Interview met Antares Predator
Een vrij grote verrassing, deze band. Dat was mijn conclusie na het beluisteren van Twilight of the Apocalypse. Black en thrash, met Noorse en Duitse kunde en vernuft. Ik was benieuwd naar het hoe en wat van deze band en kreeg veel info terug van gitarist Warach (ex-Keep of Kalessin).
Gegroet Antares Predators! Proficiat met jullie nieuw album Twilight of the Apocalypse.
Dankuwel! Het is een plezier om het album gelanceerd te zien nadat het al een tijdje aan mijn zenuwen zat te knagen.
Jullie zijn voorzien van een mooie line-up. Hoe zijn jullie met elkaar verzeild geraakt?
Ik kende noch Steffan (vocals) noch Jan (drums) vóór 2008. Steffan had gehoord dat we op zoek waren naar een nieuwe zanger om Twilight of the Apocalypse op te nemen en hij wou het een kans geven. Daarvoor hadden we al ruim tien zangers de revue zien passeren. Steffan heeft een rauwe en agressieve stem met de exacte atmosfeer die ik voor oren had voor de nummers. Ik heb dikwijls het gevoel dat ik de agressie van de zanger niet geloof, maar in dit geval klinkt de pijn echt. Ik maak mezelf graag wijs dat het deels is doordat hij zelf een beetje een misantroop is. Na de Banquet EP in 2008 begon ik met het idee te spelen om te zoeken naar een wildvreemde drummer. Ik weet niet meer waar precies, maar ik zag dat Jan interesse toonde in het werk van onze vorige drummer Vegar Larsen (nu bij Keep of Kalessin/Gorgoroth) en ik vroeg hem of hij een testsessie wou doen met het nummer Orion. Ik werd compleet uit mijn sokken geblazen toen ik zag wat hij presteerde op vlak van snelheid en precissie. En we zijn tenslotte geëindigd met het opnemen van de drumsessie voor het Twilight-album in de Kohlekeller Studios bij Frankfurt. Momenteel zien we hem als een sessiedrummer of interimdrummer. (lacht) Vooral omdat hij in Duitsland woont. Maar wie weet wordt hij binnenkort wel een permanent bandlid.
Jullie band bestaat al een hele tijd en toch is het een tijdje stil geweest rond jullie. Is daar een verklaring voor? Jij als spilfiguur zal me daar wel een antwoord kunnen op geven.
Antares Predator heeft een aantal fases doorgemaakt de laatste 16 jaar. Het is allemaal begonnen met mijn soloproject WOLF327. Hiermee wou ik in de schaduw blijven van mijn “hoofdband” Keep of Kalessin, tot ik in 1999 Kalessin verliet en WOLF327 mijn hoofdbezigheid werd. Dit project evolueerde naar een vijfkoppige line-up met Vyl (drums) en Ghâsh (vocals) van de originele Kalessin line-up. We veranderden de naam naar Antares Predator en startten met repeteren voor de release van ons debuutalbum. Er kwam een eind aan deze line-up in 2003 toen ik en Mikal (bass) verhuisden van Trondheim naar Oslo nog voor het album opgenomen was. In Oslo moesten we helemaal opnieuw beginnen om een line-up samen te stellen maar dit nam nogal wat tijd in beslag doordat andere persoonlijke zaken prioriteit kregen. Het is een hele uitdaging om een band te doen samenleven met alle andere activiteiten van de bandleden.
Jullie album klinkt erg meeslepend met wat licht progressieve Noorse black metal-invloeden en razende thrash. Is dit een samenvoegsel van alle invloeden van de bandleden of is dit een bewust gekozen stijl?
Het is helemaal geen bewust gekozen stijl dus vermoed ik dat het een samenvloeisel is van de invloeden van de bandleden. Doordat ik het meeste basiswerk doe voor de songwriting zullen mijn persoonlijke invloeden de fundamentele stijl in ieder geval karakteriseren. Maar de muziek zal zeker en vast beïnvloed zijn door alle mensen die betrokken waren in de voorbije jaren. Wanneer je voor lange tijd samenwerkt met mensen heb je de neiging om elkaars stijl te kleuren, dus is het niet verwonderlijk dat mensen gelijkenissen zien met bijvoorbeeld Keep of Kalessin. We zijn altijd te vinden geweest voor een breed scala van muziekgenres. En stijlen en ideeën mixen is zowat het meest motiverende wanneer je muziek maakt. Op het moment verkennen we nieuwe muzikale gebieden met 80’s heavy metal met een hyperblast basis.
Ik weet niet hoe je ons muzikaal moet definiëren maar er zit in elk geval thrash in. Blasphemer bijvoorbeeld gebruikt de “normale” polka beats en toch slaagt hij erin om een hoop kinetische energie in zijn muziek te steken zonder in een razend black metal-concept te vervallen.
Een goede verhouding met 
de gitaren is volgens mij één van de belangrijkste zaken die de drums kenmerken.
De drums zullen dikwijls de gitaren volgen en de riffing trachten te onderstrepen. Vroeger was dit één van de moeilijke onderdelen maar Jan zorgt ervoor dat het er super gemakkelijk uitziet door zijn precisiedrumwerk. Op het moment dat de meeste nummers geschreven werden, hielden we nog geen rekening met Jan zijn talent dus hield ik mij een beetje in om het niet te belastend te maken voor de drummer. Jan heeft zich de voorbije jaren enorm gefocust op supersnelle hyperblasting en snel drummen in het algemeen en de grootste uitdagingen voor hem waren de trage en midtempo nummers die een meer dynamische en rustige houding vragen.
Mijn favoriete nummer op dit album is As Dragons Roam The Sky. Waar gaat dit nummer over?
Uit de geschiedenis blijkt dat we weinig begrijpen van onze wereld. Bij gebrek aan een betere uitleg hebben we goden, demonen en monsters uitgevonden om verklaringen te kunnen geven aan het bestaan van de sterren aan de hemel, donder en bliksem en andere ongelofelijke fenomenen. De Azteken zouden duizenden mensen geofferd hebben in rituele slachtpartijen die dagenlang duurden. Dit toont aan dat de mens tot veel in staat is als het geloof in een god en de wil om die God tevreden te stellen sterk genoeg is. Als menselijk ras zijn we in mijn ogen niet echt geëvolueerd sinds die tijd. As Dragons Roam the Sky is een nummer over rituele offeringen in de illusie dat almachtige wezens over de aarde heersen. “The Dragons” spelen een denkbeeldige rol in deze wereld van magie en mythen.
Ik ben ook erg verlekkerd op de speelkunsten van bassist Mikal. Ik had nog nooit van hem gehoord. Is hij nog een groentje in deze wereld?
Mikal is nieuw in die zin dat hij nog nooit een album uitgebracht heeft met een andere band. Hij is wel al bijna tien jaar betrokken bij ons en ik beschouw hem dus als een onmisbare schakel in onze line-up.
De cover is nogal kleurrijk waardoor dit album nogal in het oog springt tussen al die met donker artwork afgewerkte cd’s. Van wie kwam dit idee?
De cyborg op de cover komt van een Zweedse artist Pär Olofsson. Hij maakte onlangs ook het artwork voor het album van Immortal, All Shall Fall. Het is geïnspireerd op de M.A.R.K. 13 cyborg uit Richard Stanley’s film Hardware uit 1990. M.A.R.K. 13 is een militair schepsel dat zichzelf ontwikkeld heeft om de steeds toenemende bevolking te controleren. De naam is gebaseerd op hoofdstuk 13 van Marks gospel waarin er beschreven wordt hoe Jezus zijn volgelingen een uitgebreide voorspelling doet over een komende apocalypse.
Als anti-theist vind ik dit nogal uitzonderlijk hoe hij een cyborg uitvond om de bevolking te controleren onder de noemer van een man die bijbelse voorspellingen deed over een apocalypse. Dit heeft geleid tot de figuur op de cover die geïnspireerd is op de film maar die geen karikatuur hiervan is. Zo kwam ik erbij om M.A.R.K. 13 af te beelden als een doodsengel die door God gezonden werd om alle mensen te vernietigen. Religie die weerwerk biedt aan het menselijk ras, iets dat gerelateerd is aan de titel van het album The Twilight of het Apocalypse. Als menselijk ras zijn we eigenlijk een gevaar voor onszelf en voor de wereld. Religie, blindelings geloof en pseudowetenschap zijn onze grootste vijanden. En we zijn als menselijk ras niet slim genoeg om met de uitvindingen van welontwikkelde individuen om te gaan. M.A.R.K. 13 is, voor mij althans, hiervan een metafoor en daardoor heb ik aan Pär Olofsson gevraagd om de cyborg te ontwerpen als een engel met veel grandeur en met mechanische vleugels.
Jullie label is Battlegod Productions. Niet zo bekend als ik dit mag zeggen. Kan je iets vertellen over hen?
Ja, het is een onafhankelijk Australisch metal label dat zo’n 25 albums uitgebracht heeft van verschillende metalpluimage. Ook al is dit een relatief onbekend label, tot nu toe hebben ze schitterend werk afgeleverd voor ons. Gorgoroth, de manager, is de zanger en guitarist van de Australische black metal-band Baltak. Battlegod is over de brug gekomen met een deal waar beide partijen tevreden mee waren en heeft ons continu van alles op de hoogte gehouden dus ik kan niet meer wensen.
Zullen we jullie ook live te zien krijgen? En zo ja, in deze line-up? Zou super zijn!
Dat zou inderdaad fantastisch zijn! Momenteel zijn er geen optredens gepland maar het is zeker niet uitgesloten dat er toch komen. Er was een tijd waar de meesten van ons zonder probleem het thuisfront konden verlaten en zich volledig op de band focussen maar dat is niet zo gemakkelijk meer tegenwoordig. Voor de mensen die denken dat dit onze broodwinning is, vergeet het maar. Met andere woorden: een grote tour zit er niet in maar misschien wel enkele festivals of losstaande optredens als we daar de tijd voor vinden. Maar voor het moment hebben we nog geen plannen.
Nog een laatste woordje voor onze lezers?
Als er iemand zich geroepen voelt om ons te contacteren voor welke reden dan ook, om feedback te geven of zo, laat gerust van je horen via 666@antarespredator.com.
En atheïsten onder jullie: sluit je aan bij de Out Campaign (zie link onderaan) en kom op tegen religie en voor sceptisch en rationeel denken!
De liefhebbers van heavy duty thrash metal vraag ik met drang om Steffans band Harm eens te checken.
Links: