Kort na het optreden van Enslaved op zondag tijdens de recente Alcatraz-editie te Kortrijk kreeg ik de kans om Ivar Bjørnson te interviewen. Ivar stond samen met Grutle Kjellson aan de wieg van het ontstaan van Enslaved in 1991, dus als er iets te vragen viel over Enslaved, dan moet je bij hem zijn. Met enkele flesjes Underberg liep het allemaal nog net iets vlotter dan verwacht, een leuke babbel was het achteraf bekeken, met de nodige knuffels tot gevolg.
Dag Ivar, bedankt voor dit interview. Er waren een aantal verrassingen te horen in de set, zoals de nieuwe toetsenist – Håkon Vinje – die Herbrand Larsen vervangt en drummer Iver Sandøy die Cato Bekkevold zijn barkruk eventjes overnam. Vooral de komst van Håkon Vinje was de talk of the town in de Swamp-tent op Alcatraz vandaag. Wat een jonge kerel is dat zeg!
Ja, inderdaad, we hebben opnieuw wat moeten schuiven. Håkon’s komst zal wellicht een aanpassing zijn voor velen maar wij zijn tevreden van hem. Jong is hij inderdaad, hij is jonger dan Enslaved, nog 25 jaar is hij en Enslaved is die grens al gepasseerd … een bijzonder vreemde vaststelling eigenlijk. Hoe vond jij hem tijdens het optreden?
Wel, om eerlijk te zijn vond ik hem nogal achterin gezet qua volume en ook niet altijd even krachtig.
Goed dat je het zegt. Dat is zijn keuze, maar hij mag gerust zijn plaats opeisen. En dat sterke stemgeluid, dat is een kwestie van groeien in zijn rol. Wij weten wat hij kan. Wat vond je van de rest van het optreden?
Ik heb vooral van het laatste nummer genoten, Heimdallr. De rest was vrij nieuw materiaal, wat niet altijd even goed te rijmen viel met de verwachtingen. Wat me ook opviel is dat er niets gespeeld werd uit de “midlife”-Enslaved periode. Niets tussen Frost en Ruun. Hebben jullie geen schrik dat er op die manier een “gap” ontstaat waardoor sommige fans zullen afvallen?
Kijk, ik ben blij dat je het zegt. Het heeft in de eerste plaats te maken met de beperkte duur van onze set, daar kunnen we niet veel aan veranderen. Daarnaast heeft het ook met de lengte van onze nummers te maken en daar kunnen we ook niet bijster veel aan doen. Maar de keuze van de nummers, ja, dat wel. Ik neem het mee.
Fijn! Nieuw E materiaal was er overigens ook niet, we hebben al mogen meeluisteren naar een nieuw nummer van het nieuwe album waar hij ook op meespeelt – Storm Son – en daar staat de nieuwe zanger ook minder sterk in geprogrammeerd vind ik trouwens. Dat nieuwe album heet trouwens E. E, daarbij denken we vooral aan de E van Emperor, denk ik dan. Hebben jullie geen schrik of gemengde gevoelens bij de keuze van die titel?
Dat is waar. Nu, over het nieuwe album kan ik nog niet zoveel zeggen, maar wat we wel zagen gebeuren, is het feit dat jij een nieuw soloproject hebt: Bardspec. Is dat een voorbode op meer soloprojecten of een omen van een split?
Nee! Zeer zeker niet. Integendeel! Bardspec is een dark ambient project, dat staat compleet los van Enslaved. Mijn voorliefde voor onder andere Godflesh en de laatste optredens die ik van hen zag, deden me beslissen om eindelijk zelf eens iets te doen met dark ambient.
Ik hoorde er ook veel Cold Meat Industries geluiden in.
Ja, absoluut, verdomme wat mis ik dat label.
Ik ook. Nu, nog eens in verband met het nieuwe album E, daar staat een cover op. Een zeer verrassende cover als je het mij vraagt. What Else Is There? van Röyksopp! Hebben jullie die gekozen omwille van het stemgeluid van Karin Dreijer Andersson van The Knife?
Nee, niet specifiek, ook al heeft ze natuurlijk een buitenaards mooie stem. Dat nummer is in zijn geheel een parel van formaat. Zoek het zeker op als je kunt, onze versie. Het is echt wat je noemt een “hidden treasure”. De mensen in de scene in Noorwegen die het al hoorden waren echt laaiend enthousiast ook. Zeker luisteren.
Gaan we doen.
Zeg nu eens wat je echt dacht van de rest van het optreden trouwens.
Euh, hoh ja, ik heb er geen spijt van dat ik gaan kijken ben. Het was in ieder geval – zoals altijd – heel overtuigend gebracht en zonder pretentie. Jullie werken echt wel.
Bedankt.
Nee echt. Het ziet er ook echt arbeid uit bij jullie. Beschouw jij jezelf eerder als een arbeiderstype of een bediendetype, qua “job”. Als white of blue collar?
Goeie vraag! Ik heb me dat ook al af zitten vragen. Ik zie mezelf als een craftsman, een handwerksman. Ik ben geen intellectueel die enkel producten van zijn geest uitbrengt. Ik doe dit – net als veel muzikanten – echt met hart en ziel, lijf en leden. Onderschat dat niet, dat is met gans je persoon. Op die manier ben je ook enorm kwetsbaar trouwens, kijk maar naar die gast van Linkin Park.
Chester Bennington.
Die inderdaad. Verdomme zeg, je mag zeggen wat je wil, maar die kerel leefde ook niet in de realiteit zoals de meeste mensen die ervaren. Dat is niet van even naar mijn werk gaan en ‘s avonds terug naar huis. Verre van? Dergelijke muzikanten leven in een cocon, gooien hun leven, hun ervaringen en intieme gedachten op plaat en dus ook op straat. En ja, het wordt je langs alle kanten gezegd dat je niet moet gaan beginnen kijken naar reacties op het internet, maar de drang is soms groot. En als je dan ziet dat alles wat je geeft niet alleen afgebroken wordt, maar dat er soms ook dingen gezegd worden in de zin van “ik ga je vrouw verkrachten en in stukken snijden” of “ik ga je kinderen omver rijden” … daar kun je onderdoor gaan, ook als relatief normaal persoon.
Gelukkig zijn wij in België en Nederland een steengoed publiek. Een super publiek, als we jullie mogen geloven. Menen jullie dat eigenlijk als jullie dat zeggen tijdens een optreden?
Ja, absoluut. Wij reageren ook op het publiek hoor, niet alleen in woorden trouwens. Het publiek in België en Nederland is heel coöperatief, van begin tot eind. En er zijn weinig “anti”-gevoelens in de zalen of op de weiden.
Euh, “anti”-gevoelens? Valt dat dan voor soms?
Ja hoor. Vroeger was dat in gans Scandinavië een ware plaag. Mensen gingen met gekruiste armen en een smoel vol citroen op de eerste rijen staan.
Als je geen fan bent, waarom ga je dan kijken?
Net om anti te zijn, denk ik. Om een statement te maken of zo. Bijzonder blassé eigenlijk en volkomen belachelijk natuurlijk. Het ergste was een ganse tijd terug in Berlijn. Toen zijn we zelfs gestopt – even – omdat het zo ridicuul was. Toen hebben we gezegd van “komaan mannen, het hoeft geen Disney-sfeer te zijn, maar zo heeft niemand er iets aan.”
Straf. Nu, wij moeten afronden. Ik heb nog één vraag: wat is jouw favoriete Enslaved-plaat?
(lacht) jaaa, nu moet ik volgens de regels van de commercie zeggen dat onze nieuwe mijn favoriete is. Nee, ik ga eens origineel en oprecht zijn. Mijn favoriete Enslaved plaat is Below The Lights, diegene die je daar bij hebt. Om te laten tekenen wellicht.
(bloost) Ja, als dat niet te veel gevraagd zou zijn. Goede keuze trouwens. Kunnen we dat vieren met een knuffel voor de foto? Ik merk dat uw lichaamsgeur bijzonder aangenaam is ook.
Kijk, dat is een enorm compliment voor een Noor. Kom hier dat ik u vastpak.
(met dank aan Diederik De Reuse voor alle backup)
Link: