Interview Iron Savior
Iron Savior heeft met Megatropolis alweer een zesde langspeler op het publiek losgelaten. Het is een werkje geworden zoals je het van de band mag verwachten: snel en goed in het gehoor liggend, maar op de één of andere manier toch minder opzienbarend dan voorheen. Bassist Yenz Leonhardt licht toe.
Yenz, allereerst van harte gefeliciteerd met het nieuwe album. Zijn jullie tevreden over het eindresultaat van Megatropolis?
Hallo daar! Jazeker zijn we te spreken over de plaat. Zéér te spreken zelfs, haha!
Kun je me vertellen hoe de eerste reacties inmiddels zijn, zowel van de pers als van de fans?
Tot nu toe zijn de reacties voornamelijk positief. Dat heeft er denk ik vooral mee te maken dat wij inmiddels ook weten wie we zijn en waar we vandaan komen, waardoor er een bepaalde stabiliteit is ontstaan. Ons doel was Battering Ram te overtreffen en ik geloof dat we dat ook hebben gedaan. De mensen die Iron Savior een warm hart toedragen zijn vooralsnog in ieder geval erg te spreken over de nieuwe CD.
De eerdere albums waren onderdeel van een groter concept, namelijk dat van het grote Iron Savior ruimtestation dat over de mensheid waakte. Ik merk van dat concept niets meer terug in de teksten of de titels; hebben jullie dat concept laten vallen en zo ja, waarom?
Dan lees je niet tussen de regels door, want het Iron Savior epos is nog steeds het onderliggende thema in alles wat we doen. We hebben dat concept nooit laten vallen, maar vertellen er tegenwoordig meer omheen, of lichten slechts delen van dat universum uit. Op het vorige album waren songs als Tyranny of Steel en Machine World direct verbonden met dat epos. Misschien ligt het verschil echter in het feit dat we op de laatste albums science fiction metaforen hebben gebruikt om meer hedendaagse thema’s te bespreken in plaats van pure fictie te schrijven. Maar om je vraag te beantwoorden: we werken nog steeds vanuit hetzelfde concept.
Is er een achterliggende gedachte achter de titel Megatropolis?
De titel Megatropolis is vrij vroeg in het schrijfproces ontstaan. Het idee was om songs te schrijven waarvan de teksten in principe op zichzelf staan. Om toch vast te houden aan het oorspronkelijke tekstuele concept hebben we besloten alle songs zich tekstueel af te laten spelen in de fictionele, kosmopolitische stad Megatropolis. Op die manier was het voor ons mogelijk verschillende tekstuele wegen in te slaan terwijl we nog steeds een mooi aansluitend en afgerond geheel konden afleveren.
Iron Savior heeft inmiddels in tien jaar tijd zes albums uitgebracht, tijd voor een live album of DVD, dacht ik zo?
Oh, ik ben er ook zeker van dat we binnenkort zoiets gaan doen, het is alleen kijken wat de juiste gelegenheid er voor is. Met Savage Circus, bijvoorbeeld, kregen we een mooie kans om het één en ander op te nemen op het ProgPower Festival in Atlanta en daar tóch opnames gemaakt werden. Dat materiaal hebben we vervolgens op een DVD gezet. Met Iron Savior zijn we ook aan het kijken naar een dergelijke buitenkans.
Als iemand de voorganger Battering Ram, of één van de albums daarvoor reeds in het bezit heeft, waarom zou jij ze dan tóch aanraden Megatropolis aan te schaffen?
Nou, we hebben het schrijven van het album dit keer op een andere manier benaderd. Het eerste nummer wat we hebben opgenomen is Flesh en het was duidelijk dat dit nummer veel beter klonk met lager gestemde gitaren. Zo hebben we de rest van het album daarna ook aangepakt. Iedere song hebben we uiteindelijk drie semitonen lager opgenomen, waardoor het nieuwe album veel donkerder en zwaarder klinkt. Daardoor heeft Piet (Sielck, zang/gitaar) zijn vocalen ook anders ingezongen dan hij normaal doet. Een Iron Savior album heeft natuurlijk een goede sound nodig en omdat het lager afstemmen van je geluid nogal zwaar kan zijn voor je instrument, hebben sommigen van ons nieuwe instrumenten moeten aanschaffen. Het resultaat is het zwaarst klinkende album wat we tot op heden hebben opgenomen.
Kun je me in het kort vertellen wat je favoriete songs op Megatropolis zijn en waarom?
Cyber Hero vind ik erg goed. Dit nummer gaat over de alleenheerser van het Universum zijn en je vijanden als vliegen aan de kant meppen – in een computerspelletje, welteverstaan. Die song heeft een paar extreem vette zanglijnen van Piet.
Flesh, wat over een moordlustige psychopaat gaat die ‘s nachts Megatropolis afstruint naar slachtoffers is ook één van mijn favorieten. Dit nummer doet me een beetje aan een filmsoundtrack denken. Wat ik ook goed vind is het zware, machinaal groovende karakter van de riffs.
Cybernetic Queen is een andere favoriet. Dit nummer gaat over een kille, holografische porno-actrice en de riffs doen aan die goede oude jaren tachtig herinneren. Een nummer waar we heel veel plezier mee hebben gehad in de studio.
Laatste favoriet is denk ik het titelnummer, welke handelt over het terugkeren op de plaats waar je thuishoort. In dit geval de grote, glimmende stad Megatropolis. Typisch Iron Savior, hahaha!
Is het moeilijk Iron Savior te combineren met Savage Circus en zo ja, wat zijn precies de struikelblokken?
Het mooie is dat we het hier over twee totaal verschillende bands hebben. Enerzijds is er de science-fictionwereld van Iron Savior, waar het gaat om pure power metal met sterke riffs, anderzijds heb je de fantasywereld van Savage Circus, waar de muziek veel progressiever en gestructureerder is. Dit maakt de overgang voor ons van de ene band naar de andere ook reuze interessant. Wat nog wel eens moeilijk wil zijn is het plannen van de beide release- en tourschema’s, op een manier waarop we geen van beide bands tekort doen. Maar we houden allemaal van hard werken, dus we vermaken ons er prima mee.
Het geluid van Iron Savior is, zeker na het vertrek van Kai Hansen (Gamma Ray), een stuk rechtlijniger geworden en heeft daarbij mijns inziens aan diversiteit ingeboet; ben je niet bang dat de band zichzelf in de komende jaren zoveel zal herhalen met het schrijven van, feitelijk, dezelfde songs, dat de fans je de rug zullen toekeren?
De laatste jaren heeft Iron Savior zich ontwikkeld van een studioproject naar een op zichzelf staande band. We hebben een punt bereikt waar we een goed idee hebben wie wij zijn en waar we voor staan en hebben een herkenbaar geluid als band. Na het jarenlange geroep dat metal dood zou zijn, zijn er nu steeds meer jongeren die zich kunnen identificeren met het type muziek waar wij als band voor staan, wat ons erg trots maakt. Ik geloof dat Megatropolis een paar van de sterkste songs bevatten die we tot dusver geschreven hebben en we zullen ons in de toekomst ook blijven concentreren op de sterke punten van de band. Om heel eerlijk te zijn: ik geloof niet dat diversiteit bij die punten hoort en dat is precies zoals wij dat willen zien.
Links: