Interview met Drakkar
Het Italiaanse Drakkar draait twintig jaar mee en leverde dit jaar een vijfde full-length af. Aardig wat jaren aan powermetal in het straatje van de grote bekenden binnen het genre, met het verschil dat deze band wat minder bekendheid verworven heeft. Ik gooide wat vragen de Alpen over en Gitarist Dario ving ze op.
Dag Dario en gefeliciteerd met jullie twintigste verjaardag. Wat blijft er nog over van die band waar het ooit allemaal mee begon? Gaat het nog steeds om dezelfde powermetalessentie: de muziek, de ziel binnen jullie nummers, de manier van samenwerken en albums schrijven?
Bedankt! Wel, om eerlijk te zijn, moet ik als enige overlevende lid van de originele bezetting wel zeggen dat er een pak veranderd is doorheen de jaren. Muzikanten kwamen en gingen en lieten altijd wel iets achter, want ondanks dat ik het meeste schreef in de band stond ik altijd wel open voor andere ideeën, invloeden en probeersels. Wel, laten we zeggen, meestal toch! (Lacht) In elk geval, Drakkar is een heel ander beest geworden nu door al die verschillende visies. Het doel van Drakkar was steeds om er zelf zoveel mogelijk plezier aan te beleven. Elk album dat we maakten was honderd procent eerlijk en honderd procent wat we echt wilden maken op dat moment. Ik beschouw dat echt als onze grootste verwezenlijking.
Je hoort ook wel op die tweede cd van jullie nieuwste album, waar wat ouder materiaal op staat, dat er heel wat dingen veranderd zijn. Waarom kozen jullie deze oude nummers uit? Hebben jullie aan de oorspronkelijke nummers veel veranderd?
We hebben niet echt veel veranderd, gewoon een paar aanpassingen, wat lyrics en solo’s. Het merendeel van deze veranderingen is gekomen doordat we deze nummers al jaar en dag live spelen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze op natuurlijke wijze geëvolueerd zijn doorheen de jaren. Het grootste verschil is natuurlijk dat vier van de vijf nummers origineel ingezongen waren door onze eerste zanger, Luca, die een totaal andere stem heeft dan Dave. Ik denk dat dat gegeven die nieuwe versies interessant en uniek maakt, in plaats van dat het coverversies zijn van ons eigen materiaal, als je begrijpt wat ik bedoel.
Tuurlijk, dat zijn al heel wat aanpassingen meteen. Die oude zaken worden uiteraard gebracht als extraatje bij Run With The Wolf, jullie vijfde album. Wat is de evolutie die jij gewaar wordt als je dit naast jullie vorige albums legt? Is powermetal, in het vaarwater van een Blind Guardian of Helloween, iets wat jullie blijven nastreven als band?
Wel, naast het feit dat deze productie echt wel een pak beter is dan de vorige platen, zou ik ook zeggen dat dit album een andere kant van de band laat horen die er altijd wel was, maar nooit naar buiten kwam. Hiermee bedoel ik de kant van de traditionele metal en hardrock. We zijn steeds fans geweest van klassieke bands uit de jaren zeventig en tachtig, zoals Thin Lizzy en Rainbow en nu werd het ook tijd om wat van die invloeden te laten horen. Het evolueerde allemaal op erg natuurlijke wijze, het is echt fijn om jezelf niet altijd te blijven herhalen en op elk album eens wat nieuws te proberen. Er zijn ook wat Ierse folkelementen aanwezig die we nooit eerder probeerden en compleet nieuw zijn voor ons. Er komen dus wel wat andere genres bij kijken. We hebben ook allemaal onze eigen projecten buiten het powermetalwereldje: Lele, onze toetsenist, en ik zijn actief in Crimson Dawn, een doommetalband; Simone, onze bassist, is ook een lid van Mortuary Drape, een van de belangrijkste blackmetalbands in Italië, en onze drummer is actief in een groove/thrashband. We hebben zeker geen oogkleppen op en staan open voor heel wat zwaardere muziek.
Het verschil met bands als Blind Guardian en Helloween is natuurlijk dat jullie nog niet getekend hebben bij Nuclear Blast, ook al bestaat jullie powermetal nu twintig jaar. Is dit ook iets wat leeft in de band, om te spelen voor de ganse wereld en enorme hordes aan powermetalheads op festivals? Of zijn er andere dingen belangrijker, zoals het maken van muziek waar je je goed bij voelt met vrienden en het genieten van repetities.
Ik zal eerlijk zijn, toen we twintigers waren probeerden we echt enorm om hogerop te raken. Maakt niet uit om welke reden, maar het lukte niet. Nu klimmen we op naar de veertig en onze doelen zijn veranderd. Nu willen we echt plezier beleven en muziek maken die we graag horen en waar we ons mee kunnen uitdrukken. Natuurlijk willen we nog wel op een groot festival staan als de kans zich voordoet, maar het is niet iets waar we meteen naar streven. We zijn gelukkig met wat we hebben, wat meer is dan heel wat andere mensen hebben. Ik ken echt niet zoveel bands die langer dan twintig jaar bestaan.
De naam van jullie band en het album, en de namen van de tracks zijn behoorlijk episch, maar het valt op dat de laatste albums niet meer die echte ‘wolven- en drakenepiek’ bevatten. Is dit album op die manier ook een vorm van nostalgie die tot uiting komt en een connectie met de vroegere jaren?
Ik zou zeggen dat de epische elementen er altijd wel geweest zijn. Soms werden ze wel wat anders verwoord misschien, en waren ze op die manier niet altijd op te merken, maar ze zitten er wel steeds in. Maar zoals ik zei streven we naar diversiteit en dagen we onszelf uit om andere zaken te brengen en eens wat andere dingen in het geheel te mixen. Dat kan eveneens als dit type van fantasy lyrics behouden blijft.
Zal Run With The Wolf er dan eentje worden die binnen Italië blijft of komen er ook shows buiten de landsgrenzen? Komt er ook wat van dat oudere materiaal onze kant op en wat mogen we van het nieuwe album verwachten live?
We hebben wat shows gedaan in Italië en we hopen ook dat we de landsgrenzen eens over kunnen steken, maar we zien wel of het lukt, want het is niet zo simpel. We hebben immers allemaal onze jobs en we kunnen dat niet combineren met touren. Maar zeg nooit nooit! Klopt, we vieren onze verjaardag en dat uiten we ook door wat oude leden in enkele nummers mee te laten spelen, nummers die we jarenlang niet gebracht hebben. Over het nieuwe materiaal: we houden van alle nummers maar live hebben we voorlopig gekozen voor Watcher On The Wall, Run With The Wolf, Ride The Storm en Invincible. Misschien spelen we er nog wel wat andere tijdens de volgende shows, we zullen zien!
Goed, bedankt Dario voor dit gesprek. Heb je nog enkele woorden voor de powermetalfans in België en Nederlands?
Ik wil vooral ‘DANK U!’ zeggen tegen alle schitterende fans die mails en berichten blijven sturen zijn doorheen de jaren, soms was het hun feedback die de drijfveer vormde om te blijven gaan ondanks alle interne problemen en zaken die we opgegeven hebben om alles draaiende te houden. Echt enorm bedankt. Ik weet dat er ook een band Drakkar in België zit, en die wil ik zeker ook groeten en hen vragen om bezig te blijven. Er kunnen niet genoeg drakenschepen zijn in het metallandschap! Bedankt voor het interview!
Links: