Interview met Ava Inferi
Vorig jaar verliet Blasphemer Mayhem. Op dat moment was hij druk bezig de volgde
Ava Inferi-plaat bij elkaar te schrijven. Blood of Bacchus werd door collega
Raymond omschreven als
broeierig, melancholiek, verrassend, maar bovenal geniaal. Anno 2009 is
Blasphemer dood en begraven en is Rune Eriksen opgestaan. Hij heeft zijn oude
huid afgeworpen en in de plaats kiest hij voor innerlijke rust. Met een streepje
kleur nog wel. Rune is een ander mens, zoveel is duidelijk.
Proficiat met de nieuwe plaat. Jullie hebben met Blood of Bacchus jullie
voorgaande werk ver overtroffen.
Dankjewel. We zijn er zelf ook erg blij mee en we kijken er erg naar uit om het
materiaal live te brengen.
Wat kun je vertellen over het schrijfproces?
Wel, het was een moeilijk en soms pijnlijk proces, maat wel het soort pijn die
je jezelf oplegt. (lacht) Ik denk niet dat ik ooit in mijn leven zoveel
gerepeteerd heb als voor Blood of Bacchus. Bassist Jaime, drummer Bandido en
ikzelf kwamen vier tot vijf keer per week samen en dat drie maanden lang. We
componeerden, repeteerden, arrangeerden en herarrangeerden nummer per nummer tot
we helemaal tevreden waren. Tegen de tijd dat we de studio in moesten, waren we
dus volledig voorbereid. Er zit dus heel wat moeite en toewijding in deze plaat
en behoorlijk wat liters zweet.
Meestal begint het allemaal met een handvol riffs of stukjes van songs die door
mij thuis worden bedacht. Ik heb een kleine studio waar ik alle gitaren, drums
en pianostukken kan opnemen. Die stukken neem ik dan mee naar de oefenruimte
waarna de hele band ermee aan de slag gaat. Ik maak het geraamte van de nummers,
maar het meeste werk gebeurt gezamenlijk. We zoeken samen uit wat het beste
werkt. Achteraf gezien was het een lang en moeizaam proces, maar er zit van ons
allemaal wel iets in. Dit is wie we zijn: een hardwerkende en creatieve band.
Welke gebeurtenissen zorgden ervoor dat je de plaat maakt die Blood of Bacchus
is geworden?
Voor Blood of Bacchus wilde ik alleen maar muziek maken. Geen grenzen, geen
gezeik over airplay, niks. Er was enkel de energie en de wil om goeie muziek te
maken. Toch denk ik dat er onbewust veel spanning in dit album is geslopen door
mijn split met Mayhem. Dit album werd voor mij een soort toevluchtsoord waar ik
alle bullshit rond de split gewoon kon vergeten. Ik denk daarom ook dat Blood of
Bacchus een soort keerpunt in mijn eigen leven is. Ik laat de oude ik achter me
en ga een compleet nieuwe wereld binnen. Het is een wereld vol kleuren en er
heerst een soort innerlijke rust. Ik heb niet voor niks het eerste nummer Truce
genoemd, als je begrijpt wat ik bedoel.
Waar werd het album dan uiteindelijk opgenomen?
Het werd in Noorwegen opgenomen in de Top Room Studio. Ik heb daar voorheen ook
al opgenomen en ik ken zowel de apparatuur als de mensen die er werken vrij
goed. Eén van de grote voordelen is dat de studio vrij afgelegen ligt. Er heerst
een zekere rust in de omgeving en dat brengt het beste in mij naar boven. En
uiteraard is het mooi meegenomen dat de apparatuur er erg goed is. Met het
vliegtuig is het prima te bereiken en ik zou deze studio dan ook voor iedereen
aanraden.
Ik hoor heel wat fado-invloeden op deze plaat. Is dat zo’n beetje jullie
visitekaartje of komt het gewoon omdat er een stel Portugezen in de band zitten?
Hm, ik zou het niet echt ons visitekaartje willen noemen, maar als we zo
doorgaan zal binnenkort iedereen er wel zo over denken. (lacht) Ik geloof dat het
begon tijdens de opnamesessies van ons debuut. We hadden een jazzy song, Vultos,
waarvan ik dacht dat we er iets speciaals mee moesten doen, iets afwijkends. Ik
stelde voor om de zang in het Portugees te doen en vandaar is het verder
gegroeid. Nu doen we steeds een paar songs in die taal. Op The Silhouette hadden
we Dança Das Ondas en nu zijn er Tepestade en Appeler les Loups (wat
overigens een
Franstalig nummer is). Ik weet niet of we dat altijd zullen blijven doen, maar
nu onze tweede gitarist Nuno ook nog klassieke Portguese gitaarlessen neemt,
ziet het er wel zo naar uit, ja.
Van wie zijn de jazzy stukken op de plaat afkomstig?
Dat is gewoon iets wat gegroeid is tijdens de oefensessies toen de nummers nog
in een vroeg stadium verkeerden. Ik sta in principe open voor alles. Je kunt
nauwelijks bevatten hoe leuk het is om met een nummer te gaan experimenteren.
Dat kan jazz zijn, maar ook meer groovy dingen. Bovendien hebben Jaime en
Badido beiden een andere muzikale achtergrond dan ikzelf. Voor hen is het erg
natuurlijk om wat te spelen met een nummer. Het is een gezonde situatie en het
toont aan dat we ons niet tot een stijl willen beperken en dat we niet bang zijn
om eens wat anders te proberen. Ik zou elke band willen aanmoedigen om dat ook
te doen.
De intro van Be Damned werd bijvoorbeeld door Jaime geschreven. Hij wilde een
echte doomriff schrijven, maar zodra we er met de hele band mee aan de slag
gingen, veranderde het in het jazzy stukje dat het nu is. (lacht)
Welke emoties zijn op Blood of Bacchus het meest vertegenwoordigd?
Het is een vrij bedrukte plaat. De sfeer is opgebouwd uit zorgen, angsten,
verdriet en de daarbij horende gevoelens. Anderzijds spiegelen we ook een ander
beeld voor: de levensvreugde, het gelach, de wijn of je gewoon op je gemak
voelen. Die kant van onze muziek is minstens even belangrijk. Voor mij
persoonlijk betekent het dat er een groot stuk van mezelf in deze plaat zit. Er
groeit een soort levensboom in en alles wat ik ten tijde van het schrijfproces
heb meegemaakt is af te lezen op die boom. Daarom zit er zowel positieve als
negatieve energie in dit album, dat zijn mijn eigen ups en downs.
Kunnen we dat ook uit de teksten halen?
Hoewel er heel wat ideeën van mij komen, zijn de teksten vooral door Carmen
geschreven. Het is een beetje hetzelfde als met de muziek: de teksten tonen wie
we op dat moment waren. Ze zijn in doodgewone situaties geschreven: thuis,
overdag of ‘s nachts, in een cafetaria onder het genot van een biertje… Het
zijn alledaagse situaties die tot deze teksten hebben geleid. We deden niks
speciaals om tot deze thema’s te komen. Dit is een zeer persoonlijk album, maar
het ligt er niet al te dik op. Wie de echte bedoeling van de teksten wil
achterhalen, zal wel even moeten graven. Toen ik Blood of Bacchus schreef, was
ik net opgestapt bij Mayhem. Het was een verwarrende periode. Er woedde een
soort storm rond mijn persoon en ik had de neiging om al die gevoelens in dit
album te steken. Moeilijke momenten kunnen wegen op iemand en het zorgt ervoor
dat je je leven vanuit een andere invalshoek gaat bekijken. Ik heb in die tijd
veel over mezelf geleerd en ik weet nu wat ik echt wil aanvangen met mijn leven.
Al die dingen kun je terugvinden in deze teksten. Boven de donkere wolken
schijnt nog altijd de zon, weet je. Aan dat idee heb ik mij vastgeklampt tijdens
die donkere periode.
Blood of Bacchus is een groeiertje. Er zijn veel lagen die pas echt tot uiting
komen als je het album op een gematigd volume met de koptelefoon beluistert. Hoe
werkt zoiets live?
Hm, ik denk niet dat dat voor problemen zal zorgen. Live volgen we gewoon de
hoofdmelodieën van de songs. In sommige stukken zitten wel tien gitaarpartijen
over elkaar en dat kunnen we uiteraard live niet nadoen. Maar goed, ik heb alles
al in mijn hoofd en weet perfect hoe we de songs gaan brengen. Het grappige is
dat Ava Inferi live een compleet andere band is dan op cd! Er is veel meer
energie mee gemoeid en we klinken live verdomd heavy, zelfs in de zachtere
songs. Over optredens gesproken. Ik kijk er enorm naar uit om Blood of Bacchus
live te brengen.
Er staan wat gastbijdragen op Blood of Bacchus. Wie doet er allemaal mee en op
welke manier hebben die verschillende mensen bijgedragen aan het eindresultaat?
We hebben inderdaad heel wat gasten op deze plaat. Op Black Wings is Garm van
Ulver te horen in een duet met Carmen. Ik ben een fan van het latere Ulver-werk.
Vandaar dat we hem vroegen. Zowel Carmen als Garm hebben een unieke stem en het
eindresultaat is werkelijk hemels. Op Temestade en Memoirs zijn cellostukken te
horen van de hand van Live Julianne (van Pantheon I). Ik ken haar al een tijdje –
ze toerden samen met Mayhem door Frankrijk in 2007- en ik had vroeger al eens
naar haar interesse gepolst. Ze is zeer getalenteerd en heeft het uitstekend
gedaan, vind ik. De pianostukken werden gedaan door Arne Martinussen, een zeer
getalenteerde, maar nederige man. Hij heeft helemaal niks met de metalscene en
speelt meestal jazz in locale clubs. Hij verzorgde al wat gastbijdragen voor
andere Noorse bands en bleek vlakbij de studio te wonen. De studio-eigenaar kent
hem persoonlijk, dus hij ging snel overstag. Hij speelt op Memoirs en op
Appeler
les Loups.
Ik ben van mening dat al deze gastbijdragen het album naar een hoger niveau
hebben getild. Zonder die gastmuzikanten hadden we dit nooit voor mekaar
gekregen. Alles verliep volgens plan en we zijn blij dat ze allemaal wilden
meewerken.
Het album werd geremasterd door Dan Swanö nadat de promo’s de deur uitgingen.
Hoe anders klinkt Blood of Bacchus nu?
Het nieuwe geluid is een stukje moderner, iets minder organisch misschien. Het
klinkt in ieder geval prima. Het grappige is dat de persmensen nu heel erg
vasthouden aan die promo. Er zijn er immers maar weinig van gemaakt. De plaat is
pas uit en het is nu al een collector’s item! (lacht)
Maar serieus, de reden is eigenlijk dat ik dacht dat het allemaal nogal slapjes
klonk. Er zat niet genoeg kracht in het geluid. Een goeie mix en mastering is
essentieel voor dit soort muziek, anders verzuipt het geluid in al die lagen.
Dan heeft prima werk geleverd en ik denk dan ook dat dit niet onze laatste
samenwerking was.
Wat brengt de toekomst voor Ava Inferi?
We willen ons opwerken door steeds opnieuw kwalitatief sterke platen te maken,
veel te touren en vaak losse optredens te doen. Ik denk echt dat deze band het
kan gaan maken en dat is heus geen grapje. We zijn daar binnen de band allemaal
heel erg van overtuigd en we zullen alles doen wat binnen onze macht ligt om ons
doel te bereiken. Er zijn ook gesprekken lopende voor een bezoek aan het
Verenigd Koninkrijk, maar daar kan ik nog niet veel over vertellen.
Inmiddels zijn we ook al bezig met het schrijven van onze vierde plaat. De
fundamenten zijn gelegd en het geraamte is ook bijna af. Binnenkort duiken we de
oefenruimte in en in februari moeten we klaar zijn voor de studio. Als alles
goed gaat ligt er tegen de zomer van 2010 een nieuw album in de rekken. No rest for the wicked. Vraag maar aan Ozzy! (lacht)
Nog een laatste boodschap?
We zouden graag wat meer optreden in België en Nederland. We speelden er ooit met
Tiamat en The 69 Eyes en hadden het er erg naar ons zin. Ons fanbase in de
Benelux groeit gestaag en ik hoop iedereen binnenkort terug te zien. Wat je tot
dan kunt doen? Koop een lekkere fles rode wijn, zet onze plaat op, geniet van
het artwork en de teksten en laat je meeslepen met de heerlijke tristesse van
Blood of Bacchus. Als er geen wijn voorhanden is, kun je ook Grolsch of Heineken
proberen. Geniet van je vrijheid en de geneugtes van het leven! Bedankt!
Link: