Interview met Centurian
Onlangs verscheen op het Listenable Records-label het nieuwe wapenfeit van Centurian. In eerste instantie zou drummer Seth van de Loo het interview met mij ondergaan, maar gitarist en founding member Rob Oorthuis nam de honeurs waar. Een kijk op het verleden en heden van de band, wiens geschiedenis inmiddels langlopend en vol afwisseling is. Contra Rationem is in ieder geval een uniek stuk werk van Nederlandsche bodem.
Rob, twee releases kort op elkaar met jouw drummers’ artistiek gebeuk. Infected Flesh, waarover we hierna niet meer zullen spreken dit interview, en Centurian. Allereerst, congrats met Contra Rationem! Waar haalt Seth in hemelsnaam alle tijd vandaan om al die projecten/bands bij te houden?
Seth pikt muziek erg snel op, verder kan hij gewoon efficiënt met zijn tijd omgaan.
Centurian heeft natuurlijk jarenlang op zijn gat gelegen. Jullie zijn allemaal andere dingen gaan doen, bijvoorbeeld met NOX. Kun je de plaats en het moment voor ons beschrijven dat het vuur aanwakkerde om Centurian weer op te pakken?
Het vuur is er altijd. Het is alleen de vraag met wie je er olie opgooit. Vuur heeft nooit dezelfde vorm, zo ook een band.
Ergens in 2010 zaten we met Nox zonder drummer. Ik had jarenlang intensief met Bob Dussel (drums) gemusiceerd, dus ik was gewend aan bepaalde details die heel vanzelfsprekend leken. Een tijdje ben ik gefixeerd geweest om een drummer te vinden die Bob kon ‘nadoen’, maar dat was een vergissing. Geen enkele drummer is hetzelfde, ze hebben allemaal andere specialiteiten die natuurlijkerwijze boven komen drijven zodra je nummers gaat instuderen. Het is voor mij heel belangrijk met wat voor drummer ik werk, omdat dit mijn benadering van het schrijven van nummers beinvloedt.
Seth wist dat Nox een drummer nodig had en stelde voor om vrijblijvend de drums voor zijn rekening te nemen. Het bleek een schot in de roos. Seth kende de nummers al van voor tot achter en qua spel kwam hij verdomd dicht in de buurt van Bob. Maar hoewel hij de nummers perfect speelde, merkten we wel dat het geluid anders was, vooral toen we aan de slag gingen met nieuw materiaal.
We hadden meer een Centurian-gevoel dan een Nox-gevoel.
Kenmerkend voor Bob zijn z’n blastbeat-strepen met heel veel detail, perfect afgemeten op de gitaarpartijen. Seth speelt opener en legt de focus meer op dynamiek. Beide drummers zijn heel rap, maar ze klinken onderling compleet anders.
Als het goed is, bouw je met iemand een bepaalde ‘chemistry’ op, die moet er zijn anders wordt de muziek inhoudsloos. Die chemistry verandert, als de line-up verandert. En als de line-up verandert, kan een bandnaam veranderen.
Om die reden hanteerden we destijds de nieuwe naam Nox, en nu dus weer Centurian.
Allemaal een heel gedoe, maar ik wil gewoon dat wát we maken puur is en betekenis heeft.
Hoe begin je dan samen weer, na zoveel jaar? Jullie zijn allemaal gegroeid, persoonlijk, ouder geworden, hebben andere dingen gedaan. Ging het als vanouds, vanzelf, of moest er even flink gediscussieerd worden?
Het moeilijkste van een band is niet het samen maken van muziek, maar samen in het belang denken van de band. Wat dat betreft zit het met de huidige line-up wel snor. Seth, Patrick en Niels ken ik inmiddels zo’n vijftien jaar, dus dat is vertrouwd. Discussies zijn niet echt aan de orde omdat iedereen zijn kritiek goed onderbouwt. Het mooie van ouder worden is de ervaring die je opdoet. We hoeven niet echt te oefenen op techniek ofzo. We kunnen de muziek uitvoeren die we willen. Ook de rust om dingen weg te laten in plaats van toe te voegen zie ik als een verrijking. Dit kun je op de nieuwe plaat heel goed horen.
In de review die wij, en anderen voor Contra Rationem hebben gedaan, komt steeds naar voren dat jullie een duidelijke, onafhankelijk van invloeden, schrijfwijze hebben. Dit uit zich dan ook in de tracks op het album. Kun je dit eens met eigen woorden verklaren cq. uitleggen?
Het heeft te maken met verbeeldingskracht die van binnenuit komt. “Contra Rationem” betekent: “In Strijd met de Rede”. Naar mijn mening is er geen één ‘Ultieme Waarheid’, er is geen één juiste weg. Dan kun je maar beter alles op je eigen manier doen. We houden zoveel mogelijk authentiek, we schotelen onze kunst voor en niet die van iemand anders. We hebben een gevoel en dat willen we uiten, zo simpel is het. Het artwork bijvoorbeeld, komt wederom helemaal van mijn hand. Thijs van Laarhoven, gitarist van Severe Torture, heeft ons uitstekend geholpen met het vervaardigen van de lay-out. Het artwork bestaat uit echte foto’s van echte dode ratten in plaats van geanimeerde photoshop-meuk. Een inspiratie vind ik trouwens kunstenaars als Gabriel von Max, Caravaggio en Arnold Bocklin, maar ook een hedendaagse fotograaf als Ralph Gibson vind ik interessant. In zowel muziek, tekst en beeld moet compositie zitten en spanning. Veel bands zien dit over het hoofd. Ze lijken ontzettend op elkaar omdat ze allemaal dezelfde saaie ‘graphic artists’ gebruiken en dezelfde samples voor hun instrumenten. Centurian doet dit anders. Hoe de plaat moest klinken was voor ons ook heel duidelijk: we wilden geen pro-tools plaat, maar een plaat waarop je kunt horen dat er mensen aan te pas komen. Bijna alle nummers zijn gewoon in één keer ingespeeld. Geen clicktrack, geen gepiel, gewoon rammen.
In mijn review van het album, heb ik de overall sound, en ik bedoelde het uitermate positief, toch een beetje geplaatst in het straatje Kataklysm tot Vital Remains. Vind je het erg om vergeleken te worden met andere bands, of is dat iets waar men heden ten dage niet meer omheen kan?
Ik vind het niet erg om met andere bands vergeleken te worden, mits onderbouwd. Ik zou het interessanter voor de lezer vinden als in reviews de nummers onderling beter besproken werden. Dat het knalt en zo weet men immers ook wel.
Waar Seth voorheen nog de zang voor zijn rekening nam bij Centurian, zit hij nu achter zijn drumstel. Hoe was het voor je om hem die nummers te horen drummen die hij voorheen juist van vocalen voorzag?
Het maakte het instuderen van de oude nummers gewoon heel makkelijk, een leidraad voor de drums zijn Seth’s eigen zanglijnen.
Niels Adams, ook bekend van Prostitute Disfigurement, verzorgt de heerlijk klinkende vocale partijen op Contra Rationem. Hoe hebben jullie Niels binnen de gelederen gehaald?
Ten tijde van Nox, ergens in 2006, verving Niels Seth. Sindsdien is hij gebleven ondanks alle wisselingen. Het ironische is eigenlijk dat ik Niels helemaal niet geschikt vond voor Nox omdat ik dacht dat hij alleen die put-grunt kon die uitstekend past binnen Prostitute Disfigurement. Ik heb hem om die reden ook nooit benaderd. Ik vond hem wel altijd al een erg sterke frontman. Uiteindelijk vernam Niels dat ik om een zanger verlegen zat en vroeg me waarom ik het hem niet liet proberen. Hierop liet ik Niels het, vocaal zeer moeilijke, Zacar od Zamran van Nox opnieuw inzingen. Dat deed hij probleemloos. Dat is knap, want die zanglijnen van Seth zijn behoorlijk misselijk.
Om ook Patrick er nog even bij te betrekken, als Centurian nog succesvoller wordt dan voorheen, misschien mede mogelijk dankzij de nieuwe release, kunnen jullie dan in deze complete formatie blijven bestaan? Moeten er dan dingen opgegeven gaan worden door of voor iemand?
De tijd zal het leren.
Voor de lezers, omdat wij op de redactie die informatie toch vaak wat sneller krijgen, wat zijn al concrete plannen voor de nabije toekomst? Denk gigs, festivals, misschien al een tournee in het vooruitzicht?
We zijn niet het soort band dat optredens en dergelijke in kannen en kruiken heeft voordat de cd uit is. We willen shows doen die voor alle partijen memorabel zijn. Het is nodig dat we eerst de bandnaam weer fatsoenlijk op de kaart hebben. De nieuwe plaat zal daaraan bijdragen.
Is er na het schrijven van materiaal, en het opnemen van Contra Rationem ook al wat op de plank blijven liggen voor een eventueel tweede vervolg?
Ik heb altijd wel materiaal liggen dat nog uitgewerkt dient te worden. Echter, de volgende plaat moet écht iets worden wat nergens mee te vergelijken is. Abstracter, zintuiglijker en nog meer expressionistisch. Hier en daar heb ik op Contra Rationem al een klein begin gemaakt hiermee. Ik ben al een tijdje flink geïnspireerd door modern klassieke muziek. Weet je dat Nederland een paar heel goede componisten heeft voortgebracht op dit gebied? Willem Pijper, Henk Badings, Hendrik Andriessen, Rudolf Escher, om maar een paar grootmeesters te noemen, schreven heel bizarre, knappe stukken.
Rob, dankjewel voor dit interview. Nog wat laatste woorden voor onze lezers?
Ik heb inmiddels mijn eigen signature gitaar, de ZAZAZ333, handgemaakt door Vinaxe Guitars. Ik heb hem helemaal zelf ontworpen. Vinaxe Guitars is een jong Nederlands merk dat uitstekende gitaren maakt. Zaterdag 13 april op Havenrock te Deventer zijn een aantal Vinaxe gitaren te bezichtigen, waaronder de ZAZAZ333. Ik meen dat Sinister ook optreedt, dus zowiezo interessant om langs te gaan!
(18-02-2013: Wij hebben inmiddels vernomen dat door nalatigheid van de organisatie Havenrock niet doorgaat. Bij deze dus een rectificatie. Martijn Korremans)
Links: