Interview met In Extremo
Op de vrijdag van Graspop trotseerde ik vele tegenslagen, irritaties en
security-mensen – allen in ‘t leven geroepen vanwege het feit dat Graspop
ons geen perskaarten wenste te geven – en sloop samen met Inge Daamen
van Vampire Magazine de pers-area van het festival in om daar Micha Rhein,
ook wel bekend als Das Letzte Einhorn, oftewel de zanger van de
Duitse folkmetal band In Extremo, eens aan de tand te voelen.
Helaas met wat lawaai van kletsende en druk overleggende mensen in de
tent, maar met een enorm ontspannen sfeertje gaan we aan tafel zitten met
een zeer charismatische en beleefde man die rustig de tijd voor ons nam.
Telefonisch werd een bandlid gevraagd even geduld te hebben, z’n dochtertje
verteld dat ie zo terugbelde en in ‘t gezicht werd een ons onbekende man
afgesnauwd dat ie hem durfde te storen terwijl hij met ons aan ‘t praten
was. Dergelijke klasse zie je niet vaak terug bij artiesten, zeker niet
als ‘t gaat om het te woord staan van de pers.
We trappen kritisch af…
Met de release van jullie laatste album, 7, lijken jullie een
andere aanpak genomen te hebben in vergelijking met het oudere materiaal.
Het is een beetje meer ‘poppy’ en minder van de rauwe folkmetal, met een
lagere drempel. Vanwaar deze aanpak?
Ik denk dat het voor ons hetzelfde album is, maar we zien het als een
ontwikkeling. Als er geen ontwikkeling in zit dan sta je stil en dat
is scheisse. Een ontwikkeling die steeds verder gaat. We proberen
vanalles uit en het volgende album kan weer helemaal anders worden. Dat
weten we niet. Deze [7, red.] is zeer modern. Er zitten meer middeleeuwse
piano- melodieën in dan op de vorige twee albums samen. Dit zijn
nieuwe melodieën die niemand kent en die hebben we een andere
richting in geduwd.
Ben je het eens met de kritiek dat In Extremo een meer mainstream kant,
die makkelijker in het gehoor ligt, op gaat?
Nou, we zijn moderne muzikanten. Haha. We brengen het oude en nieuwe
bij elkaar. We leven in 2004 en niet 700 jaar geleden. We brengen de
oude geschiedenis naar een nieuwe fase en voor ons is dat een soort
middenweg. We proberen ondertussen ook om ons heen te kijken, dat is
belangrijk voor ons. We spelen moderne muziek op oude instrumenten
die we zelf bouwen en dat is ook zeer belangrijk voor ons. Of het
vertalen van de oude taal.. dat is zo veel werk. Eerst ga ik na de
bibliotheek op zoek naar oude werken. Het vertalen van
de teksten daarna en vervolgens schrijf ik mijn zooi en dan wordt ‘t terug
vertaald en dan brengen we het naar het podium. Dit is meer werk dan
wanneer je zelf de teksten schrijft. En dit is een instrument dat ook
zeer belangrijk voor ons is.
Over taal gesproken… welke taal gebruiken jullie in de eerste
albums?
Haha! Het is oud-Duits, oud-proviciaal Frans, oud-Scandinavies, Latijn
en Gaelic. Maar ik begrijp alles wat ik zing. Dat is heel erg belangrijk.
Ik kan geen bullshit zingen.
Nu we het er dan toch over hebben. Waar gaat ‘Ai vis la lop’ dan over? En
welke taal is dat dan?
Dat nummer is in ‘t oud provinciaals. Ik heb het vertaald. Het gaat over
een boer die de hele dag hard werkt, De man heeft geen geld en nauwelijks
te eten. Dan ziet hij een vos, een konijn en een wezel die helemaal niets
doen. Daarop verkoopt hij alles en zuipt hij zich klem. De ochtend er op
wordt hij wakker met een kater, heeft helemaal niets meer en de vos, het
konijn en de wezel zijn er nog steeds en hij ziet dat alles weer van voren
af aan begint. De tekst is duizend jaar oud en heeft tegenwoordig nog
steeds dezelfde lading. Het is een lied over het leven.
Als het gaat over liederen uit de oudheid, hoe voelt het dan om uit dezelfe
vijver te vissen als een hoop andere folkbands? Volgens mij is ‘Ai vis la
lop’ bijvoorbeeld ook uitgevoerd door Schelmish.
Ik zing zelf twee nummers van Schelmish. Het zijn hele goeie vrienden van
me en we wonen dicht bij elkaar. En ze vroegen me of ik bij hun een nummer
kwam zingen en dat doe ik dan natuurlijk. Maar het is geen probleem dat er
meerdere bands zijn die traditionele nummers ten gehoren brengen.
Waarom kiezen jullie altijd voor middeleeuwse thema’s en verhalen?
Ik heb elf jaar op straat gespeeld. Met alleen doedelzakken en percussie
stonden we op middeleeuwse markten. En tien jaar geleden speelde ik een
punkband en in een rock en blues band. En nu spelen we dezelfde muziek
met een gitaar er bij. Ik ben een rock ‘n roller.
Waar komt de inspiratie voor dit alles vandaan? Komt het allemaal van
de oude boeken?
Jazeker. Ik ga naar de bibliotheek en neus daar door boeken. En verder
natuurlijk fantasy en films enzo. Ik interesseer me daar uitermate voor.
Het is niet zo dat we mee moeten met alle bands die met doedelzakken op
‘t podium staan. Dat maakt ons niet uit. Voor ons ‘t belangrijk dat we
geinteresseerd zijn in de cultuur van duizend jaar geleden. En in Duitsland
hadden we toen helemaal geen cultuur. Amerika… helemaal niets. Wij
brengen ‘t allemaal bij elkaar. In onze muziek brengen we de belangrijke
dingen. Je zult in onze muziek nooit politiek tegen komen, dat boeit niet.
Is dat geen persoonlijke interesse of alleen muzikaal niet?
Alleen muzikaal. Okay, als we in de middeleeuwen zouden leven zou ik
dood zijn.
De instrumenten die je gebruikt en de kleren die jullie dragen, maken
jullie die zelf?
Ja, die maken we allemaal zelfs. Okay, vijf jaar lang heb ik ‘s avonds
mijn kleren zitten maken.. daar heb ik nu geen tijd meer voor. Nu ontwerpen
we ze zelf en maakt iemand anders het voor ons.
Hoe heb je doedelzak leren spelen? Het is geen gemakkelijk instrument.
Ik heb geen idee. Ik heb het gewoon uit interesse geleerd. Sommige mensen
vinden voetbal leuk… ik ben doedelzak gaan spelen. Zonder leraar of
instructeur. Het komt gewoon tot me. Maar niet alleen de doedelzak. Er
zijn mensen die roepen van ‘Oh.. In Extremo, met die doedelzakken!’ maar
dat is niet alles natuurlijk. Maar we hebben bijvoorbeeld ook een harp.
Ik heb nog nooit eerder een harp in een rockband gehoord. En verder hebben
we nog een Drehleier (Hurdy-Gurdy) en een zestiensnarig instrument
uit Scandinavië. We spelen allemaal middeleeuwse instrumenten brengen
die samen met gitaar en drums. En dat is onze manier.
[Na enorm veel aandringen van de tourmanager om er nu toch echt een einde
aan te brouwen weten we er nog één belangrijke vraag door te krijgen]
Wat zal de nabije toekomst voor In Extremo brengen? Komt er een nieuw album
aan?
Ik weet het niet. We zullen het zien. Natuurlijk zijn we aan ‘t werk aan
een nieuw album. Deze zomer spelen we op een hoop grote festivals. En dan
gaan we halverwege september een pauze inlassen om in de lente terug te
komen met een nieuw album. Tenminste, dat is ‘t plan.
Meer informatie: http://www.inextremo.de