Interview met Dresden/Leningrad
Zomaar een vrijdagavond in augustus 2014 te Amsterdam Oost in niemandsland, alwaar de oefenruimte is gelegen van de Nederlandse doommetalband Dresden/Leningrad. Een wisseling van de wacht op de drummerskruk, een terugblik op de eerste drie jaren van de band en een vooruitblik op de toekomst geeft genoeg stof voor een geanimeerd gesprek, onder het genot van appelkoeken en een kratje lauw bier, dat de interviewsessie niet zal overleven. De volledige band is present, bestaande uit Sebastiaan (zanger/gitarist), Gijs (bas, achtergrond zang) en Erik (drums).
Goedenavond heren. Zullen we beginnen om jullie voor te stellen aan de lezers van Zware Metalen?
Sebastiaan: Ik ben 27 jaar, speel gitaar en doe de vocalen. Voor Dresden/Leningrad heb ik samen met Lei (eerste drummer en medeoprichter van de band) in een soort punkband gespeeld, de Naked Chefs. Inderdaad, we stonden naakt op het podium. Dit was echter niet al te serieus en duurde ongeveer een half jaartje. Verder ben ik met Gijs een barbecue en grill cateringproject begonnen, genaamd De Beul.
Gijs: Ik ben 25 jaar en bespeel de basgitaar. Ik heb voor Dresden/Leningrad in diverse andere bandjes gespeeld, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Nou vooruit, eentje dan, mijn eerste band Ayla, we speelden een soort screamo.
Sebastiaan: Zeg maar gerust pukecore…(er wordt hard gelachen).
Erik: Ik ben 25 en ben de drummer. Ik ben tevens actief als drummer in twee hardcorebands.
Hoe is de band Dresden/Leningrad ontstaan en hoe zijn jullie op de bandnaam gekomen?
Sebastiaan: Ik was het gebeuren met de Naked Chefs al snel zat en wilde wat serieuzer bezig gaan zijn. Lei kon zich hier wel in vinden. Op dat moment was ik al in aanraking gekomen met doom en vond Electric Wizard te gek, dus in die richting wilde ik het gaan zoeken.
Gijs: Ik had net een basgitaar (ik speelde in die eerdere bands gitaar) gekocht en kende Sebastiaan al. Zodoende was het logisch dat ik me aansloot.
Sebastiaan: Voor een bandnaam zochten we iets uit de geschiedenis dat betekenis heeft en ik riep Dresden, waarop Lei riep dat het dan net zo goed Leningrad kon zijn. Waarom eigenlijk niet beide, dus zodoende, maar dan wel met een schuine streep ertussen, om ook een tegenstelling te accentueren.
Gijs: Die tegenstelling is er ook in die strijd indertijd tussen het fascisme en communisme. Op zich fascinerend om dat te volgen.
Erik: Of tussen goed en kwaad, maar er is eigenlijk geen goed of kwaad. Wat voor de ene partij goed kan zijn, is voor de ander weer kwaad.
Waarom zijn de teksten in het Nederlands en gaat het altijd maar over de oorlog?
Sebastiaan: We hebben het eerst wel in het Engels geprobeerd, maar het beviel niet echt, hetgeen eigenlijk wel grappig is gezien mijn studie. Toen we het in het Nederlands probeerden, klopte het gewoon. Tekstueel gezien gaat het niet zoveel om de oorlog zelf, maar moet je het meer als een metafoor zien, waarin we bepaalde emoties proberen te beschrijven in verhaalvorm. Er zit zeker geen boodschap achter. Dit hebben we ook nog eens nadrukkelijk vermeld op onze site, om misverstanden te voorkomen.
Laten we gaan naar jullie muzikale debuut middels de EP/demo Vader. Hoe hebben jullie de nummers geschreven en hoe zijn de opnamen tot stand gekomen?
Sebastiaan: We wilden live gaan spelen, maar dan moet je wel iets hebben om te laten horen. Dus was het tijd om nummers op te gaan nemen.
Gijs: We werken meestal vanuit een riff, welke we dan gaan verlengen en uitbouwen tot een nummer (hoe dit in zijn werk gaat merk ik later als ik nog even getuige mag zijn van het werken aan een nieuw nummer). We namen toen nog niets op, dus die discussies waren af en toe wel grappig, want bij lange nummers is het niet altijd makkelijk aan te geven waar je iets anders wilt. Alleen het nummer Niemandsland is eigenlijk in twee sessies ontstaan.
Sebastiaan: De demo/EP is in twee dagen opgenomen in een nieuwe studio van een kennis van ons, die ook aan het een en ander moest wennen, net zoals wij. Over het resultaat kunnen we, zeker gezien de omstandigheden, best wel tevreden zijn.
Gijs: We hadden per instrument maar één versterker, dus was dit het best haalbare resultaat.
Het doel wordt wel bereikt, namelijk het verkrijgen van optredens. Vooraleerst in wat obscure zaaltjes, zoals Cab03 en kraakpand De Onderbroek, maar er dienen zich ook buitenlandse optredens aan. Hoe is dit tot stand gekomen en hoe kijk je hier op terug?
Gijs: Wij vinden het helemaal niet erg om in dit soort zaaltjes te spelen. Je wordt er goed en vriendelijk ontvangen en er wordt goed voor je gezorgd. Voor wat betreft die buitenlandse shows is dat er uiteindelijk slechts eentje geworden. We zijn gevraagd door het Towers of Madness festival in Stuttgart en als je dan toch zo ver moet reizen, leek het ons wel handig om nog ergens anders een optreden te doen. Via zoekwerk op internet had ik in Frankrijk ook nog een speelkelder in een kraakpand gevonden, zodat we samen met Surtr zouden spelen.
Sebastiaan: Kort nadat we alles speelklaar hadden gezet, was het poef en was het volslagen donker. Bleek uiteindelijk dat het hele blok zonder stroom zat. Na een uurtje of twee buiten gewacht te hebben, was de storing nog steeds niet verholpen, maar bleek wel dat enkele enthousiastelingen ons drumstel maar aan het benutten waren. Niet echt fijn, dus hebben we in het aardedonker met hulp van de verlichting op de mobiele telefoons onze spullen maar weer afgebroken en ingeladen. Tel daar bij op dat we de volgende dag in de file stonden naar Stuttgart en slechts vlak voor het optreden aankwamen, was dit niet ons beste optreden. We hebben er wel van geleerd, dat we niet zelf moeten rijden naar verre optredens. Achteraf kunnen we er wel om lachen.
Dan wordt het tijd om de boel wat serieuzer aan te pakken en verschijnt in 2013 De Tirannie. Hoe is dit album tot stand gekomen?
Sebastiaan: Inmiddels hadden we een eigen oefenruimte (deze dus), hetgeen een behoorlijke verbetering was ten opzichte van de oude situatie, waar we een ruimte per uur moesten huren inclusief de versterkers. Nu konden we onze eigen apparatuur kwijt en hadden we voldoende tijd om aan de nummers te werken. Ook hier is het principe hetzelfde gebleven, we werkten vanuit een riff. Het geluid op het album is veel beter, Marc van Duivenvoorde heeft goed werk verricht.
Gijs: Wij werden ook benaderd door Breathe Plastic Records, dat het album op cassette heeft uitgebracht. Dat bleek een hardloper bij concerten en inmiddels is de oplage uitverkocht. Verder is onze muziek nu gratis digitaal verkrijgbaar, wij hebben er geen bezwaar tegen dat het mensen het gratis van ons kunnen downloaden. Wij maken muziek om mensen er een plezier mee te doen, niet om er rijk van te worden.
Dan is er ook het optreden op de Dutch Doom Days in 2013. Hoe kijken jullie daarop terug en zijn jullie ook al benaderd door andere doomfestivals?
Sebastiaan: Het was geweldig om deel uit te maken van zo’n mooi doom festival. Ondanks dat we moesten openen was er al een boel publiek.
Gijs: We hadden speciaal hiervoor een busje gehuurd om onze apparatuur mee te nemen. Komen we daar aan en willen we deze spullen op het podium installeren, komt de geluidsman er aan, schudt met zijn wijsvinger en zegt: ”Nee, nee, dat is hier de bedoeling niet”. Zonde van ons geld dus, die bushuur. Maar weer wat geleerd, oftewel duidelijk communiceren over wat wel en niet kan/mag in een zaal. We hebben helaas nog geen aanbiedingen om op andere festivals te spelen, maar we staan er absoluut voor open. Op dit soort festivals komt onze muziek het beste tot zijn recht.
Begin 2014 vertrekt drummer Lei voor een half jaar op stage naar de Verenigde Staten. Er was een tijdelijke invaldrummer, maar die kon weer niet mee op tournee eind maart/begin april. Wat is het verhaal hierachter?
Sebastiaan: Het was in eerste instantie de bedoeling dat we Dresden/Leningrad voor een half jaar op non-actief zouden zetten, totdat Lei terug zou zijn. Gijs en ik wilden echter toch wat spelen en jammen, dus vonden we een drummer die dit wilde doen. Opeens kwam er een aanbod, om twee weken op tour te gaan met Samothrace, maar daar kon hij geen vrij voor krijgen. Gelukkig kwam de tourregelaar met de suggestie om Remco Verhees, bij doomminnend Nederland bekend als de drummer van Akelei, de opengevallen plek te laten innemen. Dat heeft hij prima gedaan, hij had de nummers heel snel onder de knie.
De tour zelf is prima verlopen, alleen in Italië bleek het een en ander niet goed geregeld en ontstonden er door misverstanden wat ongemakkelijke toestanden. Ook daar leer je weer van.
Dan ontstaat er een breuk in de band. Drummer Lei blijkt na zijn stage een tijdelijk contract aangeboden te hebben gekregen in de Verenigde Staten en heeft dat geaccepteerd. Kort daarna blijkt dat jullie afscheid hebben genomen van Lei.
Sebastiaan: We hadden een duidelijke afspraak gemaakt dat we een half jaar op hem zouden wachten. Nu bleek dat hij weer een tijd langer weg zou blijven was dit voor ons niet meer te doen. Gijs en ik wilden wel verder met de band en waren al bezig met ideeën voor nieuwe nummers. We konden gewoon niet meer op hem wachten. Het was een pijnlijke beslissing, maar wel eentje die genomen moest worden.
Ik heb ook nog even contact gehad met Lei om zijn kant van het verhaal te vernemen.
Lei: Na de mededeling, dat Dresden/Leningrad verder zou gaan zonder mij, ben ik best verdrietig geweest. Twee maanden later kan ik dit beter relativeren, hoewel het nog steeds pijn doet, maar het is geen verwijt naar Sebastiaan en Gijs. Ik begrijp Sebastiaan en Gijs wel, ik kan ze op dit moment geen zekerheid geven en ze willen toch door, dus vanuit dat standpunt kan ik de beslissing zeker begrijpen. Ik blijf zeker vrienden met ze, ondanks deze gebeurtenis.
Gijs: Tsja, het is nu eenmaal zo. Het is niet leuk dat het gebeurd is, maar het moest wel. Als ik zo’n aanbod zou hebben gekregen, zou ik het misschien ook wel gedaan hebben, zoals Lei nu.
Erik, nu kom jij echt aan bod. Hoe ben jij bij de band terecht gekomen en in hoeverre was jij met ze bekend?
Ik zag op Facebook de oproep staan, dat Dresden/Leningrad een nieuwe drummer zocht. Ik was al bekend met de muziek en die spreekt mij erg aan. Vandaar dat ik reageerde op de oproep. Sebastiaan en Gijs kende ik persoonlijk nog niet.
Gijs: Ik kende jou al wel. Ik heb jou jaren geleden na een optreden met een van jouw bands na afloop nog gesproken, maar onze toestand kan wat troebel zijn geweest.
Erik: Ik kan het me niet meer herinneren. Maar goed, na een eerste oefensessie beviel het goed, en ben ik blij dat ik nu in de band zit. Het voelt goed, de klik is er.
War zijn de plannen voor de rest van 2014?
Sebastiaan: Jammen en al doende nieuwe nummers maken. We nemen dankzij Erik nu ook regelmatig op om terug te kunnen luisteren, dat maakt het allemaal wat makkelijker om een nummer aan te passen en verder uit te werken.
Gijs: Verder spelen we nog live op 3 oktober in Hilversum met Herder en Starve en in december hebben we een optreden in Oostenrijk gepland staan. Nu nog op zoek naar een optreden elders in dat weekend. Verder moeten we nog voor het eind van het jaar een optreden in Amsterdam regelen, want ik wil beslist tenminste één keer per jaar in Amsterdam spelen!
Tot slot, wat zijn de verdere ambities van Dresden/Leningrad?
Sebastiaan: We willen veel gaan spelen en graag ook weer op tour gaan. Het mooiste blijft voor mij de reacties van fans, als die na afloop zeggen dat het vet was. Daar doe ik het voor.
Links: