Interview met Architects
Het steeds groter wordende succes van Architects is ook mij niet ontgaan. De band heeft onlangs haar vierde album uitgebracht, The Here And Now. Ikzelf was gematigd tevreden over het nieuwe album, een review hiervan lees je hier, en was vooral verrast door de grote muzikale veranderingen. Tijd om Dan Searle, de drummer van deze jonge en talentvolle band, eens aan de tand te voelen!
Allereerst wil ik je natuurlijk feliciteren met jullie nieuwe album, The Here And Now. Ben je er blij mee en denk je dat het het beste Architects-album tot nu toe is?
Ja dat denken we zeker! We zijn er heel blij met hoe hij geworden is. We zijn er super trots op.
The Here And Now is alweer jullie vierde album in een tijdspan van zes jaar. Heb je het maken van dit album op een andere manier benaderd dan vroeger? Zijn er dingen die je geleerd hebt in het verleden die je nu helpen bij het maken van een nieuw album?
Ja, natuurlijk leer je dingen als je het vaker doet en we beginnen een nieuw album steeds met meer ervaring, maar toch hebben we dit album op ongeveer dezelfde manier benaderd als elk ander album dat we gemaakt hebben. De manier waarop we het album hebben opgenomen is wel flink veranderd, omdat we van studio en producer veranderd zijn. Dit heeft voor een totaal andere ervaring gezorgd in vergelijking met voorgaande albums.
In 2006 brachten jullie je indrukwekkende debuut uit, Nightmares genaamd. Dachten jullie toen dat jullie zo populair zouden zijn als nu?
Nee, helemaal niet! Toen was het gewoon een hobby en wilden we allemaal naar de universiteit gaan en een ’echte’ baan krijgen. De dingen zijn vanaf het begin af aan gewoon natuurlijk gegroeid. Het was toen helemaal niet onze bedoeling om populair te worden of geld te verdienen.
Op welke manier zijn jullie muzikale inspiraties veranderd van Nightmares naar Ruin, naar Hollow Crown en naar The Here And Now?
Natuurlijk is onze muzieksmaak een hoop veranderd sinds de tijd dat we zestien waren en dat laat zich zien in elk album. Op Nightmares waren onze muzikale inspiraties meer gericht op zwaardere bands zoals The Dillinger Escape Plan, maar ook zelfs death metal-bands zoals Decapitated. Nu zijn we meer geïnteresseerd in het schrijven van échte nummers en we putten veel inspiratie uit bands als Sigur Rós en Coldplay.
We weten dat Architects nooit twee keer hetzelfde album maakt. Verlangen jullie ernaar om alles fris te houden?
Misschien raken we snel verveeld? Ik weet het niet. We willen gewoon nieuwe dingen proberen en vooruitgang boeken met elk album. Veel bands worden succesvol met hun eerste album om vervolgens hun hele muzikale carrière te spenderen om dat ene album te kopiëren terwijl ze in de tussentijd meestal slechter worden. Dit geldt, zoals je kunt horen, niet voor ons. We hebben onze muzikale carrière langzaamaan opgebouwd en dat hebben we gedaan door vooruitgang te blijven boeken en muziek voor onszelf te blijven schrijven.
Met elke release van Architects hebben we een verandering gezien in het geluid van de band, maar met The Here And Now zijn we echt geconfronteerd met een totale ommezwaai. Sommige mensen zien dit als ‘selling-out’. Hoe is deze verandering van jullie geluid tot stand gekomen en wat is jouw kijk op de ‘selling-out’-bewering?
We hebben gewoon besloten om ons geen zorgen te maken over wat mensen van ons denken. Bands kunnen muzikaal gevangen zitten omdat ze denken dat ze hun fans tevreden moeten stellen en omdat ze niet te veel van hun voorgaande releases willen veranderen. Maar wij hebben gewoon precies gedaan wat we willen. We respecteren bands als Radiohead, Thrice en Brand New omdat ze dezelfde overgang doorgemaakt hebben. Wanneer je muziek maakt voor anderen geef je de kwaliteit van de muziek die je schrijft op. Mensen noemen ons ‘sell-outs’ omdat dat de gewoonlijke reactie van mensen is wanneer je een nieuwe plaat maakt die meer zang bevat dan de voorgaande. Mensen nemen meteen aan dat je het slechts voor het geld en de roem doet terwijl deze verandering in ons geluid in realiteit gewoon is wat wij, als band, voor ogen hebben. Dit is de soort muziek die wij zelf willen maken en schrijven. Als we ineens een superhard album zouden schrijven zou iedereen ons respecteren. Ik weet echter niet waarom het zo in elkaar zit! Misschien omdat de ‘harde’ muziekscene relatief klein is en misschien vinden mensen het niet leuk wanneer bands zich muzikaal afzetten tegen die ‘harde’ kern, vooral wanneer het een band betreft die op de voorgrond staat? Desalniettemin controleert niemand ons en we zullen altijd doen wat we zelf willen. Mensen denken altijd dat we een soort van eigendom van hen zijn, maar jammer genoeg voor hun is dat niet zo.
Het nieuwe album is een stuk zachter dan de voorgaande Architects-albums. Wat bezit The Here And Now om de fans van de meer extremere varianten van metal tevreden te stellen?
Ik heb geen idee. Misschien de nummers met de zwaardere gitaren? Als je niet van zingen in nummers houdt, zal je het album niet leuk vinden. Zo lijkt het in elk geval te zijn, maar ik begrijp niet waarom iemand zulke grenzen aan zijn muzikale smaak zou verbinden. Het voelt een beetje kinderachtig. De kans is klein dat fans van black metal en death metal dit album leuk zullen vinden, sorry!
In The Here And Now bemerkte ik veel invloeden uit de post-rock. Hebben jullie geluisterd naar bands als Godspeed You! Black Emperor, Mogwai of God Is An Astronaut? Denk jij er ook zo over dat er veel post-rock terug te vinden is in het nieuwe album?
Ja, absoluut. Mogwai en Sigur Rós zijn twee grote invloeden geweest op het album. We houden van post-rock en ik verwacht dat het een nóg grotere rol zal spelen in toekomstige albums van ons.
Het nieuwe album bezit veel zang in plaats van de typische schreeuw. Is dit iets waar Sam Carter comfortabeler mee is en hielp zijn zangstem om het geluid van Architects te hervinden?
Sam is een ongelofelijk goede zanger en heeft een geweldig goede zangstem, dus het zou stom zijn om die niet te gebruiken! We luisteren nog maar nauwelijks naar harde muziek, dus de melodische kant van zijn stem is onvermijdelijk iets wat we zouden gaan gebruiken voor deze release.
The Here And Now heeft veel complexe en technische aspecten verloren die Nightmares wel had. Zie je dit als een natuurlijke evolutie van jullie muziek?
Absoluut. We hebben geen interesse om dat technische en complexe deel nog uit te gaan putten. Misschien zal het een beetje terug te vinden zijn in toekomstige nummers, maar voor nu is het iets wat we niet meer gebruiken. Mensen denken dat we het niet meer kunnen om op die technische manier te spelen, maar het feit is dat we het zelf gewoon niet willen. Goede nummers schrijven is moeilijker dan blast beats spelen of sweep picking op de gitaar. Voor nu zijn we meer gefocussed op het schrijven van sterke nummers. Als je naar onze albums in chronologische volgorde luistert hoor je steeds minder en minder van de complexiteit die we lieten zien op het eerste album.
Waar is het idee ontstaan om Andrew Neufeld van The Comeback Kid en Greg Puciato van The Dillinger Escape Plan op The Here And Now te laten verschijnen?
Andrew is een oude vriend en hij vroeg Sam om te zingen op het album van The Comeback Kid. We hebben dus gewoon een soort ruil gedaan. Greg hadden we nog nooit in de studio ontmoet, maar hij is goede vrienden met Steve Evetts en uiteindelijk vroeg Greg zelf of we wilden dat hij wat gastvocalen zou doen voor het album. Natuurlijk wilden we dit, want we zijn echt fan van The Dillinger Escape Plan, zoals ik al eerder zei. Ze zijn één van de redenen waarom we zijn begonnen als band, dus het was een eer om hem op het album te hebben.
Wanneer we naar de artwork kijken van het nieuwe album, zit er een diepere laag in de landkaart en de titel?
De titel refereert naar hoe mensen hun leven zouden moeten leiden. We spenderen veel tijd met zeuren en het niet waarderen van hoeveel geluk we hebben om te kunnen doen wat we doen. We moeten ons constant beseffen dat we gezegend zijn om te doen wat we doen. De landkaart refereert naar onszelf. We reizen heel de wereld rond en we zijn maar weinig bij vrienden en familie en dat kan moeilijk zijn, maar we moeten ons ook realiseren dat er mensen zijn die zo met ons leven zouden willen ruilen. Het gevoel van de titel geldt voor iedereen eigenlijk. Leef zo veel mogelijk je leven en geniet van iedere dag!
Day In Day Out, Learn To Live, Delete Rewind, Stay Young Forever, Year In Year Out. Al deze songtitels hebben een hint van opgroeien voor mij. Wat heeft deze songtitels geïnspireerd en waar heeft Architects de inspiratie voor de songteksten voor het nieuwe album vandaan gehaald?
De songteksten relateren naar de albumtitel, ieder op zijn eigen manier. De nummers hebben een positieve vibe en ja, opgroeien is daar een onderdeel van. Muziek maken hebben we voor een lange tijd gedaan. We hebben vier albums uitgebracht en we zijn van een leeftijd van zestien jaar naar 23 jaar gegaan. We zijn op dit album veel opgegroeid en ik denk dat dat ook te horen is.
Hoe is de samenwerking tussen Architects en haar label, Century Media, geweest voor al deze jaren?
Geweldig! Onze relatie met ons label is beter dan ooit.
Jullie zijn nog steeds best jong, maar, zoals eerder gezegd, waren jullie zestien toen jullie begonnen te werken aan Nightmares. Hoe is het geweest om ongeveer vier jaar te touren en hoe hebben jullie het weten te combineren met school?
We zijn met school gestopt om Architects waar te maken. Dit was een zware beslissing, maar Architects is altijd iets geweest waar we passievol over zijn geweest. Het is moeilijk om het hele jaar door te touren, maar het is iets waar we mee opgegroeid zijn. Het is een deel van ons leven nu.
Architects heeft getourd met veel bands zoals SikTh, The Chariot en heeft meegedaan aan de Never Say Die! Tour in 2008. Recentelijk hebben jullie getourd met Bring Me The Horizon en The Devil Wears Prada. Hoe is het om zo vaak op tour te zijn en hoe is de reactie van het publiek geweest op de laatste tour?
De tour was geweldig! We vinden het leuk om te touren met Bring Me The Horizon. Ze zijn erg goede vrienden van ons en hun shows zijn altijd super. De reactie van het publiek op deze tour is ook fenomenaal geweest.
Jullie touren veel als een band, maar jullie hebben nooit een live album opgenomen of een DVD gemaakt. Is dit iets wat jullie nog in de toekomst willen doen?
Vooralsnog hebben we geen plannen. Misschien komt dat ooit nog…
Hebben jullie nog andere Europese zomerfestivals gepland voor 2011 naast Graspop?
Ja, we hebben een heel plan voorbereid. Maar dat plan is nu nog geheim…
Als laatste wil ik jullie het beste wensen in de toekomst en ik heb er vertrouwen in dat ik jullie in 2011 op het podium zal zien. Bedankt voor het interview!
Jij ook bedankt!
Links: