Interview Disquiet
Het Nederlandse Disquiet bracht ons onlangs The Condemnation, een cd die op lovende kritieken mag rekenen. Daarover en over buitenlandse avonturen valt hieronder meer te lezen. Drummer Arthur Stam nam de tijd voor onderstaande vragen.
Jullie komen uit Utrecht/Amersfoort en Amsterdam. Is dat lastig?
We melden Utrecht als hometown aangezien we ook oefenen in dB studio. Een half uur met de auto vanuit Amersfoort en Amsterdam en de jongens uit Utrecht boffen. In andere landen lachen ze om dat soort afstanden. Het is lastig genoeg om een band bij elkaar te krijgen en te houden, dus dan kan afstand geen spelbreker zijn. Voor optredens is het trouwens wel fijn om vanuit Midden-Nederland te opereren.
In de review geeft mijn collega aan dat de -core invloeden op de loer liggen. Kun je je daarin vinden?
Op de loer klinkt alsof dat dan een probleem zou kunnen zijn. Dat zien wij niet zo, want we doen gewoon waar we zin in hebben. Er lopen veel stijlen door elkaar heen dus je zou ook hier en daar kunnen zeggen dat er blackmetal-invloeden op de loer liggen. Zolang het melodieus, ritmisch is en lekker doordendert, vinden wij het vet. We houden ons totaal niet bezig met trendjes, anders zou thrash sowieso niet de hoofdmoot vormen. Ik en Sean zijn ook een hard/metalcore liefhebbers, dus daar zal je inderdaad af en toe iets van terughoren. Dat is natuurlijk het “risico” als je veel stijlen door elkaar hebt, dan is de kans dus ook groter dat er iets tussen zit dat je als luisteraar minder bevalt.
De thrashscene is een kleine maar hechte scene. Hoe wordt er eigenlijk op jullie muziek gereageerd?
In Nederland is er in mijn beleving totaal geen thrashscene. Daar moeten we het verder ook niet van hebben. De metalscene in Nederland is wakker, maar niet in opperste staat. Dat zal het ook nooit worden, want dat zit niet in onze cultuur. Ondanks dat klagen we niet en zijn er zeker leuke initiatieven, maar duurzaamheid is lastig. Subsidies en andere support komt en gaat evenals bands en festivals. Terugkomend op de reacties op de laatste cd, is dat fantastisch om te zien. Vrijwel allemaal (zeer) positief en bijvoorbeeld tien maal eremetaal in Aardschok. Dat zijn toch bevestigingen dat we op de goede weg zitten.
Hoe zijn jullie op Soulseller terechtgekomen?
Je zou ons niet zo snel verwachten op een label dat wat extremere bands onder haar hoede heeft, maar onze gitarist Menno is een goed bekende van de eigenaar en dan communiceert dat toch wat makkelijker. We waren er snel uit en de samenwerking verloopt tot nu toe uitstekend. Promo en distributie hoeven we niet allemaal meer zelf te organiseren en daarbij neemt Soulseller natuurlijk ook een groot netwerk mee waardoor er veel meer mogelijk wordt.
Jullie muziek bevat vrij veel invloeden van Arch Enemy en Testament. Gaat dat bewust?
We vinden dat allemaal geweldige bands, dus dat is duidelijk een inspiratie. Bewust of onbewust, daar neem je altijd wel wat van mee. Elk tijdperk heeft zijn invloed gehad op de volgende generatie. Wij zijn vooral met de jaren tachtig en negentig thrashbands grootgebracht en dan komen er al snel invloeden om de hoek van bands als Testament, At the Gates, Machine Head, en Exodus.
In 2015 namen jullie afscheid van basgitarist Koen Romijn. Wat was daarvan de reden?
Koen was het jaar daarvoor al gestart met Apophys en dat werd op een gegeven moment teveel voor hem om te combineren. Inmiddels is hij ook alweer ruim een half jaar actief in Heidevolk dus dat zou onhoudbaar zijn geworden. Frank van Boven had al een paar keer ingevallen en past perfect in de band, dus konden we er gelukkig snel mee verder!
Disquiet gaat binnenkort op tour door Engeland. Hoe flik je dat?
Ja, daar kijken we enorm naar uit. We hebben contact gezocht met First Step Management die tours organiseert voor bands in de UK en zie hier: een volle week optredens. Hopelijk spelen we met de opbrengsten van de shows quitte, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het wordt de eerste keer in de UK, dus we zijn zeer benieuwd hoe het daar leeft.
Jullie waren een van de eerste metalbands die in Suriname speelden. Leeft metal daar een beetje?
Als het aan de “minister van metalzaken” Jerry Orie ligt wel. Dat is onze ex-bassist die in 2007 weer teruggegaan is naar zijn geboorteland Suriname om daar de rock- en metalscene goed op te tuigen. Hij organiseert al een aantal jaar Unkie’s Open Air en daar hebben naast Disquiet ook Delain en Eminence (Brazilië) al gespeeld. Het is een kleine scene, maar wel een hechte scene. In april wordt daar de Wacken Metal Battle Caribbean voor het eerst georganiseerd, dus hou het zeker in de gaten. We hebben zelf een nummer op de laatste plaat (Las’Pasi), geheel in het Surinaams. Hiervan komt binnenkort ook een clip uit, deels in Nederland en deels in Suriname opgenomen. Dat is ook weer eens wat anders!
Nog laatste woorden?
Dank voor het lezen. Doe je best op school, eet voldoende groenten en fruit en blijf de metalscene en Disquiet supporten!
Links: