Ter gelegenheid van hun nieuwe cd Downpours of Dissaproval zat Zwaremetalen een hele poos geleden samen met Kristof Damen, gitarist en ouderdomsdeken van Crimson Falls. De Kempense band is één van de vaste namen van de Vlaamse metalscène en klinkt op zijn derde langspeler volwassener dan ooit. De hoogste tijd voor een interview vonden we.
Kristof, we hebben vier jaar op Downpours of Dissaproval moeten wachten, waarom heeft het zo lang geduurd?
Wel, het had zeker sneller gekund, maar we hebben verschillende line-upwissels moeten doorvoeren. De zoektocht naar een drummer is moeizaam verlopen, we hebben verschillende malen opgetreden met interimdrummers, voor we dan met Youri eindelijk weer een vaste drummer hadden. In de hele periode sinds Fragments of Awareness zijn we wel nummers blijven schrijven, maar zonder deadlines en zonder veel richting, waardoor het lang duurde voor we ons volledig op het album hebben “gesmeten”.
In 2013 zijn jullie dan uiteindelijk de studio in getrokken en is het album op vier weken ingeblikt, dat is dan toch redelijk vlot gegaan?
Toen we in de studio aan de slag zijn gegaan waren de nummers grotendeels af. Er is toen aan de details gesleuteld, maar het grootste werk was achter de rug. We hebben natuurlijk geen vier weken non stop in de studio’s doorgebracht, dus het is inderdaad redelijk vlot gegaan.
Hoe komt een Crimson Falls-nummer tot stand?
Dat is bij ons een echt groepsgebeuren. De gitaristen (Kristof zelf en Jeroen Foré, nvdr) leggen de basis, maar heel de groep geeft nadien feedback. Iedereen krijgt zijn zeg. Een belangrijke stap is ook het ‘vermenselijken’ van wat ik met de drumcomputer opstel, want dat moet voor Youri natuurlijk wel haalbaar zijn. Sowieso hebben we tijdens heel de periode wanneer we intensief aan de nummers hebben geschreven bijzonder veel gerepeteerd. Zo hadden we een maandelijks repetieweekend, en dat gedurende een half jaar, zodat er echt wel intensief aan de nummers kon worden gewerkt.
Laat ons het dan over het eigenlijke album hebben. De teksten bijvoorbeeld, Crimson Falls is immers bekend voor heel persoonlijke en geëngageerde teksten. Zien we doorheen deze teksten de band of de schrijver aan het werk?
Sowieso weten natuurlijk al onze fans wat ze van ons mogen verwachten. Ik schrijf alle teksten zelf en ook mijn bandmates weten welke richting ik uit ga. Ze krijgen de teksten natuurlijk steeds op voorhand te zien, maar voorlopig hebben ze nog nooit gevraagd om enige aanpassing. Ik schrijf natuurlijk wel over persoonlijke zaken, maar dan wel over dingen waar veel mensen zich goed mee zullen kunnen identificeren.
Iets wat me opviel was dat het album veel gevarieerder klinkt dan Fragments of Awareness. Er zijn bijvoorbeeld gang shouts te horen!
Klopt, maar ik denk dat het duidelijk is dat de typische Crimson Falls-sound wel nog duidelijk herkenbaar is. De hardcoreroots van mezelf en Wim (Jacobs, zanger, nvdr) klinken inderdaad wel regelmatig door. Wim komt uit de West-Vlaamse H8000 scene, een band die hij niet helemaal heeft doorgeknipt. Bovendien waren de gang shouts op With All Due Respect van het vorige album bijzonder catchy en zeker live een groot succes, we voelden dat we hier zeker op konden terugkomen.
Maar een nummer als Culture of Cancellations…?
Dat is een echt love it or hate it nummer geworden. De hiphop-passages zijn pas redelijk laat toegevoegd en er is veel discussie aan vooraf gegaan. We wisten dat het altijd mensen voor de borst zou stuiten, maar er is zeker voldoende metal op het album te vinden om ook hen tevreden te stellen. We hadden de gemengde reacties wel verwacht, maar dat leek ons geen reden om er van af te zien.
Ondertussen hebben jullie al wat optredens achter de rug, hoe wordt het nieuwe werk onthaald?
Heel positief. We gebruiken onze samples en effecten nu ook live. Ons spel is veel strakker geworden dankzij het gebruik van oortjes tijdens de show. Aan de oudere nummers is wel nog wat werk, om ze op hetzelfde niveau te krijgen.
Ondertussen kan je toch stellen dat jullie een vaste waarde zijn in de Belgische scene, maar net als In-Quest doen jullie het zonder label, kan je dat eens uitleggen?
Voor Crimson Falls is het een bewuste keuze van het zonder label te doen. Sowieso zijn de grote labels voor een band als wij te hoog gegrepen en vele kleine labels hebben het moeilijk. Wij zijn sowieso steeds een DIY-band geweest en we wilden geen energie verspillen aan het zoeken naar een label. Enkel voor de fysieke distributie worden we ondersteund door Total Deathcore.
Welke doelen stellen jullie jezelf dan naar de toekomst toe?
Het is een moeilijke periode in België, de scene zit momenteel niet bepaald op haar top. Wat de toekomst zal brengen is dan ook moeilijk te voorspellen. Wat natuurlijk niet betekent dat we niet ambitieus zijn. Kansen krijgen op enkele zomerfestivals bijvoorbeeld, opnieuw shows spelen in Nederland, Luxemburg en Duitsland. Sowieso zijn er praktische zaken waar we rekening mee moeten houden, met een gezin thuis kan je niet halsoverkop op tournee vertrekken. Bovendien worden concerten ook steeds vaker een DIY gebeuren, want de concurrentie is groot.
Hoe kijk je voorlopig terug op twaalf jaar Crimson Falls?
Sowieso heel positief. Ik ben altijd positief geweest over wat we tot nu toe hebben bereikt. Het DIY aspect van Crimson Falls heeft altijd veel respect opgeleverd van fans en andere bands. Het blijft hard werken, maar het is het echt wel waard. Ik kan iedereen dan ook slechts op het hart drukken om kun lokale scene te onderstenen, naar concerten te komen en te investeren in metal!
Links: