10 jaar Helvetiaanse virtuositeit
Tien jaar, vijf albums waarvan één akoestisch, haast onafgebroken tourwerk en nu al een grote naam. Terecht trouwens. Geen enkele meeloper kan melodielagen uit doedelzak(ken), fluit(en), vedel en draailier zo virtuoos over elkaar leggen als deze Zwitsers. Én daar nog eens echt zware vikingmetalriffs achteraan vuren. Én tussendoor exotische instrumenten zoals de bodhràn, de gaita en de mandoline betokkelen. Eluveitie trakteert ter gelegenheid van het koperen jubileum met een heruitgave van debuutalbum Spirit en allereerste demo Vên onder de naam The Early Years.
Meestermuzikant Chrigel Glanzmann vertelt op Summer Breeze over die release en het eerder dit jaar verschenen Helvetios
.
Vooral de demo was aan verfrissing toe. Daar staan een paar songs op die we regelmatig live spelen en die nu eindelijk opnieuw te koop zijn in een duidelijkere, beter gespeelde en opgenomen versie. We hebben eraan gedacht om hier en daar wat te rearrangeren, maar we kwamen er telkens op uit dat we dat niet wilden. Bij Spirit is alleen de productie verbeterd. De demo hebben we ongewijzigd opnieuw ingespeeld, één nummer spelen we live altijd sneller, dus die song staat er nu wat sneller op.
Wat staat er nu precies in dat boekje? Want daar zijn twee versies van hé.
Toevallig had ik het grootste pakket net voor het eerst in m’n handen. Knap werk, beter dan ik had durven hopen. Er zijn inderdaad twee edities: de reguliere, met boekje van 16 pagina’s, kan je overal kopen. De special edition bevat 32 pagina’s en is alleen via onze webshop (website) te krijgen. De special edition bevat een autobiografie, waarin we terugblikken op de eerste tien jaar. Als illustraties krijg je oude foto’s uit onze eigen collectie. De standaardversie is een ingekorte versie.
Als ik andere bands over jullie hoor vertellen, kan ik me voorstellen dat er hilarische foto’s van jullie moeten bestaan. Krijgen we die te zien?
(Lacht) Wat weet jij?! Toch niet! We hebben het proper gehouden. Verwacht dus geen dronkenmansstreken uit de backstageruimte, eerder livefoto’s van onze allervroegste gigs of flyers van heel wat optredens. Redelijk serieus.
Ik heb een verhaal uit jullie vroege jaren: weet je nog, jullie allereerste optreden in België, in de Frontline in Gent…
(Onderbreekt) Yeah, de Frontline, weet ik nog. De tweede keer in België was in De Witte Non (vlekkeloze uitspraak), daar was het nóg kleiner! Maar ik onderbrak je denk ik?
Jullie stonden daar inderdaad op elkaar gepakt op het podium, maar ik herinner me vooral hoe jullie na het optreden rond een kramakkelig tafeltje vol drank zaten. Hoe is jullie drankgedrag in die tien jaar geëvolueerd?
(Lachje) Ik moet zeggen dat we ook als personen veranderd zijn op die tien jaar. Daarmee bedoel ik dat we vooral ouder geworden zijn en dat we dat soort uitspattingen bijna nooit meer doen. Persoonlijk drink ik vooral wijn en wodka, maar veel minder dan vroeger. In de tourbus stel ik vast dat iedereen er spontaan op toeziet de alcohol pas boven te halen ná het optreden. En dan nog houden we het treffelijk. De tijd dat we elke avond rijkelijk navierden is gedaan, dat kunnen we onszelf én de mensen die de moeite doen om naar ons optreden te komen de volgende dag simpelweg niet aandoen.
In de trailer zeg je dat Helvetios het eerste conceptalbum over de Gallische oorlog is. Gaan al jullie nummers daar niet over?
(Zoekt woorden) Jawel, maar dit keer is het één compleet verhaal, terwijl de vorige songs allemaal losse verhalen zijn. Het ene bouwt voort op het andere. We brengen dat verhaal vanuit verschillende invalshoeken. Zo vertelt één song bvb. vanuit het standpunt van een objectieve waarnemer. Een ander nummer bekijkt diezelfde slag door de ogen van de Romeinen en het volgende nummer zoals de Galliërs het beleefden.
Je werkt regelmatig samen met een historicus om aan informatie te komen. Maakte dat concept het makkelijker of moeilijker?
Intussen hoef ik niet zo vaak meer informatie op te zoeken. Dit verhaal heb ik vooral op basis van mijn parate kennis kunnen samenstellen. De uitdaging was om het vanuit het Gallische oogpunt te reconstrueren. De pro- en epiloog bijvoorbeeld. Toen ik die schreef probeerde ik me in te beelden hoe iemand, die er toen bij was, zich zou gevoeld hebben. En wat die nu zou vertellen over die tijd. Ik kwam op het idee dat het wel eens de oude stamsongs konden zijn die hem bijgebleven zijn. Dat is het soort ‘inleven’ dat ik doe. Documentatie over historische oorlogen komt van de overwinnaars. Dat maakt het behoorlijk éénzijdig: zij zijn de goeie, de verliezer de slechte. Wat ik gedaan heb is die documentatie geïnterpreteerd, tussen de lijnen gelezen, naar hoe het – mogelijks! – voor de Galliërs moet geweest zijn. Zoals ik je vorige keer uitlegde, ben je nooit zeker, maar soms zie je echt dat de Romeinse verslaggevers iets overdreven of verzonnen hebben om te zorgen dat hun standpunt er het fraaiste uitkomt. Dan is het een doel om die subjectieve dingen op basis van jouw eigen kennis in hun perspectief te plaatsen. Soms krijg je echt een ingeving “ahaaa, misschien is dat wel de reden waarom!”.
Je bent vertrokken vanuit het werk ‘Caesar De Bello Gallico’. Hij was de vijand van de Helvetiërs, dus was het niet gewoon aan de orde om het tegenovergestelde te vertellen van wat in dat naslagwerk staat?
Zo eenvoudig is het niet. Wat hij in De Bello Gallico schreef is het enige wat de mensheid weet over de Gallische oorlogen. Dat boek is eigenlijk politieke propaganda, een collectie van lezingen en speeches die hij in de senaat heeft gegeven om die oorlog te verdedigen. Zonder te ver uit te wijden: het was voor Caesar persoonlijk heel belangrijk dat die oorlog er kwam. Om gebiedsuitbreiding was het hem heus niet te doen. Hij wilde die lastige stammen een lesje leren. Als je een oorlog wil, moet je zorgen dat het parlement en de bevolking die oorlog als rechtvaardig en absoluut noodzakelijk ervaren. Dat deed Caesar, hij schilderde de Galliërs af als gewelddadige barbaren die Romeinse burgers zouden aanvallen en bestelen als ze in het bos wandelden.
De Galliërs konden de meeste Romeinen gestolen worden?
Velen wisten niet eens wat Galliërs waren. Ze wisten Gallië wel liggen, maar hadden geen benul hoe het daar was, hoe het eruit zag, wie daar woonde, wat zij deden…
Wat heb jij met water? Op elk album komt er een sample van stromend water voor, in die trailer zit je naast een stroompje …
Moet je niets achter zoeken, I just love it. Dat geluid schept op zo’n simpele manier direct de juiste atmosfeer.
Jullie folkmelodieën worden almaar gecompliceerder. Zelfs Anna schreef in haar studioblog dat ze krankzinnig om te spelen waren, Merlin had het over zijn moeilijkste drumbevalling ooit. Martel je hen zo graag?
(Maakt wegwuifgebaar) Je moet die studioblogs en Youtube-filmpjes niet te serieus nemen hoor, maar het is geen kattenpis wat ik ze laat spelen. Als ik die songs schrijf denk ik er nooit nooit nooit nooit aan of het mogelijk is om ze te spelen! Mijn grote voordeel is dat ik geen noten zoek, ik kan geen noten lezen of schrijven trouwens, ik speel puur op mijn intuïtie. Die melodieën komen gewoon tot mij. Ik gebruik mijn oren en mijn hart. Klinkt cheesy hé (lacht). Het enige waar ik mee inzit is of het goed klinkt. Als dat het geval is, leren we het wel spelen. Op ieder album wil ik ons iets laten doen dat we nog nooit gedaan hebben. Zo verbeter je. En uiteindelijk vind ik het een uitdaging om veeleisende dingen toch vlot te laten klinken. We hebben dit album opgenomen met Tommy Vetterli van Coroner en Kreator. In zijn tijd één van de meest onderlegde gitaristen uit het metalgenre. Toen we bijvoorbeeld de titeltrack lieten horen zei hij letterlijk are you kidding me? Dat zou ik dus nooit willen proberen spelen. Dit kan jij niet. Onmogelijk.
Hoe zag zijn gezicht eruit toen het je toch lukte?
Mwa, niet zo verrast als je zou denken. Hij zag natuurlijk hoe wij die dingen oefenden, soms wel 12 uur per dag. Alleen oefenen en niks anders.
Ik heb de discussie gezien op Elu-TV, maar we hebben nooit het uiteindelijke antwoord gekregen: maak je een goeie Zwitserse kaasfondue met of zonder Maïzena?
(Lacht) Ik gebruik nooit Maïzena. Maar Päde en onze manager krijgen het niet binnen zonder, dus zij komen nooit meer bij mij eten (lacht)!
Line-up:
- Chrigel Glanzmann – Vocals, mandola & mandoline, fluiten, doedelzak, bodhràn
- Merlin Sutter – Drums
- Anna Murphy – Draailier, vocals, fluit
- Mery Tadic – Vedel, vocals
- Ivo Henzi – Gitaar
- Simeon Koch – Gitaar
- Kay Brem – Basgitaar
- Patrick Kistler – Fluiten, doedelzak
Links: