cd had moeten komen. Maar ik vind dat zolang als ik speel en de band achter me staat, dat het ook een Kreator plaat is.
“Cause for Conflict”, “Endorama”, ze hebben allemaal een zekere diepte, het zijn geen oppervlakkige platen. Zit daar een zekere emotie achter, een bepaalde gebeurtenis in je leven bijvoorbeeld?
In die tijd was ik zeker nog niet zo zelfverzekerd als nu. Ik startte deze band toen ik een 16-jarige schooljongen was, en toen ik 18 was tourde ik de wereld over. Toen ik 22 was viel ik opeens in een soort identiteitscrisis, en vond ik dat ik moest bewijzen dat ik meer was dan gewoon een thrasher. Ik wilde muziek verkennen, we wilden dieper gaan. Aan de andere kant, ik had geen persoonlijke problemen of zo, maar er was veel druk. In de negentiger jaren was metal niet in zo’n goede staat. Er waren wel veel bands, maar de hele scene viel zowat in een identiteitscrisis. Herinner je je die industrial plaat waar Rob Halford opeens mee aan kwam zetten? De metal god? Iedereen experimenteerde, de hele scene stond open voor nieuwe invloeden, en wij ook.
Je produceerde “Endorama” zelf, begreep ik? Waarom is Andy Sneap dan toen ingehuurd voor “Violent Revolution”?
Omdat het niet bepaald leuk is om zelf te produceren. Het is veel teveel werk, en je kijkt niet met een neutrale blik naar het werk wat je produceert als het je eigen werk is. Andy leidt de band op de goede weg, om het zo te zeggen. Hij brengt de puzzelstukjes bij elkaar. Toen wij zelf produceerden, wisten we niet echt hoe we dat moesten doen. Ik co-produceer altijd. Maar zonder hoofdproducer met een productieve mening is het een ander verhaal.
Hoe is het zover gekomen, dat jullie zelf gingen produceren?
Dat wilden we altijd al eens doen. Over de productie en chaos van “Outcast” waren we erg ontevreden, onze Amerikaanse producer was niet echt een producer. Producers hingen ons onze nek uit, om het zo te zeggen. We zouden het wel zelf doen.