Interview Communic
Op het Eartshakerfestival kreeg ik de kans om zanger Oddleif Stensland van de Noorse band Communic te interviewen. De driemansformatie scoorde hoge ogen met hun debuutalbum Conspiracy In Mind. Vanuit het niets waren ze daar en werden cd van de maand in menig blad. Met hun tweede album Waves of Visual Decay, flikten ze het weer. Hoog tijd dus om eens wat dieper op deze band in te gaan. Gezeten in een hoekje op een stoel tegenover een paardenarena, kreeg ik het volgende te horen van deze goedlachse frontman, die het metalen hart op de juiste plaats heeft zitten.
Hoe belangrijk is het voor jou dat mensen niet alleen naar je muziek luisteren maar ook je teksten lezen daar je nogal een duidelijke mening en kijk op de maatschappij hebt?
Het Belangrijkste is de melodie en het gevoel dat je krijgt bij het horen van een song. Als luisteraar hoef je je dus in eerste instantie niet echt druk te maken om de teksten. Indien je echter wat verder wil graven dan kan dat en kun je ook allerlei interessants in de teksten vinden. We beginnen echter altijd met het vinden van een goede melodie en en groove. Om de teksten maak ik me pas later druk. Heel soms heb ik al een tekstidee en zit ik daar thuis wat bij te verzinnen. Het is niet zo dat de teksten dus niet belangrijk zijn maar het is geen noodzaak om te kunnen genieten van onze songs. Het belangrijkste is om iets catchies erin te hebben zitten. Beter om een goede song met een minder goede tekst te hebben dan omgekeerd: een goede tekst maar een slechte song. Daar luistert natuurlijk niemand naar.
Dus jullie werken niet echt vanuit de jam-manier?
Nee niet echt. Ik heb wat ideetjes en daar spelen we een beetje mee en dan komen er vanzelf nieuwe ideeën opzetten. Meestal zo van:’Hé dit is dat stukje wat we nog missen in die andere song’. Het is eigenlijk een grote puzzel, die je probeert op te lossen.
Hoe zit dat dan met al die verschillende invloeden binnen de band want die lopen onderling nogal uiteen?
Voor het grootste gedeelte schrijf ik de songs. Mijn invloeden gaan terug naar de jaren ’80 Amerikaanse thrashmetalbands maar ook een progressieve groep als Fates Warning is van invloed op mijn muzikale schrijven geweest. Ik ben dus echter begonnen met Megadeth, Testament, Metallica en Slayer. Verder is het zo dat ik de andere in de band niet vertel wat ze moeten spelen. Ik ben gewoon de gitarist en niet ook nog eens een gedeelte de drummer of bassist. Het idee van mij wordt dan onder handen genomen door de andere leden, die hun eigen invloeden erin verwerken. Daarom duren de songs ook zo lang. iedereen stopt er iedere keer weer nieuwe dingen in zo van:’Hé dat is gaaf! Dat moeten we gebruiken’. Dan komt er alleen maar meer bij en als we dan denken dat de song af is en we de tijd opnemen is het van:’Wat? Zo lang!’ hahaha In eerste instantie denken we altijd dat de song kort is van lengte.
Toch zit er wel een bepaalde logica in jullie muziek m.b.t. opbouw enzo. Hoe zit dat dan?
Oh, de structuur houden we wel in de gaten maar daarnaast proberen we ook gewoon mee te gaan in het gevoel dat de song ons zelf geeft. De muziek brengt ons ergens heen. Vandaar dat die overgangen soms wat apart zijn: van clean naar een agressief stuk en weer terug.
Het eerste album is een aantal jaren eerder al geschreven dan dat het album uiteindelijk uitkwam. Je tweede album is echter in een behoorlijk kort tijdsbestek geschreven. Gezien jullie snelle manier van werken, werken jullie al weer aan nieuwe songs?
Ja zeker. We werken constant aan nieuwe songs. Thuis oefen ik geen gitaar in de zin van beter worden in het bespelen van het instrument. Ik probeer me meer te bekwamen in het schrijven van songs. Er liggen dus zat ideeën klaar maar ik kan niet zeggen wanneer er wat echt wat mee gaat gebeuren. Ik hoop niet dat het drie jaar duurt maar dat hangt ook af van hoe vaak we kunnen optreden en andere dingen moeten doen om onze albums te promoten.
Is het moeilijk om je sound met drie man op het podium te creëren want op de cd staan toch aardig wat lagen over elkaar heen en aanvullende toetsenpartijen? Verder is het dan natuurlijk zo dat de bas bepaalde gitaarslagpartijen overneemt en voelt dat comfortabel of zou je liever nog een tweede gitarist erbij willen hebben?’
M.b.t. onze sound op het podium met z’n drieën neerzetten, zal vandaag blijken of we dat kunnen: hahaha. Tot nu toe werkt het wel goed. In de studio kun je van alles eraan toevoegen en op het podium zijn we maar met z’n drieën en zullen we bepaalde dingen een beetje aanpassen maar niemand zal als het goed is keyboards missen want de dingen die de mensen willen horen, horen ze. Overigens hebben zowel de bassist als ik altijd in bands gespeeld waar maar één gitarist inspeelde dus daar hebben we onze speeltsijl in de loop van de jaren wel aan aangepast en het is een uitdaging om op zo’n groot podium met z’n drieën iets neer te zetten. Ik wil niet met een tape gaan werken. Dan worden de dynamische verschillen in de sound te groot en ben je minder vrij in wat te spelen. En zingen, gitaar spelen en keyboard spelen tegelijk, lukt me niet, hahaha. Het publiek krijgt gewoon de songs te horen zoals ze ze kennen van de cd en hopelijk hebben ze daarna zoiets van: ‘Wow hoe doen jullie dat?’ Het werkt hetzelfde als bij Motörhead alleen die zijn ‘loud as hell’! en letten wij misschien hier en daar iets meer op de sound.
Jullie staan ook op het progpowerfestival in Nederland en behoorlijk hoog op de bill.
Ja we co-headlinen en daar kijken we erg naar uit. Hopeljk kunnen we meer dan vier nummers spelen: hahaha.
Hoe beslis je welke songs je live gaat spelen?
Het hangt een beetje af van waar we spelen. Vandaag zullen we geen ballads spelen maar meer harde songs. De rustigste song is de titelsong van ons laatste album Waves Of Visual Decay. Alle songs zijn behoorlijk lang en we proberen de 45 minuten gewoon zo veel mogelijk vol te maken. Vandaag zijn dat vijf songs. We proberen zo docht mogelijk in de buurt van de te spelen speeltijd te komen. Niet dat we na 40 minuten klaar zijn en nog vijf minuten over hebben en dan zoiets hebben van:’We kunnen geen song meer spelen want een song van vijf minuten hebben we niet’. Kleine pauzes en geen tijd voor praten, spelen met die hap.
Jullie komen uit Noorwegen. Was het niet moeilijk om daar een voet aan de grond te krijgen omdat de metal-scene daar toch behoorlijk gedomineerd werd door blackmetal?
De drummer heeft in een blackmetalband gespeeld. Verder heb ik daar nooit zo over nagedacht. Muziek spelen omdat je land daar bekend om is ofzo doe ik niet. Spelen wat ik zelf wil. Anders had ik, indien ik uit Zweden kwam, Gothenburg/In Flames stijl moeten gaan spelen. Ik maak deze soort van muziek al zo’n tien jaar. Toen hielden niet zoveel mensen van wat ik maakte. Ik had dan zoiets van:’Ook goed. Dan is het lekker van mij’. Nu tien jaar later en gewoon mijn ding te hebben gedaan, vinden meer mensen de muziek tof en nu kunnen we als band dus wat kleinere stapjes omhoog maken op die ladder. Ik zag trouwens dat Satyricon ook hier speelt. Die hoop ik nog wel even te spreken want die komen natuurlijk ook uit Noorwegen.
Ga je zelf nog bands bekijken vandaag?
Ja zoveel mogelijk. We moeten morgen weer terug dus wat ik kan zien, ga ik bekijken.
Ging je zelf vroeger ook vaak naar bands kijken en of doe je dat nog steeds?
Jaaaa, vroeger iedere zomer naar Wacken en Sweden Rock. Verder de meeste lokale shows bekijken in het dorp. We wonen in een klein dorpje dus als er wat is dan gaan we kijken. Maar voor King Diamond in Oslo, moesten we vijf uur rijden dus toen zijn we met een groep vrienden daarheen gegaan en hebben een geweldige avond gehad.
Welk album heeft de grootste invloed op je gehad waardoor je dacht:’Dat wil ik ook!’?
Waarschijnlijk So Far So Good So What van Megadeth. Dat is één van mijn favoriete bands uit de jaren ’80.
Oké dan. Als je drie bands mocht kiezen om het podium mee te delen. Welke zouden dat dan zijn?
Megadeth, Metallica en Ayreon natuurlijk. Fantastisch wat die man maakt.
Nog even terug naar je teksten. Je kijk op de wereld uit zich via je teksten in ieder geval niet als een zeer positieve kijk. In hoeverre heeft die wereld invloed op hoe je je voelt?
Oh, eigenlijk helemaal niet van invloed. Ik vind het gewoon makkelijker om over deze dingen te zingen dan over de happy dingen. De muziek, die ikschrijf heeft altijd van nature al een wat droeverigere stemming, dus over echt leuke dingen kan je dan moeilijk gaan zingen. Ik kan mijn gevoelens makkelijker uiten d.m.v deze droeverige, donkerdere muziek maar het is niet zo dat we de gehele dag een beetje depressief lopen te zijn.
In de song Communication Sublime zit een regel waarin de titel van je tweede cd voorkomt. Heb je die woorden toevallig gebruikt of zit er meer achter?
Communication Sublime was de eerste song, die we als band schreven. Toen ik bezig was met het schrijven van teksten voor het nieuwe album, liet ik me vooral inspireren door: hoe de media ons dingen voorspiegelt en de mens zich erdoor laat leiden. Kunnen we alles zomaar aannemen wat ze ons voorschotelen? Communication Sublime gaat voor een gedeelte min of meer ook over dat onderwerp en toen dacht ik:’Ik neem die woorden uit de song en breng zo een link tot stand tussen onze eerste song ooit samen geschreven en het nieuwe album’. Het ging dus eigenlijk min of meer per ongeluk. Misschien moet ik nu alvast op zoek gaan naar de titel van het volgende album door Waves Of Visual Decay door te spitten.
De dame van de platenmaatschappij komt vertellen dat het tijd is.
Oké dat was het dan.
Oddleif: Oké bedankt voor het leuke interview.
Jij ook bedankt voor je lange verhaal wat ik mag gaan vertalen en dan mag gaan opschrijven
Beide lachen we.
LInks: