Interview An Autumn for Crippled Children
De ontdekking van het album Lost was onlangs een welkome verrassing. Een mysterieuze nevel hangt echter om het drietal achter de band heen. Tijd om eens wat meer te weten te komen van het Nederlandse An Autumn for Crippled Children.
Ik sprak met M., toetsenist, vocalist en gitarist van de band.
Ontstaan
An Autumn for Crippled Children zag nog niet zo gek lang geleden het levenslicht. M: “We zijn drie lui uit Friesland met een voorliefde voor old-school doom-, death- en black metal. Denk My Dying Bride, oude Anathema, oude Paradise Lost, Immortal, oude Satyricon, et cetera”.
“We kennen elkaar al een tijdje, en hebben in het verleden ook wel eens samen gespeeld in verschillende bandjes. Ergens in 2008 besloten we dit project op te zetten. De rest is geschiedenis.”
De bandnaam is een vreemde verschijning. Speurwerk leverde me destijds op dat de naam in iets andere vorm gebruikt is als titel van een nummer van Ebony Lake. “De bandnaam is inderdaad afgeleid van de Engelse band Ebony Lake, die inmiddels weer actief zijn overigens. Het enige album van Ebony Lake vind ik inderdaad wel goed. De muziek is verder niet van invloed geweest.”
“Veel mensen vinden het een vreemde en overdreven naam, maar het schetst meteen een beeld en een sfeer. Het is daarom weer eens wat anders als ‘devil worship whore blood’.“
Op mijn vraag in welke andere bands de leden ook actief zijn krijg ik echter geen antwoord. “We willen graag beoordeeld worden op wat An Autumn for Crippled Children biedt en niet op wat we al gedaan hebben in andere bands.”
Lost
Ik was erg benieuwd hoe het debuutalbum Lost tot stand is gekomen en waar de inspiratie vandaan gehaald wordt voor het schrijven van de nummers. M. lichtte toe: “Inspiratie komt voornamelijk uit onszelf. De teksten zijn persoonlijke gebeurtenissen, overdenkingen. Muzikaal gezien combineren we de sounds die wij goed vinden. Samen smelt dat tot een geheel: An Autumn for Crippled Children. De rode leidraad, melancholie, is iets wat er vanzelf insluipt. Dat heeft te maken met onze persoonlijkheden.”
In mijn review over Lost beschreef ik het album als een muzikale vertolking van een geestesziek persoon, die terugblikt op zijn leven voordat hij er een definitief punt achter zet. Omdat de vocalen, en dus de teksten wat te schel zijn om te verstaan was het toch een beetje gissen voor me. M. vond het desalniettemin een erg coole omschrijving, maar het dekte de lading niet helemaal. “De muziek gaat niet per se om een geestesziek persoon. De thema’s zijn universeel en heel menselijk: dood, liefde, verdriet, verlangen, verlies, haat.”
“We proberen zo nuchter (Friezen hè) en eerlijk de onderwerpen te belichten, zij het op een wat dichterlijke manier om toch iets van afstand te bewaren. Suïcide is belachelijk en zwak. Pathetiek proberen we ook zoveel mogelijk te vermijden.”
“Veel mensen, inclusief het label, beschrijven Lost trouwens als ‘Post black metal’, maar daar kunnen we niks mee. Ik weet niet eens wat dat is.”
Label
Hoewel de band nog geen releases op zijn naam had, was het label ATMF bereid met ze in zee te gaan. Ik vroeg me af hoe ze dat voor elkaar kregen.“MySpace. Heel simpel. Wat mailtjes over en weer en voila: cd op de schappen.”
“Ze doen overigens goed werk. Ten opzichte van andere bandjes van ons zorgen zij voor de meeste ‘exposure’ als label. Het duurde vrij lang voordat de cd er was (ongeveer een jaar geleden opgenomen) maar thumbs up!”
Toekomst
De band houdt de deur op een kier wat betreft live vertolkingen van de nummers. “We zijn heel druk met andere dingen (zoals familie, werk en andere projecten) maar het kriebelt wel om dit live te gaan brengen. De toekomst moet dat uitwijzen.”
De band heeft op andere terreinen wel voor ogen hoe de toekomst er uit gaat zien. “We zijn al bezig met de opvolger van Lost. Tot nu toe is de muziek wat meer song-gericht geworden. Wat langzamer en depressiever, maar tegelijkertijd ook erg catchy.
En zo was ik door mijn vragen heen, maar niet voordat ik de (bijna traditionele) laatste woorden aan M. gaf: “Bedankt. Check Lost uit als je een voorliefde hebt voor depressieve klanken en goede nummers.”
Links: