Het Nederlandse Hibakusha brengt op 19 maart aanstaande zijn debuutalbum uit. Of Zware Metalen de vijf heren aan een interview wilde onderwerpen? Nieuwsgierig geworden naar de exotisch klinkende bandnaam, de zelfbenoemde invloeden van bepaald niet de kleinste bands in het genre en (niet in de laatste plaats) doordat het debuut erg goed klinkt, vroegen we woordvoerder en zanger Twan naar genoemde zaken.
Voor de lezers van Zware Metalen die hierbij voor het eerst van jullie horen: stel jezelf eens voor.
Hibakusha is ontstaan in 2013 in Haarlem, omdat we als enorme muziekfreaks muziek wilden maken. Geïnspireerd door o.a. Meshuggah, Korn en Textures. Alles moet laag en zwaar. Onze EP Incarnation werd opgepikt door BumaRocks, die ons een podium op FortaRock aanbod. Daarna kon je ons vinden op Complexityfest, Euroblast en Amsterdam Metalfest. Nu staan we op het punt ons album Prophet of Numbers uit te brengen!
Kenden jullie elkaar al voordat de band ontstond?
Sommigen van ons wel. Sjoerd (bas) en Ruben (gitaar) hebben de afgelopen tien jaar in verschillende bands gezeten. Zij kenden Eddo (drums) uit de lokale scene. Ikzelf heb de jongens leren kennen via Textures. Zij kenden een paar leden in band en vroegen hen of zij nog zangers kende. Ik kende Daniel, de vocalist van Textures, en vroeg hem toevallig of hij bands wist die een zanger zochten. Dus met een gelukje vonden we elkaar. De muziek bestond al en was een hele goede match met mijn zangstijl. Jochem kwam er wat later bij, toen we vervanging zochten voor onze tweede gitarist.
De bandnaam komt uit het Japans en betekent ‘slachtoffers van een explosie’, refererend aan de slachtoffers in Nagasaki en Hiroshima. Vanwaar deze naam?
In een oude band van Sjoerd en Ruben was het de titel van een nummer. Toen waren zij al gefascineerd door de naam en zo kwam het ter sprake. Het zijn namelijk juist de mensen die de atoomramp hebben overleefd. De ramp en stralingsziekte, maar ook de sociale angst voor deze mensen en alles er omheen is erg indrukwekkend. We vonden dat passen bij de intensiteit van de muziek.
En verklaar dan gelijk maar even het idee achter de titel van jullie debuut Prophet Of Numbers.
Dat ligt redelijk in het verlengde. Veel van onze titels verwijzen naar vrij uitgebreide historische en filosofische onderwerpen. Prophet of Numbers komt van het IJslandse woord voor computer. We vonden het mooi hoe deze tegenstrijdige elementen zijn samengevoegd, als een gevecht tussen de spirituele en de rationele wereld. Dat sluit voor ons heel mooi aan. En het klinkt nog eens metal ook!
Jullie noemen zelf invloeden van onder andere Meshuggah, Korn en Textures. Moeten we Hibakusha in dat hokje indelen?
Graag! We zijn vrijwel allemaal vanuit de mainstream van de afgelopen twintig jaar steeds meer technische muziek gaan luisteren, wat uiteindelijk het moderne djent/progressive metal genre is geworden. Meshuggah en Textures staan bij ons allemaal hoog op de speellijst. Deze technische basis is een belangrijke onderdeel van de muziek. Waarbij onze nostalgische kant (Korn, Deftones, Lamb Of God) ons een beetje op de rails houdt als we zelf ook niet meer kunnen headbangen op de muziek.
Het viel me bij beluistering van Prophet Of Numbers op dat hij erg goed geproduceerd is. Wie is daar verantwoordelijk voor?
Dat is Jaap van der Klein, van Shoelace Productions. Jaap was ook al betrokken bij onze Incarnation EP voor het mixen en masteren. Hij heeft daar echt ontzettend goed werk geleverd. We hebben elke les uit ons vorige opnameproces meegenomen naar het album. Een belangrijk onderdeel hiervan was dat we het hele opnameproces een buitenstaander erbij wilde hebben. We hebben blind voor Jaap gekozen.
Hibakusha bestaat nog geen vijf jaar en toch speelden jullie al op Fortarock, Amsterdam Metalfest, Eurosonic en als voorprogramma van Norma Jean. Hoe krijg je dat voor elkaar? Wat heeft het jullie opgeleverd?
Bij de release van de EP hadden we niet gedacht dat we twee jaar later konden terug kijken met deze namen op ons gig-lijstje. We hebben enorm veel te danken aan BumaRocks en de eerder genoemde festivals en podia die ons in zo’n vroeg stadium een kans wilden geven. Die gunfactor heeft heel veel verschil gemaakt om ons in de kijker te werpen. Maar het is ook wel redelijk te benoemen dat we voor iedere kans keihard gewerkt hebben om aan de verwachting te voldoen. We zijn enorm kritisch op onszelf, de muziek en iedere stap die we zetten. We kunnen vanuit daar niets anders doen dan genieten van alles dat voorbij komt. En wat het ons heeft opgeleverd? We maken als vrienden muziek waar we trots op zijn, komen de tofste mensen tegen en maken de gekste dingen mee.
Wat was het leukste optreden tot nu toe en waarom?
Moet ik echt kiezen? FortaRock en het voorprogramma voor Twelve Foot Ninja waren allebei ontzettend vet; het publiek genoot ontzettend! Maar als ik denk aan EuroBlast is dat niet alleen het optreden dat het zo gaaf maakt, maar ook de de reis met onze crew en de hele dag eromheen die het tot zo’n waanzinnige ervaring maken. Maar zo hebben we ook ooit in JC de Dukdalf gespeeld, in Wieringerwerf: een kelder met klein podium en bar onder een schoolgebouw. Mensen gingen totaal uit hun plaat, de broeken gingen uit en op het hoofd, en er was zelfs een gast die van de bar sprong, daardoor z’n knieschijf uit de kom haalde, hem terug in de kom drukte en direct doorging met moshen! Nee, sorry, ik kan echt niet kiezen.
En tussendoor hebben jullie ook nog het debuutalbum gecomponeerd? Hoe verliep het schrijfproces? Staan er ook leftovers op of begonnen jullie vanuit het niets met componeren?
Het schrijven van nummers is voor ons een doorlopend proces. Ruben schrijft het grootste gedeelte en levert ruwe nummers aan, die we dan in de oefenruimte naar een volgend niveau tillen. Ikzelf schrijf daar vervolgens de teksten en vocalen op. Twee van deze demo’s bestonden al voordat de EP uitkwam. Als we geen voorbereidingen voor shows hadden, pakten we nummer voor nummer op, totdat we het gevoel hadden dat het een compleet plaatje was.
Zou je van de muziek willen kunnen leven? Of is Hibakusha een leuke hobby?
Hibakusha is ondertussen veel meer dan een hobby. Muziek is voor ons allemaal een enorm deel van ons leven en Hibakusha is het onvermijdbare gevolg. Hier van kunnen leven is een prachtig idee. Toch is het niet echt iets waar we nu mee bezig zijn. Succes op die schaal gaat komt niet zomaar en we zijn liever bezig met de dingen die nu mogelijk zijn.
Er staan in mei nog twee optredens en verder is jullie agenda leeg… Komt er geen album release?
Absoluut wel! We spelen deze maand onze eerste show in België en onze release is net aangekondigd! Schrijf 20 April dus in je agenda, want dan zien we je in het Patronaat!
Links: