Interview met Beyond All Recognition
Mocht de combinatie metal-dubstep zich ooit ontwikkelen tot een groot genre op de lange termijn, dan zal Drop=Dead van Beyond All Recognition de boeken ingaan als één van de klassiekers uit dit genre. Beide genres komen er sterk uit de verf, en de nummers zijn bovengemiddeld goed. Reden genoeg voor een interview. Wij spraken drummer Edwin Jansson.
Allereerst feliciteer ik de drummer met het nieuwe album. Hij bedankt vriendelijk. “De reacties op het album zijn tot zo ver geweldig. We zijn altijd blij om te horen wat mensen over ons album te zeggen hebben en tot nu toe is dat goed. We kunnen niet wachten om te zien hoe dit in de toekomst zal zijn.”
Beyond All Recognition is niet begonnen met dit soort muziek, vertelt Jansson. “Aanvankelijk speelden we gewone metalcore. Het was onze zanger David Söhrs die op het idee kwam om dubstep met metalcore te combineren. Kort daarna testten we het idee uit met de twee nummers Now or Never en Between the Lines. Nadat we die tracks uitbrachten werd het duidelijk dat dubcore was wat we de komende tijd wilden gaan maken, gezien de geweldige respons, en interesse van labels, en hier staan we dan nu. Met een contract en een album!”
De achtergrond van de band ligt dan ook vooral in de metal. “Dubstep bereikte ons als het ware pas ergens rond 2008. Ik maakte de vroege golven van dubstep mee, toen het ‘eraan kwam’. Ik was fan vanaf de eerste drop. Ik heb meer verstand van metal, zo te zeggen, omdat ik er zo lang bij betrokken ben geweest tijdens mijn jeugd. Maar ik luister nog steeds regelmatig elektronische muziek. Er is altijd wat nieuws te ontdekken! Ik ga zelf niet naar feesten of concerten ofzo, maar sommige andere bandleden zijn wel eens naar onder andere Skrillex geweest. Ik weet dat het wat cliché is, maar Skrillex is wel mijn all-time favoriet. Hij is zo’n beetje de soort dubstep begonnen die ik het liefst luister. Maar er zijn vele andere goede acts, bijvoorbeeld Downlink, Borgore en Deadmau5. Ze zijn allemaal goed op verschillende manieren.”
Over het totstandkomen van het album heeft Jansson ook veel te vertellen. Bijvoorbeeld over de albumhoes. 
“Daar zitten vele ideeën en visies in. De moordrobot met het roze thema eromheen gaf ons een soort metal-dubstep-vibe, en daar gingen we in mee. Maar 80% van de credits gaat naar Axel Widen, die het artwork gemaakt heeft. Het was een genoegen met hem te werken.” Net als met Soilwork-zanger Björn Strid, neem ik aan, en Jansson bevestigt dit. “We zaten in de studio aan het refrein (van het nummer Brace Yourselves, red.) te werken, en we dachten dat het gaaf zou worden met cleane vocalen. We begonnen met speculeren over wie er geschikt voor zou zijn, en kwamen uit bij Björn Strid. We hebben simpelweg contact met hem opgenomen en hem gevraagd, en hij stemde er direct mee in. Hij is een erg aardige en ook nederige gast, erg fijn om mee te werken.”
Ik sprak mij in de recensie van Drop=Dead uit over de kwaliteit van songwriting, gezien het feit dat het album een debuut is vooral. “We hebben allemaal op een muziekschool gezeten in onze thuisstad, Västerås, maar we passen niet veel toe van wat we daar geleerd hebben hoor. Het komt er meestal op neer dat we gewoon alles geven om iets cools te creëren. Misschien sijpelt er ook wat door van de ervaring die we hebben opgedaan in de bands waar we in speelden voordat we begonnen met Beyond All Recognition.” De songtitels hebben een sterk 9GAG-karakter, merk ik op. Meme-teksten als bitch please en true story zien we terug als songtitels. En blijkbaar ben ik de eerste die dat opmerkt! “Daar zou je een prijs voor moeten krijgen! Ja, we houden allemaal van 9GAG en memes in het algemeen, het is een van de dingen die we gemeen hebben. Die soort humor krijgt ons keer op keer aan het lachen. De titels passen wel bij de teksten, maar dat we ze van 9GAG hebben is niet te ontkennen.”
Ook ben ik benieuwd naar wie de dubstep in de metal nu eigenlijk maakt, en hoe het live gereproduceerd wordt. “Fredrik ‘’Alexius’’ Eklund is onze dubstepproducer. Hij heeft alle elektronische gedeeltes van Drop=Dead verzorgd. We zijn erg blij met hem in ons team! Live gebruiken we backingtracks. Mensen denken vaak dat dit zorgt voor een slechte kwaliteit geluid, maar tot nu toe hebben we het telkens voor elkaar gekregen een lekker dik geluid te produceren met onze dubstepgedeeltes.” De reacties van het publiek daarop verschillen wel sterk per plek, vertelt Jansson. “Het hangt heel erg van het publiek af, we hebben alles gehad van moshpits tot feestjes met springen en zo. Het hangt echt af van de stemming van de luisteraar. Het maakt ons niets uit, wij vinden het geweldig als mensen uit hun dak kunnen gaan zoals ze dat zelf willen.
De reacties van de echte electronic-fans zijn gemengd. “Sommigen houden ervan, sommigen haten het, anderen weten niet goed wat ze ermee aan moeten. De muziek is makkelijker om te luisteren vanuit een metalperspectief, dat denk ik althans. Maar we krijgen feedback van de liefhebbers van elektronische muziek en voor ons is het altijd fijn om te horen wat ze te zeggen hebben.” Het publiek van Beyond All Recognition bestaat toch vooral uit metal(core)fans. Jansson denkt ook wel dat het goed uit te leggen is dat dubstep in de smaak valt bij metalcorefans. “Mensen die into breakdowns zijn die je veel vind in metalcore-achtige muziek accepteren dubstep makkelijker. De langzame, heavy, onophoudelijke vibe die je krijgt van een goede breakdown is meestal waar een dubstepnummer op is gebaseerd. Ze hebben een zelfde soort feel, en dat is ook wat mij enthousiasmeerde voor beide genres.
Janssons inspiratie ligt in vele genres, hoewel hij het moeilijk vindt om specifieke bands en genres op te noemen. “Moderne muziek in het bijzonder, zo lang de muziek me aanspreekt luister ik ernaar, het hoeft echt geen metal of dubstep te zijn. Muziek kan op zo veel verschillende manieren gaaf zijn!” Toch heeft hij zijn meest noemenswaardige achtergrond in de metal, en ik ben dan ook benieuwd wat hij denkt van de toekomst van dit genre. “Ik denk niet dat genres echt uitsterven. Ze hervinden zichzelf van tijd tot tijd om de vlam in de harten van hun luisteraars (opnieuw) op te wekken. Crossovers zullen blijven toenemen, denk ik. Veel mensen houden nu eenmaal van frisse ideeën om muziek interessanter te maken. Het is een equatie met vele variabelen, laten we het zo zeggen. De tijd zal het leren!
Ik ben grotendeels door mijn vragen heen, maar wil Jansson nog wel even vragen wat hij van Nederland vind. “We hebben er slechts een paar shows gespeeld, dus we weten het niet echt. Maar de indruk tot zover is goed geweest, de mensen waren aardig. Een mooi land om in te spelen en te ontdekken. We zouden er zeker graag willen spelen de komende tijd! Niets is momenteel honderd procent geboekt, maar jullie kunnen ons zeker verwachten binnenkort, met meer heavy dubcore! Dus brace yourselves
!
Links: