Een spannend weekendje voor de Zweden van Avatarium, nu de opvolger van The Girl With The Raven Mask in de rekken ligt. Ik sprak met de dolenthousiaste frontdame Jennie-Ann, de dag voor de eigenlijke release van Hurricanes and Halos.
Dag Jennie-Ann. Vandaag is het nog 25 mei, dus een feestdag, maar vanaf morgen kan de drukte bij jullie beginnen met de release van jullie nieuwe album. Wat zijn de plannen dit weekend?
Wel, we hebben het zo ongelofelijk druk gehad de voorbije maanden, dat we morgen gewoon eens de vruchten wilden plukken van ons zwaar labeur. Gewoon wat relaxen dus. Morgen staat er nog geen show op het programma, maar er is wel een releaseshow gepland.
Jullie zijn voor de titel Hurricanes and Halos gegaan, dat op de plaat eigenlijk de outro is. Vanwaar de keuze voor deze titel, of was het gewoon een leuke alliteratie?
Ik vind het eigenlijk wel eens leuk om eens instrumentaal lied te kiezen als titeltrack. Het is eens iets anders en dat is fijn. Het is ook gewoon een leuk nummertje op het einde. Avatarium is een erg dynamische band; zo is dat op al onze albums en EP’s, en dat spoor blijven we volgen. Dus dat idee kan je ergens in verband brengen daarmee.
Een dynamische band, wat maakt dat dit album weer ietsje anders dan het vorige klinkt. Marcus heeft jou al eens de out-of-the-box-denker genoemd in de band en ik hoor hier alsmaar meer psychedelische jaren zeventig invloeden in terug. De traditionele doom lijkt wat weg te ebben, betekent dat dan dat we hier meer van jou te horen krijgen en minder van Leif?
Wat je hier eigenlijk te horen krijgt, is de uitkomst van een erg intensief groepsgebeuren. Het gaat eerder om een band die echt samenwerkt en waarbij elk van ons een bijdrage heeft geleverd om de arrangementen en geluiden juist te krijgen. Lars Sköld op drums, Mats Rydström op bas, Marcus Jidell op gitaar, Rickard Nilsson op orgel, Leif Edling als schrijver van de nummers en ikzelf. Ik heb er zelf een enorme rol in gespeeld, niet enkel als zangeres, maar ook als muzikante. Ik ben er zelf wat naartoe gegroeid, geleidelijk aan, door samen te werken met Avatarium. Ik vind het noodzakelijk dat ik zelf toegewijd ben om dit te kunnen blijven doen. Dit groepsgebeuren en het muzikale scenario is enorm belangrijk voor mij.
Vind je door dat groepsproces ook dat de nummers fundamenteel anders zijn? Ik merk dat mensen op sociale media wel eens zeggen dat het jammer is dat jullie nu wat poppiër klinken en minder aanleunen bij traditionele doom. Wat vind jij van zo’n uitspraak?
Wel, ik vind het opmerkelijk dat andere mensen altijd zo’n drang hebben om muziek in hokjes te duwen. Ik geef er niet echt om. Als muziek, of een nummer, echt goed is, dan hoef je daar geen etiket op te plakken. Dat is niet belangrijk voor mij. We hebben een enorme focus gehad van bij het begin om muziek te maken die we zelf echt goed vinden. Ik kan enkel maar voor mezelf spreken en alles wat je hier hoort, komt ook door diezelfde filter van mijn perceptie, maar ik zou het een beetje dom vinden om altijd maar hetzelfde album te blijven opnemen. De twee laatste albums die we opgenomen hebben, bestaan gewoon al. (lacht)
Ik zou echter wel zeggen dat we onze voeten nog steeds in de doomtraditie hebben. We komen samen en nemen onze referenties en bibliotheken die we bezitten mee. Avatarium is een fusie van alle muziek die wij goed vinden en wat betreft het doomgehalte in onze muziek, gaat het echt om een vorm van typisch Scandinavische doom. Ik zou zeggen dat deze haar roots wat vindt in de Zweedse folktraditie. Dus naast het feit dat er wat referenties zijn aan Black Sabbath, is er ook heel wat oog voor de opbouw van een melodie en de harmonie er omheen. Muziek is erfgoed dat wij doorheen de jaren verfijnen, tot op dit punt. Maar, weet je, het blijft gewoon zo dat mensen die hokjes nodig hebben om zich misschien wat zekerder te voelen. Wat denk jij ervan?
Ik ben het met je eens. Enkel heb ik het nadeel dat ik bij het schrijven van reviews ook moet zeggen wat ik erin terughoor. Mensen hebben geen besef van de inhoud van de muziek als ik gewoon schrijf: het is een leuk lied.
(lacht) Dat moet je gewoon doen! Schrijven: ik vind dit een toplied, je moet er gewoon naar luisteren.
The Starless Sleep kregen we al cadeau met een music video. Best wel een akelig clipje. Wat ging er in jullie hoofden om?
Ik heb het niet gemaakt of bedacht, het werd door Johan Bååth gecreëerd, de man die ook de video maakte van Pearls and Coffins. We hadden het over wat ideeën, maar hij heeft er zijn ding van gemaakt. Ik vond het eigenlijk echt wel griezelig. Ik schrok echt de eerste keer dat ik het zag! Ik ontwijk zelf horrorfilms en dergelijke, want ik krijg gauw nachtmerries, maar met het lied erbij krijgt het wel een iets speelser karakter. De clip maakt, naar mijn gevoel, ook een connectie met de dynamiek binnen Avatarium: licht en duisternis, leven en dood, enzovoorts. Ik hoop dat mensen het leuk vinden.
Vorige keer vonden we jouw terug op de cover van het album. Dat is dit keer anders, met de afbeelding die denk ik refereert aan het nummer Medusa Child, wat trouwens mijn favoriet is. Vanwaar deze keuze en wie hebben jullie gevonden voor dit artwork?
De man die het heeft gemaakt heet Erik Rovanpera en wat ik op dit nieuwe album zo speciaal vind, is dat het ons eerste artwork in kleur is. Ik hou er echt van, gewoon omdat ik van dit album ook vind dat het iets meer kleur heeft dan de voorgaande platen. Ik denk dat we met Avatarium een nieuwe stap gezet hebben, die iets gewaagder was dan wat we vroeger deden. Het daagt de luisteraar misschien wat meer uit, want het is nog steeds donker en poëtisch, maar het is tegelijkertijd ook energiek, zwaar en ruig.
Het poëtische was ook duidelijk met de lyric video Into The Fire/Into The Storm. Wat was het idee achter die storm aan mediabeelden?
Wel, het is nogal een tijd waarin we leven. Lyric videos zijn een erg goede manier om in contact te komen met mensen en hen je muziek en teksten tegelijkertijd over te brengen, vooral naar mensen toe die als moedertaal geen Engels hebben. Dat is één reden om lyric videos te maken. Vooral Duitse labels promoten graag dit soort videos. Met onze muziek kan je misschien op een andere manier reflecteren over alles wat op deze wereld gebeurt. Ik heb mijn manier van kijken naar alles, anderen hebben misschien andere ideeën, dus je kan ofwel denken op een metaforische manier, of op een politieke manier. Het is vrij duidelijk dat we leven in tijden die ons uitdagen. Je ziet overal in Europa dat er her en der rechtse ideeën de kop opsteken, en dat is bijvoorbeeld iets dat mij opvalt. We hebben er echter geen statement als band over, alles is even vanuit mijn perceptie. Maar ik denk wel dat dit soort protectionisme vrij droevig is. We leven in zo’n welstand en vrede dat we zouden moeten kunnen delen, elkaar helpen en samenwerken. Dat is mijn mening, als je er eentje nodig hebt.
Een ander controversieel topic dat jullie ook lijken aan te snijden is Jeruzalem. Vorige week was er nog controverse over de jurk van minister Miri Regev in Cannes waarop de stad stond afgebeeld. Welke rol vervult die stad voor jullie?
Een erg symbolische rol, en er zijn zoveel lagen. Je kan het makkelijk bekijken als een metafoor voor het bereiken van iets, of iets dergelijks. Die tekst heb ik geschreven, maar ik laat de interpretatie ervan liever over aan de luisteraars. Ik denk dan aan mijn idool en heldin Joni Mitchell, die naar mijn gevoel een van de beste schrijvers van nummers en teksten ter wereld is. Volgens haar zien mensen enkel mij als ik hen uitleg waarover een lied gaat, en niet zichzelf. Als ik dat vertaal, dan zou ik zeggen dat het voor mij een prachtig geschenk is als mensen zichzelf zien als ze luisteren naar onze nummers. Dat ze beginnen te reflecteren over hun eigen leven, hun eigen verleden en heden. Van mij krijg je dus enkel maar een tipje van de sluier. (lacht)
Over naar de optredens dan. We moeten nog eventjes wachten voor de volgende shows. Gaat het een rustige zomer worden voor jullie, of weten we gewoon alle data nog niet?
Er worden nog enkele shows besproken op dit moment, en ook een tour doorheen Europa. We kunnen gewoon niet wachten, we zijn echt dolenthousiast over dit album. Voor we dit album opgenomen hadden, hadden we het erover dat we iets wilden opnemen dat echt bij onze live-set zou passen. Dat is ook mee de reden dat er wat up-tempo nummers op dit album te vinden zijn, gewoon omdat het leuk is om die ruwe energie op podium te brengen. We hebben een catalogus aan goede doomsongs, dus nu wordt de liveset gewoon nog interessanter. We brachten ook al in het geniep wat songs op de planken tijdens de soundchecks; het een na het andere. Er was geen stoppen aan, het is gewoon erg fijn materiaal.
In september begint het echt druk te worden voor jullie. Jullie touren in Europa samen met Slayer King. Was dat de keuze van het label?
We hebben al eens een tour met hen gedaan in Griekenland. Het is echt een supercoole, Griekse doomband die een Griekse draai aan het doomgenre geeft, wat het ook echt interessant maakt. Zij gaan ook een supercool nieuw album uitbrengen, dus je moet tegen de luisteraars en lezers zeker zeggen dat ze dat moeten uitproberen. Het zijn ondertussen ook goede vrienden geworden en we zijn blij dat we die dagen met hen kunnen doorbrengen.
Een mooie doomcombo dus dit najaar. Jullie zijn in stijl iets meer opengebloeid, zie jij tot slot daar ook meer mogelijkheden in om een breder publiek te bereiken?
Wel, zoals ik zei, ben ik geen nationalist. (lacht) Ik heb me altijd opengesteld voor iedereen die wil luisteren en ik denk niet graag in hokjes, niet wat betreft de muziek, maar ook niet met het oog op ons publiek. Ik denk dat dat vrij jammer zou zijn. Vanaf het begin is het me ook opgevallen dat er een enorme variëteit binnen ons publiek is, wat echt supercool is. In Stockholm was er tijdens het laatste optreden een 75-jarige vrouw die een absolute fan van ons is. Een interessant contrast met de ruige metalheads die ons volgen. Dat is hetgeen muziek en het leven zo fijn maakt, dat we de grenzen kunnen overschreiden van leeftijd, ethnische herkomst en nationaliteit. Ik stel me werkelijk open voor iedereen.
Links: