Interview met Gateway
Soloprojecten in Vlaanderen zijn dungezaaid, maar een project dat dan nog eens doomdeath aanbrengt, is al helemaal ongezien. Een aparte keuze, maar het debuut van Gateway is best een fijn plaatje geworden. Tijd om bezieler Robin er enkele vragen over te stellen.
Dag Robin. Een soloproject in België komt niet zo gek veel voor. Was het van het begin af aan jouw idee om het zo aan te pakken? Hoe is het ontstaan en gegroeid?
Klopt, binnen Gateway breng ik persoonlijke verschillende (muzikale) concepten samen. Het is ontstaan als een kwaad instrumentaal beest met voorliefde voor sludge en doommetal. Ik wilde een immense wall of sound creëren met de beperkte middelen die ik had op dat moment. Het was dan ook een grote uitdaging om dit brainchild vorm te geven. Geleidelijk aan is dit project natuurlijk geëvolueerd tot een donkere deathdoommassa. De diepe vocalen/grunts werkten verrassend goed bovenop de verstikkende zee van low-end instrumentatie. En zo ontsnapte Gateway uit de middeleeuwse kerkers der verderf.
Als er dan al eens een soloproject opduikt, dan is dat meestal een blackmetalproject. Wat vind jij zelf de meerwaarde van het genre dat jij brengt?
De bombastische, logge sound en de brute eenvoud van de riff.
Winter, Evoken, Coffins en vooral die gorgelende Mortician-grunts (overigens ben ik best fan ervan): het zit er allemaal wel in zonder dat het een kopie is. Is dit ook de muziek die dagelijks draait bij jou in de woonkamer, of is je muzieksmaak veel breder dan dat? Was dit met andere woorden de evidente keuze voor jou om een project rond te maken?
Extreme muziek ligt mij heel nauw aan het hart, vooral de gouden beginjaren van deathmetal. Maar de muziek die bij mij dagelijks draait in de woonkamer situeert zich eerder binnen het stonerrockspectrum en al de vertakkingen daarvan. Van Kyuss tot Clutch en Monster Magnet. Zware, riffgedreven bluesrock is mijn ‘easy listening’. Er is een heel directe en ongelijke benadering die mij aanspreekt in death, black, doom en sludge. Die genres inspireren mij meer in het hele Gateway-gebeuren. De concepten, het geluid, de vocals,…
Je woont in de mooiste stad van Vlaanderen, wat ook de hoofdstad was van West-Europa in de veertiende eeuw. Is die geschiedenis ook een voedingsbron voor jouw project of haal jij je inspiratie elders?
Zeker en vast. De middeleeuwse brutaliteit, waar mijn thuisstad ook deel van uitmaakte (dan als economische hoofdstad) leek me een ideale inkadering. Ik werk graag met inspirerende thema’s als raamwerk voor het muzikale geheel. Dit als kernaanzet, de rest is open voor interpretatie natuurlijk.
Wat vond je van belang bij de opnames van je debuut? Hoe pakte je het aan? Deed je zelf het meeste of gebeurde dit in een studio?
Alles is volledig zelf gedaan in de slaapkamer, maar dan met veel meer productiewaarde en bewuste aandacht voor het geluidstechnisch standpunt. De demo was enorm luid en ruw opgenomen en is louter een extreem experiment zonder bijbedoelingen, een primale uitlevingsdrang, zeg maar. Voor het debuutalbum had ik een bepaalde richting uitgeschreven die heel low-end en diep moest klinken. Iedere track is dan ook met ‘zorg’ benaderd bij het mixen en masteren. Diep, vuil, claustrofobisch, stinkend en smerig.
Je bent ermee terechtgekomen bij Hellthrasher Productions in Polen. Terwijl er ook een Shiver zeg maar naast de deur is. Wat is de magie van dit label volgens jou en wat betekent deze deal voor je?
Pawel, van Hellthrasher Productions, komt enorm rechtuit en communicatief over. Ik voelde direct een connectie achter onze eerste emailuitwisseling. Geen bullshit, enkel muziek. Hellthrasher staat zeker garant voor die muzikale vrijheid en is steeds enorm behulpzaam en praktisch bij alles. Die recorddeal was een kans die ik zonder veel twijfels genomen heb.
Na die plaat bij hem ligt er al opnieuw een single klaar. Hoe komt het dat die niet meer bij op je debuutplaat staat, want ik meen dat er niet zo veel tijd tussen de twee zit? Wat is het verhaal achter deze aparte single?
Sights of Malevolence was simpelweg een spontane uitbarsting tijdens een moeilijk moment. Die single is ruwe brutale emotie die er zo uit kwam. Geschreven en opgenomen in enkele dagen. Snel en agressief, kort achter de release van het debuut. Ik was enorm tevreden met de sound en presentatie ervan, dus besloot ik deze apart te releasen met een oude Cianide-cover erbij.
Vind je dat dit ook iets is om live te brengen? Heb je dergelijke plannen of is Gateway iets wat nooit meer kan worden dan jij alleen?
Gateway zal live te ervaren zijn in (en rond?) België in de loop van 2016. De eerste repetities met like-minded muzikanten worden binnenkort vastgelegd. We hopen enkele podia te slopen met een beklemmende wall of sound.
Iets om naar uit te kijken dus. Wat zijn voor de rest nog je doelen en ambities met dit project? Ben je hiernaast nog muzikaal met andere zaken bezig of dit echt jouw enige kindje?
Gateway is en blijft de main focus nu. En ik heb zelf nog een instrumentaal zijprojectje lopen met de naam Cyclopean Space Apparatus, voor als ik nog wat tijd over heb. Kosmische sludge die de beluisteren valt op de Bandcamp-pagina (https://cyclopeanspaceapparatus.bandcamp.com).
Bedankt voor het gesprek, Robin. Nog een stevige boodschap als afsluiter?
Doom what thou wilt!
Links: