WinterMoonShade – Eternal Haunted Shores

Geschreven door op 14-01-2022 om 18:54.

Een Portugese band op een Spaans label, gek klinkt het in ieder geval niet. Heel veel afstand zit er immers niet tussen beiden landen. WinterMoonShade is een atmosferisch blackmetalcollectief, beter gezegd een trio. Art Gates records kennen we dan weer van sterke releases van bijvoorbeeld het Spaanse blackmetalgeweld Noctem, de Belgische melodische blackmetalband, nether of het Zweedse viking/pagan-gezelschap Havamal. Dit Portugese WinterMoonShade heeft met Eternal Haunted Shores zijn tweede plaat gelanceerd. Vergelijkingspunten, volgens de meegeleverde biografie, zijn Cradle Of Filth, Moonspell maar ook Heilung en Wardruna. Klinkt op zijn minst eigenaardig, maar we vellen vooralsnog geen oordeel. Wat ook opvalt, zowel de bandnaam, de titel van de plaat als alle titels van de nummers bestaan uit drie woorden. Bekt allemaal wel lekker, is dat het doel? Of is het gewoon keihard toeval?

In ieder geval wordt de plaat op gang getrapt middels Drifting Into Land. Een intro die een dreigend karakter heeft en moeiteloos in het eerste volledige nummer, Lusitania Might Noises overgaat. Ik kan je direct vertellen dat de productie behoorlijk slecht is. De wat houterig aanvoelende drums staan behoorlijk op de voorgrond en verdringen de gitaar, de bas en ook de zangpartijen wat te veel naar de achtergrond. Daarbij komt dat het basisgeluid van de drum behoorlijk dof klinkt terwijl de gitaren dan weer lekker ranzig klinken. Het gehele geluid komt zo behoorlijk verloren over. Ik kan ergens wel begrijpen dat er gesproken wordt over invloeden van Cradle Of Filth, maar dan wel de hele vroege fase van de band. Een nummer als Wolf Whispering Dawn laat te veel de hammerblast horen, gelukkig beseft Zefir, net op tijd, dat de klassieke blastbeat beter past bij de toch wel lekkere bijtende hoofdmelodie. Iets wat hij op het vervolg van de plaat echter te weinig doet, die klassieke blast, bovenhalen.

Het titelnummer, Eternal Haunted Shores heeft een wat ritualistisch bij wijlen esoterisch karakter. De clip leert ons ook dat de drie heren van deze band wel houden van enige vorm van symboliek. Dit neemt natuurlijk niet weg dat de muziek die ze brengen best ook blijft hangen en dat is jammerlijk niet het geval. De heren doen wel hun stinkende best. Zo wisselen ze eerder brute partijen af met meer verhalende thema’s maar het geheel dat zo ontstaat kan me toch niet boeien. Vaak krijg je het gevoel dat je naar één en hetzelfde nummer aan het luisteren bent, jammer toch. Want met de gebruikte riffs en thema’s kon er zo veel meer gebeuren.

Welk oordeel moet ik hier vellen? Op zich heeft de muziek, de black/deathmetal die de heren brengen, wel zijn sterke kanten maar het geheel wordt te eenvoudig uitgewerkt en mede door de erg brakke productie verzuipt het geheel bijna in de Atlantische Oceaan. De bands die aangehaald werden als lichtend voorbeeld mag je gerust vergeten. Bij momenten doet het me, in de verte, wat denken aan een slap afkooksel van een band als Abyssos of dergelijke.

Score:

55/100

Label:

Art Gates Records, 2022

Tracklisting:

  1. Drifting Into Lands
  2. Lusitania Might Noises
  3. Wolf Whispering Dream
  4. Eternal Haunted Shores
  5. Origins And Solitude
  6. Nightfall Muse Medusa
  7. Cold Howling Wind
  8. Dungean Rusty Window
  9. Winter Moon Shades

Line-up:

  • Fenrir – Bas
  • Zefir – Drum
  • Haze – Gitaar, zang

Links: