Sinds haar debuut, The Frail Tide uit 2007, heeft de Australische progressieve, melodieuze death metal band Be’lakor indruk gemaakt. De albums worden gedragen door technische, melodieuze, zeer aansprekende nummers. Het vijftal heeft meestal flink wat tijd nodig voor er een nieuw album uitkomt. Zo ook nu: het nieuwe album Coherence, dat eind oktober 2021 uitkomt via Napalm Records, is de opvolger van het vijf jaar geleden uitgekomen Vessels. Steve Merry, die verantwoordelijk is voor keyboard, piano en de samples, praat ons bij over het nieuwe album.
Hoi Steve. Hoe is het met jou? Alles goed in Australië? Kijk je uit naar komende vrijdag (22 oktober 2021) als de lockdown in Melbourne ervan af gaat en de COVID regels wat minder strikt voor jullie worden?
Hoi Patrick. Zo, jij bent goed geïnformeerd. Het klopt inderdaad dat komende vrijdag de lockdown, na achttien maanden, verleden tijd is en de wereld wat meer open voor ons gaat. Het voelt erg fijn om weer bij mijn ouders, familie en vrienden langs te kunnen gaan. Al geldt dat niet meteen voor mij. Toevallig heb ik komende vrijdag mijn tweede vaccinatie, dus zal ik nog tien dagen moeten wachten voordat ik weer mensen kan ontmoeten. Maar goed, het is een begin… het is een verademing na achttien maanden.
Ik kan me voorstellen dat de afgelopen anderhalf jaar, met de lockdown, als vrij beperkend voor jullie kan hebben gevoeld. Hoe zijn jullie daar als band mee omgegaan? Ik bedoel: bij vorige albums kwamen jullie fysiek bij elkaar om allerhande ideeën uit te wisselen. Hoe is dat nu gegaan?
Onze albums nemen altijd wat tijd in beslag en deze keer waren we al behoorlijk ver in het proces, toen de pandemie uitbrak. In de maanden december, januari en februari, precies de tijd voorafgaand aan de pandemie, zijn we veel samengekomen en hebben we veel tijd besteed aan het spelen van de nieuwe nummers. Zelfs nog meer dan dat we destijds op Vessels hebben gedaan. Dat heeft ons echt geholpen om klaar te zijn om het album op te nemen. De inhoud, de muziek en de teksten waren zo goed als klaar toen de pandemie uitbrak. De muziek in elk geval, aan de teksten hebben we nog wat gewerkt tijdens de pandemie. George en ik, wij hebben de teksten op ons genomen, hebben iets van tussen de twintig en dertig videogesprekken gedaan om de teksten uit te werken en geheel binnen de muziek te laten passen. De pandemie heeft wel voor wat maanden vertraging gezorgd, maar al met al was het merendeel van het werk, vooral de voor ons belangrijke samenkomsten, al gedaan juist voordat de pandemie begon.
Als jullie bij elkaar komen, hoe bepalen jullie dan een of een track goed genoeg is? Of kun je zeggen dat een muzikant eigenlijk nooit tevreden is met een release, en altijd wel wat te sleutelen weet te vinden?
Ik denk dat wij ergens in het midden zitten als het komt over tevreden zijn en er altijd aan kunnen werken. We vertelden Napalm Records dat we het album verwachtten klaar te hebben op een bepaald tijdstip, maar dat we niet konden garanderen dat het dan klaar zou zijn. En ik moet zeggen; Napalm is heel geduldig met ons geweest. Wij stellen namelijk liever de release van een album uit, dan ons te haasten en mogelijk aan kwaliteit in te leveren. We hebben er waarschijnlijk zes maanden langer over gedaan om het album te schrijven, dan dat we vooraf hadden gedacht. Dat hebben we Napalm ook laten weten. Het laatste nummer (Much More Was Lost) bijvoorbeeld hebben we behoorlijk veranderd nadat we dachten dat het eigenlijk al klaar was. We begonnen er opnieuw aan en namen nog eens drie maanden de tijd om het te complementeren. Omdat de band een parttime hobby ding is – ik bedoel: het is niet waar we onze boterham mee verdienen, – en omdat we albums onregelmatig uitbrengen en onregelmatig live spelen, zouden we onszelf in de voet schieten als we een album uitbrengen dat niet goed is. Laten we dan in elk geval het maximale voor onszelf eruit halen.
Mensen hebben jullie muziek altijd omschreven als melodisch, donker en progressief. Op Coherence hebben jullie dat doorgetrokken, maar hoor je ook wat meer black metal, ambient en post-metal invloeden. Waar komt die ontwikkeling vandaan?
Het is iets wat min of meer natuurlijk voor ons komt. Toen we als band startten, luisterden we naar meer traditionele melodieuze death metal. In de loop van de jaren is dat zeker veranderd. Ik ben veel naar Agalloch gaan luisteren, voor de sfeer die ze creëren. Ook naar een bands als Alcest. Wat meer post-metal, voor de ambiance die ze neerzetten. George houdt van allerlei verschillende muziek. Hij luistert veel black metal; dat doen Elliot en ik ook wel. Drudkh en Ulver bijvoorbeeld. Dat zal je ongetwijfeld terug horen in onze latere albums, niet zozeer in de eerste paar albums.
We kijken zeker naar een album als geheel. Voor ons is een album geen verzameling van losse tracks, maar houden de tracks verband met elkaar. Nadat we een aantal nummers geschreven hebben, kijken we ernaar en vragen we ons af wat dan deel uitmaakt van het album en wat er nog mist. En dat kan mede bepalen welke tracks we nog schrijven. We denken na over de volgorde en structuur van het album. Dat gebeurt gedurende het proces. Als band houden we van albums en is ook waarom we altijd albums hebben gedaan in plaats van het uitbrengen van een enkele single of EP. Zeker ook omdat het ons veel tijd kost om een nummer te schrijven. En als we gaan schrijven, denken wij automatisch aan hoe een bepaalde track in het album zou passen. Dat is hoe het voor ons werkt.
Ik moet zeggen dat dit bijvoorbeeld heel goed naar voren komt met Dispersion, dat op het album voor Foothold komt. Als losse track vind ik Foothold aangenaam, maar het is net alsof Dispersion de track wat meer kleur geeft.
Dank je; fijn dat je dat zo interpreteert want dat was precies de bedoeling. Toen George het pianostuk hoorde dat ik geschreven had, en die in dezelfde toonsoort is als Foothold, was hij erop gebrand dit voorafgaand aan Foothold op het album te hebben. Het zou heel goed kunnen dat bij de komende live shows Dispersion de opener wordt, waarna we direct Foothold spelen. Die twee voelen zo verweven met elkaar.
Is het wellicht ook zo dat met pagina’s als BandCamp, Spotify, enzovoort, er als luisteraar niet alleen een overvloed aan muziek beschikbaar is, maar het ook voor bands moeilijker is geworden om op te vallen, zeker als dat met een enkel nummer is in plaats van een heel album. Wat doen jullie om Be’lakor opgemerkt te laten worden?
Daar heb je gelijk in; een enkele track kan ook makkelijk verloren gaan in de hoeveelheid aan releases. Zelfs met het uitbrengen van een album is het lastig om bij iedereen door te dringen. Popmuziek lijkt wat meer te werken met lossere tracks, maar metal kost gewoon tijd om te schrijven. We doen ons best om opgemerkt te worden. Wij zijn geen band die uitgebreid aanwezig is op sociale media, die overal op het internet te vinden is. Opvallen is lastig. We vertrouwen op een trouwe fanbase, die overigens steeds meer groeit. Maar het is niet zo dat we een soort hype kunnen creëren zoals andere bands dat kunnen. Een groot deel van de groei die we nu ervaren is, denk ik, vanwege mond-totmondreclame; wanneer vrienden vertellen eens naar ons te luisteren. Spotify en YouTube hebben algoritmes die onze muziek eerder naar voren kunnen laten komen voor mensen die naar soortgelijke muziek luisteren. Daar zou heel goed ook groei vandaan kunnen komen.
Wat gaat Coherence over? Jullie vorige album, Vessels, had een concept, is dat met Coherence precies zo?
Vessels had een heel lineair verhaal, wat ook betekende dat we de nummers in deze volgorde moesten houden. We konden de volgorde van de nummers niet veranderen. Dat wilde we deze keer niet. We wilden graag een concept, maar geen lineair verhaal. Coherence begint op een berg; Locus is de berg. De berg is als het ware levend, een karakter in het verhaal. Het reflecteert, op een metaforische manier, op het leven en het universum. Elk nummer op het album volgt een mens of een groep mensen die iets beleven op en rondom de berg. Elk verhaal staat daarin op zich. Hidden Window gaat over drie mannen die de berg ingaan om daar in een mijn te delven, Valence gaat over iemand die gaat vissen in een meer aan de rand van de berg en Foothold gaat over iemand die de berg beklimt. Ze leren allemaal dingen; het gaat over de menselijke natuur, de menselijke geest, lijden en universele dingen waar mensen mee te maken hebben. In het slotnummer gaat het over een groep kinderen die de berg oprennen en ontdekken; ze zijn nog jong en vol van plezier. In hun reis de berg op komen ze de mensen tegen die we eerder in de verhalen zijn tegengekomen. Ze zien de persoon bij het meer, ze ontdekken het lichaam op de top van de berg … ze leren dingen over het leven en het verandert ze. Het openbaart dingen aan hen, waardoor ze niet meer terug kunnen naar de onschuld waarmee ze de berg op gingen. Het is net even iets anders dan dat we tot nu toe gedaan hebben. Het is meer naar binnen gericht. De personen hebben persoonlijke, innerlijke gedachten en ervaringen en strijden daarmee, waar Vessels veel meer een opeenvolging van gebeurtenissen was.
Klinkt zeer interessant…
Dank je. We wilden het eens wat anders doen en hopelijk boeit het mensen. Als je de teksten wilt lezen, ze staan – en veel mensen weten dit niet – op onze website.
We hebben het album naar Napalm gestuurd en hen gevraagd naar welke nummers zij het beste vonden om eerst uit te brengen. Wij deden hetzelfde onder ons vijven. En het mooie is dat de lijstjes gelijk waren. Eigenlijk hadden we voor Locus gekozen als derde track die we zouden uitbrengen, maar er werd ons verteld dat het een te lange track voor iTunes was. Een of andere regel dat een digitale single op iTunes niet langer dan tien minuten mag zijn, dus zijn we voor Valence gegaan. Dat wordt onze nieuwe video. Het is een track waar ik meer en meer van ben gaan houden tijdens het maken van de video. We kozen als eerste Hidden Window; een nummer met veel variatie, dat als typisch Be’lakor klinkt maar ook met nieuwe elementen. Foothold is een wat kortere, krachtige track. Valence zal van deze drie de track zijn die mensen het meest als een typische Be’lakor track zullen herkennen. Het lijkt het meest op wat we tot nu toe gedaan hebben.
Withering Strands was het langste nummer dat jullie tot nu toe geschreven hebben. Much More Was Lost, aan het einde van Coherence, is een track van meer dan twaalf minuten. Openingsnummer Locus is ook langer dan tien minuten. Waar komt die interesse in lange nummers vandaan?
Ik denk dat je kunt zeggen dat we van langere nummers houden. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen om tracks te schrijven die twee of drie minuten duren. Zodra ze de zes minuten bereiken, gaat het voor ons om een lange track. Of het dan zes, zeven, acht, negen, tien minuten of nog langer wordt, is simpelweg de uitkomst van het schrijven. Dat is iets wat natuurlijk gaat en waar we niet naar op zoek zijn. Op het moment dat je een aantal langere tracks voor een album geschreven hebt, wil je ook dat er wat kortere tracks tussen hebben. Ik denk dat het toch wat lastig wordt als een album bestaat uit nummers van allemaal elf minuten. Locus is de opener en Much More Was Lost de afsluiter en je wilt toch dat die tracks episch zijn. Dat dit de twee langere tracks zijn, kwam goed uit dus.
Zou je ook kunnen zeggen dat aan langere nummers live een nadeel kan kleven? Krijgen jullie niet vooral een zaal vol mensen die staan te kijken? Hoe is dat voor jullie? Heb je tijdens shows enig idee hoe de muziek overkomt op het publiek?
Tot nu toe hebben we in Europa alleen in Duitsland, Tsjechië en Roemenië gespeeld en daar zijn de festivals intens. In Duitsland zijn de fans heel levendig. Met de handen over elkaar staan is een beetje zoals de Australische fans zijn en daar was het in de eerste jaren moeilijk een beeld te krijgen van hoe ze een concert vinden. Tijdens een show hadden we geen idee of het ze beviel, omdat ze er doodstil stonden, maar na afloop zeiden ze dat ervan genoten hadden. Bij de wat grote concerten die we tegenwoordig spelen, denk aan zeshonderd mensen in de zaal, krijg je wat meer sfeer, maar het is niet te vergelijken met wat we aan reactie in Europa krijgen. De fans daar zijn veel meer betrokken.
Ik neem aan dat jullie het nieuwe album ook live willen gaan presenteren. Zijn hier al plannen voor of maakt de huidige situatie rondom Covid dat alleen nog te onzeker voor nu? Hoe zijn de tourmogelijkheden voor een Australische band?
We hadden een tour gepland voor oktober in Australië, maar die hebben we moeten verplaatsen naar 2022. We zijn aan het kijken naar onze eerste tour door de VS ooit; dat wordt waarschijnlijk eind 2022 of begin 2023. En Europa volgt dan in 2023. We werken met Napalm aan deze tours, maar het zijn wel allemaal concerten een jaar weg. We hebben een paar dingen moeten afslaan die eerder zouden plaatsvinden, maar dat voelde niet veilig. Het risico, de verzekering, de kosten die een grote tour met zich meebrengen en natuurlijk ook zorgen om gezondheid. Australië is een beetje laat als het gaat om vaccineren. Daarbij: tot vrij recent was er het risico dat je wellicht Australië niet meer in kon, als je het land verlaten had. Veel Australiërs zijn lange tijd in het buitenland gestrand geweest. Een hoop dingen waar we rekening mee moeten houden.
Als het gaat om het interessant te houden, speelt zeker mee hoe we met de band omgaan als we nu doen. Het is een soort van ontsnapping uit de andere delen van ons leven. We hebben daarmee niet het risico dat we te veel energie in de band stoppen en op een punt komen waarop de band te vermoeiend wordt voor ons. Het blijft op deze manier opwindend om muziek te blijven maken. En doordat we niet heel vaak op tour zijn, blijft een tour voor ons spannend en interessant.
En voor mezelf geldt, of eigenlijk voor ons allemaal, dat we het meest genieten van het schrijven van nieuwe muziek. Uitzondering daarop is Shaun; hij houdt van liveoptredens. De uitdaging ligt voor ons in hoe we de muziek boeiend houden in vergelijking met het laatste dat we geschreven hebben. Begrijp me niet verkeerd: de live shows zijn goed, maar ze zijn niet de reden waarom we in een band zitten. Het creëren van muziek is de reden.
Ben je een muzikale autodidact of ben je klassiek geschoold?
We zijn allemaal zelf geschoold. Saillant detail is dat niemand van ons het notenschrift kan lezen. Maar was dat ook niet het geval met The Beatles en Clapton? We weten hoe we gitaartabs moeten lezen, maar ik kan bijvoorbeeld geen bladmuziek lezen. Ik ben echt een autodidact; door te oefenen en dingen te onderzoeken, leer ik. Eerlijk gezegd is het één van de redenen waarom muziek leuk is voor mij; je blijft dingen zelf ontdekken in plaats van theorieën te bestuderen die je vertellen waarom iets goed is. Die ontdekkingstocht is wat het voor mij leuk maakt en ik wil het mysterie waarom iets voor mij goed klinkt niet weghalen door theorie.
Mocht de gelegenheid zich ooit voordoen, zijn jullie allemaal bereid om volledig professioneel met muziek bezig te zijn? Of is dat iets wat jullie helemaal niet nastreven?
Wat Be’lakor betreft zou dat momenteel helemaal niet kunnen. Drie van ons hebben redelijk jonge kinderen; het zou heel moeilijk zijn om te zeggen dat we een half jaar van huis zouden zijn vanwege een tour. Misschien dat we, toen we 21 waren en we een ongelooflijk aanbod hadden gekregen, er anders in hadden gestaan. Maar eerlijk gezegd, in de muzieksoort die wij spelen is het bijna onmogelijk er goed van te leven, uitzonderingen als bijvoorbeeld Metallica daar gelaten. Op tour gaan moet je, in ons geval, vooral als een promotioneel iets zien; dat levert nauwelijks tot geen geld op. Je kunt wat geld verdienen op de verkoop van T-shirts en andere merchandise, maar dat is het dan ook wel.
Laten we er, gelet op de tijd, een einde maken aan ons fijne gesprek. Is er nog iets dat je wilt toevoegen?
Dank je wel voor het gesprek. Veel vragen over de muziek en het album en dat waardeer ik. Het is heerlijk om eens niet gevraagd te worden naar waar de bandnaam vandaan komt; die vraag krijg ik echt bijna elke keer. Jij hebt ervoor gekozen je op de muziek te richten en dat is erg fijn. Hopelijk zien we elkaar als we een tour als hoofdact in Europa voor elkaar krijgen. Tot dan en geniet ondertussen van het nieuwe album!
Links: