Interview met Dimmu Borgir
De heren van Dimmu Borgir waren wederom op Neerlandse bodem voor een aardschokkend optreden. Wie denkt dat ze hun nieuwste album Abrahadabra kwamen promoten heeft het mis: ze speelden hun oeroude klassieker Enthrone Darkness Triumphant uit 1997, gevolgd door een uur lang ‘best of’. Zware Metalen sprak voorafgaand aan de show met spil en songwriter Silenoz.
Welkom terug in Nederland. Dit keer in Haarlem, na vaak gespeeld te hebben in Amsterdam. Heb je een beetje rond kunnen kijken?
Het voelt goed om weer in Nederland te spelen. We hebben een ontzettend fanatieke fanbase hier. Helaas hebben we niet de tijd gehad om te sightseeën in Haarlem. Onze equipment had vertraging, dus het was nog even stressen vandaag. Gelukkig is alles net binnen, dus kunnen we straks beginnen met soundchecken.
De laatste keer dat jullie in Nederland speelden was vorig jaar in de Heineken Music Hall. Tot de verbazing van velen speelden jullie in het voorprogramma van nu-metalband Korn. Interessante combinatie van muziekstijlen.
Ik begrijp dat het tot veel verbazing onder onze ‘oude’ fans heeft geleid. Echter, we wilden door een show te spelen met Korn, ook een nieuw publiek aanspreken. We wilden eens iets anders doen, voor een ander publiek spelen. Door te openen voor Korn hadden we een podium voor mensen die ons anders niet zo snel hadden gevonden.
Was het feit dat jullie op zoek zijn naar een nieuw slag publiek ook de reden dat jullie voor jullie laatste album Abrahadabra hebben samengewerkt met Agnete Kjolsrud van Djerv en de niet meer bestaande hardrockband Animal Alpha?
Door nieuwe dingen te proberen open je altijd deuren voor andere kansen. Ik kende Agnete al een tijd, maar we hadden nooit samengewerkt. Het heeft zeker positief uitgepakt, want ze gaf een heel eigen sound aan het nummer Gateways. Het was gelukkig niet te opera-achtig of cheesy, maar juist heel rauw. We zouden in de toekomst wel vaker met haar willen werken, of met andere muzikanten die misschien niet direct in onze muzikale straat zouden liggen.
En tegelijkertijd besluit je een tour te doen met je oudste albums. Fans mochten stemmen welk album ze het liefst zouden horen. Te kiezen tussen For All Tid (1994), Stormblast (1996) of Enthrone Darkness Triumphant (1997). Gevolgd door een best of-set . Is dat niet wat tegenstrijdig?
Nee, dat vind ik niet. Hoewel we proberen een nieuwe fanbase aan te boren, vinden we het juist heel belangrijk om onze huidige fans dichtbij te houden. Hier doen we het eigenlijk voor. We hebben ontzettend veel positieve reacties gekregen en vinden het zelf natuurlijk ontzettend leuk om ons oude werk te spelen voor de fans die ons juist kennen uit die tijd.
Hoe is het nieuwe album tot stand gekomen? Trek je je terug, of ben je juist onder de mensen als je schrijft?
Abrahadabra kende absoluut een ander productie, en dan met name schrijfproces als onze eerste albums. We zijn kritischer geworden, meer volwassen. We staan meer open voor andere invloeden. Toen we aan onze eerste albums schreven waren we misschien te snel enthousiast over wat we hadden gecreëerd. We zijn rustiger geworden, minder naïef. We nemen meer tijd om een nummer tot stand te laten komen. Sommige nummers komen ook heel makkelijk, natuurlijk. We gaan met zijn allen de studio in, en kijken daar eigenlijk wel hoe het loopt.
Waarom hebben jullie geen tour gedaan met Ahabadabra?
We hebben in mei een hele bijzondere show gespeeld in Noorwegen, samen met het Kork Norwegian Radio Orchestra en dertig leden van het Shola Cantorum Choir. Dit was een heel speciale, one-of-a-kind show. Je moet begrijpen dat het onbetaalbaar is om zo’n orkest mee te laten komen op tour. Het komt er dus op neer dat we er eigenlijk geen geld voor hadden. We moeten onze opbrengsten vandaag de dag voornamelijk hebben uit live shows, nu velen onze albums van het internet downloaden.
Een soortelijke gig staat op de planning voor jullie optreden op Wacken Open Air 2012.
We zijn enthousiast om nog een keer zo’n show te mogen neerzetten. Tegen alle verwachtingen in liep de show met het orkest en het koor op rolletjes. Alles klopte, alles ging goed. Het was een ongelooflijke ervaring. Helaas kunnen we niet met hetzelfde orkest optreden op Wacken Open Air, dus zullen we een ander moeten zoeken. Wel zullen we ondersteund worden door hetzelfde koor.
Als je speelt op een festival, heb je dan wel tijd om je zelf ook kijken bij andere bands?
Ja, ik maak er altijd wel tijd voor om een rondje te lopen en te kijken bij andere bands. Mijn favoriete festival is Sweden Rock Festival. Daar spelen altijd wel bands waar ik een kijkje bij wel nemen. Er hangt een fijne sfeer ook, heel relaxed en ongedwongen.
Hoe verschilt touren in Scandinavië en Europa met het touren in bijvoorbeeld Amerika?
De bussen in Amerika zijn een stuk beter! Maar zonder grappen, het verschilt in wezen niet zoveel. In Amerika spelen we veel voor metalfans met Spaanse roots, zij hebben de passie en zijn super enthousiast. In Japan is het ook altijd geweldig om te spelen. In Australië zijn de fans wat meer ingehouden, gereserveerder, maar ook helemaal te gek, natuurlijk. Helaas wordt het steeds duurder en daarom moeizamer om veel te touren. Maar het is wat we het liefst doen, dus jullie kunnen ons snel terug verwachten.
Links:
