Interview met Abigor
Het Oostenrijkse Abigor bewijst met het onlangs verschenen Fractal Possession
dat de band, ondanks de lange tussenstop, nog steeds tot de absolute top van de hedendaagse black metal moet worden gerekend. Vooruitstrevend, diepgaand en nauwkeurig
vormen de kernwoorden voor een geniaal nieuw album van deze heren. Hoogste tijd om de band eens aan de tand te voelen. Gesprekspartner is Thomas (TT)
over black metal, spiritualiteit en natuurlijk over het nieuwe album.
Ten eerste mijn complimenten en felicitaties met jullie nieuwe album, hij klinkt echt geweldig! Hoe zijn de reacties van de rest van de pers tot nu toe? Net zo variërend als bij het vorige album Satanized?
Bedankt! De reacties zijn geweldig tot dusver. Ik had eigenlijk wel verwacht dat reviewers het album op waarde zouden schatten wat betreft objectieve punten als compositie, arrangementen, instrumentbeheersing, productie, etc, maar wat ik vooral erg waardeer is dat veel recensies ook de essentie omvatten, namelijk de satanische aard van dit album. Fractal Possession is een puur black metal album, daarom zou een uitsluitend op basis van de muziek gegronde review het album niet genoeg rechtvaardigen.
Ook waardeer ik de reacties van collega’s enorm. We hebben namelijk veel complimenten gekregen van muzikanten die mij persoonlijk erg dicht aan het hart staan; het lezen van deze woorden van erkenning doet mij erg veel. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar dit kan worden verklaard door mijn enthousiasme ten opzichte van de hedendaagse “underground”.
Kan het je dan überhaupt nog wat schelen wat de pers over de muziek schrijft?
Uiteraard. Als iemand snapt waar wij mee bezig zijn en het ook goed vindt, dan zijn wij daar natuurlijk erg blij mee. Als iemand er geen reet aan vind, ook prima. Maar ik kan wel pissig worden als een reviewer gewoon maar wat onzin opschrijft wat niks met het album van doen heeft. Of als iemand geen flauw benul heeft waar hij/zij mee bezig is, namelijk het resencent-zijn, en in plaats daarvan het alleen maar over zijn eigen smaak heeft of belachelijke vergelijkingen maakt. Ik kan me twee recensies herinneren waar je meteen doorhad dat de betreffende reviewer achteloos het album maar wat doorgeskipt heeft en wat nietszeggende opmerkingen plaatste. Er was bijvoorbeeld iemand die de vocalen nogal vlak en gewoontjes vond overkomen, nou dan ben ik er 100% zeker van dat hij het hele album niet beluisterd heeft, aangezien hij dan alle overduidelijk variëteit aan screams, schreeuwzang en cleane vocalen gemist heeft.
Jullie hebben opnieuw een behoorlijk uniek en hard black metal album in elkaar gezet, met typische gelaagde Abigor gitaarpartijen en sfeer. Ondanks dat het niet zo kan zijn dat jullie door ze beïnvloed zijn (omdat ze ongeveer in dezelfde periode zijn opgenomen) hoor ik ook wat gelijkenissen met de laatste platen van DHG en Mayhem. Kun je je daar in vinden? Denk je dat jullie volledig afgesloten zijn van invloeden van buitenaf?
Ik heb het nieuwe Mayhem album gehoord en bij een vriend van me heb ik vluchtig de laatste DHG plaat gehoord. Jouw opmerking dat er wat gelijkenissen zijn, is inderdaad wel een beetje waar. Maar die waargenomen gelijkenissen komen eigenlijk alleen voort uit het feit dat er maar een paar bands op een dergelijk hoog, technisch niveau opereren en die de totale traditionele muzikale grondslag verlaten. Als je kijkt naar het gebruik van effecten en edits, dat zijn uitsluitend Mayhem, Blacklodge, Diapsiquir en nog een paar anderen, maar als je het hebt over muziek en concept, zie ik totaal geen gelijkenissen met bijvoorbeeld DHG. Dat zijn totaal verschillende stijlen muziek.
Wat invloeden in het algemeen betreft: je bent altijd beïnvloed, of je het nou wil of niet. Alles wat je hoort heeft een bepaalde impact op je en zal je creaties onbewust een bepaalde richting op sturen. Invloeden werken op onderbewustzijnsniveau. Als je een lijst van invloeden leest, dan is dat meer een wishlist of een huidige playlist dan werkelijke invloeden.
De muziek van Abigor is, eufemistisch gezegd, nou niet bepaald de meest simple gearrangeerde en uitgevoerde muziek die er is. Ik denk zelfs dat jullie composities met de jaren steeds gecompliceerder en minder toegankelijk zijn geworden. Voelen jullie een bepaalde drang om jezelf tot het uiterste te dwingen als het gaat om het schrijven van muziek?
Terwijl de muziek inderdaad steeds complexer wordt, blijft de luisterervaring qua toegankelijkheid op hetzelfde niveau. Dit omdat we nogal precies zijn in het uitvoeren van de composities en er dus nergens chaos ontstaat. Ik denk niet dat het zo is dat we de voorganger proberen te overtreffen, maar bij elke release komen we met een ander muzikaal concept op de proppen. Elke release moet anders zijn, terwijl we ons muzikaal in de loop van tijd en door ervaring vanzelf ontwikkelen. Tenminste als je geen stomme formule volgt, maar kunst probeert te maken; dat je jezelf uit de “comfort-zone” duwt, je risico’s en lijden durft te accepteren. Kunst voorziet in een spirituele reiniging, zonder pijn zal je ook geen echt genot bereiken. Het antwoord luidt dus ja en nee: we dwingen onszelf tot het uiterste, maar niet op een manier van “laten we een album als de vorige maken, maar dan beter”. Wanneer je je in verschillende muzikale concepten verdiept, neem je niet het laatste album als referentiepunt, maar je begint eigenlijk weer op nul. Elke keer weer.
Kun je wat vertellen over het schrijfproces vanaf dat nulpunt tot de uiteindelijke opnames?
Het creëren van black metal is een spiritueel proces. Zelfs iets wat puur koud en technisch lijkt, zoals bijvoorbeeld het verwerken van effecten of andere digitale toepassingen, het blijft kunst, het blijft muziek maken en heeft dus een invloed op je gevoelens, je ziel, niet uitsluitend op je hersenen. Het gaat niet alleen om het indrukken van knopjes of het zoeken naar bepaalde settings, als je eenmaal gevonden hebt waar je heen wilt, wordt het een soort van flow waar je in terecht komt. Je bent dan constant gefocust. Dit aspect wordt tegenwoordig extra versterkt, aangezien wij beide afgezonderd van elkaar werken. PK en ik wisselen CD-R’s uit met riffs en zo komen de nummers tot stand. We beginnen met guitar-only demo’s waarbij de vele gitaarlijnen worden gearrangeerd en opgenomen. Dan zijn de nummers zelf op zich klaar. De rest gebeurt allemaal in de studio. Alles wordt vanuit een gitaarfundament opgebouwd.
Fractal Possession is vooral ook erg nauwkeurig opgenomen. Alle instrumenten vallen perfect op de plaats, de drums zijn vreselijk strak en de muziek is enorm in balans. Dit terwijl het vorige album Satanized vrij haastig lijkt te zijn opgenomen (waarbij het resultaat ook zijn specifieke charme heeft). Is het waar dat er meer tijd in het perfectioneren van Fractal Possession is gestoken dan op Satanized? Of komt het vooral dat jij weer terug bij Abigor bent?
Je kunt beide albums niet met elkaar vergelijken. Andere mensen, andere doelstellingen. We hebben onze eigen studio nu en de werkmethode is compleet anders. Wanneer je de techniek, de vaardigheid en de apparatuur hebt, plus je hebt alle tijd van de wereld, dan zijn de opties grenzeloos en wordt het resultaat ongeveer het optimale. Daarom is Fractal Possession totaal anders dan al onze jaren ’90 albums.
De teksten op Satanized waren behoorlijk kosmisch en futuristisch gericht, net als de muziek eigenlijk. Kun je me wat vertellen over het tekstuele concept op het nieuwe album?
De teksten zijn altijd gebaseerd op onze geloofsovertuiging, namelijk het Satanisme. Maar de onderwerpen, de thema’s, de visies en de verhalen die daaruit voortkomen zijn absoluut geen oppervlakkige duivelaanbiddingen. Het album zelf is de aanbidding. Voor wat betreft Fractal Possession is er geen samenhangend tekstueel concept; ze zijn geschreven door PK over een lange periode en AR heeft nog wat toevoegingen gedaan. Je zou kunnen zeggen dat er een rode draad door alle nummers heen loopt, maar elk nummer heeft voornamelijk zijn eigen onderwerp. Gedeeltes zijn in het cd-boekje uitgeprint, dus iedereen die het album heeft, weet precies waar de nummers over gaan.
Hoe belangrijk zíjn teksten voor Abigor?
Zeker erg belangrijk. Je kunt niet zomaar willekeurig teksten aan de muziek toevoegen. Dat zou alles zinloos maken. Maar hoe we de teksten benaderen verschilt van album tot album. Het volgende album zal een tekstueel concept omvatten, waarop de muziek gebaseerd zal zijn.
Maar nu ik er nog even over nadenk, niet alleen de teksten zijn belangrijk, het gaat vooral om de gedachte erachter, onze overtuiging. Theoretisch zouden we ook een instrumental album kunnen maken welke ook satansvererend kan zijn en op zoek is naar Zijn mysteries. De relevantie classificeren is eigenlijk onmogelijk. Abigor staat voor de eenheid van muziek, teksten, layout, concepten en denkwijzen. Satanic Art.
Tijdens discussies over Abigor blijkt dat er een grote diversiteit bestaat in wat jullie fans het beste album vinden. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de albums Nachthymnen en Supreme Immortal Art, terwijl anderen weer zweren bij Opus IV, Satanized en/of Channeling the Quintessence of Satan. Heb jij ook een favoriet? En wat was de beste/mooiste Abigor periode voor jou persoonlijk?
De beste periode is de huidige. Voor de allereerste keer kunnen we onze visies volledig realiseren. Niks is belangrijker voor een artiest dan de kwaliteit/de mate van realisatie van wat je in je kop hebt zitten.
Maar ook de onbezorge beginjaren waren natuurlijk geweldig. De demo en het eerste album; we waren jong, naïef, black metal voelde als een wervelwind. We hadden echt het idee dat black metal een serieus gevaar vormde voor het Christendom. Zonder twijfel was de beweging sterk, je was bevlogen door een soort van inwendige vlam, alsof iedereen uit het niets een moord kon plegen. Fanatiek tot op het bot dus, een heel special gevoel.
En het was natuurlijk geweldig om erbij te zijn vanaf het prille begin. Alles ging stap voor stap, de eerste demo verkochten we bij de locale platenzaak, de eerste internationale bestellingen, de eerste interviews. Daarna kwam Osmose, die onze demo’s in grotere hoeveelheden ging distribueren. En dan het eerste studio-album, dit was natuurlijk te gek. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit me allemaal niks heeft gedaan. Maar het kan absoluut niet vergeleken worden met waar we nu mee bezig zijn. We stoppen veel meer tijd en inspanning in ons werk en het resultaat is een volgroeid stuk kunst. Er is niks meer bevredigend dan dat.
De reden die jullie destijds opgaven om te stoppen met Abigor een aantal jaren terug, was dat jullie een aantal fundamentele problemen hadden met de black metal scene destijds. Is dit juist? Hoe denken jullie tegenwoordig over die verklaring? Hoe zie je de huidige black metal scene?
Zoiets wel ja. De teloorgang van de beweging speelde wel een belangrijke rol daarin. Het had een grote invloed op ons enthousiasme ten opzichte van de muziek. Ikzelf heb afstand genomen na Channeling… en tussen 2000 en 2006 heb ik geen noot metal geluisterd. Je kunt je dus voorstellen hoe onder de indruk ik was hoe de “scene”, labels en bands, zich ontwikkeld hadden.
Waar luister je tegenwoordig dan vooral naar? Luister je bijvoorbeeld alweer naar black metal?
Ja, ik hou niet op met platen kopen. Black metal’s finest zijn momenteel Deathspell Omega (ongeëvenaard), Katharsis, Blacklodge, Svest, Diapsiquir, Drastus, Mütiilation, Peste Noire, Kriegsmaschine, Antaeus, Lurker of Chalice, Mgla, Clandestine Blaze, Blackdeath, Nihil Nocturne, Exordium, Mortuus, Altar of Perversion en nog veel meer. Dit is een willekeurige opsomming en ik weet zeker dat ik er nog velen vergeet. Vooral Frankrijk, Zweden, Finland en Duitsland hebben een groot aantal goeie, hoogst eigenaardige artiesten voortgebracht.
Naar andere metal als black metal luister ik eigenlijk niet. Wél luister ik veel naar Neue Musik (sommigen noemen het “modern classical”, componisten uit de 20e en 21e eeuw), allerlei soorten elektronische muziek, gitaarmuziek buiten de metal, etc. En zo is het al vijftien jaar, alleen toen ik nog jong was, was ik uitsluitend een metalfan.
Wat heeft ertoe geleid dat jij en TT weer samen zijn gekomen om nieuw leven in Abigor te blazen? Wat het uitsluitend de drang om nieuwe muziek te maken en op te nemen of waren er nog andere redenen?
De omgeving, de scene, dat is natuurlijk erg relevant geweest. Het zijn van een black metal band die albums uitbrengt, interviews geeft, je bent onderdeel van iets. Je maakt deel uit van een beweging. Als dat niets waard is, dan is de motivatie laag. Black metal in zijn geheel – er zijn altijd maar een handjevol toegewijden geweest natuurlijk – is eindelijk volgroeid en is weer serieus geworden. Uiteraard is de drang om te creëren is de voornaamste reden. Maar zonder de juiste middelen en omgeving zal het niet de juiste vorm krijgen. Ik noem het label, de studio, de werkmethode. Alles moet nagenoeg perfect zijn, anders weet je vantevoren al dat je niet het maximale kunt bereiken. En dat is nou net waar Abigor naar streeft: dingen tot het uiterste drijven.
Hoe zijn jullie dan bij End All Life Productions terecht gekomen? Is er een reden geweest voor het beëindigen van de samenwerking met Napalm?
Kijk alleen maar naar hoe Napalm zich ontwikkeld heeft. Van Abigor, Ildjarn, Nastrond, etc naar gothic metal, dat is enorm groot verschil. Napalm heeft niks meer met black metal te maken tegenwoordig, het is een bdrijf geworden die vooral geïnteresseerd is in handel, niet in kunst. Niks mis mee op zich. Maar het zegt genoeg als je maatregelen moet nemen om nog wat geld te willen overhouden aan de muziek, wanneer je niet meer de “cash-cow” bent. Misschien kunnen we het oud zeer ooit nog eens aan de kant schuiven en weer eens om tafel gaan om iets te bedenken wat goed is voor beide partijen, we zullen zien…
Het zal wel toeval zijn, maar hoe is het te verklaren dat veel grote namen binnen de black metal als Immortal, (in mindere mate) Emperor, Limbonic Art en ook Abigor een paar jaar terug het bijltje erbij neer gooiden, allen weer zijn opgestaan uit het graf?
Als een band niet terugkeert met een dijk van een album, dan is het vrij duidelijk dat geld, roem of verveling hieraan ten grondslag liggen. Als er een monumentale plaat wordt gecreëerd, dan heeft de reünie artistieke of eervolle redenen gehad.
Ik heb ooit gelezen dat Abigor hun muziek nooit live ten gehore zal gaan brengen. Ik neem aan dat dit niet veranderd is?
Dit is niet veranderd inderdaad. In een ander interview heb ik een Dimmu Borgir quote voorgelegd, waarbij er gezegd wordt dat “die technische riffs live niet uit de verf komen”. Hierdoor moet je jezelf dus beperken, iets wat nooit kan samengaan met kunst. Dat is het grote verschil tussen black metal en “normale” metal voor mij. Black metal voert dingen tot in den extreme en geeft geen fuck om hoe de fans te behagen en geld te verdienen. Niet dat ik de support van mensen niet waardeer, integendeel, dat waardeer ik juist enorm. En we investeren veel geld en tijd in onze creaties, dus is het niet verkeerd om de investering terug te willen verdienen. Maar als we nummers schrijven en opnemen, dan moeten ons hier volledig van afsluiten.
Wat zijn de toekomstplannen voor Abigor? Jullie zijn dus alweer met nieuwe nummers bezig?
We zijn bezig met de opnames van twee tracks voor een split met Blacklodge, welke een hoop electronica zullen gaan bevatten. En
het volgende album is ook groeiende en zal weer totaal anders uitpakken dan Fractal Possession en deze Blacklodge split. Dus je kunt er zeker van zijn dat er voor ons geen rust is en dat men absoluut geen voorspellingen kan doen hoe ons toekomstige werk zal gaan klinken.
Is er ook nieuws uit het Summoning kamp? Misschien heb jij wat inside information?
Ik bezoek Silenius zo nu en dan, maar meer voor persoonlijke redenen. Qua muzikale interesses zitten we totaal niet op één lijn, dus ik kan je niet vertellen waar Summoning staat op dit moment. Hij is constant bezig met het schrijven van muziek op z’n keyboard en heeft wat dingen lopen met Kreuzweg Ost voor zover ik weet. Silenius is een zieke geest, en dat is prachtig.
Verder nog iets te melden?
Het is belangrijk dat mensen met de tijd niet steeds luier worden. Er is zoveel interessante kunst nog te ontdekken. Sommige media, gedicteerd door de grotere labels, proberen black metal in een gevaarloos, onschuldig daglicht te stellen. Black metal is niet onschuldig!! Bedankt voor de support.
Link:
Abigor