Interview met Anaal Nathrakh
Onlangs liet Anaal Nathrakh hun nieuwste sonische fragmentatiebom op de nietssvermoedende mensheid los. Dit ziedende brok pure agressie heet In The Constellation Of The Black Widow. Zanger Dave Hunt, beter bekend als V.I.T.R.I.O.L, was gaarne bereid om ons een kijkje te gunnen in de donkere wereld van deze eersteklas nihilisten. Hij toonde zich bij vlagen erg filosofisch en het werd ondergetekende al snel duidelijk dat Dhr. Hunt een geheel eigen kijk op het leven heeft…
Gefeliciteerd met het uitbrengen van zo’n diverse en beenharde plaat als In The Constellation Of The Black Widow. Hoe is de nieuwste telg ontvangen door de pers en de fans?
Dankjewel! Het overgrote deel van de reacties is erg goed. Er zijn hier en daar wat negatieve geluiden, maar dat hou je toch. Ik ben zelf ook erg blij met het resultaat. Een select groepje fans en vrienden hebben de nieuwe plaat ook gehoord. Ze zijn het er allemaal over eens dat het ons beste album tot nu toe is. Eerlijk gezegd ben ik het daar helemaal mee eens.
Anaal Nathrakh staat als een van de meest extreme Engelse metalbands te boek. Met name op het oudere werk lag de focus op pure agressie. Vanaf Eschaton lijkt de band wat meer te zijn gaan experimenteren met cleane vocalen en wat meer melodie. Is dit een bewuste keuze geweest?
Nee, dat is nooit een bewuste keuze geweest. Wij doen alles op gevoel. Vanaf onze eerste plaat hebben we altijd al cleane vocalen en melodieuze stukken gehad, maar ze waren nooit zo prominent aanwezig. Op het tweede album besloten we die elementen meer naar voren te halen. Sindsdien zijn cleane vocalen en melodieuze stukken een integraal gedeelte van onze muziek. Dat is echter nooit ten koste gegaan van de extremiteit en agressie. Sterker nog, het meeste extreme materiaal staat op onze laatste paar albums. Ons meest extreme nummer ooit, genaamd Castigation And Betrayal, staat op onze laatste plaat. Ook het laatste nummer op Constellation is een van de meest intense nummers die we ooit geschreven hebben. We sturen er niet bewust op aan om zo agressief mogelijk uit de hoek te komen, maar als het gebeurt doen we het ook goed. Zie onze evolutie als een angstaanjagend en verknipt schilderij. Iedere keer voegen we nieuwe stukken toe, alleen met meer diepgang en textuur.
De titelnaam van jullie nieuwe plaat heeft een hele sinistere ondertoon. Wat is de gedachte achter In The Constellation Of the Black Widow?
Er zit wel degelijk een diepere gedachte achter de titel. Achter bijna alles wat we doen zit wel een of andere diepere betekenis. In The Constellation Of The Black Widow is een citaat uit een boek dat over de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki gaat. Metafysisch gezien, heeft de groep woorden een heerlijke onheilspellende sfeer om zich heen. Als je graag wilt weten waar we onze inspiratie van titels vandaan hebben gehaald, raad ik je aan om A Moment Of Freedom van Jens Bjørneboe te lezen. Poëtisch bekeken kan je ook stellen dat de titel een metafoor is voor de onvoorstelbare vernietigingsdrang van de mensheid in het algemeen. Daarmee heb je ook meteen het centrale thema van onze muziek te pakken.
Kan je wat vertellen over het creatieve proces binnen Anaal Nathrakh?
Bij ons is dat een gescheiden proces. Mick Kenney schrijft alle muziek en hij speelt alles in. Zo nu en dan kom ik met wat suggesties voor de arrangementen, maar daar blijft het bij. Zelf verzorg ik het ideologische geraamte van een nieuwe plaat. Dat vormt de basis voor mijn teksten. Op grond van de muziek die ik krijg aangeleverd, bekijk ik vervolgens op welke manier ik de essentie van de tekst en de muziek het beste naar voren kan brengen. In de praktijk komt het erop neer dat Mick een creatieve bui krijgt en dan nummers gaat schrijven. Dan sluit hij zichzelf een paar weken op in zijn studio om alles in te spelen en op te nemen. Het is een heel organisch en spontaan proces. Meestal hebben we zelf geen enkel idee over hoe een nieuwe plaat gaat klinken. Wat mijn teksten aangaat, schrijf ik elke hersenspinsel die relevant is voor Anaal Nathrakh op in een kladblok. Naderhand werk ik alles uit tot coherente teksten. Vaak gebeurt dat aan de hand van stukken muziek die ik van Mick te horen krijg. Het creatieve proces is bij ons geen wiskundeformule, maar puur een gevoelskwestie.
Ik ken weinig zangers die zo maniakaal kunnen uithalen als jij. Hoe krijg je het voor elkaar om iedere keer als een volkomen gestoorde psychopaat over te komen qua vocalen?
Heb je ooit het gevoel gehad dat er een slechte kant in je is, terwijl je als een normaal mens denkt te leven? Ik denk dat een heleboel mensen dat gevoel hebben. Daarom worden er films als Saw en Hostel gemaakt en boeken als The Room geschreven. Misschien zit ik er naast en hebben alleen de schrijvers van die boeken en films en ik een zieke geest. Toch ben ik ervan overtuigd dat iedereen een bepaalde vorm van krankzinnigheid in zich heeft. Het gaat er alleen om in welke mate een persoon bewust is van die kant en ermee overweg kan. De meeste mensen negeren die kant of ze hebben er geen weet van. Bij anderen domineert het juist met alle vervelende gevolgen van dien. In mijn geval gebruik ik die kant van mijn persoonlijkheid als inspiratie voor mijn vocalen. Ik schep er veel genoegen in om veel variatie aan te brengen in mijn vocale benadering. Een andere reden waarom ik het doe, is mijn hoop dat op die manier onze muziek interessanter en intenser wordt voor de luisteraar.
De teksten van Anaal Nathrakh staan doorgaans bol van de misantropie en de gelovige medemens krijgt het zwaar te verduren. In welke mate zijn de teksten een verlengstuk van je eigen opvattingen over de mensheid, geloof en het leven in algemene zin?
Tot op bepaalde hoogte reflecteren de teksten wel mijn visie op de mensheid en religie. Ik geloof in het bestaan van demonen. Niet zozeer in de mythologische en fysieke zin, maar veel meer in een metaforische context. Vanuit een bepaald filosofisch standpunt gezien, kan je stellen dat de mensheid niet meer is dan een stel vervelende parasieten. Ik ben daar heilig van overtuigd. Ik ben me ervan bewust dat er positieve kanten zijn, maar ik moet echt veel moeite doen om die te zien. Immers overal ter wereld doen we elkaar de meest verschrikkelijke dingen aan. Veel mensen scheppen er een haast sadistisch genoegen in om macht over anderen uit te oefenen. Dat is inherent aan de mens. Beschaving is immers maar een dun laagje vernis. Tegelijkertijd streven de meeste mensen naar een gelukkig leven. Deze paradox levert veel bitterheid op en dat hoor je terug in de muziek van Anaal Nathrakh. Geloof vind ik een fascinerend fenomeen. Ik probeer mezelf er zoveel mogelijk van te distantiëren, maar ik vind het wel erg interessant. Religie kan een hoop ellende veroorzaken, maar als fenomeen an sich is het oneindig fascinerend. Religieuze gebruiken en taal hebben een hele sterke symbolische zeggingskracht. Ik heb niet veel op met veel aspecten van het geloof, toch onderschat ik de kracht ervan niet.
Het laatste nummer op het nieuwe album heet Blood Eagles Carved On The Backs Of Innocents. Nu weet ik dat er in de vroege Middeleeuwen een Deense koning in Engeland op die manier gruwelijk aan zijn einde kwam. Is het nummer daar toevallig op gebaseerd?
Niet zozeer op die specifieke gebeurtenis, maar meer op het gebruik zelf. Het is een verschrikkelijke manier om te sterven, maar er zit ook een subtiele psychologische ondertoon aan het verhaal. Om die marteling uit te kunnen voeren, moet iemand helemaal aan je macht overgeleverd zijn. Het kost de nodige tijd. Het is bovendien een sterk ongelooflijk sterk signaal richting anderen dat je bereid bent om zoiets barbaars uit te voeren om je doelen te bereiken. De pure verschrikking van de daad is op ziekelijke manier adembenemend. Op een figuurlijke manier wordt dit ritueel dagelijks door de mensheid uitgevoerd. Er zijn genoeg historische voorbeelden te vinden.
Recent is Anaal Nathrakh van Season Of Mist naar Candlelight Records overgestapt. Hoe is dat tot stand gekomen en waarom hebben jullie gekozen om specifiek met hen in zee te gaan?
Het contract bij Season Of Mist was simpelweg verlopen, we hebben daar maar voor twee albums getekend. We wilden iets nieuws proberen en daarom is onze laatste plaat bij FETO Records uitgebracht. Dat is het label van Mick en Shane Embury van Napalm Death. Toen het tijd werd om Constellation uit te gaan brengen, hebben we een advocaat in de arm genomen en zijn we met enkele labels gaan praten. Dieper dan dat gaat het niet. Een van de gegadigden was Candlelight Records. Zij kwamen met het beste aanbod en daarom zijn we met hen in zee gegaan. Ze beschikken over een goed distributienetwerk en ze hebben de financiële middelen om een band naar een hoger plan te brengen. Bovendien hebben ze ons complete creatieve vrijheid gegarandeerd en dat is voor ons van kardinaal belang. De samenwerking verloopt tot nu vrij soepel. Het is een puur zakelijke aangelegenheid, dat is het meest eerlijke antwoord dat ik je kan geven.
Bij Anaal Nathrakh is Mick Kenney verantwoordelijk voor het opnameproces en dat doet hij het liefst helemaal alleen. Wat zijn de voor – en nadelen van deze werkwijze?
De grote voordelen van deze werkwijze zijn totale creatieve controle en tijd. Mick en ik werken al jarenlang samen. We hebben een soort van geheimtaal ontwikkeld, waardoor we maar een half woord nodig hebben om elkaar in de studio te kunnen begrijpen. Als we met een externe producer zouden werken, dan kost het ontzettend veel tijd en moeite om aan zo’n persoon duidelijk te maken wat we muzikaal precies bedoelen. Mick weet precies hoe Anaal Nathrakh hoort te klinken en wat hij moet doen om die sound vast te leggen. Het uiteindelijke resultaat is veel beter als hij het hele opnameproces zelf doet. Ook qua tijd geeft deze manier van werken meer vrijheid. We hebben de beschikking over onze eigen studio, dus we kunnen ideeën opnemen en uitproberen zonder dat we ons druk hoeven te maken over de kosten en de beperkte studiotijd. Dit komt onze muziek alleen maar ten goede. Bovendien wekt het bij ons alleen maar irritatie op als we continu op de klok moeten kijken terwijl we aan muziek werken. Het nadeel van onze werkwijze is wel dat Mick ontzettend veel voor zijn kiezen krijgt en in feite het werk van drie mensen in zijn eentje moet doen. Het gevoel van totale controle over je eigen product maakt dat meer dan goed. Bovendien als er een fout gemaakt wordt, kan je dat alleen jezelf verwijten!
Behalve voor Anaal Nathrakh is Mick Kenney ook actief als freelance producer voor andere bands. Wat vindt hij van alle technische hulpmiddelen die tegenwoordig in zwang zijn, zoals Pro-Tools en Clicktrack?
Als producer wordt hij niet koud of warm van dingen die je volgens het boekje zou moeten doen. Het eindresultaat telt voor hem en als hij dat op een minder conventionele manier kan bereiken, doet hij dat gewoon. Authenticiteit is voor hem erg belangrijk. Hij werkt veel met computers omdat het gebruik van die dingen het opnameproces een stuk vergemakkelijkt. Hij heeft er echter een broertje dood aan om bijvoorbeeld drummers met behulp van ProTool strakker te laten klinken. Het liefst neemt hij alles zo naturel mogelijk op, om vervolgens de mogelijkheden en flexibiliteit die een computer biedt, te gebruiken om zo’n goed mogelijk geluid neer te zetten. Je kunt makkelijk met hem samenwerken, omdat hij zijn werkwijze aanpast aan de wensen van de muzikant. Hij heeft er weinig moeite mee om dingen opnieuw op te nemen als dat nodig is om een nummer of een plaat beter te maken. Bovendien is het erg gaaf om te werken met iemand die zoveel muzikale kennis heeft als Mick.
Op het toervlak is de band niet echt actief. Kunnen we nog wat gaan verwachten op dat vlak?
Vorig jaar hebben we een aantal optredens in Amerika, Engeland en Frankrijk gedaan, maar we hebben niet de behoefte om het grootste deel van het jaar op tour te zijn. We vinden het erg leuk om op te treden, maar we houden het liever speciaal. Hopelijk hebben de fans daar begrip voor. Er staan al wat losse optredens geboekt en dat zullen er ongetwijfeld meer worden wanneer onze nieuwe plaat in de winkel ligt. We zijn dan wel geen Motörhead als het op toeren aankomt, maar ik garandeer je dat je als fan zeker de kans krijgt om ons live aan het werk te zien!
Tijd voor de laatste vraag. Naar welke bands en artiesten luister je zelf graag en wat kan je onze lezers aanbevelen?
Fuck, deze vraag had ik niet verwacht. Recent luister ik veel naar Fleshgod Apocalypse, Glorior Belli en Ulcerate. Binnenkort ga ik naar een optreden van Aethenor, omdat ik weet dat Garm van Ulver daarbij betrokken is. Ik heb geen flauw idee wat ik kan verwachten. Verder kijk ik erg uit naar de nieuwe plaat van Bergraven. Dat is het wel eigenlijk.
Aan jou de eer om dit interview op geheel eigen wijze af te sluiten!
Thank you for the support. Final thoughts? I know what you mean, but that just sounds like ‘What will you say on your death bed?’. So I think I’ll say ‘Oh fuck I’m so sorry. What a fucking waste’. Make of that what you will!
Links: