Angra interview

Angra bracht in oktober haar derde plaat uit met Edu Falashi op zang. Het
leverde de band gemengde reacties, maar ook veel nieuwe fans op. Edu neemt
rustig de tijd om uit te wijden over de opnames, de boodschap achter de teksten
en vertelt ons ook wat meer over zijn solo-plaat die onlangs uitkwam.

Ik heb jullie nieuwe plaat ondertussen al vaak beluisterd. Zelf ben ik er weg
van. Hoe sta je zelf tegenover zo’n nieuwe plaat?

Zelf vind ik het album helemaal te gek. We zijn een band die vaak van geluid
veranderd (daar ben ik het overigens niet mee eens, CU). Onze eerste
plaat klonk helemaal anders dan de tweede en dat is ook zo voor alle volgende
platen. Dat is al een reden waarom ik dit album zo goed vind. Het is weer eens
wat anders. We herhalen onszelf niet zomaar omdat een album in bepaalde landen
goed verkoopt. Dit album is compleet anders, het is heaviër en veel moderner dan
voorgaande Angra-albums. De nummers zijn ook veel catchiër dan voorheen. We
mixten de gitaren meer naar voor en ik zing zelf ook een stuk agressiever en
lager. Kortom, ik ben extreem tevreden met deze plaat.

Ik merkte inderdaad een verandering wat de zang betreft. Is daar over
nagedacht of vroegen de nummers er gewoon om?

Ik denk dat het vooral nodig was. We namen op met zevensnarige gitaren en
stemden onze instrumenten deze keer ook lager. Dat maakte dat ik sowieso al wat
agressiever moest zingen. Ik denk dat de nummer aan dramatiek hebben gewonnen.
Nu ik erover nadenk, stel ik vast dat ik toch niet zo anders klink dan voorheen.
Ik heb nu eenmaal een eigen stijl, maar na verloop van tijd ontdek je steeds
nieuwe manieren om je eigen stemmen te gebruiken. Dat zorgt ervoor dat ik het
zingen ook nooit beu raak. Natuurlijk zal ik proberen om niet teveel te
veranderen. Ik wil die eigen stijl wel behouden. Ik hou er sowieso van om
agressieve zang af te wisselen met zachte passages, zo kan ik mijn
veelzijdigheid aan de mensen tonen.


Het nieuwe album wordt onthaald op gemengde reacties. Ik lees zowel positieve
als negatieve reviews. Wat is jouw verklaring daarvoor?

Geen idee, maar wat mij betreft is dat niet echt negatief. De teksten van
Aurora Consugens zijn nogal controversieel en bizar. We wilden er echt iets
vreemds van maken. We gebruiken nu veel vreemde gitaareffecten, onze
arrangementen zijn anders en we trachten metalclichés uit de weg te gaan. Dus
geen hoge screams, geen koren of orkesten. We proberen nu eenmaal risico’s te
nemen als we componeren. Het is een drang om steeds iets nieuws voor te
schotelen aan de fans, in plaats van gewoon te doen wat iedereen verwacht. Zo
denken we niet. We willen metal spelen, maar telkens weer op een andere manier.
Dat maakt dat sommigen dit album leuk vinden en anderen niet. Het is nu eenmaal
een uitdaging om steeds nieuwe elementen in je geluid in te passen.

Ik kan me daar wel in vinden. Ik schrok ook nogal toen ik geen voorzetting
van Temple of Shadows hoorde, maar een compacter album.

Temple of Shadows was een moeilijk album om te maken, niet in het minst door
de vele gastbijdragen. De nummers waren toen ook langer en progressiever. Het
album had veel verschillende sferen doorheen de songs. Nu wilden we iets meer
naar de kern van de zaak gaan en het wat simpeler houden. Toch vind ik dat deze
plaat behoorlijk gesofisticeerd is. Zelfs de simpelste nummers zijn niet
eenvoudig om live te spelen. Het is een cool album geworden, vind ik: simpel en
toch gesofisticeerd.

Gingen jullie opnieuw naar Duitsland om op te nemen?

De drums namen we wel op in Duitsland, maar de rest deden we hier in
Brazillië.

Dennis Ward zat opnieuw achter de knoppen. Je bent blijkbaar tevreden met
zijn werk op de vorige albums.

Ja, hoor. Dennis is een zeer goeie producer en ook op persoonlijk vlak is het
een wereldgast. Het werkt gewoon heel makkelijk met hem. Het punt is dat Dennis
weet wat wij kunnen en hij dus ook onze limieten kent. Daardoor kunnen we
relatief snel werken. Hij is ook steeds goed georganiseerd en lult er verder
niet omheen. Dat maakt dat onze keuze ook nu weer op hem viel. We weten
natuurlijk nooit wat de toekomst zal brengen, maar op dit moment is hij onze
ideale producer.


Het vorige album is slechts twee jaar uit en Aurora Consurgens is hier al
weer een tijdje uit. Hoe ben je erin geslaagd om naast het vele touren zo snel
een album te maken? Twee jaar is een korte tijd in metal, nietwaar?

Als je kijkt naar onze geschiedenis als band, dan zit er inderdaad vaak drie
à vier jaar tussen elke plaat. Dit keer wilden we echt vlugger een plaat uit
hebben. We hebben met Temple of Shadows eigenlijk alles gedaan wat we ooit
wilden doen. Het album was perfect, we deden een lange tour en speelden in veel
landen waar we voorheen niet kwamen. We hadden dus eigenlijk al onze doelen al
bereikt. Toen vroegen we ons op een bpaald punt af of we zouden blijven touren
of toch maar aan een nieuw album werken. Omdat iedereen door het vele touren de
nummers van Temple of Shadows zat was, kozen we er allemaal voor om samen voor
iets nieuws te gaan. De songs van Temple of Shadows zijn erg complex en
moeilijk, wat ervoor zorgde dat zo’n lange tour behoorlijk in onze kleren ging
zitten. Ook wilden we perse een plaat uit om te vieren dat Angra ondertussen al
vijftien jaar bestaat. Het moest echter iets compleet anders zijn, dus kozen we
voor een relatief relaxte plaat. Voor onze vijftiende verjaardag wilden we gaan
touren, maar de set moest langer worden en minder complex. Het resultaat is dat
Aurora Consurgens moderner en compacter is geworden.

Ik zag op de tracklist dat bijna elke song door één iemand geschreven is.
Schrijven jullie nooit samen?

Dat is eigenlijk toeval, want op alle vorige platen kwamen de songs in
groepsverband tot stand. Aurora Consurgens moest vrij snel klaar zijn en dus
werkte iedereen appart aan nummers. We gaven die kant en klare songs dan aan
elkaar door. Ieder van ons heeft ondertussen zijn eigen homestudio, dat is ook
de reden dat ik nu een solo-album af heb waar ik helemaal alleen aan heb
gewerkt. Iedereen vond alle songs meteen goed, dus moesten we helemaal niks meer
veranderen.

Wat betekent de titel Aurora Consurgens eigenlijk?

Het is een Latijnse uitdruking en betekent zoveel als “de zonsopgang“. Het is
echter ook de titel van een oud boek, een soort van geheim boek zelfs.
Wetenschappers denken dat het boek werd geschreven door de Heilige Thomas van Aquino. Hij was een aanhanger van de katholieke kerk. Diezelfde kerk beweert
echter tegewoordig dat Aurora Consurgens niet door hem werd geschreven, temeer
omdat het een vrij bizar boek is. In het verleden gebuikten zowel psychologen,
alchemisten als wetenschapper het boek om bij te leren over allerlei
geestesziekten. Dat is meteen ook het thema van de plaat. We wilden schrijven
over deze problemen, over depressie, over schizofrenie en over
zelfmoordneigingen. Deze problemen waren er altijd al, maar ze zijn nu veel meer
uitgesproken. Er is veel werkloosheid, er is armoede, er wordt massaal
gezelfmoord en we moorden elkaar uit. Kijk maar naar de vele dolle schutters in
scholen in Amerika en Canada.
We willen deze problemen aankaarten, maar dan op onze bekende romatische manier.
Het zou nogal saai zijn als we zeer concreet over deze onderwerpen zouden
schrijven. Het boek, Aurora Consurgens, was daar echter de ideale metafoor voor.
De tekeningen in het boek stellen allemaal geestesziekten voor. Helaas is het
boek nergens te koop, dus moesten we voornamelijk via internet te weten komen
wat erin staat.


We kunnen dus opnieuw spreken van een conceptplaat.

Mja, ik zou het eerder een thematische plaat noemen. We spreken hier niet
over één enkel onderwerp of een historie zoals op Temple of Shadows. Het ene
nummer gaat over depressie, een ander over schizofrenie en weer een ander gaat
over een gespleten persoonlijkheid. Het is dus geen echt concept, eerder losse
songs rond één thema.

Het artwork werd opniew gedaan door Isabel de Amorim. Is zij ondertussen de
officiële Angra coverartiest geworden?

Haha,
inderdaad. Ze is van Portugese origine en werkt al voor Angra sinds Fireworks.
Ze is een goeie keuze, want ze weet steeds precies wat wij willen zeggen met de
albumcovers. Ze kent de geest van Angra, ze kent onze stijl en ze kent onze
smaak, dus we bellen haar inderdaad steeds weer op.

De opener van de plaat, The Course of Nature, kreeg ondertussen ook een heuse
videoclip. Wat is de boodschap achter de clip?

We wilden deze keer een simpele video, zonder veel verhaal. Dus geen acteurs,
maar enkel de band die speelt. Het nummer zelf is vrij heavy en intens. We namen
de clip op hier in Brazillië in een zeer oud huis daterend uit de zeventiende
eeuw. Het leuke aan dit huis was dat er absoluut niks was gerestaureerd. De
muren, de deuren,… alles was nog origineel. Dat zorgde voor een leuke sfeer,
maar verder heeft het niks te maken met de songtekst ofzo.

Waar spelen jullie nog in de nabije toekomst.?

We deden al een Braziliaanse tour, in Januari was Azië aan de beurt en eind
januari begonnen we aan een Europese tour. Nu zijn we terug in Zuid-Amerika,
gaan ook nog naar Australië en de USA, waarna we teug naar Brazillië komen voor
nog een tour.

Dan valt opeens de verbinding weg. Edu belt een paar minuten later terug en
verontschuldigt zich omdat de batterij van zijn draadloze telefoon leeg was.

Wat was je laatste vraag ook al weer?

Wanneer komen jullie nog eens langs in België?

Dat is inderdaad alweer een tijd geleden, maar ik vrees dat het er niet
meteen zit aan te komen. Ik zou wel willen, maar die beslissing ligt niet bij
mij.

Ach zo de reden waarom ik het vraag is omdat ik jullie nog nooit live aan het
werk zag. Op de DVD van de Rebirth-tour maakten jullie behoorlijk indruk.

Nu zijn we nog veel beter, haha! Maar serieus, het vele touren zorgde ervoor
dat we nu een veel betere liveband zijn geworden. We hebben meer zelfvertrouwen
en zijn als band hechter geworden. Ik durf zeggen dat we nu een veel betere band
zijn dan toen.

Kun je wat meer vertellen over dat solo-album van je, want ondertussen ligt
dat ook hier in de rekken.

Ja hoor. Ik startte met het componeren ervan eind 2005. Halfweg 2006 kwam het
album uit in Brazillië en Japan. Het kwam inderdaad pas in februari uit in
Europa. Het is een cool album geworden, waarop veel vrienden zijn te horen. De
gitarist is bijvoorbeeld Emppu Vuorinen van
Nightwish, de bassist is Lauri Porra van
Stratovarius en de drummer is Casey Grillo van
Kamelot. Als special guest heb ik Mike Stone van Queensrÿche weten te strikken.
Dat alles maakt het voor mij een zeer bijzonder album. Het is echter geen
Angra-rip off. Ik wilde niet twee keer hetzelfde doen. Je hoort bevoorbeeld
nogal wat invloeden uit de thrash-metal, maar ook melodieuzere invloeden uit de
power-metal. Het is directer en minder technisch, maar sommige songs zijn ook
vrij atmosferisch en weer andere hebben niet eens gitaarsolo’s. Dit album is een
mooie kans voor mij om aan de mensen te tonen dat ik zelf een heel album bij
elkaar kan schrijven en het ook nog eens gaan produceren. Veel gitaarpartijen
deed ik zelf, zowel elektrisch als akoestisch. Veel pianopassages speelde ik
zelf. Ik schreef ook alle teksten. Ik deed dus eigenlijk zo goed als alles zelf.
Dat was een leuke ervaring. En hoewel weinig mensen hier weet van hebben, is de
opvolger alweer bijna klaar. Die komt dit jaar nog uit.

Heb je nog een boodschap voor de Belgische en Nederlandse fans?

Ik wil uiteraard iedereen bedanken die de band of mijzelf steunt. En geen
nood, ik zorg ervoor dat we snel in België kunnen spelen, haha!

Link:

• Angra

Onlangs bracht Angra het spetterende conceptalbum Temple of Shadows uit. Dit vijfde album mag gerust een klein meesterwerkje genoemd worden binnen de hedendaagse power metal. Zware Metalen hing aan de telefoon met bassist Felipe Andreoli.



Sinds de release van Rebirth, de EP Hunters & Prey en het livedocument Live in São Paulo is het akelig stil geweest rond Angra. Wat hebben jullie in die tijd allemaal uitgevoerd?



Sinds de laatste EP hebben we in ieder geval ruim honderd shows gespeeld tijdens de tournee, waar dat livealbum een resultaat van geweest is. Toen hebben we wat rust genomen om weer op krachten te komen, daar de volledige tournee bijzonder afmattend was. Uiteindelijk zijn we zo zoetjes aan weer begonnen met het componeren voor het Temple of Shadows album. Dat was september 2003, waarna we direct aan de pre-productie zijn begonnen. Januari van dit jaar zijn we uiteindelijk definitief de studio ingedoken om het materiaal op te nemen. En nu is dan eindelijk het album verschenen. Dat hebben we zo’n beetje gedaan, al die tijd.



Hoe zijn tot dusver de reacties van de pers op Temple of Shadows?



Tot nog toe lijkt het er op dat iedereen het album prima kan waarderen. Vooral in Japan zijn de reacties overweldigend. Een hoop reacties gaan de kant op waar gesteld wordt dat dit ons beste album totnogtoe is; iets waar ik het volmondig mee eens kan zijn. Ik denk dat Temple of Shadows een logische continuering is van wat we met Rebirth begonnen zijn. Ik denk dat we alleen maar beter zijn geworden sinds dat album.



Ik denk dat ik het daar wel mee eens kan zijn.



Haha. Bedankt!



Graag gedaan. Het is een conceptalbum geworden over de elfde eeuwse kruistochten, en dan met name over het denkbeeldige karakter “de Shadowhunter.” Kun je me vertellen waarom juist dát het onderwerp van de plaat is geworden?



We proberen met dit album verhaaltechnisch een brug te slaan tussen vroeger en het heden. Die oude oorlogen duren nu nog voort. Maar we willen het niet zozeer hebben over oorlog en ellende, maar over religie en filosofie – over het leven. Wat voor plaats neemt religie, en God, in het dagelijks leven in? Dát is een vraag die we willen stellen. Dit album gaat over wederzijds respect, tussen verschillende culturen en geloven, en de plaats die God inneemt in ons leven. We hopen dat mensen daar eens goed over gaan nadenken.



Hoe belangrijk is Religie voor Angra?



Ik denk dat religie overal ter wereld erg belangrijk is. Wij zijn er op onze albums ook regelmatig mee bezig. Vooral hier in Brazilië leeft religie heel erg. Het is niet voor niets het grootste Katholieke land ter wereld. Religie en bijgeloof wordt vaak door elkaar gehaald, en dat is verkeerd. We willen echter met Angra niet verkondigen dat het leven en het geloof op een bepaalde manier beleden moet worden. Wat wij willen is mensen tot denken aanzetten. Mensen volgen heel snel zonder zelf na te denken, en dat is verkeerd. Ze moeten nadenken over wat ze willen, en wat ze doen.

Er spelen een paar prominente gasten op het nieuwe album. Ik noem Kai Hansen, Sabine Edelsbacher en Hansi Kürsch. Is daar een bepaalde reden voor? Spelen ze een bepaalde rol in het verhaal?



Ze spelen een bepaalde rol in onze muziekstijl. Zoals Kai, die heeft in zijn eentje dit hele melodieuze powermetal genre opgericht met Helloween. Hij is belangrijk voor Angra, aangezien onze eerste plaat, Angels Cry in zíjn studio werd opgenomen. We zijn ook erg blij dat hij op ons album wilde spelen. Wat Hansi betreft: zij brengen hun etnische en emotionele zaken samen in hun muziek, zodat de muziek en die andere invloeden met elkaar samensmelten, en dat vind ik iets heel gaafs. Ik denk dat de toekomst van onze muziek ligt in deze mix van zaken. We wilden hem dan ook heel graag op het album hebben. Sabine is echter een uitzondering. Zij speelde namelijk wél een bepaalde rol op het album. Zij speelt de vrouw van de Shadowhunter, die vermoord is in de oorlog. Sabine heeft een hele mooie, engelachtige stem, en zij was perfect voor wat we in gedachten hadden. We zijn bijzonder tevreden over wat deze mensen hebben gedaan op onze plaat. Er is ook nog een bekende Braziliaanse zanger te horen op Temple of Shadows, namelijk Milton Nascimento. Veel mensen in de rest van de wereld kennen hem niet, maar in Brazilië is hij een levende legende. Hij maakt ook muziek die geen stijl heeft. Het is Braziliaanse muziek, maar tegelijkertijd ook popmuziek, en klassiek. Er zit van alles in. Zo heeft hij bijvoorbeeld ook al met Duran Duran samen gespeeld. Hem wilden we graag erbij hebben, en we zijn blij dat hij toegezegd heeft.



Is er een verschil tussen het schrijven van zanglijnen voor jullie eigen zanger Edu Falaschi, en het schrijven van zanglijnen voor andere zangers en zangeressen?



Niet in het bijzonder, nee. We zijn uiteraard bekend met de stemmen van onze gasten, dus was het vrij simpel om daar ze vocalen voor te schrijven.



Jullie hebben in Japan een aantal acoustische showcases gedaan ter promotie van het nieuwe album. Wat kregen de fans daar voorgeschoteld?



Die showcases zijn door Kiko, Rafael en Edu gedaan, en zijn goed verlopen. Er worden op zo’n showcase wat oude en nieuwe nummers gespeeld, en dat is erg gezellig. De reactie van de Japanse pers is ook overweldigend. Ze zien het nieuwe album als een mijlpaal voor Angra, en het album wordt zelfs vergeleken met een Images and Words van Dream Theater en Queensrÿche’s Operation Mindcrime, en dat is een hele eer.



Dan springen we een stukje terug in de tijd, en gaan we naar de tournee die volgde op de release van Rebirth. Het was de eerste tournee met Edu Falaschi, die toen André Matos opvolgde. Hoe hebben de fans op hem gereageerd, en is hij geaccepteerd?



Uiteraard was Edu niet de enige nieuwe aanwinst binnen de band, maar hij is zeker geaccepteerd door de fans, en de algehele respons was overweldigend. Ik denk dat we heel erg content moeten zijn met de huidige line-up. Het was een hele lange, succesvolle tour. Dat heb je op de cd/dvd ook kunnen horen/zien. En de komende tour wordt alleen nog maar beter! Bij sommige hallen hebben we inmiddels al het dubbele aantal bezoekers gehaald dan de vorige keer, dus dat is een goed teken.



Waar speel je het liefst? Brazilie, of een andere plek op de aardbol?



Absoluut Brazilië! Laat ik maar eens lekker een cliché gebruiken waar bijna alle bands mee komen: het Zuid-Amerikaanse publiek is het allerbeste publiek ter wereld! Alle andere bands krijgen dat ook mee zodra ze bij ons in de buurt komen. Latijnse mensen zijn de beste, haha!



Het is inderdaad iets wat je in ieder mogelijk interview tegenkomt met bands die in Zuid-Amerika hebben gespeeld. Waar ligt dat aan, denk je? Is het temperament?



Het ongebreidelde enthousiasme. De kaarten zijn voor de locale bevolking relatief duur, dus als ze ergens heen gaan is het om vrienden te maken, luidkeels mee te brullen en simpelweg een fantastische avond te hebben. Ze laten zich heel erg gaan tijdens concerten, en dat is heel gaaf als band zijnde, om zo’n enthousiast publiek te hebben.



De bio die ik bij mijn promo kreeg had het over “de grootste bühneproductie voor Angra totnogtoe.” Wat kunnen we verwachten?


We hebben een nieuw podium, en nieuwe achtergronden en attributen. Ook staat er een hele nieuwe band op het podium, eigenlijk. Niet zozeer qua mensen, maar de band is zeker gegroeid. We zijn nóg enthousiaster op het podium, nu, en ik denk dat mensen zoiets graag zullen zien. Er zit ook meer pit in de nummers, zowel de oude als de nieuwe.



Okay, laatste vraag dan: houden jullie nog in de gaten wat jullie ex-collega André Matos doet met zijn band Shaman?



Van wat ik weet komt het nieuwe Shaman album eraan. We hebben niet veel contact met elkaar vanwege overlappende schema’s, maar er bestaat geen slechts tussen ons. Sterker nog, binnenkort staan we weer samen op hetzelfde festival.

Voor meer informatie:



Angra

SPV