Wat is er voor een recensent nou leuker dan nieuwe bands ontdekken? Zo plofte onlangs de promo van het niewe album van het Californische Fireball Ministry op mijn deurmat, getiteld Their Rock Is Not Our Rock. Mijn eerste reaktie, wat moet ik daar nou weer mee, sloeg al snel om bij het beluisteren van de muziek van het viertal. Enthousiast geworden spoedde ik mij op de digitale snelweg en legde de band een aantal vragen voor om wat meer over het gezelschap te weten te komen. Gitariste Emily J. Burton nam de moeite om één en ander te beantwoorden.
Omdat Fireball Ministry in Nederland een nog relatief onbekende band is, kun je onze lezers eens in het kort de historie van de band vertellen?
James (A. Rota, zanger en gitarist) en ik hebben de band in 1998 opgericht. We brachten ons eerste album, Ou Est La Rock? uit op Bong Load Records in 1999 en in die periode vervoegde drummer John Oreshnick zich bij de band. Ons tweede full-length album, The Second Great Awakening verscheen in 2003 bij Nuclear Blast en op dit moment hebben we een nieuw album uit op Century Media, getiteld Their Rock Is Not Our Rock. Tevens hebben we in de persoon van Johny Chow een nieuwe bassist, onze derde inmiddels. Tussen de verschillende albumopnames door hebben we heel veel getoerd en lol getrapt.
Wat zijn jullie belangrijkste muzikale invloeden? Zit ik er ver naast als ik AC/DC en Black Sabbath noem?
Je hebt helemaal gelijk. Ik zou ook Judas Priest, Scorpions, Deep Purple, Motörhead, Mercyful Fate, Metallica in het Cliff Burton-tijdperk en The New Wave Of British Heavy Metal in z’n algemeenheid willen noemen.
Hebben de bandleden voorheen nog in andere bands gespeeld, en zo ja, in welke?
John Oreshnick en Johny Chow hebben beide in meerdere NJ/NY-bands gespeeld, maar het meest recent speelde John Oreshnick in Muzza Chunka en Johny Chow in Systematic.
Waar komt jullie bandnaam vandaan?
Fireball Ministry is de naam van een kerkgenootschap waar James en ik naar school gingen. We vonden het een betere naam voor een band dan voor een kerkgenootschap.
Over het nieuwe album, “Their Rock Is Not Our Rock”. Is de titel bedoeld als een soort statement tegen iets of iemand in het bijzonder of is het gewoon een lekker klinkende titel?
Het is vooral bedoeld als een statement tegen de muziek die hier populair is, wat verondersteld wordt Rock en Metal te zijn. Het meeste is echter rotzooi.
Wat is naar jouw mening het grootste verschil tussen het nieuwe album en de vorige?
Johny Chow kwam vroeg genoeg bij de band om zijn baspartijen tijdig op het album te krijgen. Wat toch een verandering is voor ons, om met dezelfde band op toernee te gaan die het album heeft ingespeeld. Toen we ons eerste album, Ou Est La Rock? opnamen, hadden we helemaal geen vaste bassist. James nam het meeste er van voor z’n rekening en ook Guy Pinas van The Obsessed speelde op een paar nummers. Brad Davis van Fu Manchu speelde het leeuwendeel voor The Second Great Awakening in.
Wie kwam met het idee voor de schitterende hoes van “Their Rock Is Not Our Rock”?
James en ik kwamen naar aanleiding van de albumtitel met het concept van een berg van versterkers. Het was vervolgens ontwerper Keith Scharwath die het geheel tot leven heeft gewekt.
Op de video van de single “Sundown” zie ik sommigen van jullie constant lachen. Gebeurde er op dat moment iets grappigs of hadden jullie er gewoon plezier in?
Haha, normaal gesproken proberen we wel serieus te zijn, maar ik geloof dat ik begon te lachen, wat nogal aanstekelijk werkte. Ach, je moet er toch ook plezier in hebben?
Vooral op dat nummer klinkt James behoorlijk als Ozzy Osbourne. Was dat een bewuste keuze?
Niet zozeer bewust, James heeft gewoon een beetje hetzelfde stemgeluid en bereik als Ozzy.
Wie zijn er eigenlijk verantwoordelijk voor het schrijven van de songs binnen de band, zowel op muzikaal als tekstueel gebied?
De muziek begint met een riff die één van ons verzint, waarna we met z’n allen verder sleutelen tot er een volledige song tot stand komt. James schrijft de teksten om de doodeenvoudige reden dat hij ze ook moet zingen.
Waar gaan de teksten over? Over alledaagse zaken of komt er ook een stukje fantasie aan te pas?
Een beetje van beide. De songs gaan meestal over dingen die we in het dagelijks leven meemaken, of bijvoorbeeld over een verhaal dat we hebben gehoord of gelezen, wat dan wordt gemaskeerd met een meer dubbelzinnige en dramatische woordkeus. De luisteraars kunnen hun eigen conclusies trekken.
Hebben jullie nog toerplannen voor de nabije toekomst en zullen Nederland en België dan ook aan bod komen?
We zijn net klaar met een zes maanden durende toernee door de States, het album kwam hier namelijk al in oktober uit. We willen absoluut dolgraag naar Europa komen, we hebben nog nooit in Nederland en België gespeeld en willen daar graag verandering in brengen.
Tot slot: hartelijk dank dat je de tijd hebt genomen en veel succes in de toekomst.
Thanks!
Link: