Spelen in het voorprogramma van Metallica. Voor de ene band een onbereikbare wens, voor de ander realiteit. Bokassa mocht in de schaduw van de grootmeesters spelen. Niet onverdienstelijk zo bleek, want inmiddels heeft de band een eigen fanschare opgebouwd. Niet gek met een sterk album als Crimson Riders op het CV. De weinig spraakzame vocalist en frontman Jørn Kaarstad vertelt over zijn muzieksmaak en zijn ervaringen met toeren.
Ja, we spelen op zaterdag 14 december in Nederland, in De Helling in Utrecht!
Zijn jullie nu al op tour?
Ja, op het moment zijn we in Dover. Morgen moeten we de ferry nemen naar de rest van Europa.
Naar het vasteland dus weer! Hoe reageert het publiek tot zover?
Het is heel leuk om een heleboel steden te bezoeken. De mensen zijn erg enthousiast. Wij zijn erg blij dat ze zo enthousiast zijn. Dat maakt het makkelijk voor ons om te spelen.
Ja, we hebben een hoop positieve feedback gehad. Maar het belangrijkste is dat mensen voor wie we spelen het leuk vinden. Wat we nu merken is dat mensen de teksten beginnen te kennen.
Dus je hoeft nu minder te zingen?
(lacht) Ja, soms vergeten we wat woorden, maar dat kan nu dus niet meer. Mensen weten de tekst nu! We kunnen niks meer verkeerd zingen.
Dat lijkt me een nadeel inderdaad. Jullie zijn vrij snel naar de voorgrond van de muziekscene gekatapulteerd, mede door in het voorprogramma van Metallica te spelen. Wat is het belangrijkste dat jullie hebben geleerd als band?
Het belangrijkste leerpunt is dat of je nu voor tien of voor vijftigduizend mensen speelt, je moet je steeds laten gaan. En ook dat je niet kan leunen op het succes van vroegere optredens. Je moet blijven bouwen, voor niets gaat de zon op.
Als je een slechte show speelt komen mensen gewoon de volgende keer niet. Dus je moet altijd alles geven. Dat doen we ook. Het gaat uiteindelijk niet om het aantal mensen. Als je heel enthousiaste mensen hebt is dat veel leuker dan een heleboel mensen die het niets interesseert.
Maar je muziek is heel energiek, dus dat is niet echt een probleem…
(lacht) Nee, en de mensen lijken er van te houden.
De band is vernoemd naar Jean-Bédel Bokassa, de dictator die zich in 1976 liet kronen tot keizer van de Centraal-Afrikaanse Republiek. Vanwaar die keuze?
Omdat het een hoop van onze teksten reflecteert. Veel mensen in het westen kennen Bokassa niet, zoals ze van veel dingen die buiten Europa gebeuren geen weet hebben. Ik vind dat dit soort geschiedenis niet vergeten moet worden. Als je mensen eraan herinnert, dan is de kans namelijk groter dat het niet weer gebeurt. In het Noors betekent Bokassa overigens boekenplank, dus veel mensen dachten eerst dat we boekenplank heette.
Maar eigenlijk wil je mensen in Europa dus vertellen over wat er buiten Europa gaande is?
De westerse wereld is erg op zichzelf gefocust. Maar niet alleen dat, we zingen ook over veel misdaden en dergelijke en veel mensen kennen de zaken die we behandelen niet.
Wat is jouw grootste inspiratie, wat staat er in je playlist?
Bad Religion, NOFX, Fu Manchu, Clutch, een mix daarvan. Voor mij.
Er zit veel verschil tussen. Drummer Olav Dowkes en ik hebben een vergelijkbare smaak. Hij houdt ook van Clutch, maar hij zit niet zo erg in het punkgenre zoals ik. En bassist Bård Linga houdt van grunge en heavy, dus wel wat anders.
Wie schrijft de muziek eigenlijk?
Ik schrijf de muziek en breng het naar de mannen. Vervolgens gaan we oefenen.
Werken jullie al aan nieuw materiaal?
Live spelen we nu onze EP’s, Divide and Conquer en Crimson Riders. Het derde album is al geschreven, dus we hebben de nummers al. We hebben er verder nog niks mee gedaan. We moeten nog kijken wat we ermee gaan doen.
Wij willen wel zoveel mogelijk mensen bereiken. Als mensen onze muziek tegenkomen, denken we dat ze het goed vinden, dus we willen graag groeien. We hebben geen ambities om in stadions te spelen op het moment. Op zich hebben we wel de ambitie om voor steeds meer mensen te spelen.
Jullie hebben natuurlijk al in stadions gespeeld, dus de lol is er wel vanaf zeker?
(lacht) Precies, been there, done that.
Welke albums staan er in jouw eindejaarslijst?
Ik heb er nog geen gemaakt. Ik heb wel een idee van de albums die ik goed vond. Ik vond het nieuwe Bad Religion-album goed. Raised Fist met Anthems, Pup – Morbid Stuff was een goed album. Ik vond het nieuwe Slipknotalbum ook echt goed, dat had ik niet verwacht. Van The Dinosaurs Pile Up heb ik ook van genoten. War Music van Refused was ook nog een noemenswaardige. En Cokie the Clown – You’re Welcome mag niet ontbreken.
Cokie the Clown is een soloproject van Mike Burkett van NOFX. Het zijn biografische, verdrietige nummers. Het is heel donker, maar wel echt goed.
Ik ben benieuwd! Enige laatste woorden?
We hebben zin om weer naar Nederland te komen. Mensen zijn altijd relaxed in Nederland. En ik heb ook weer zin om stroopwafels te eten!
Kaartjes voor het concert van Bokassa op 14 december in De Helling zijn te koop voor 17 euro.
Links: