In het jaar 2021 passeerden heel wat kwaliteitsvolle blackmetalplaten de redactie en dus ook de spreekwoordelijke revue. Eén van die platen bleek van de hand van een stel Fransen te zijn, uit de regio Bordeaux, die zich verschuilen achter de naam Diablation. Hun eerste plaat Allégeance maakte gedurende bijna vijftig minuten een bijna onuitwisbare indruk. De plaat haalde net niet mijn persoonlijke jaarlijst. We kregen de mogelijkheid om met dit wat bijzondere collectief woorden uit te wisselen. Een hele encyclopedie aan woorden bleek het niet te zijn. Het leek bij momenten wel of de boodschap die de heren wensten te delen eerder tussen, boven dan wel onder de lijnen diende gezocht te worden. Ik sprak met VOA, de heer die binnen Diablation, verantwoordelijk is voor het gitaarspel maar ook voor de keyboard- en synth-arrangementen.
Diablation is een Franse band uit de regio Bordeaux. Ik lees dat jullie ook een verleden hebben in Ad Inferna, voorheen De Profundis genaamd. Kan je onze lezers iets meer vertellen over het ontstaan van de band. Zijn de bovenvermelde achtergronden bijvoorbeeld belangrijk gebleken in het oprichten van Diablation?
Inderdaad, in het verleden maakten zowel ik als VVA deel uit van Ad Inferna doch deze band is volledig opgedoekt. Je kan dan ook stellen dat Diablation ontstaan is, of beter nog, geboren is zonder linken met Ad Inferna. Het is als je wil een ander boek in ons bestaan en niet een ander hoofdstuk in hetzelfde boek. Na al die jaren van experimenteren op allerlei vlakken, was het voor ons op persoonlijke titel erg belangrijk om terug te komen naar de wortels of roots. Diablation is daar het resultaat van.
De hoes is, zoals je terecht opmerkt, een rechtstreekse verwijzing naar het concept rond Allégeance. Het model op de hoes, maar vooral haar houding, symboliseert de adelaar. Naast dit opvallend doch erg sterk gegeven, kan je ook een zekere eenzaamheid proeven. Ook door de positie en de weergave van datzelfde model. Het lijkt wel, als je goed kijkt, dat ze zich smekend naar iemand richt die er niet is of zelfs niet bestaat. Deze twee elementen maken deel uit van het brede tekstuele meesterwerk van dit album. (red.: voor zij die de Franse taal machtig zijn, zeker een aanrader om de teksten erbij te nemen en deze grondig uit te pluizen).
Een van de erg sterke elementen op dit album zijn de vocalen. Ze zijn een instrument op zichzelf geworden door de variatie die er geboden wordt. Ook het gebruik van de Franse taal geeft een agressieve en abrasieve ondertoon aan het geheel. Is dit juist?
Inderdaad! Voor ons was het van het hoogste belang dat we met onze natieve tong konden spreken. De Franse taal leent er zich inderdaad uitstekend toe en lijkt ook de meest effectieve taal te zijn om een diepere betekenis te geven aan woorden of concepten die bepaalde vaststellingen of fenomenen beschrijven. VVA (verantwoordelijk voor de zang, red.) is een Fransman. Zeg nu zelf: alles vertalen naar het Engels dan wel pakweg het Duits, bijvoorbeeld, leek niet erg zinvol te zijn. Zo zouden heel wat elementen, heel wat details van het geheel, verloren gegaan zijn.
Het symfonische en theatrale in de muziek doet me terugdenken aan blackmetalbands die deze combinatie ook brachten. Waar komt jullie muzikale invloed vandaan? Zijn er Franse bands of mag ik stellen dat een band als Covenant/The Kovenant met zijn eerdere werk een goede verwijzing is?
Nee, Covenant/The Kovenant kan je moeilijk noemen als een invloed alhoewel we heel wat appreciatie voor deze band hebben. Het is natuurlijk zo dat één ieder van ons zijn persoonlijke invloeden wel wat doet gelden. Als je toch naar wat invloeden wil gaan, dan moet ik zeggen dat er behoorlijk wat Gehenna in mijn hoofd zit. Wat er speelt bij de andere bandleden, daar kan ik moeilijk over oordelen. Ikzelf ben altijd een erg grote fan geweest van de jaren ’90 black en dark metal.
Tja, daar moet ik je teleurstellen. Wij repeteren niet. We spreken met elkaar. We communiceren met elkaar om het gevoel juist te krijgen, om dat momentum te zoeken om een nummer te schrijven. Er is ook niks virtueel. Het gaat eigenlijk allemaal om de woorden die we met elkaar delen. We tekenen niks uit, zetten niks op papier en we schrijven samen geen riffs tot we die leuk vinden. We praten alleen met elkaar en toch weten we wat er moet gebeuren. Dat gaat zo bij het maken van muziek, bij het schrijven van teksten en het opnemen.
Het voelt aan alsof het werk van Diablation nog niet af is. Zoals ik aangaf in mijn review zou de steun van een groter label er wel voor kunnen zorgen dat de band zijn vleugels verder zou kunnen uitslaan. Hoe verloopt de samenwerking met het Antiq label? Zijn er andere connecties met labels waarvan we op heden nog geen weet hebben?
Antiq is maar een erg klein, ondergronds label. Ze zijn zelf nog aan het uitzoeken hoe ze het best zouden (net-)werken. Tot op heden distribueren ze de plaat dan ook niet. Ja, ik hoef je niet te vertellen dat de huidige platenlabels niet meer hetzelfde zijn als bijvoorbeeld in de jaren ’90, 2000. Ik kan dus, omdat het allemaal nog in de kinderschoenen staat, maar bitter weinig vertellen. Je hebt wel gelijk door te zeggen dat we met Diablation nog maar net gestart zijn en dat er nog heel wat te vertellen valt. In dat opzicht kan gezegd worden dat Allégeance nog maar onze eerste vlag is die met fierheid wappert. We komen zeker terug met nieuw materiaal. Wanneer? De tijd zal het ons leren.
Als Franse blackmetalband sta je heden ten dage natuurlijk niet alleen op de kaart. Recentelijk kwamen er indrukwekkende platen uit van Hyrgal, Aorlhac, Seth, Hegemon… om er maar een paar te noemen. Wat zijn je eigen indrukken over de Franse blackmetalscene? Kan je ons misschien vertellen welke bands op jouw een indruk maken of maakten?
Oh ja, dan vraag je dit eigenlijk aan de verkeerde. Sorry hoor, ik ken de Franse metalscene helemaal niet zo goed. Ik ken natuurlijk Seth. VVA maakte immers een hele tijd deel uit van deze band. Maar verder moet ik me misschien schamen dat ik de rest van de bands die je opsomt, niet echt ken. Tja, noem me gerust een weirdo. Als je toch twee bands wil horen die me wel erg aanstaan dan kan ik je verwijzen naar het werk van Glaciation (een band met een niet onbesproken line-up historiek, lees daarom even de review van het album Ultime Éclat, red.) of natuurlijk Blut Aus Nord.
Het lijkt zo te zijn dat jullie graag dicht bij de bron van inspiratie blijven. Suggereert dit dat we jullie niet op een podium of tijdens een liveshow aan het werk kunnen zien?
Inderdaad, we blijven graag bij de bron zitten. We behouden graag de huidige werkwijze die het voor ons perfect doet. We zijn dus eerder een studioband dan een band waarvan je kan verwachten dat deze live gaat spelen. Diablation moet een soort van spiritueel project zijn dat zal verder leven met behulp van de albums die gemaakt zijn.
Misschien nog een aantal alles overvleugelende laatste woorden?
We willen met Diablation onze sporen nalaten binnen de blackmetalwereld. Hopelijk lukt dit ook. In ieder geval helpt dit interview hierbij, waarvoor dank!
Links: