Nadat we onlangs The Resilience van het Franse Heart Attack bespraken, kwam er een bericht van de platenmaatschappij of we ook een interview konden doen. Zware Metalen hapte gelijk toe en stelde enkele vragen aan gitarist Christophe Cesari. Hij blijkt een sympathieke gesprekspartner te zijn, die bovendien over gevoel voor humor beschikt.
Gefeliciteerd met The Resilience. Jullie zijn volledig tevreden over het eindresultaat neem ik aan?
Jazeker! Het was hard werken om deze nummers te schrijven en op te nemen, maar we zijn blij dat we ze eindelijk kunnen laten horen. We hadden het geluk dat we hulp en ondersteuning van twee professionals hadden. Sebastian Camhi ondersteunde ons in de ArtMusic Studio bij het opnameproces en Frederic Gervais heeft hem in de Henosis Studio gemixt en gemasterd. Hij heeft een dik, hard, en organisch geluid neergezet. We zijn blij met het geluid op The Resilience.
Jullie nemen om de vier jaar een plaat op: Lullabies For Living Dead in 2009, Stop Pretending in 2013 en the Resilience in 2017. We zien jullie wel weer in 2021 neem ik aan?
Haha! Hopelijk wel eerder. Vanaf het moment dat Stop Pretending uitkwam, hebben we veel getourd, voornamelijk in Frankrijk. We stonden onder andere op Hellfest en het Motocultur festival. Het is ons nog nooit opgevallen dat er een lange tijd tussen de verschillend releases zit. Op een dag werden we wakker en dachten dat het tijd was om een nieuw album te maken.
De hoes en het gehele artwork ziet er schitterend uit. Wie is daar verantwoordelijk voor? Was het zijn/haar idee om een kruising tussen een mens en een tijger te maken, of kwam dit idee uit de koker van de band?
Dank je, wij vinden het resultaat ook erg goed geworden. Het is gemaakt door The Chromatorium, hij heeft geweldig werk afgeleverd. Wij hebben hem van input voorzien en hij heeft precies uitgevoerd wat wij voor ogen hadden. De tijger symboliseert kracht en moed, hij moet in zijn habitat zien te overleven. Dat geldt ook voor de mensheid die in zijn eigen omgeving moet zien te overleven, ongeacht wat hij heeft meegemaakt.
The Resilience (veerkracht) is een intrigerende titel. Verklaar die eens?
We realiseren ons dat een hoop mensen om ons heen een aantal beproevingen hebben moeten doorstaan. Maar ze hebben altijd de kracht om door te gaan en hun leven weer op te bouwen. Het menselijk ras heeft die collectieve kracht ook, dat zien we bijvoorbeeld na een terroristische aanslag. We hebben het vermogen om pijn, angst en lijden te boven te komen. Daar is veerkracht voor nodig.
Is The Resilience daarmee een conceptalbum of zit er een algemeen gedachtegoed achter de teksten?
Het is geen conceptalbum. De nummers zijn niet onderling met elkaar verbonden. Maar er zit wel degelijk een idee achter de nummers die zijn verbonden door een centraal thema: het feit dat we beproevingen moeten doorstaan en ze teboven moeten komen.
Het geluid – vooral dat van de gitaren – is erg droog. Was dat jullie opzet of het idee van de producer?
Wij wilden dit geluid zelf. Het klinkt als een groots en toch live-achtig geluid. We hebben verschillende lagen gitaren opgenomen en er zelfs wat keyboards aan toegevoegd. Maar het hart van deze plaat is toch wel een droog geluid geworden.
The Resilience komt uit via Apathia. Heeft dat label jullie benaderd?
Nee, wij namen contact op met Apathia. Apathia vond Stop Pretending al erg goed en we hebben een deal gesmeed. We vinden de bands die het label uitbrengt erg goed en het zijn mensen met passie voor de muziek. Dat dachten we tenminste. We zijn er nu achter dat de mensen van Apathia alleen geïnteresseerd zijn in geld verdienen en dat uitgeven aan drugs en vrouwen. Geintje… de samenwerking verloopt wederzijds erg goed.
Heart Attack heeft afscheid genomen van bassist Flora Capello en een vervanger gevonden in de persoon van Tony Amato. Waarom en hoe kwamen jullie bij Tony uit?
We kwamen er achter dat we met Flora op een dood spoor zaten. Tony speelt gitaar en zingt in Slaveyes, een lokale band. We zagen hem een keer optreden en waren behoorlijk onder de indruk van zijn kunnen. We vroegen hem daarom of hij de baspartijen op onze nieuwe plaat wilde inspelen en wat achtergrondzang wilde verzorgen. Dat wilde hij en hij heeft ook met ons opgetreden. Het eerste optreden verliep erg goed en we denken dat we in hem de perfecte persoon hebben gevonden.
De Facebook-pagina van Heart Attack is volledig in het Frans. Waarom? Hebben jullie buiten de eigen landsgrenzen geen ambities?
Wij zijn een Franse band en de meeste van onze fans ook. Maar je hebt wel een punt: we zouden eigenlijk in het Engels moeten communiceren. Sinds het uitkomen van The Resilience proberen fans vanuit de hele wereld in contact met ons te komen en wij houden dat contact graag in stand.
Mijn Frans is niet heel goed, maar ik kon wel opmaken dat jullie beïnvloed zijn door onder andere Hatebreed, Pantera en Lamb Of God. Daar kan ik me in vinden als ik naar jullie muziek luister. Jullie noemen echter ook Genesis als invloed…
Haha, Genesis is een legendarische band. Die mannen hebben, met succes, de overstap gemaakt van prog-pioniers naar stadion rock. Hun muziek is daarbij altijd goed gebleven.Ik ben een grote Genesis-fan. Wij houden allemaal van verschillende soorten muziek, van jazz tot folk. We beperken ons niet alleen tot metal.
Ik zag dat iemand een coverversie van een van jullie nummers (Burn My Flesh) tijdens de Franse editie van The Voice deed. Vleiend lijkt me.
Uhm… daarom moeten we dus meer in het Engels communiceren. Het ging eigenlijk om een 1-april-grap, die inhield dat we samen met een paar Franse popartiesten een versie van dit nummer tijdens The Voice zouden doen.
Welke plannen heeft Heart Attack voor de toekomst?
Simpel: touren, touren en nog eens touren.
Heb je nog laatste woorden?
Bedankt voor dit interview. We hopen jullie allemaal tegen te komen bij een optreden van Heart Attack. Check The Resilience en we beloven hierbij dat we meer in het Engels zullen communiceren op Facebook, haha. Tot ziens!
Links: